Sergei Pareiko
Z Historia Wisły
| |||
| | |||
| kraj |  Estonia
| ||
| urodzony | 31.01.1977, Tallinn | ||
| wzost/waga | 193/83 | ||
| pozycja | bramkarz | ||
| reprezentacja | Estonia U-18 6 (0) Estonia U-21 7 (0) Estonia A 22 (0) | ||
| sukcesy | Mistrz Estonii (2): 1999, 2000 Puchar Estonii (3): 1996, 1997, 2000 Superpuchar Estonii (3): 1997, 1999, 2000 Mistrz Polski: 2011 | ||
| | |||
|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Mecze | Gole |
| 1992/93 | KSK Vigri Tallin | 5 | 0 |
| 1993/94 | JK Tallinna Sadam | 2 | 0 |
| 1994/95 | JK Tallinna Sadam | 10 | 0 |
| 1995/96 | JK Tallinna Sadam | 17 | 0 |
| 1996/97 | JK Tallinna Sadam | 21 | 0 |
| 1997/98 | JK Tallinna Sadam | 11 | 0 |
| 1998/99 | AS Casale Calcio | 23 | 0 |
| 1999 | FC Levadia Maardu | 15 | 0 |
| 2000 | FC Levadia Maardu | 24 | 0 |
| 2001 | Rotor Wołgograd | 12 | 0 |
| 2002 | Rotor-d Wołgograd | 28 | 0 |
| 2002 | Rotor Wołgograd | 3 | 0 |
| 2003 | Rotor Wołgograd | 30 | 0 |
| 2004 | Rotor Wołgograd | 6 | 0 |
| 2005 | Tom Tomsk | 16 | 0 |
| 2006 | Tom Tomsk | 23 | 0 |
| 2007 | Tom Tomsk | 14 | 0 |
| 2008 | Tom Tomsk | 9 | 0 |
| 2009 | Tom Tomsk | 26 | 0 |
| 2010 | Tom Tomsk | 26 | 0 |
| 2010/11 (w) | Wisła Kraków | 14 | 0 |
| 2011/12 | Wisła Kraków | ||
| W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych. | |||
Sergei Pareiko (ur. 31 stycznia 1977 roku w Tallinnie) - estoński piłkarz, bramkarz, zawodnik Wisły Kraków, reprezentant Estonii.
Spis treści |
Kariera klubowa
Mierzący 193 centymetrów wzrostu bramkarz jest zespołu Puuma Tallinn, gdzie występował w drużynach młodzieżowych W 1990 roku przeniósł się do zespołu Vigri Talliin, w którego barwach zadebiutował w trakcie sezonu 1992/93. Wówczas w estońskiej ekstraklasie rozegrał pięć spotkań.
Kolejnym etapem jego kariery były przenosiny do drużyny Tallinna Sadam, gdzie występował przez pięć lat i rozegrał łącznie 61 spotkań. Z tym klubem odniósł pierwsze sukcesy w seniorskiej piłce. W 1996 i 1997 roku zdobył z nich Puchar Estonii, zapisał na swoje konto także triumf w Superpucharze Estonii.
Już wówczas był uważany za jednego z najlepszych estońskich bramkarzy. W 1996 roku zadebiutował w drużynie narodowej. Wcześniej występował w młodzieżowych drużynach Estonii.
W połowie 1998 roku zdecydował się na opuszczenie Estonii. Nie trafił jednak do liczącego się klubu, bowiem przez rok występował w grającym wówczas we włoskiej Serie D zespole AS Casale Calcio. Był podstawowym zawodnikiem tego zespołu, ale ostatecznie zdecydował się na powrót do ojczyzny, gdzie zgłosiła się po niego Levadia Maardu (obecnie Levadia Tallinn).
Przez dwa lata gry w tym klubie 39 razy wybiegał na boisko i zdobył z nim wszystko co było do zdobycia. Razem z Levadią dwukrotnie sięgnął po mistrzowski tytuł, Puchar Estonii i Superpuchar. Jego występy zostały zauważone w Rosji. W 2001 roku został zawodnikiem Rotoru Wołgograd, gdzie występował przez cztery lata w tamtejszej ekstraklasie (51 spotkań). W 2004 roku zespół nie zdołał utrzymać się w lidze. Nie kontynuował jednak kariery w drugiej lidze rosyjskiej, bowiem przeniósł się do Toma Tomsk.
W zespole tym występował do końca 2010 roku. W jego barwach rozegrał 114 spotkań w rosyjskiej ekstraklasie. W Tomsku był bardzo szanowany, od 2009 roku pełnił rolę kapitana drużyny, w tym roku został także uznany najlepszym zawodnikiem zespołu. Pod koniec 2010 roku był łączony z możliwymi przenosinami do Celtiku Glasgow. Do transferu jednak nie doszło. W grudniu 2010 roku Pareiko nie zdecydował się na przedłużenie wygasającego kontraktu z klubem.
8 lutego 2011 roku Pareiko podpisał półtoraroczny kontrakt z Wisłą Kraków.
Kariera reprezentacyjna
Pareiko w latach 1993-1997 występował w młodzieżowych reprezentacjach Estonii. W pierwszej reprezentacji zadebiutował w 1996 roku. Na kolejny występ musiał jednak poczekać do 2002 roku. Regularnie w drużynie narodowej występował od 2009 roku. Łącznie na swoim koncie ma 22 występy.
Sergei Pareiko: Walczyć o sukces
22 lutego 2011
Od początku związany z piłką nożną w Tallinie, dwukrotny mistrz Estonii. Przez dziesięć lat grał w Rosji, ale nie osiągnął tam sukcesów. Zdecydował się na przejście do Wisły, bo chce sięgnąć po mistrzostwo.
Nim podpisał półtoraroczną umowę (z opcją przedłużenia o kolejny rok), pojechał na tygodniowe testy do Wolverhampton. Interesował się nim Celtic Glasgow, rosyjski Ural i grecka Kavala. Dlaczego wybrał Wisłę? - Na pierwszym miejscu stawiam wynik sportowy, nie pieniądze. Zwycięstwa na boiskach są dla mnie priorytetem, cieszę się, że mogę grać w drużynie, która walczy o mistrzostwo - mówi Sergei Pareiko. - Drużyna Wisły jest silna, ma bardzo dobrych zawodników.
O miejsce w bramce Pareice przyjdzie rywalizować z Milanem Jovaniciem. - To bardzo dobry bramkarz, który świetnie gra na linii. Milan stanowi dla mnie dobrą konkurencję - ocenia Estończyk, który sam nie chce oceniać swojej gry. Mówi się, że jest groźny w sytuacjach jeden na jeden. - Jak gram pokażę Wam na boisku. Najważniejsze jest zawsze zachowanie czystego konta.
Jeśli wygryzie z bramki Jovanicia, przed sobą będzie miał linię defensywy złożoną ze Słowaka, Bośniaka, Serba, Holendra, Honduranina lub Polaka. - Ta mieszanka narodowości nie jest problemem. Sam znam już podstawowe polskie słowa, jak "wracaj", "plecy", poza tym w większości używamy europejskiej terminologii piłkarskiej, więc nie martwię się o problemy komunikacyjne.
Pareiko spodziewa się, że dobre występy w polskiej Ekstraklasie przybliżą go do reprezentacji Estonii, w której zanotował łącznie 22 występy. - Rozmawiałem z naszym trenerem narodowym, wiem, że blisko kadry jest czterech dobrych bramkarzy. Mam nadzieję, że regularnie grając w Wiśle zyskam szansę by ponownie wystąpić w reprezentacji.
Jak golkiper ocenia szanse Wisły na powodzenie w rozgrywkach ligowych? - Obecnie Wisła jest druga i wiem, że w Polsce jest sześć-siedem drużyn, które walczą o mistrzostwo kraju. Zadanie będzie więc trudne, ale wierzę, że Wisła zakończy na pierwszym miejscu.
Dzisiejsze opady śniegu nie zaskoczyły zawodnika. - Dla mnie ta pogoda jest normalna, jestem przyzwyczajony do zimy. W Rosji zdarzało się grywanie w temperaturze -17 stopni. Nie należy to do najprzyjemniejszych, ale da się grać. Nie powiem, żeby w Polsce było szczególnie ciepło, ale dzisiejsza pogoda nie robi na mnie wrażenia.
Nikoletta Kula
Źródło: wislakrakow.com
Galeria zdjęć
 |  |
 |  |
