Puchar UEFA

Z Historia Wisły

Tryumfatorzy
PMT
p. UEFA

Puchar UEFA jest potocznie nazywany Pucharem Pocieszenia. Biorą w nim udział drużyny klubowe, które w swych krajach zdobędą czołowe miejsca na koniec ligi oraz te, które nie zakwalifikują się do Ligi Mistrzów.

Spis treści

Historia

Puchar UEFA rozpoczął się w 1954 roku. Początkowo nazwano go Pucharem Miast Targowych, by później, w 1971 roku, przekształcić go w Puchar UEFA. Pomysłodawcą rozgrywek był Szwajcar Ernst Thommen. Rok później, dokładnie 2 marca 1955, na kongresie UEFA w Wiedniu uchwalono regulamin. W pierwszej edycji udział brały kluby, a także reprezentacje miast. Sam turniej trwał trzy lata. Bezkonkurencyjna okazała się FC Barcelona, która w finale pokonała London XI (2:2 i 6:0) i została pierwszym tryumfatorem.

W roku 1971 zmieniono nazwę na Puchar UEFA. W sezonie 1976/1977 pierwszy raz w swej historii do rywalizacji przystąpiła Wisła. W pierwszej rundzie na drodze krakowian stanął słynny Celtic Glasgow. Szczególnie drugi mecz tych drużyn przeszedł do historii Towarzystwa Sportowego Wisła. Biała Gwiazda pokonała utytułowanych Szkotów 2:0 i stała się rewelacją numer jeden w pucharze. Wiślacy jeszcze niejednokrotnie sprawiali sensację w rozgrywkach. Stało się tak m.in. w sezonie 2002/2003, gdy Wisła wyeliminowała najpierw AC Parma, potem Schalke 04, a z włoskim SS Lazio odpadła minimalnie będąc zespołem lepszym, co podkreślały włoskie media.

Od roku 2004 turniej rozgrywany jest na innych zasadach. Od pierwszej rundy 80 zespołów podzielono na osiem grup. Do każdej grupy rozlosowano po pięć zespołów, a najlepsze trzy z każdej awansowały do dalszych gier. Nie był to system grupowy taki jak w Lidze Mistrzów, ponieważ tutaj rozgrywano jedynie po jednym meczu z każdym przeciwnikiem. Rewanżów nie było. Pierwszy polski zespół, który awansował do grupy, to Amica Wronki, która jednak nie zaliczy swych występów do udanych. Amica przegrała wszystkie pięć spotkań i z ostatniego miejsca w grupie odpadała.

Większym sukcesem był start Wisły w grupie w sezonie 2006/2007. Borykająca się z problemami Wisła zwyciężyła z FC Basel (3:1). Mimo wielkiej szansy na awans, ta sztuka się nie udała. W grupie Pucharu UEFA, w obecnym systemie awansował jeszcze tylko Lech Poznań.

W sezonie 2009/2010 weszła kolejna zmiana w regulaminie rozgrywek. System grupowy ewoluował do stopnia znanego z LM (mecz i rewanż), natomiast nazwa "Puchar UEFA" ustąpiła miejsca "Lidze Europa". Zabieg ten ma na calu podniesienie rangi rozgrywek, które do tej pory były w cieniu "piłkarskiego raju" w Lidze Mistrzów.

Wisła w Pucharze UEFA

Wisła wielokrotnie rywalizowała w Pucharze UEFA. Grała z drużynami z 20 różnych państw, potykała się z największymi klubami świata, często odnosząc sukcesy.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Lista meczów w europejskich pucharach (piłka nożna).


Miasta na szlaku Wisły Kraków w pucharze UEFA.
Miasta na szlaku Wisły Kraków w pucharze UEFA.
  • Ilość startów: 11
  • Ilość meczów: 52
  • Bilans: 22-14-16
  • Bramki: 89-60 (nie wliczono karnych)


Edycja Il. meczów Z-R-P Br Wynik
1976/1977 4 1-3-0 6-4 2rd.
1981/1982 2 0-0-2 1-4 ?
1998/1999 8 5-2-1 21-5 2 rd.
2000/2001 6 2-2-2 8-9 2 rd.
2001/2002 4 2-1-1 4-4 2 rd.
2002/2003 10 6-2-2 28-11 1/8
2003/2004 4 2-2-0 4-2 2 rd.
2004/2005 2 1-0-1 5-5 1 rd.
2005/2006 2 0-0-2 0-4 1 rd.
2006/2007 8 3-1-4 10-10 faza grupowa
2008/2009 2 0-1-1 2-3 1 rd.


Puchar UEFA
Puchar UEFA


Wszyscy strzelcy Wisły:
14 bramek: Tomasz Frankowski
13 bramek: Maciej Żurawski
8 bramek: Tomasz Kulawik
6 bramek: Kalu Uche, Paweł Brożek
4 bramki: Daniel Dubicki, Marcin Kuźba
3 bramki: Kazimierz Kmiecik, Grzegorz Pater
2 bramki: Zdzisław Kapka, Kamil Kosowski, Bogdan Zając, Marek Zając, Mauro Cantoro, Sunday Ibrahim
1 bramka: Michał Wróbel, Henryk Maculewicz, Grzegorz Niciński, Radosław Kałużny, Kelechi Iheanacho, Kazimierz Moskal, Olgierd Moskalewicz, Damian Gorawski, Marek Zieńczuk, Piotr Brożek, Nikola Mijajlović, Tomas Jirsak, Jean Paulista
Samobóje na korzyść Wisły


Ciekawostki

  • Najlepszym klubem pucharu jest Juventus FC, który trzykrotnie sięgał po trofeum i trzykrotnie zajmował drugie miejsce.


Zobacz też

Źródło

wikipedia
Notatki własne