Mieczysław Palus

Z Historia Wisły

‎‎

Mieczysław Palus ( ur. 31 sierpnia 1921 w Zaczericie, zm. 17 maja 1986 w Warszawie ), pseudonim „Fiury”, hokeista, reprezentant Polski, olimpijczyk z St. Moritz (1948 r.).
Mieczysław Palus w początkach swojej kariery sportowej związany był ze Lwowem – był wychowankiem Pogoni, w pierwszych latach drugiej wojny światowej występował w barwach Spartaka Lwów. Po wojnie trafił do Krakowa. W barwach Wisły wywalczył wicemistrzostwo Polski w sezonie 1946-47, w roku 1947 reprezentował Polskę na Mistrzostwach Świata w Pradze, rok później wystąpił zaś na Igrzyskach Olimpijskich w St. Moritz (6 miejsce). Ogółem w reprezentacji Polski wystąpił 26 razy, strzelając 12 bramek. Z Wisły przeszedł do Cracovii, z którą wywalczył swój pierwszy tytuł mistrzowski, kolejnych 7 uzyskał jako zawodnik warszawskiej Legii. Z wojskowym klubem związał się także po zakończeniu występów – z sukcesami pracował jako trener (8 tytułów Legii), był odpowiedzialny za przygotowanie Polski do Igrzysk w Cortina d’Ampezzo (1956 rok).

Źródło:

Spis treści

Linki

Requiescat in pace

Grób Mieczysława Palusa na Cmentarzu Północnym w Warszawie.


Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1947, nr 59 (28 II) nr 350

‎‎

We wtorek rano powrócili nasi hokeiści do kraju mając w swym gronie jednego inwalidę Palusa, naszego najlepszego napastnika w Pradze. —Część graczy rozjechała się do domu, zostali jeszcze w Krakowie: Sokołowski, Kolasa, Czorych i Palus (musi się leczyć w Krakowie); których zastaję w Grand Hotelu.

Wszyscy oblepieni plastrami, ze śladami licznych kontuzji i sińców, dowód, że w Pradze nie bawiono się.

Najgorzej z nich wyszedł chyba Palus, z głęboką blizną na czole, pamiątka meczu z „Taborem" i obandażowanym okiem, drugą pamiątką z meczu ze Szwajcarią.

Kontuzja ta okazała się w swoich skutkach dość poważną i szczęście tylko, że nie zakończyła się utratą oka. Jest wielce wątpliwe, ażeby gracz ten mógł grać w tym sezonie.