Rudolf Patkolo
Z Historia Wisły
| Linia 26: | Linia 26: | ||
|- align="left" | |- align="left" | ||
|przebieg kariery | |przebieg kariery | ||
| - | |colspan=3| | + | |colspan=3|Ujpest Egylet<br>(1933-1938)<br>Gamma Budapeszt<br>(1939-1944)<br>[[UTC]]<br>(1946-1947)<br>[[ŁKS Łódź]]<br>(1948-1950)<br>[[Polonia Bydgoszcz]]<br>(1951)<br>Wisła Kraków<br>(1951-1952)<br>[[Stal Stalowa Wola]]<br>(1953-1956)<br>[[Kujawiak Włocławek]]<br>(1957-1960) |
|- align="left" | |- align="left" | ||
|reprezentacja | |reprezentacja | ||
Wersja z dnia 19:29, 30 sie 2008
| zdjęcie | |||
| narodowość | Węgier/od 1948 obywatelstwo polskie | ||
| data urodzenia | 13.10.1922 | ||
| miejsce urodzenia | Budapeszt | ||
| data śmierci | 01.09.1992 | ||
| miejsce pochówku | x | ||
| wzost/waga | 164 cm/72 kg | ||
| pozycja | Napastnik, lewy łącznik | ||
| przebieg kariery | Ujpest Egylet (1933-1938) Gamma Budapeszt (1939-1944) UTC (1946-1947) ŁKS Łódź (1948-1950) Polonia Bydgoszcz (1951) Wisła Kraków (1951-1952) Stal Stalowa Wola (1953-1956) Kujawiak Włocławek (1957-1960) | ||
| reprezentacja | Węgier - 2 Polski - 3 | ||
| sukcesy | zwycięstwo w I lidze 1951 finał Pucharu Polski 1951 | ||
| pseudonim | x | ||
| sezon | drużyna | mecze | bramki |
| x | x | ||
| Suma | x | x | x |
Wychowanek Ujpest TS Egylet Budapeszt. W czasie wojny wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Polkę. Pierwszy obcokrajowiec w barwach Wisły, choć przechodząc do niej w 1951 roku miał już obywatelstwo polskie, zdążył nawet zadebiutować w reprezentacji Polski. Po zakończeniu kariery był trenerem.
Mecze w reprezentacji Polski
Debiut: 2 października 1949, Polska-Bułgaria 3:2, relacja prasowa: PS nr 79/1949, str. 3, "Radość po meczu była wielka, publiczność wpadła na boisko i na barkach entuzjastów zjechał do szatni... Patkolo".
Drugi mecz: 30 października 1949, Czechosłowacja-Polska 2:0, relacja prasowa: PS nr 87/1949, str. 1 i 3, "Rozczarował nas w wielkim stopniu Patkolo. Przyznał się, że samymi sztuczkami technicznymi nie można "żyć". Lewy łącznik przegrywał wszystkie bezpośrednie starcia, ponieważ nie umiał dość szybko uciec z piłką, a fizycznie nie dotrzymywał kroku twardemu przeciwnikowi."
Ostatni mecz: 25 maja 1952, Rumunia-Polska 1:0, relacja prasowa: PS nr 44/1952, str. 1-2,
