Stanisław Adamczyk
Z Historia Wisły
| Linia 125: | Linia 125: | ||
KK: - ''Odczarował! Tak, tak było dokładnie w prasie podane, że odczarował. A oprócz tego widzi pan, graliśmy – to była rewelacyjna nasza wiosna, za Artura jak przyszedł – zwycięstwo za zwycięstwem. Przyjechał Górnik Zabrze i przegrał, dostał „siódemkę”. Stasiu Adamczyk strzelił trzy bramki czy cztery nawet chyba wtedy.<br> | KK: - ''Odczarował! Tak, tak było dokładnie w prasie podane, że odczarował. A oprócz tego widzi pan, graliśmy – to była rewelacyjna nasza wiosna, za Artura jak przyszedł – zwycięstwo za zwycięstwem. Przyjechał Górnik Zabrze i przegrał, dostał „siódemkę”. Stasiu Adamczyk strzelił trzy bramki czy cztery nawet chyba wtedy.<br> | ||
{{Seealso|Kazimierz Kościelny, wywiad 16.09.2009}} | {{Seealso|Kazimierz Kościelny, wywiad 16.09.2009}} | ||
| - | [[Kategoria:Zawodnicy (piłka nożna) ]] | + | [[Kategoria:Zawodnicy (piłka nożna)|Adamczyk Stanisław ]] |
Wersja z dnia 07:38, 3 sty 2010
| |||
| | |||
| kraj |  Polska
| ||
| urodzony | 21 lutego 1933, Kraków | ||
| wzost/waga | 182 cm / 80 kg | ||
| pozycja | środkowy napastnik | ||
| przebieg kariery | Wisła Kraków 1947-60 BKS Stal Bielsko-Biała 1960-61 | ||
| | |||
|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Mecze | Gole |
| 1954 | Wisła Kraków | 9 | 2 |
| 1955 | Wisła Kraków | 10 | 0 |
| 1956 | Wisła Kraków | 18(21) | 6(12) |
| 1957 | Wisła Kraków | 4 | 0 |
| 1958 | Wisła Kraków | 22 | 17 |
| 1959 | Wisła Kraków | 22 | 8 |
| 1960 | Wisła Kraków | 8 | 1 |
| Suma | 93(96) | 34(40) | |
| W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych. | |||
Stanisław Adamczyk
Stanisław Adamczyk ur. 5 maja 1933 roku w Krakowie, wychowanek Wisły Kraków (1947-60), występujący w jej barwach na pozycji środkowego napastnika. W latach 1954-60 rozegrał w Wiśle 7 sezonów, grając w 93 meczach strzelając 34 bramki.
Debiutował w meczu z Legią, przegranym 0:1.
Wspomnienia
Wspomnienia Kazimierza Kościelnego:
KK: Stasiu Adamczyk... Wie pan on na te czasy to był wysoki, bo on miał coś metr osiemdziesiąt dwa – coś koło tego. Świetny był strzelec powiedzmy, Gracz go chwalił, że ma znakomite uderzenie. On miał stopę – nie tak jak Mieciu Gracz, bo Mieciu miał krótką stopę – a Staszek Adamczyk miał dłuższą, ale miał uderzenie takie naprawdę czyste, soczyste, a szczególnie dobrze bardzo grał głową – i strzelał bramki. Z tym że myśmy się na przykład z nim umawiali – bo ja później grałem na skrzydle (wtedy tam mi się najlepiej grało i to była moja pozycja – to on stał tak mniej więcej na linii szesnastki a ja wrzucałem mu piłkę z rogu między punkt karny a szesnastkę. I on robił trzy kroki czy coś i uderzał głową. I wtedy właśnie to na tyle miało swoje racje, że przeważnie – widzi pan jak teraz są ustawieni obrońcy i napastnicy: wszyscy stoją obok siebie w polu karnym, no to właściwie każdy jest pokryty i rzadko który dochodzi do uderzenia głową, a jeszcze jak ten bijący nie potrafi tej piłki odpowiednio rzucić łukiem to odbijają ją i nic się nie dzieje. Jest pięć rogów, dziesięć rogów i nie ma bramki. Ale on strzelał. Taka była sytuacja, że przyjechała tutaj Lechia Gdańsk, to byli nazywani „Murarze”. Tam bronił Gronowski, a drugi na skrzydle jego brat Robert grał, no i postać czołowa, najlepszy ich zawodnik – Korek. I oni nie stracili – nie pamiętam – w czterech czy pięciu metrach w ogóle bramki. I przyjechali tu do nas do Krakowa, akurat zdarzył się róg, no i ja właśnie uderzyłem tę piłkę w ten sposób co panu mówię – Staszek wyskoczył, palną głową, jeden-zero. Potem znowu z akcji przyłożył tą swoją długą stopę: dwa-zero. No i tak się to skończyło.
HW: - Czyli odczarował…
KK: - Odczarował! Tak, tak było dokładnie w prasie podane, że odczarował. A oprócz tego widzi pan, graliśmy – to była rewelacyjna nasza wiosna, za Artura jak przyszedł – zwycięstwo za zwycięstwem. Przyjechał Górnik Zabrze i przegrał, dostał „siódemkę”. Stasiu Adamczyk strzelił trzy bramki czy cztery nawet chyba wtedy.
Zobacz też: Kazimierz Kościelny, wywiad 16.09.2009.
