Orest Lenczyk

Z Historia Wisły

Matusiak ma czego żałować, bo jakby został z nami, to byłby mistrzem Polski, a tak to tylko zagrał trzy razy w lidze włoskiej.
— Orest Lenczyk


Spis treści

Orest Lenczyk w Wiśle

Orest Lenczyk
Orest Lenczyk

Orest Lenczyk do Wisły trafił w 1975 roku. Pracował wówczas jako asystent Aleksandra Brożyniaka, by później zastąpić go na tym stanowisku. Stało się to latem 1977 roku. Niespełna 34 letni wówczas Lenczyk, niespodziewanie zajął miejsce Brożyniaka. W sezonie 1977/1978 doprowadził drużynę Wisły do, pierwszego od ponad ćwierć wieku, mistrzostwa Polski. Był to piąty tytuł mistrzowski, jednak dopiero pierwszy pod wodzą polskiego szkoleniowca. Wcześniej Wiślacy zwyciężali bez trenera, albo z trenerem z zagranicy. Pod przewodnictwem trenera Lenczyka, "Biała Gwiazda" osiągnęła swój największy sukces międzynarodowy, jakim bez wątpienia był ćwierćfinał Pucharu Mistrzów Krajowych (obecnie Liga Mistrzów). Z indywidualności, reprezentantów Polski w różnych kategoriach wiekowych stworzył kolektyw. Po zdobyciu mistrzostwa pozycja Lenczyka w klubie bardzo się umocniła, jednak nic nie trwa wiecznie i Lenczyk w końcu musiał się z Wisłą rozstać. Wyjechał do Wrocławia, gdzie zajął się trenowaniem Śląska.

Do Wisły, Lenczyk, wracał później, jeszcze trzykrotnie (1984/1985, krótki epizod w 1994, oraz sezon 2000/2001), jednak już bez większych sukcesów. Jesienią 1984 roku, Lenczyk po 7 kolejka zastąpił w Wiśle Edmunda Zientarę, a kibice dowiedzieli się o tym gdy... spiker wyczytywał składy zespołów przed pucharowym meczem z IBV Vestmann. Choć Wiślacy zaczęli dobrze (od 4:0 z Lechią), to potem grali w kratkę. Wisła potrafiła wygrać na wyjeździe z późniejszym wicemistrzem kraju - Legią, ale potem zawodziła w innych meczach. Lenczyka zastąpił Stanisław Chemicz, jednak nie uchroniło to przed spadkiem. W latach 80' i 90', zadaniem Lenczyka było utrzymanie zespołu w Ekstraklasie. Niestety nie udało się to i Lenczyk musiał się pożegnać z Wisłą. W 2000 roku objął Wisłę po raz czwarty. Ten ostatni kontakt z "Białą Gwiazdą", został zapamiętany, głównie przez dwumecz z Realem Saragossa, po którym przylgnęło doń określenie: "Oro Profesoro". Rewanż tego dwumeczu był niezwykły. Wisła odrobiła czterobramkową stratę z pierwszego meczu i awansowała do kolejnej rundy pucharu UEFA, jako pierwszy polski klub eliminując drużynę z Hiszpanii. Osiągnięcie to przez prasę nazwane zostało kolejnym "Cudem nad Wisłą" i tak też się potocznie przyjęło. W lidze drużyna pod wodzą Lenczyka spisywała się dobrze. W 2000 roku na pytanie dziennikarza Marka Gilarskiego (Piłka Nożna): "Jak zdobyć mistrzostwo Polski w 2001?", odpowiedział: "Nie trzeba powtarzać osiągnięcia z sezonu 1977-78, czyli passy dziewiętnastu meczów bez porażki. To było dobre, gdy za zwycięstwo przyznawano po dwa punkty. Teraz remis niewiele znaczy". Była to 19 kolejka, a trener był bliski osiągnięcia celu jednak został zwolniony. W chwili zwolnienia szkoleniowca Wisła zajmowała pierwsze miejsce, a także dotarła do finału Pucharu Ligi. Toteż wieść o dymisji przyjęto z nie małym zdziwieniem. W uzasadnieniu podano, że popełnił błąd w przygotowaniach między rozgrywkami, że piłkarze grają ociężale, chaotycznie i nie skutecznie, w końcu zarzucono mu, że nie może znaleźć wspólnego języka z zawodnikami.

Orest Lenczyk wrócił pod wawel w sezonie 2007/2008, ale już jako trener GKS Bełchatów. Prowadzona przez niego drużyna pokonała Wisłę 4:2, jednak On sam nie wydawał się zadowolony. Ten stan tłumaczą słowa trenera: "Traktuję moją pracę najlepiej jak potrafię. Będąc w Krakowie, nie mogę skakać z radości po golach, byłoby to nietaktem".

Opinie o Wiśle Lenczyka

Zdzisław Kapka

Orest Lenczyk
Orest Lenczyk
Uwag trenera Lenczyka wysłuchują Baszczyński, Kosowski i Głowacki
Uwag trenera Lenczyka wysłuchują Baszczyński, Kosowski i Głowacki

"Wielu wypominało trenerowi Lenczykowi, że zdobył mistrzostwo 1978 dla Wisły dzięki reprezentantom Polski, których miał w zespole mnóstwo. Bo byli przecież: Kazek Kmiecik, Antoni Szymanowski, ja, Heniek Maculewicz, Adam Nawałka, Andrzej Iwan. Jednak już wtedy Lenczyk pokazał, że dla niego nazwiska nic nie znaczą, liczy się forma i wpływ zawodnika na drużynę. Tę zasadę stosuje do dziś. Oczekiwał od nas wielkiego zaangażowania. Na treningach oraz podczas meczów. Pamiętam jak kiedyś podpadli mu Iwan i Szymanowski. W szatni była bardzo kiepska atmosfera. Po tym konflikcie to jednak nie trener opuścił Wisłę, ale gwiazdor Szymanowski."

źródło: "32 lata, 1 miesiąc, 6 dni i 480 meczów Oresta Lenczyka w ekstraklasie" - Roman Hurkowski, http://futbolnet.pl

Bilans trenerski

Liczba meczów: 139 (108 w I lidze, 9 w Pucharze Polski, 6 w pucharze Ekstraklasy, 16 w europejskich pucharach)

Bilans ligowy: 41-33-34 (bramki 142:117)

Procent zwycięstw: 38

Średnia punktów: 1,06

Biografia

Orest Lenczyk urodził się w Sanoku 28 grudnia 1942 roku. Rozpoczynał karierę piłkarską w Sanoczance Sanok, potem grał w Stomilu Poznań, Ślęzie Wrocław i Moto Jelczu Oława. Karierę jako piłkarz zakończył w wieku 28 lat, nie odnosząc żadnych sukcesów. Prace jako szkoleniowiec rozpoczął w Karpatach Krosno w sezonie 1970/1971. Pierwsze sukcesy przyszły wraz z pracą w Wiśle. Z krakowskim klubem zdobył pierwsze w swej karierze mistrzostwo Polski. Poza Wisłą, Lenczyk trenował przeważnie kluby śląskie. Już rok po wywalczeniu mistrzostwa w Krakowie, zdobył trzecie miejsce ze Śląskiem Wrocław. Wyczyn powtórzył w 1983 wraz z Ruchem Chorzów. Do Ruchu wracał niemal tak często jak do Wisły. W sezonie 1996/1997, właśnie z Ruchem Chorzów, awansował do Ekstraklasy. Kolejnym znaczącym osiągnięciem w karierze, było wicemistrzostwo Polski wraz z GKS Bełchatów, do którego trafił w 2005 roku. W pierwszym sezonie zdołał utrzymać zespół w pierwszej lidze, by już w kolejnym zdobyć wspomniane wicemistrzostwo. Został zwolniony 21 marcu 2008 roku po pięciu porażkach ligowych z rzędu. Nieoficjalnie mówi się jednak, że powodem dymisji było usunięcie ze stanowiska prezesa, którym był Jerzy Ożóg.

Orest Lenczyk jest jednym z najbardziej doświadczonych trenerów w naszym kraju. Ponadto jest jednym z nielicznych trenerów, który w środowisku cieszy się nieskazitelną opinią. Obecnie jest członkiem Wydziału Szkolenia PZPN, a także należy do komisji etyki trenerskiej. Pracuje także jako wykładowca w Akademii Trenerskiej. Jest znany z ciętego języka. W 2007 roku, dla magazynu "Orange Ekstraklasa" powiedział o piłkarzu: "Był to występ jednego aktora, raczej z kabaretu", natomiast w 2008, tak wypowiadał się o sytuacji w GKS Bełchatów: "Czy w klubie potrzebny jest psycholog? Po tym co się tam ostatnio dzieje, to bardziej psychiatra". Po wywalczeniu wicemistrzostwa polski z Bełchatowem, los rzucił go na drugoligowy front do zdegradowanego Zagłębia Lubin. Cel był jasny: awans do ekstraklasy. W ładnym stylu lubinianie awansowali, jednak Lenczyk zrezygnował z dalszego prowadzenia zespołu. Zatrudnienie znalazł w przeżywającej kryzys, Cracovii.

Piłkarska kariera

Klub Lata Kraj Il. wys. il. goli)
Sanoczanka Sanok Polska
Stomil Poznań Polska
Ślęza Wrocław Polska
Moto Jelcz Oława 1964-65 Polska
W sumie:

Trenerska kariera

Klub Lata Kraj
Karpaty Krosno - II trener 1970/1971 Polska
Stal Rzeszów - asystent 1972/1972 Polska
Siarka Tarnobrzeg 1972/1974 Polska
Stal Mielec - asystent 1974/1975 Polska
Wisła Kraków - asystent 1975/1977 Polska
Wisła Kraków 1977/1979 Polska
Śląsk Wrocław 1979/1980 Polska
Ruch Chorzów 1982/1984 Polska
Wisła Kraków 1984/1985 Polska
Igloopol Dębica 1985–1986 Polska
Widzew Łódź 1987/1988 Polska
GKS Katowice 1990/1991 Polska
Wisła Kraków 1994 Polska
Pogoń Szczecin 1995 Polska
GKS Katowice 1995/1996 Polska
Ruch Chorzów 1996/1999 Polska
GKS Bełchatów - trener-koordynator 1999 Polska
Widzew Łódź 1999/2000 Polska
Wisła Kraków 2000/2001 Polska
Ruch Chorzów 2002 Polska
GKS Bełchatów 2005/2008 Polska
Zagłębie Lubin 2008/2009 Polska
Cracovia 2009/2010 Polska
Śląsk Wrocław 2010-2012 Polska
Zagłębie Lubin 2013/2014 Polska

Sukcesy

Piłkarskie:
Brak

Trenerskie:

  • 1977/1978 - mistrzostwo Polski z Wisłą Kraków
  • 1978/1979 - 1/4 finału PEMK z Wisłą Kraków
  • 1979/1980 - III miejsce ze Śląskiem Wrocław
  • 1982/1983 - III miejsce z Ruchem Chorzów
  • 1998 - finalista Pucharu Intertoto z Ruchem Chorzów
  • 2006/2007 - wicemistrzostwo Polski z GKS Bełchatów
  • 2008/2009 - awans z Zagłębiem Lubin do ekstraklasy
  • 1990, 2006 - "Trener roku" według tygodnika Piłka Nożna
  • 2010/2011 - wicemistrzostwo Polski ze Śląskiem Wrocław
  • 2010/2011 - najlepszy trener wg. Ekstraklasa SA
  • 2011/2012 - mistrzostwo Polski ze Śląskiem Wrocław

Na podstawie: Wikipedia, Wikicytaty, ts-wisla.pl, Piłka Nożna nr 32 z 2000r.

Galeria

Źródła prasowe

Poprzednik Okres pracy:
06.1977 - 06.1979
Następca
. .Aleksander Brożyniak Grafika:1.png‎ Grafika:2.png‎ Lucjan Franczak. .


Poprzednik Okres pracy:
09.1984 - 06.1985
Następca
. .Edmund Zientara Grafika:1.png‎ Grafika:2.png‎ Stanisław Chemicz. .


Poprzednik Okres pracy:
24.04.1994 - 06.1994
Następca
. .Marek Kusto Grafika:1.png‎ Grafika:2.png‎ Marek Kusto. .


Poprzednik Okres pracy:
2000 - 2001
Następca
. .Adam Nawałka Grafika:1.png‎ Grafika:2.png‎ Adam Nawałka. .