Marian Markiewicz

Z Historia Wisły

Marian Adam Markiewicz
Informacje o zawodniku
kraj Polska
urodzony 08.12.1895, Kraków
zmarł 14.12.1965, Kraków
miejsce pochówku Cmentarz Salwatorski, kwatera SC1, rząd 7, grób 1.
wzost/waga 174/74
pozycja obrońca
reprezentacja 3A
Kariera klubowa
Sezon Drużyna Mecze Gole
1918-1926 Wisła Kraków 15 0
1926 Wilja Wilno
1927-1928 WKS pp Lwów
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.
Marian Markiewicz
Marian Markiewicz
Marian Markiewicz 1924r.
Marian Markiewicz 1924r.

Marian Markiewicz - ur. 08.12.1895 w Krakowie, zm. 14.12.1965 również w Krakowie, piłkarz, obrońca, Reprezentant Polski, zawodnik Wisły w latach 1918-1926. Żołnierz Legionów Józefa Piłsudskiego, uczestnik walk o niepodległość Polski 1918-20 – w tym wojny polsko-bolszewickiej, uczestnik Kampanii Wrześniowej w stopniu podpułkownika.

Spis treści

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon Rozgrywki M 0-90 grafika:Zk.jpg grafika:Cz.jpg
1923 Eliminacje MP 5 5          
1923 Finały MP 2 2          
1925 Eliminacje MP 5 5          
1925 Finały MP 3 3          
Razem Eliminacje MP (EMP) 10 10          
Finały MP (FMP) 5 5          
RAZEM 15 15          


Lista wszystkich spotkań:

Roz. Data Miejsce Przeciwnik Wyn. Zm. B K
EMP 1923.08.19 Wyjazd Iskra Siemianowice 5-0      
EMP 1923.08.26 Wyjazd ŁKS Łódź 6-1      
EMP 1923.09.09 Dom Warta Poznań 1-1      
EMP 1923.09.30 Dom ŁKS Łódź 1-0      
EMP 1923.10.07 Dom Iskra Siemianowice 5-0      
FMP 1923.10.14 Wyjazd Pogoń Lwów 0-3      
FMP 1923.10.21 Dom Pogoń Lwów 2-1      
EMP 1925.03.29 Wyjazd ŁKS Łódź 1-2      
EMP 1925.04.05 Wyjazd AKS Chorzów 3-0      
EMP 1925.04.19 Dom AKS Chorzów 3-0      
EMP 1925.05.10 Dom ŁKS Łódź 3-1      
EMP 1925.06.11 Wyjazd ŁKS Łódź 6-3      
FMP 1925.06.14 Wyjazd Pogoń Lwów 0-1      
FMP 1925.06.21 Dom Warta Poznań 1-2      
FMP 1925.07.12 Dom Pogoń Lwów 0-1      


  • Statystyki rozgrywek A-klasy z lat dwudziestych zamieszczamy osobno. Nie są one uwzględniane w ogólnych zestawieniach, gdyż nie udało nam się skompletować wszystkich składów meczowych Wisły w tych rozgrywkach (zobacz listę spotkań z brakującym składem).


Roz. Data Miejsce Przeciwnik Wyn. Zm. B K
A 1923.04.15 Dom Wawel Kraków 4-0      
A 1923.04.29 Dom BBSV Bielsko 2-0      
A 1923.06.17 Wyjazd Jutrzenka Kraków 3-1      
A 1924.08.03 Dom Sturm Bielsko 4-0      
A 1924.08.15 Wyjazd Jutrzenka Kraków 5-0    
A 1924.08.24 Wyjazd Olsza Kraków 5-0    
A 1924.09.06 Dom Jutrzenka Kraków 7-0      
A 1924.09.21 Wyjazd Cracovia 0-2      
A 1924.09.28 Dom Wawel Kraków 3-0      
A 1924.10.12 Dom Cracovia 4-2      
A 1924.10.19 Wyjazd Wawel Kraków 1-2      
A 1924.10.26 Dom Olsza Kraków 3-0      
A 1926.07.18 Dom Jutrzenka Kraków 3-0      

Mecze w Reprezentacji Polski

Marian Markiewicz wystąpił w trzech meczach Reprezentacji Polski - wszystkie miały miejsce w 1924 roku, we wszystkich wystąpił jako piłkarz Wisły.

Pogrubiono występy Markiewicza jako Wiślaka.


Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:

  • 1924.06.10 Polska - USA 2:3, mecz towarzyski
    • Po przerwie team gości zaczyna grać lepiej i skuteczniej. Markiewicz nie trafia w piłkę, co wykorzystują Amerykanie i środek napadu przechyla szalę zwycięstwa, strzelając zwycięską bramkę.
    • gracze nasi po przerwie strasznie spuchli i temu spuchnięciu przypisać należy przegraną, nie mówiąc oczywiście o Kaczorze i Markiewiczu, którzy od pierwszej chwili źle grali. Nie wolno atoli w wielkiem rozdrażnieniu czynić graczom gorzkie wymówki (jak to niektórzy z publiczności czynili), bo nie ich w tem jest wina, że Polska mecz przegrała. Są wszak tylko ludźmi, a trudno wymagać od zwykłych śmiertelników, by po dwóch ciężkich meczach międzynarodowych i całonocnej uciążliwej podróży grali nazajutrz trzeci, ciężki i poważny mecz, nie wykazując przy tem zmęczenia.
  • 1924.08.10 Polska - Finlandia 1:0, mecz towarzyski
    • „Markiewicz nie poprawił sobie reputacji amerykańskiej finlandzkim meczem. Zbierał volleye nieczysto (lewa noga), jest zbyt wolny, taktycznych zagrań nie zaprodukował. W pierwszej połowie niepewny, po bramce poprawia się widocznie. Go jego ulubionego kłopotu z ustawianiem sobie piłki na prawą nogę, zbyt często mieszali się przeciwnicy”. Poprawia się w drugiej części gry: „rozbija ataki prawej strony gości”.
    • Z obrońców, Karasiak był lepszym od Markiewicza, nie może się jednak pozbyć zbyt górnych wykopów i gry na efekt „dla galerji”. Galerja też nagradzała go oklaskami i obdarzyła mianem „wesołka”. Markiewicz znacznie lepszy niż na zawodach z Ameryką, jednak, szczególnie w pierwszej połowie niezbyt pewny.
    • Obrońcy (Markiewicz, Karaś) trzymali się nieźle. Pierwszy grał o wiele lepiej, niż na zawodach z Ameryką.
    • Karaś z Markiewiczem rozumieli się jakoś; jednakże temu ostatniemu wiele brakuje taktyki. Rzeczą kapitana związkowego byłoby wyszukać pr. backa, bardziej z „głową" grającego.
  • 1924.08.31 Węgry - Polska 4:0, mecz towarzyski
    • „Markiewicz, poza zbytniem wysuwaniem się ku przodowi, spełnił dobrze swe zadanie”.
    • Przeciętną parę obrony stanowili Karaś Markiewicz. Są wprawdzie b. pilni, lecz nie posiadają pewnych wykopów. P o przerwie nawet opadli na siłach, chociaż Karaś był lepszym od swego partnera.
    • Bardzo zwinny i nadwyraz zgrabny Karasiak i Markiewicz , obaj nie wytrzymali tempa i mocno pod koniec zawodów spuchli, robiąc błąd za błędem.

Żołnierskie losy

Marian Markiewicz - żołnierz Legionów Józefa Piłsudskiego; uczestnik walk o niepodległość Polski 1918-20 – w tym wojny polsko-bolszewickiej. Odznaczony dwukrotnie krzyżem Virtuti Militari i wielokrotnie Krzyżem Walecznych. Uczestnik Kampanii Wrześniowej 1939 r. Kampanię Wrześniową rozpoczął w randze podpułkownika. Odznaczył się obroną Twierdzy Modlin. Dowodził wówczas 6. i 7. marszowym batalionem 32 pp (wchodzącego w skłąd 8 Dywizji Piechoty) na odcinku Zakroczym. Stojący na czele zgrupowania polskich wojsk wokół Modlina gen. J. Zulauf miał zgodnie z rozkazami bronić linii Wisły i Narwi właśnie od Zakroczymia po Serock (z 6 na 7 września). 32 pp miał bronić odcinka w rejonie fortów I i II modlińskiej twierdzy. Fort I mieścił się właśnie w Zakroczymiu i miał za zadanie obronę zachodniego odcinka Twierdzy. 9 września do szło z rozkazu Naczelnego Wodza do reorganizacji obrony Twierdzy Modlin; miała to być teraz obrona okrężna. Już 11 września doszło do zaciętych walk z niemieckimi jednostkami właśnie pod Zakroczymiem. Wchodząca w skład niemieckiego II Korpusu 32 DP opanowała na krótko Zakroczym, by wieczorem zostać wyparta po polskim przeciwnatarciu. Niemniej pierścień wojsk niemieckich wokół Modlina się zacieśniał na odcinku północnym i południowo-wschodnim. 13 września zgodnie z rozkazem dowódcy Armii „Warszawa”gen. dyw. Juliusza Rómmla gen. W. Thommée (dowodzący Armią „Łódź”) miał objąć dowództwo nad zgrupowaniem modlińskim, tworząc Obóz Warowny "Modlin" i zabezpieczyć utrzymanie tego rejonu.

W ciągu dwóch następnych dni zgrupowanie wojsk wzmocniły resztki Armii „Łódź”, 30 DP, 2DPL i 28 DP. Generał W. Thommée podzielił Obóz Warowny "Modlin" na 4 odcinki obronne. Odcinkiem "Zakroczym" dowodził płk dypl. A. Staich, a w jego skład wchodziła: 2 DP Legionów oraz 6 i 7 bataliony marszowe 32 pp, znajdujące się pod rozkazami ppłk. Mariana Markiewicza, które obsadzały dotąd ten odcinek. Pozostałe odcinki to: "Twierdza", "Pomiechówek" i "Kazuń".

W sumie załoga Twierdzy Modlin liczyła podczas Kampanii Wrześniowej od 15-20 tys. do około 40 tys. żołnierzy. Niemieckie natarcie na Twierdzę rozpoczęło się 18 września. Od 17 trwały już jednak ciężkie bombardowania lotnicze. Pierwsze taki II Korpusu niemieckiego zostały jednak odparte w krwawych walkach wokół Modlina. 21 września siły niemieckiego II Korpusu wzmocniły wojska XV Korpusu Zmotoryzowanego, który po rozbiciu wojsk polskich nad Bzurą przez Puszczę Kampinoską podszedł pod Modlin od południa. W ten sposób Modlin został odcięty od oblężonej Warszawy.

Generalne natarcie na Twierdzę Niemcy planowali na 29 września. Niemiecka Dywizja Pancerna „Kempf” miał uderzyć „wzdłuż Wisły na Zakroczym... Przez cały czas Modlin był ostrzeliwany przez artylerię i bombardowany z powietrza”. Już 27 września Dywizja Pancerna "Kempf" „podeszła na odległość szturmową do fortu I – Zakroczym”..., tego samego dnia siły II Korpusu Armijnego przeprowadziły rozpoznawcze uderzenie na wewnętrzny pierścień fortów ze wsparciem ognia artylerii, ale załamało się ono w ogniu polskiej obrony”. Ponawiane ataki niemieckiego sił II Korpusu tego samego dnia nie przyniosły również powodzenia. 28 września „nastąpiło zawieszenie broni spowodowane brakiem amunicji, żywności i wody oraz wyczerpania polskiej załogi Twierdzy Modlin. Ostatecznie 29 września rano gen. W. Thommée podpisał kapitulację na szosie do Jabłonny w rejonie Suchocina... W obronie Twierdzy Modlin poległo ok. 1300 żołnierzy, w tym 50 oficerów i podchorążych. Po kapitulacji Niemcy zwolnili szeregowych, oficerów zaś przewieźli do obozu jenieckiego w Działdowie, gdzie wkrótce także ich uwolnili. Jednakże po kilku tygodniach wyłapali ich i odesłali do oflagów na terenie Niemiec”. Taki też los spotkał Mariana Markiewicza. Warto w tym miejscu dodać, że ppłk. Markiewicz od 25 września do kapitulacji Twierdzy dowodził wówczas wchodzącym również w skład 8 DP 13 pp. Spowodowane to było śmiercią i ciężkimi ranami, jakie odnieśl,i walcząc pod Łomną, dotychczasowi dowódcy tego pułku.

1, 2

Suplement

Markiewicz Marian Adam - ppłk piech.

[1895-?], ppłk sł. st. piech. WP[1939]

Ur. 8 XII 1895. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Zweryfikowany po wojnie w stopniu por. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. Służył w 71 pp w Zambrowie, gdzie pełnił różne funkcje. Do stopnia kpt. awansowany 1 VII 1923. Przeniesiony do 20 pp w Krakowie, gdzie był m. in. d-cą kompanii. Po ukończeniu kursu dla d-ców batalionu w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie awansowany do stopnia mjr 1 I 1931 i mianowany d-cą batalionu w 71 pp w Zambrowie. Po 1934 przeniesiony z 71 pp do 20 pp na stanowisko d-cy II batalionu. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. 19 III 1939. Przeniesiony do 13 pp w Pułtusku na stanowisko z-cy d-cy pułku. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy VI i VII batalionów marszowych 32 pp w składzie 8 DP, utworzonych w Ośrodku Rezerw 8 DP z nadwyżek 13 pp. Uczestnik walk na przedpolach Modlina m. in. w Zakroczmiu, potem w obronie Modlina. Od 25 IX 1939 dowodził 13 pp. Po kapitulacji Modlina w niewoli niemieckiej, gdzie spędził lata wojny. Po uwolnieniu z niewoli w 1945 jego losy n/n.

Odznaczony: VM kl. 5, VM kl. IV, KW3x, SKZ

Roczniki oficerskie 1924,1928,1932; R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006; A. Kociszewski. 13 Pułk Piechoty. W-wa 1990. (inf. Tadeusz Łaszczewski)

http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=567

Galeria

Źródła prasowe

Tygodnik Sportowy

ROK III. KRAKÓW, DNIA 18 WRZEŚNIA 1923 ROKU. NR. 33.

Wyjazd Markiewicza i Reymana, jako wojskowych, z powodu równoczesnych mistrzostw Armji, natrafia na trudności ze strony sfer wojskowych. Tak przynajmniej informują nas w PZPN. Komentarze najzupełniej zbyteczne. Mistrzostwa Armji są ważniejsze, niż międzynarodowe reprezentacyjne zawody.


Requiescat in pace

Grób Mariana Markiewicza na Cmentarzu Salwatorskim.
14.08.2018