Sekcja gier sportowych
Z Historia Wisły
Sekcja gier sportowych
Sekcja gier sportowych powstała w 1928 roku, choć formalnie jej władze ukonstytuowały się 26. lutego 1929 roku. Jednak już w kwietniu 1928 roku ukończono budowę boisk do koszykówki i siatkówki co dało materialne podstawy do jej funkcjonowania. Charakterystyczny w pierwszych latach istnienia był podział sekcji na męską i kobiecą. Kobiecą kierowała znana wiślacka lekkoatletka Władysława Golkówna. Sekcja sprawowała pieczę nad trzema uprawianymi w Wiśle dyscyplinami: koszykówką, siatkówką i piłką ręczną tak w męskim jak i kobiecym wydaniu. Nie był to wiślacki wynalazek, ale ogólnie stosowana praktyka w większości klubów. Co było zresztą zrozumiałe, gdyż w zasadzie dyscypliny te uprawiali ci sami zawodnicy. Wśród członków sekcji nie brakowało zresztą przedstawicieli innych dyscyplin sporu, jak choćby lekkoatletów i piłkarzy.
Sekcję formalnie zawieszono w maju 1934 roku w związku z kryzysem i kłopotami finansowymi TS Wisła. Wtedy na jej czele stał Adam Obrubański. Tak o tym pisano w księdze jubileuszowej wydanej z okazji 30-lecia klubu: „Sekcja natomiast gier sportowych pań łącznie z rozwiązaniem sekcji lekkoatletycznej pań przestaje istnieć. Do zawieszenia działalności tej sekcji Zarząd uczuł się zmuszonym, gdyż ograniczenia w swej działalności iść musiały w parze z coraz trudniejszemi warunkami gospodarki klubowej. Poważnym argumentem był też fakt, iż członkowie tych sekcyj byli równocześnie piłkarzami. Łączenie zaś występów tak w zawodach piłkarskich, jak i gier sportowych przez tych samych zawodników nietylko kolidowało ze sobą, ale i ujemnie wpływało na wyniki tychże. W tych warunkach zdecydowano się na restytucję sekcji w razie zgłoszenia się odpowiedniej ilości zawodników, którzyby poświęcili się wyłącznie grom sportowym”. Ciekawostką był fakt kierowanie tą sekcje w stanie zawieszenia cały czas przez Adama Obrubańskiego.
Sekcja zostaje reaktywowana jesienią 1936 między innymi dzięki inicjatywie Kazimierza Barana. Sekcję zasila wówczas wielu zawodników rozwiązanej Ymci i innych krakowskich klubów. Bardzo szybko, bo zaledwie po roku koszykarze, siatkarze i piłkarze ręczni awansują do klasy A, rywalizując o czołowe lokaty w mistrzostwach okręgowych.
W czasie okupacji zawodnicy sekcji nie wykazywali większe aktywności. Siatkarze grywali wprawdzie w Swoszowicach, ale charakter tych zawodów był wyraźnie towarzyski i rekreacyjny. Koszykarze Wisły z kolei rozgrywali mecze treningowe na boisku Modrzejówki na Krowodrzy. Właśnie na tym boisku doszło do rozegrania jedynego znanego nam turnieju koszykarskiego w czasie okupacji. W miesiącach letnich 1940 roku (lipiec/sierpień) rywalizowały w nim drużyny Wisły, Cracovii i Modrzejówki. Nie znane są jednak wyniki tych spotkań.
Po zakończeniu okupacji niemieckiej, już w lutym 1945 roku dzięki staraniom Jacka Arleta sekcja gier sportowych ponownie zostaje reaktywowana (tym razem pod nazwą sekcji piłki ręcznej) i podejmuje rywalizację we wszystkich dyscyplinach na terenie Krakowa – szybko zdobywając laury w mistrzostwach okręgowych i uzyskując prawo startu także w Mistrzostwach Polski. Co ciekawe, to właśnie siatkarze Wisły zdobyli dla klubu pierwszy po wojnie medal mistrzowski w grach zespołowych w 1946 roku.
Charakterystyczne w całej dotychczasowej historii sekcji do końca lat czterdziestych był fakt, że skład drużyn koszykarskich, siatkarskich i piłki ręcznej w zasadzie stanowili ci sami zawodnicy. Dopiero z początkiem lat pięćdziesiątych zaczęły powstawać odrębne drużyny w tych dyscyplinach sportu. Wiązało się to z powstawaniem odrębnych sekcji siatkarskich, koszykarskich i piłki ręcznej. Tym samym sekcja gier sportowych w naturalny sposób uległa likwidacji. Paradoksalnie stało się to przyczyną upadku wielu z istniejących do tej pory w ramach sekcji gier sportowych TS Wisła dyscyplin sportu. Przyczyniła się do tego także gwardyjska centrala likwidując odgórnie w latach pięćdziesiątych męskie sekcje piłki siatkowej i ręcznej. Na sportowym placu boju pozostały tylko drużyny koszykarskie (męskie i kobiece) i drużyna siatkarek – skupione od początku lat pięćdziesiątych w odrębnych sekcjach.
