Polonia Warszawa

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Linia 23: Linia 23:
|herb2 = Polonia_Warszawa_herb3.jpg
|herb2 = Polonia_Warszawa_herb3.jpg
|nazwa2 = KPP
|nazwa2 = KPP
-
|herb3 =
+
|herb3 = Polonia warszawa mks.gif
-
|nazwa3 =
+
|nazwa3 = Akademia Piłkarska MKS Polonia Warszawa
|herb4 =
|herb4 =
|nazwa4 =
|nazwa4 =

Wersja z dnia 08:16, 7 paź 2015

HERB:
Podstawowe dane:

Oficjalna

Info w Wikipedii
Kraj: Polska
Pełna nazwa: Klub Sportowy Piłkarski Polonia Warszawa Sportowa Spółka Akcyjna
Przydomek Czarne Koszule
Barwy: czarno-biało-czerwono-czarne
Data założenia: jesień 1911
Stadion: Stadion Polonii Warszawa im. Generała Kazimierza Sosnkowskiego
Liczba miejsc: 7.000 (6.381 siedzących)
Adres: ul. Konwiktorska 6, 00-206 Warszawa
-Sukcesy:
Mistrzostwo Polski (2): 1946, 2000
Wicemistrzostwo Polski(3): 1921, 1926, 1998
3. miejsce w mistrzostwach Polski (2): 1923 (razem z Wartą Poznań), 1951 (razem z AKSem Chorzów)
Puchar Polski (2): 1952, 2001
Superpuchar Polski (1): 2000
Puchar Ligi Polskiej (1): 2000
1/2 finału Pucharu Intertoto (1): 1999
-Ciekawostki:
Stawka spotkań z Wisłą:
Mistrzostwa Polski
Puchar Polski
Puchar Ligi
Superpuchar Polski
mecze towarzyskie
rozgrywki juniorskie

Inne:
W październiku 1939 klub Polonia został rozwiązany, jednak na początku 1942 go reaktywowano. 11 lipca 2008 roku właściciel Polonii, wykupił klub piłkarski Groclin i zmienił mu nazwę na Polonia Warszawa. Można stwierdzić, że "stara" Polonia już nie istnieje. Zawodnikami Polonii byli: Maciej Szczęsny, Radosław Majdan, natomiast trenerem Jerzy Engel.

-Inne herby:


KSP

KPP
Grafika:Polonia warszawa mks.gif
Akademia Piłkarska MKS Polonia Warszawa




Spis treści

Mini historia meczów z Polonią

Dodano: 2011-12-09 15:53:53

(MARCIN) / WislaLive.pl


Polonia Warszawa to zespół, z którym Wisła niewiele rzadziej spotykała się przed II wojną światową, niż od jej zakończenia aż do teraz.

Oba zespoły bowiem były elementami walki o pierwsze w historii mistrzostwo Polski, rozgrywane cyklem ligowym. W 1927 roku Biała Gwiazda najpierw przegrała w stolicy 1-2, by w rewanżu, w Krakowie sprawić „Czarnym koszulom” łomot … 7-1. Aż 4 gole w tamtym spotkaniu strzelił dla trójkolorowych barw Henryk Reyman, będący prawdziwym „katem” ekipy z Konwiktorskiej. Między 1927 a 1932 rokiem pokonywał on bowiem bramkarzy Polonii ... 16 razy. Niewiele gorszym w tym względzie piłkarzem z Reymonta był Mieczysław Balcer, autor 10 trafień w pojedynkach krakowsko-warszawskich.

W owym okresie Wisła zazwyczaj z Polonią wygrywała, nierzadko bardzo wyraźnie. W 1935 roku miał miejsce największy w historii meczów Wisła – Polonia pogrom warszawskiej ekipy, która w Krakowie przegrała 1-8. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie bardzo dobra forma strzelecka Artura Woźniaka (3 gole, podobnie zresztą jak i Kopecia), który stał się tuż przed wybuchem największego, światowego konfliktu zbrojnego godnym następcą w/w golleadorów.

Po powojennym wznowieniu rozgrywek Wisła nadal dominowała nad Polonią. W 1948 roku ograła ją 6-0 i 5-0 („hat tricki” Gracza i Kohuta), dwa lata później 7-0. Jedyną, bardziej bolesną porażką, było 0-3, odnotowane na własnym boisku w roku 1949.

Między 1952 a 1993 rokiem, obie ekipy o pierwszoligowe punkty nie grały. Zagrały ponownie w sezonie 93/94. Dwukrotnie wtedy lepsza okazała się Wisła, w głównej mierze dzięki skuteczności Sławomira Szeligi. Ówczesny „center” z R22 jest o tyle barwną postacią, że w swojej karierze reprezentował barwy Poloneza, Hutnika, Gwardii i Legii … Warszawa.

3.08.1996 roku obie jedenastki zagrały na R22 jako beniaminkowie rozgrywek. Bezbramkowy remis nie zadowolił wtedy nikogo, a tym bardziej trenera BG Henryka Apostela, który na łamach mediów ubolewał, że do walki o ekstraklasowe punkty przyszło mu stanąć w składzie gorszym, niż o II ligowe (sprzedano mu przed rundą jesienną do Belgii Kaliciaka).

W początkowej fazie ery Telefoniki Polonia była „niewdzięcznym” dla Wisły rywalem. Po 2-3 z „Czarnymi koszulami” u siebie zdymisjonowany został Smuda, a niewiele później bo w 2000 roku porażka 1-2 w Warszawie zabrała szanse Wiśle na tytuł mistrzowski.

Wszystko uległo zmianie w roku 2001. Od tego bowiem momentu aż rzez 10 kolejnych lat Wisła z Polonią w ekstraklasie nieustannie wygrywała, czasami z nietuzinkowymi wydarzeniami w tle. W 2002 roku wyjazdowe 4-0 przerwało warszawiakom ponad roczną passę bez przegrania meczu u siebie. Identyczny wynik z sierpnia 2004 był dobrym prognostykiem dla fanów Wisły na kilka dni przed jej potyczką z Realem Madryt. Z Polonią Warszawa pierwszą bramkę ligową dla naszych barw strzelił Radosław Sobolewski, a swoje ligowe debiuty notowali: Jakub Błaszczykowski, Andre Barreto, Rafał Boguski i Tomasz Frankowski. Bardzo dobry bilans bezpośrednich potyczek przerwała Wiśle porażka 0-2 u siebie na koniec ubiegłego sezonu, która jednak zeszła na dalszy plan wobec kolejnej fety mistrzowskiej.

Jesienią 2011 roku, w Warszawie dzięki trafieniu Dudu Bitona padł remis 1-1. …

Źródło: WislaLive.pl

Bilans wszystkich meczów

Mecze Z-R-P Bramki
Łącznie D W N Łącznie D W N Łącznie D W N
Ekstraklasa 62 31 31 0 41-6-15 21-4-6 20-2-9 0-0-0 161-77 90-32 71-45 0-0
El. MP 3 2 1 0 1-1-1 1-0-1 0-1-0 0-0-0 6-6 4-4 2-2 0-0
II liga 2 1 1 0 0-1-1 0-1-0 0-0-1 0-0-0 1-4 1-1 0-3 0-0
Superpuchar 1 0 0 1 1-0-0 0-0-0 0-0-0 1-0-0 4-3 0-0 0-0 4-3
Puchar Polski 7 3 3 1 5-2-0 2-1-0 2-1-0 1-0-0 14-4 7-1 5-2 2-1
Puchar Ligi 4 2 2 0 2-1-1 1-1-0 1-0-1 0-0-0 6-6 4-2 2-4 0-0
Towarzyskie 9 1 6 2 6-2-1 1-0-0 5-0-1 0-2-0 28-16 4-1 19-10 5-5
Razem 88 40 44 4 56-13-19 26-7-7 28-4-12 2-2-0 220-116 110-41 99-66 11-9
  • Najwyższe zwycięstwo: 8:1 i 7:0
  • Najwyższa porażka: 0:3 (w trzech meczach: 1, 2 i 3)
  • Wszystkie mecze: ZOBACZ

Uwagi:

  • Mecze, w których gospodarz jest nieznany zostały przyporządkowane do N (neutralne boisko).

Legenda:

  • El. MP - Eliminacji Mistrzostw Polski

Strzelcy bramek

Liczba goli Zawodnicy
25 Henryk Reyman
15 Tomasz Frankowski
14 Mieczysław Balcer
13 Maciej Żurawski, Józef Kohut
11 Artur Woźniak
9 Mieczysław Gracz
8 Paweł Brożek
6 Henryk Kopeć
5 Zdzisław Mordarski, Jan Reyman
4 Stanisław Czulak, Grzegorz Pater, Władysław Filek
3 Józef Adamek, Maciej Stolarczyk, Walerian Kisieliński, Grzegorz Szeliga, Władysław Kowalski, Marcin Kuźba, Olgierd Moskalewicz
2 Grzegorz Niciński, Tomasz Kłos, Antoni Łyko, Eugeniusz Wandas, Mirosław Szymkowiak, Marek Zając, Bolesław Habowski, Józef Mamoń, Bronisław Makowski, Stefan Lubowiecki, Józef Kotlarczyk
1 David Biton, Patryk Małecki, Piotr Brożek, Marek Penksa, Radosław Sobolewski, Jakub Błaszczykowski, Kalu Uche, Mauro Cantoro, Mariusz Jop, Kazimierz Moskal, Ryszard Czerwiec, Kamil Kosowski, Kazimierz Węgrzyn, Radosław Kałużny, Grzegorz Kaliciak, Paweł Kozak, Kleszczyński, Antoni Rogoza, Mieczysław Dudek, Mieczysław Rupa, Kazimierz Cisowski, Franciszek Hausner, Władysław Borkowski, Ivica Iliev, Cezary Wilk, Michał Chrapek
1 (sam) Wołosz, Jan Gałuszka, Marcin Jałocha, Arkadiusz Bąk, Dariusz Pietrasiak, Sebastian Przyrowski

Uwagi:

Frekwencja

W sezonie 2009/10 mecz domowy został rozegrany w Sosnowcu.

Źródło: opracowanie własne.

Zobacz też