Stanisław Gerula

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
(Wojenne losy)
(Relacje prasowe)
(Nie pokazano 26 wersji pośrednich.)
Linia 1: Linia 1:
-
{|style="text-align:center;border:2px red solid" width=30% rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 align="right"
+
{{Piłkarz
-
|+ '''pełne imię nazwisko'''
+
| zdjęcie = Stanisław Geruli.jpg
-
|-
+
| imię i nazwisko = Stanisław Geruli
-
|colspan=4|zdjęcie
+
| narodowość = [[Grafika:Flaga_pol.JPG|25px]] Polska
-
|-align="left"
+
| data i miejsce urodzenia = 21.02.1914, Dzików
-
|narodowość
+
| data i miejsce śmierci = 29.08.1979, Londyn
-
|colspan=3|x
+
| miejsce pochówku = Cmentarz Rakowicki
-
|- align="left"
+
| wzrost/waga = 180/77
-
|data urodzenia
+
| pozycja = bramkarz
-
|colspan=3|x
+
| przebieg kariery =
-
|- align="left"
+
| reprezentacja =
-
|miejsce urodzenia
+
| sukcesy =
-
|colspan=3|x
+
| pseudonim =
-
|- align="left"
+
| sezon1 = ?-1933
-
|data śmierci
+
| klub1 = Sokół Tarnobrzeg
-
|colspan=3|x
+
| mecze1 =
-
|- align="left"
+
| bramki1 =
-
|miejsce pochówku
+
| sezon2 = 1934-1936
-
|colspan=3|x
+
| klub2 = '''Wisła Kraków'''
-
|- align="left"
+
| mecze2 = 6
-
|wzost/waga
+
| bramki2 = 0
-
|colspan=3|x
+
| sezon3 = 1937-1939
-
|- align="left"
+
| klub3 = [[Junak Drohobycz]]
-
|pozycja
+
| mecze3 =
-
|colspan=3|x
+
| bramki3 =
-
|- align="left"
+
| sezon4 = 1946-1947
-
|przebieg kariery
+
| klub4 = Carpatians
-
|colspan=3|x
+
| mecze4 =
-
|- align="left"
+
| bramki4 =
-
|reprezentacja
+
| sezon5 = 1948-1949
-
|colspan=3|x
+
| klub5 = Orient
-
|- align="left"
+
| mecze5 =
-
|sukcesy
+
| bramki5 =
-
|colspan=3|x
+
| sezon6 = 1950-1952
-
|- align="left"
+
| klub6 = Walthamstow Avenue
-
|pseudonim
+
| mecze6 =
-
|colspan=3|x
+
| bramki6 =
-
|-
+
| sezon7 = 1952-1953
-
|width=30%|sezon
+
| klub7 = Polonia New York
-
|width=30%|drużyna
+
| mecze7 =
-
|width=15%|mecze
+
| bramki7 =
-
|width=15%|bramki
+
| sezon8 =
-
|-
+
| klub8 =
-
|x
+
| mecze8 =
-
|x
+
| bramki8 =
-
|x
+
| sezon9 =
-
|x
+
| klub9 =
-
|-
+
| mecze9 =
-
|Suma
+
| bramki9 =
-
|x
+
| sezon10 =
-
|x
+
| klub10 =
-
|x
+
| mecze10 =
 +
| bramki10 =
 +
| sezon11 =
 +
| klub11 =
 +
| mecze11 =
 +
| bramki11 =
 +
| sezon12 =
 +
| klub12 =
 +
| mecze12 =
 +
| bramki12 =
 +
| sezon13 =
 +
| klub13 =
 +
| mecze13 =
 +
| bramki13 =
 +
| sezon14 =
 +
| klub14 =
 +
| mecze14 =
 +
| bramki14 =
 +
| sezon15 =
 +
| klub15 =
 +
| mecze15 =
 +
| bramki15 =
 +
| sezon16 =
 +
| klub16 =
 +
| mecze16 =
 +
| bramki16 =
 +
| sezon17 =
 +
| klub17 =
 +
| mecze17 =
 +
| bramki17 =
 +
| sezon18 =
 +
| klub18 =
 +
| mecze18 =
 +
| bramki18 =
 +
| sezon19 =
 +
| klub19 =
 +
| mecze19 =
 +
| bramki19 =
 +
| sezon21 =
 +
| klub21 =
 +
| mecze21 =
 +
| bramki21 =
 +
| sezon22 =
 +
| klub22 =
 +
| mecze22 =
 +
| bramki22 =
 +
| sezon23 =
 +
| klub23 =
 +
| mecze23 =
 +
| bramki23 =
 +
| sezon24 =
 +
| klub24 =
 +
| mecze24 =
 +
| bramki24 =
 +
| sezon25 =
 +
| klub25 =
 +
| mecze25 =
 +
| bramki25 =
 +
| suma meczów =
 +
| suma bramek =
 +
}}
-
|}
+
'''Stanisław Geruli (Gerula)''' ( ur. 21 lutego 1914 w Dzikowie, zm. 29 sierpnia 1979 w Londynie) - piłkarz, bramkarz Wisły, pierwszy Polak który wystąpił na Wembley, żołnierz Brygady Strzelców Karpackich.
-
'''Stanisław Eugeniusz Geruli''' (czasem błędnie pisany "Gerula") urodził się 21 lutego 1914 roku w Dzikowie pod Tarnobrzegiem. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Sokole Tarnobrzeg, gdzie dał się poznać jako bystry, utalentowany bramkarz.
+
==Wiślackie biografie==
 +
'''Stanisław Eugeniusz Geruli''' (czasem pisany "Gerula", i taka właśnie wersja nazwiska widnieje na jego grobie na Cmentarzu Rakowickim) urodził się 21 lutego 1914 roku w Dzikowie pod Tarnobrzegiem. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Sokole Tarnobrzeg, gdzie dał się poznać jako bystry, utalentowany bramkarz.
Tuż po swoich 20-tych urodzinach trafił do Wisły Kraków. W oficjalnym meczu "Białej Gwiazdy" zadebiutował przed własną publicznością 24 czerwca 1934 roku wygranym spotkaniem z ŁKS-em. W swym pierwszym roku w Wiśle pojawił się na boisku zaledwie cztery razy. Łącznie w lidze zagrał dla Wisły sześć meczów - dwa kolejne i ostatnie dopiero na zakończenie sezonu 1936 - 25 października przeciw chorzowskiemu Ruchowi przy Reymonta (3:1) i 1 listopada zwycięskie (3:2) spotkanie z Legią Warszawa na wyjeździe. Geruli przegrywał rywalizację z Koźminem i Madejskim, jako trzeci bramkarz nie miał szans na systematyczną grę, postanowił odejść, a Wisła rozstała się z nim bez żalu.
Tuż po swoich 20-tych urodzinach trafił do Wisły Kraków. W oficjalnym meczu "Białej Gwiazdy" zadebiutował przed własną publicznością 24 czerwca 1934 roku wygranym spotkaniem z ŁKS-em. W swym pierwszym roku w Wiśle pojawił się na boisku zaledwie cztery razy. Łącznie w lidze zagrał dla Wisły sześć meczów - dwa kolejne i ostatnie dopiero na zakończenie sezonu 1936 - 25 października przeciw chorzowskiemu Ruchowi przy Reymonta (3:1) i 1 listopada zwycięskie (3:2) spotkanie z Legią Warszawa na wyjeździe. Geruli przegrywał rywalizację z Koźminem i Madejskim, jako trzeci bramkarz nie miał szans na systematyczną grę, postanowił odejść, a Wisła rozstała się z nim bez żalu.
Linia 74: Linia 135:
Po zawieszeniu butów na kołku Geruli pozostał związany z piłką nożną, i to z polską piłką, choć mieszkał na stałe w Anglii. Organizował kluby piłkarskie wśród emigrantów, zwłaszcza młodzieży, pozyskiwał też sponsorów na rozwój polskiego sportu na emigracji. W 1963 roku odwiedził Polskę wraz ze swoimi młodymi podopiecznymi, którzy na ojczystej ziemi rozegrali mecze w Tarnobrzegu, w Krakowie z Wisłą oraz w Chorzowie z Ruchem.
Po zawieszeniu butów na kołku Geruli pozostał związany z piłką nożną, i to z polską piłką, choć mieszkał na stałe w Anglii. Organizował kluby piłkarskie wśród emigrantów, zwłaszcza młodzieży, pozyskiwał też sponsorów na rozwój polskiego sportu na emigracji. W 1963 roku odwiedził Polskę wraz ze swoimi młodymi podopiecznymi, którzy na ojczystej ziemi rozegrali mecze w Tarnobrzegu, w Krakowie z Wisłą oraz w Chorzowie z Ruchem.
-
 
+
[[Grafika:Tempo 1979-09-04.jpg|thumb|right|200px|Nekrolog]]
Geruli był też zagranicznym korespondentem "Piłki Nożnej". To jemu zawdzięczamy m.in. niecodzienną charakterystykę Anglików przed słynnym spotkaniem na Wembley. "Gdy angielska publiczność będzie krzyczeć, a nawet obrzucać polskich piłkarzy inwektywami, niech traktują to jako objaw respektu. Bo rzeczywiście bodaj nikogo nie obawiano się tak w Anglii w ostatnim dziesięcioleciu" - pisał przed meczem.
Geruli był też zagranicznym korespondentem "Piłki Nożnej". To jemu zawdzięczamy m.in. niecodzienną charakterystykę Anglików przed słynnym spotkaniem na Wembley. "Gdy angielska publiczność będzie krzyczeć, a nawet obrzucać polskich piłkarzy inwektywami, niech traktują to jako objaw respektu. Bo rzeczywiście bodaj nikogo nie obawiano się tak w Anglii w ostatnim dziesięcioleciu" - pisał przed meczem.
Stanisław Geruli zmarł 29 sierpnia 1979 roku w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Stanisław Geruli zmarł 29 sierpnia 1979 roku w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
 +
 +
Źródła: ''Encyklopedia Piłkarska Fuji Andrzeja Gowarzewskiego, the Daily Telegraph, 11v11.co.uk, gazeta.pl''
 +
 +
wislakrakow.com<br>(dorotja)
-
Źródła: ''Encyklopedia Piłkarska Fuji Andrzeja Gowarzewskiego, the Daily Telegraph, 11v11.co.uk, gazeta.pl''<br>
 
-
(redakcja)<br>
 
-
{{TWSD|http://www.wislakrakow.com}}
 
==Wojenne losy==
==Wojenne losy==
Stanisław Geruli - W czasie wojny żołnierz „Szarych Szeregów” (ZWZ). Wraz z przyjaciółmi z Junaka Drohobycz należał do grupy tzw. „Białych Kurierów”, którzy przeprowadzali zagrożonych deportacją przez sowietów ludzi na Węgry. Stamtąd byli oni przerzucani do tworzącego się Wojska Polskiego we Francji i na Bliskim Wschodzie. Taką też drogę przeszedł w końcu i sam Geruli, który przez Jugosławię trafił do Syrii. Tam też rozpoczął służbę w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, jako wachmistrz podchorąży 3. szwadronu żandarmerii. I wraz z nią po upadku Francji przedostał się na terytorium Palestyny pod kontrolę wojsk angielskich. Brał potem udział w działaniach bojowych Brygady na terenie Iraku, Iranu i Egiptu. W maju 1942 r. na bazie oddziałów Brygady powstała 3 Dywizja Strzelców Karpackich, która wchodziła w skład Armii Polskiej na Wschodzie. Z kolei 21 lipca 1943 wydzielono z Armii Polskiej na Wschodzie 2 Korpus Polski pod dowództwem gen. dyw. Władysława Andersa, a 3 DSK stała się jego podstawą.
Stanisław Geruli - W czasie wojny żołnierz „Szarych Szeregów” (ZWZ). Wraz z przyjaciółmi z Junaka Drohobycz należał do grupy tzw. „Białych Kurierów”, którzy przeprowadzali zagrożonych deportacją przez sowietów ludzi na Węgry. Stamtąd byli oni przerzucani do tworzącego się Wojska Polskiego we Francji i na Bliskim Wschodzie. Taką też drogę przeszedł w końcu i sam Geruli, który przez Jugosławię trafił do Syrii. Tam też rozpoczął służbę w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, jako wachmistrz podchorąży 3. szwadronu żandarmerii. I wraz z nią po upadku Francji przedostał się na terytorium Palestyny pod kontrolę wojsk angielskich. Brał potem udział w działaniach bojowych Brygady na terenie Iraku, Iranu i Egiptu. W maju 1942 r. na bazie oddziałów Brygady powstała 3 Dywizja Strzelców Karpackich, która wchodziła w skład Armii Polskiej na Wschodzie. Z kolei 21 lipca 1943 wydzielono z Armii Polskiej na Wschodzie 2 Korpus Polski pod dowództwem gen. dyw. Władysława Andersa, a 3 DSK stała się jego podstawą.
Linia 88: Linia 150:
Z początkiem 1944 roku 2 Korpus przetransportowano do Włoch. Wchodząca w jego skład 3 DSK wzięła następnie udział w walkach o przełamanie Linii Gustawa pod Monte Cassino (11-29 maja). Po zdobyciu klasztoru na Monte Cassino dywizja brała udział w walkach o przełamanie Linii Gotów (czerwiec 1944 r.); w walkach o zdobycie Ankony (lipiec); Pesaro (31 sierpień); by w połowie grudnia wziąć udział w natarciu nad rzeką Senio. Ostatnimi działaniami wojennymi dywizji był udział w ofensywie w Dolinie Lombardzkiej (na przełomie kwietnia i maja 1945 roku). Cały ten szlak bojowy wraz z dywizją przeszedł również Geruli. Po wojnie 3 DSK stacjonowała na terenie Włoch, a w 1947 roku została przeniesiona do Wielkiej Brytanii. Tam też została zdemobilizowana, a Geruli zdecydował się pozostać w Anglii na stałe.
Z początkiem 1944 roku 2 Korpus przetransportowano do Włoch. Wchodząca w jego skład 3 DSK wzięła następnie udział w walkach o przełamanie Linii Gustawa pod Monte Cassino (11-29 maja). Po zdobyciu klasztoru na Monte Cassino dywizja brała udział w walkach o przełamanie Linii Gotów (czerwiec 1944 r.); w walkach o zdobycie Ankony (lipiec); Pesaro (31 sierpień); by w połowie grudnia wziąć udział w natarciu nad rzeką Senio. Ostatnimi działaniami wojennymi dywizji był udział w ofensywie w Dolinie Lombardzkiej (na przełomie kwietnia i maja 1945 roku). Cały ten szlak bojowy wraz z dywizją przeszedł również Geruli. Po wojnie 3 DSK stacjonowała na terenie Włoch, a w 1947 roku została przeniesiona do Wielkiej Brytanii. Tam też została zdemobilizowana, a Geruli zdecydował się pozostać w Anglii na stałe.
-
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Biali_Kurierzy#Lista_Kurier.C3.B3w 1], [http://pl.wikipedia.org/wiki/3_Dywizja_Strzelc%C3%B3w_Karpackich 2], [http://pl.wikipedia.org/wiki/Samodzielna_Brygada_Strzelc%C3%B3w_Karpackich 3]
+
 
 +
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Biali_Kurierzy#Lista_Kurier.C3.B3w 1.Biali Kurierzy]<br>
 +
[http://pl.wikipedia.org/wiki/3_Dywizja_Strzelc%C3%B3w_Karpackich 2.Dywizja Strzelców Karpackich]<br>
 +
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Samodzielna_Brygada_Strzelc%C3%B3w_Karpackich 3.Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich]
 +
 
 +
 
 +
==Historia występów w barwach Wisły Kraków==
 +
 
 +
'''Podział na sezony:'''
 +
{|style="text-align:center;border:1px blue solid" rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 width=550px
 +
|-style="background-color:lightgrey" align=center
 +
!width= 70px|Sezon
 +
!width=180px|Rozgrywki
 +
!width=40px|M
 +
!width=40px|0-90
 +
!width=40px|[[grafika:Zszedł.png|15px]]
 +
!width=40px|[[grafika:Wszedł.png|15px]]
 +
!width=40px|[[grafika:Pilka.png|15px]]
 +
!width=40px|[[grafika:Zk.jpg]]
 +
!width=40px|[[grafika:Cz.jpg]]
 +
|-
 +
|[[Sezon 1934 (piłka nożna)|1934]]
 +
|align="left"|Ekstraklasa
 +
|4
 +
|2
 +
|&nbsp;
 +
|2
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|-
 +
|[[Sezon 1936 (piłka nożna)|1936]]
 +
|align="left"|Ekstraklasa
 +
|2
 +
|2
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|- style="background-color:#DCDCDC"
 +
|align="left" rowspan="1"|Razem
 +
|align="left"|Ekstraklasa (I)
 +
|6
 +
|4
 +
|&nbsp;
 +
|2
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|-style="background-color:#DCDCDC"
 +
|colspan="2" align="left"|RAZEM
 +
!6
 +
!4
 +
!&nbsp;
 +
!2
 +
!&nbsp;
 +
!&nbsp;
 +
!&nbsp;
 +
|}
 +
 
 +
 
 +
'''Lista wszystkich spotkań:'''
 +
{|style="text-align:center;border:1px blue solid" rules=all cellspacing=1 cellpadding=1 width=550px
 +
|-style="background-color:lightgrey" align=center
 +
!width=40px|Roz.
 +
!width=80px|Data
 +
!width=60px|Miejsce
 +
!width=200px|Przeciwnik
 +
!width=40px|Wyn.
 +
!width=40px|Zm.
 +
!width=50px|B
 +
!width=40px|K
 +
|-
 +
|I
 +
|1934.06.24
 +
|Dom
 +
|align="left"|[[ŁKS Łódź]]
 +
|[[1934.06.24 Wisła Kraków - ŁKS Łódź 0:2|0-2]]
 +
|[[grafika:Wszedł.png|15px]]
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|-
 +
|I
 +
|1934.06.29
 +
|Wyjazd
 +
|align="left"|[[Legia Warszawa]]
 +
|[[1934.06.29 Legia Warszawa - Wisła Kraków 3:2|2-3]]
 +
|[[grafika:Wszedł.png|15px]]
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|-
 +
|I
 +
|1934.07.08
 +
|Wyjazd
 +
|align="left"|[[Garbarnia Kraków]]
 +
|[[1934.07.08 Garbarnia Kraków - Wisła Kraków 3:0|0-3]]
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|-
 +
|I
 +
|1934.09.23
 +
|Dom
 +
|align="left"|[[Warszawianka|Warszawianka Warszawa]]
 +
|[[1934.09.23 Wisła Kraków - Warszawianka 3:2|3-2]]
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|-
 +
|I
 +
|1936.10.25
 +
|Dom
 +
|align="left"|[[Ruch Chorzów]]
 +
|[[1936.10.25 Wisła Kraków - Ruch Chorzów 3:1|3-1]]
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|-
 +
|I
 +
|1936.11.01
 +
|Wyjazd
 +
|align="left"|[[Legia Warszawa]]
 +
|[[1936.11.01 Legia Warszawa - Wisła Kraków 2:3|3-2]]
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|&nbsp;
 +
|}
 +
 
 +
 
 +
==Galeria==
 +
<gallery>
 +
Grafika:1934.04.29 Ruch Chorzów - Wisła Kraków.jpg|[[1934.04.29 Ruch Chorzów - Wisła Kraków 4:1]]
 +
Grafika:1934.11.04 Wisła Kraków – Cracovia.JPG|[[1934.11.04 Wisła Kraków – Cracovia 5:0]]
 +
Grafika:1935 Wisła RDT 1935-04-30.jpg|[[1935.04.21 Duisburg - Wisła Kraków 3:2]]
 +
Grafika:1935.04.21 Duisburg - Wisła Kraków.jpg|[[1935.04.21 Duisburg - Wisła Kraków 3:2]]
 +
Grafika:1935.03.24 Wisła Kraków - Garbarnia Kraków.jpg|[[Kadra Wisły 1935 (piłka nożna)|1935 rok]]
 +
Grafika:1936.10.25 Wisła Kraków - Ruch Chorzów.JPG|[[1936.10.25 Wisła Kraków - Ruch Chorzów 3:1]]
 +
Grafika:1936.11.01 Legia Warszawa - Wisła Kraków 2-3.png|[[1936.11.01 Legia Warszawa - Wisła Kraków 2:3]]
 +
Grafika:1937.06.12 Jubileusz Warty Poznań.JPG|[[1937.06.13 Warta Poznań - Wisła Kraków 5:1]]
 +
Grafika:Junak Drohobycz 1939.jpg|W barwach Junaka, 1939 roku (Geruli w białych spodenkach)
 +
Grafika:1939.05.28 Junak - Wisła Przegląd Sportowy 1939-06-02.JPG|[[1939.05.28 Junak Drohobycz - Wisła Kraków 2:4]], w barwach Junaka
 +
Grafika:1952 Walthamstow Avenue.jpg|W barwach Walthamstow Avenue, 1952
 +
Grafika:1952 Walthamstow Avenue2.jpg|W barwach Walthamstow Avenue, 1952
 +
Grafika:1952.10.06 Arsenal - Walthamstow Avenue.jpg|Gerula w składzie na mecz z Arsenalem
 +
Grafika:1952.04.26 Leyton - Walthamstow Avenue.jpg|Finał amatorskiego Pucharu FA, 1952
 +
Grafika:1952.04.26 Leyton - Walthamstow Avenue2.jpg|Finał amatorskiego Pucharu FA, 1952
 +
Grafika:1952.04.26 Leyton - Walthamstow Avenue3.jpg|Finał amatorskiego Pucharu FA, 1952
 +
Grafika:1952.04.26 Leyton - Walthamstow Avenue4.jpg|Finał amatorskiego Pucharu FA, 1952
 +
Grafika:1952.04.26 Leyton - Walthamstow Avenue5.jpg|Finał amatorskiego Pucharu FA, 1952
 +
Grafika:1952.04.26 Leyton - Walthamstow Avenue6.jpg|Finał amatorskiego Pucharu FA, 1952
 +
Grafika:1952.04.26 Leyton - Walthamstow Avenue7.jpg|Finał amatorskiego Pucharu FA, 1952
 +
Grafika:1952.12.06 Walthamstow Avenue - Watford.jpg|Gerula w londyńskiej mgle.
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Relacje prasowe==
 +
 
 +
===Sport. 1947, nr 17===
 +
 
 +
1947.03.03
 +
 
 +
STASZEK GERULA OBROŃCA TOBRUKU BRAMKABZ ANGIELSKIEJ DRUŻYNY LIGOWEJ - BARNSLEY WEACA DO KRAJU
 +
 
 +
Bardzo nie wielu cudzoziemców miało dotychczas możność grać w drużynach ligi angielskiej, a już najmniej było Polaków, którym się to udało.
 +
 
 +
Wojenna „inwazja” Polaków na „wyspy” oraz duże trudności drużyn angielskich znamionujące się brakiem nowych graczy spowodowały nie byle jaki wyłom w tradycji angielskiej piłki nożnej — pozwolono Polakom grać w angielskich drużynach! Nie wielu co prawda z nich mogło się do tych drużyn dostać i niewielu w nich też gra.
 +
 
 +
Największem sukcesem poszczycić się może były piłkarz krakowskiej „Wisły” a potem „Junaka” drohobyckiego Stanisław Gerula. — Długą odbył on drogę zanim wylądował w angielskiej świetnej drużynie II ligi „Barnsley”. Po przez Węgry, Irak, Palestynę i Włochy, przez wiele świetnych, meczach rozegranych za granicą, entuzjastycznie przyjmowanych przez wielotysięczne rzesze widzów, udało się wreszcie Geruli zagrać w zawodowej angielskiej drużynie.
 +
 
 +
— Wiesz jaki jestem uparty —.
 +
 
 +
dopiąłem swego: gram w drużynie zawodowej — oto słowa z jego listu — tak doskonale charakteryzując jego prawdziwie sportową sylwetkę.
 +
 
 +
Gerula rozpoczął swoją karierę piłkarską jako junior krakowskiej „Wisły” i długo nie mógł dostać się do ligowej 11-stki, mając tak groźnego konkurenta jakim był znajdujący się wówczas w świetnej formie Madejski. — Grał więc w rezerwowej drużynie od czasu do czasu zastępując z powodzeniem nieobecnego Madejskiego w ligowej jedenastce. Zniechęcony trudnościami, jakie się piętrzyły przed nim w uzyskaniu stałego miejsca w I-szej drużynie wziął zwolnienie z macierzystego klubu i podpisał razem z dwoma, dalszymi „wiślakami” Szewczykiem i Habowskim, zgłoszenie do drohobyckiego „Junaka”. (Przed samą wojną 1939 r.
 +
 
 +
„Junak” miał wszelkie szanse, aby jako Il-ga drużyna okręgu lwowskiego dostać się do ligi).
 +
 
 +
W czasie działań wojennych pra wie kompletny, „Junak” przedostał się na Węgry do Budapesztu, gdzie korzystając z uprzejmości drużyny tramwajarzy „Beszkart” trenował na ich boisku, grając jako sparring-partner wielu świetnych drużyn węgierskich z doskonałą „Hungarią” i „Ferenevarosem” na czele.
 +
 
 +
Bilans spotkań Junaka z tego okresu był raczej dodatni a nikła przegrana 3:2 z grającą w pełnym ligowym składzie „Hungarią” odbił się głośnym echem wśród węgierskich sportowców budząc podziw i szacunek dla polskich piłkarzy.
 +
 
 +
Potem nastąpił wyjazd do Iraku i Palestyny cały szereg doskonałych spotkań z drożynami angielskimi i miejscowymi, następnie udział w bohaterskiej obronie Tobruku, potem w kampanii włoskiej, odznaczenia bojowe i... dalsze mecz« tym razem za „śmietanką” piłkarstwa włoskiego. Gerula gra przeciwko takim świetnym drużynom jak Bari, Napoi czy Bolonia, wykazując doskonałą formę.
 +
 
 +
Po likwidacji II korpusu, Gero» la wyjechał do Anglii, gdzie po jednym meczu treningowym zostąję1 ą przyjęty na prawach amatora do doskonałej drużyny II ligi „Barnsley”.
 +
 
 +
Mimo nęcących propozycji, przejścia na zawodowstwo i pozostania w Anglii, marzy on jednak o powrocie do kraju i nie chce podpisać licencji zawodowca.
 +
 
 +
— „Z podpisaniem kontraktu wcale mi się nie spieszy chociaż oni (Anglicy), stałe mi to proponują” — pisze w jednym z listów, „Chcę tu jakiś czas jeszcze posiedzieć,! aby zaopatrzyć się w cywilne ubranie bo nie mam. — Wracam do kraju na pewno — dodaje dalej”.
 +
 
 +
Z wiadomości tej ucieszą się chyba wszyscy sportowcy w Polsce a najbardziej TS Wisła.
 +
 
 +
Tadeusz Miedzianowski
 +
 
 +
 
 +
‎[[Grafika:Echo Krakow 1947-03-06a.jpg‎|thumb|right|200 px]]‎
 +
===Echo Krakowa. 1947, nr 65 (6 III) = nr 356===
 +
 
 +
Gerula z Wisły w angielskiej drużynie Rezerwowy ongiś bramkarz Wisły a później drohobyckiego „Junaka", Gerula, po różnych perypetiach wojennych wylądował w Anglii, gdzie gra z powodzeniem w drużynie II ligi angielskiej „Burnsley", jako amator.
 +
 
 +
Gerula odmówił podpisania licencji na zawodowca i niedługo wraca do kraju.
 +
 
 +
===Echo Krakowa. 1960, nr 158 (7 VII) nr 4672===
 +
[[Grafika:Echo 1960-07-07.jpg‎‎‎|thumb|right|200 px]]‎‎
 +
 
 +
Były piłkarz Wisły
 +
gościem w Krakowie
 +
 
 +
W Krakowie przebywa z kilkunastodniową wizytą były bramkarz Wisły — Stanisław Gerula. Po zawierusze wojennej osiedlił się on na stałe w Anglii, gdzie grał w ll-ligowej drużynie zawodowej Leyton Orient a następnie w zespole Walthamston Avenue.
 +
 
 +
Po 21 latach nieobecności w kraju p. Gerula odwiedził Kraków, do którego zawsze czuje wielki sentyment. Bardzo był ciekawy umiejętności,
 +
 
 +
jakie reprezentują nasi piłkarze, Niestety trafił akurat na przerwę w rozgrywkach mistrzowskich i obecny był jedynie na meczu Polska—Bułgaria w Chorzowie oraz towarzyskich zawodach Garbarni z Ruchem, z których wyniósł na ogół dodatnie wrażenie.
 +
 
 +
Jak w rozmowie oświadczył, w Anglii żyje wielu Polaków będących sympatykami Wisły. Polacy mają tam własny Związek Piłki Nożnej i jest rzeczą zupełnie możliwą zaproszenie 1 piłkarzy Wisły do kraju „wyspiarzy” na rozegranie kilku spotkań.
 +
 
 +
===Echo Krakowa. 1961, nr 115 (17 V) nr 4935===
 +
[[Grafika:Echo 1961-05-17.jpg‎|thumb|right|200 px]]‎‎‎‎
 +
 
 +
Piłka od Gieruli
 +
 
 +
Mecz ligowy Wisły z Polonią Bydgoszcz rozgrywany był piłką... otrzymaną z Londynu od b. piłkarza Wisły St. Gieruli. Nie tylko przyniosła ona szczęście gospodarzom, ale przyda się im na dalsze spotkania, szczególnie rozgrywane podczas deszczu, ponieważ jest ona pokryta cieniutką powloką nylonową i dzięki temu nie nasiąka wodą.
 +
 
 +
Odnośnie ofiarodawcy nadmieniamy, że nadesłał on list, w którym zaniepokojony jest początkowymi niepowodzeniami wiślaków w tegorocznych rozgrywkach mistrzowskich. Wierzy jednak, że drużyna skonsoliduje się i wybrnie z impasu. St. Gierula życzy swym następcom a szczególnie bramkarzowi Leśniakowi (jak wiemy Gierula występował w bramce) jak najlepszej gry
 +
 
 +
===Echo Krakowa. 1966, nr 145 (22 VI) nr 6493===
 +
 
 +
BYŁY bramkarz krakowskiej Wisły, Stanisław Gerula, który od wielu lat przebywa w Anglii, objął patronat nad startem olimpijskim w Meksyku lekkoatletki Jarosławy Biedowej. Wpłacił on na fundusz PKOl. 300 dolarów.
 +
 
 +
==Requiescat in pace==
 +
Grób Stanisława Geruli na Cmentarzu Rakowickim.
 +
<gallery>
 +
Grafika:Nekropolie Stanisław Gerula.jpg
 +
Grafika:Nekropolie Stanisław Gerula2.jpg
 +
</gallery>
 +
 
 +
 
 +
 
 +
 
 +
 
 +
[[Kategoria:Zawodnicy (piłka nożna)|Geruli Stanisław]]

Wersja z dnia 13:54, 29 lis 2019

Stanisław Geruli
Informacje o zawodniku
kraj Polska
urodzony 21.02.1914, Dzików
zmarł 29.08.1979, Londyn
miejsce pochówku Cmentarz Rakowicki
wzost/waga 180/77
pozycja bramkarz
Kariera klubowa
Sezon Drużyna Mecze Gole
?-1933 Sokół Tarnobrzeg
1934-1936 Wisła Kraków 6 0
1937-1939 Junak Drohobycz
1946-1947 Carpatians
1948-1949 Orient
1950-1952 Walthamstow Avenue
1952-1953 Polonia New York
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.


Stanisław Geruli (Gerula) ( ur. 21 lutego 1914 w Dzikowie, zm. 29 sierpnia 1979 w Londynie) - piłkarz, bramkarz Wisły, pierwszy Polak który wystąpił na Wembley, żołnierz Brygady Strzelców Karpackich.

Spis treści

Wiślackie biografie

Stanisław Eugeniusz Geruli (czasem pisany "Gerula", i taka właśnie wersja nazwiska widnieje na jego grobie na Cmentarzu Rakowickim) urodził się 21 lutego 1914 roku w Dzikowie pod Tarnobrzegiem. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Sokole Tarnobrzeg, gdzie dał się poznać jako bystry, utalentowany bramkarz.

Tuż po swoich 20-tych urodzinach trafił do Wisły Kraków. W oficjalnym meczu "Białej Gwiazdy" zadebiutował przed własną publicznością 24 czerwca 1934 roku wygranym spotkaniem z ŁKS-em. W swym pierwszym roku w Wiśle pojawił się na boisku zaledwie cztery razy. Łącznie w lidze zagrał dla Wisły sześć meczów - dwa kolejne i ostatnie dopiero na zakończenie sezonu 1936 - 25 października przeciw chorzowskiemu Ruchowi przy Reymonta (3:1) i 1 listopada zwycięskie (3:2) spotkanie z Legią Warszawa na wyjeździe. Geruli przegrywał rywalizację z Koźminem i Madejskim, jako trzeci bramkarz nie miał szans na systematyczną grę, postanowił odejść, a Wisła rozstała się z nim bez żalu.

Po opuszczeniu Wisły został zawodnikiem Junaka Drohobycz, klubu, który powstał w 1931 roku, a swoją działalność zakończył wraz z wybuchem II wojny światowej - jako lider okręgowej ligi lwowskiej, do czego świetną grą przyczynił się Geruli.

Klub, który nie dotrwał nawet swego dziesięciolecia, zapisał się jednak na stałe w historii Polski. Niemal wszyscy zawodnicy Junaka, wraz z prezesem pułkownikiem Mieczysławem Młotkiem, po wybuchu wojny walczyli w szeregach Wojsk Polskich na Zachodzie. Stanisław Geruli początkowo - jak inni - pełnił funkcję "białego kuriera" (zadaniem "białych kurierów" było bezpieczne przeprowadzanie poszukiwanych przez Niemców ludzi na Węgry), następnie on i koledzy skorzystali z wypracowanych kontaktów - przez Węgry i Jugosławię udali się do Syrii, gdzie wstąpili do formującej się Brygady Strzelców Karpackich. Wraz z Armią Polską przeszli cały szlak bojowy - Palestynę, Egipt, Iran, Irak, Egipt, Włochy...

Ci piłkarze Junaka, którzy przeżyli, po wojnie zakotwiczyli w Anglii, gdzie doprowadzili do powstania żołnierskiej drużyny piłkarskiej zwanej "Karpatczycy" lub "Carpatians". Stanisław Geruli strzegł bramki tego zespołu w latach 1946 i 1947. Drużyna polskich żołnierzy swą efektowną grą podbiła serca angielskich kibiców i stanowiła piękną wizytówkę Ojczyzny poza granicami.

Błyskotliwie poczynający sobie w bramce polski żołnierz budził zainteresowanie angielskich klubów. W 1948 roku podpisał kontrakt (jedynie amatorski, ze względu na przepisy obowiązujące w Anglii) z Leyton Orient, gdzie grał dwa lata.

W 1950 roku był już zawodnikiem londyńskiego, pół-amatorskiego Walthamstow Avenue, z którym osiągnął największe sukcesy. Geruli miał to szczęście, że mecz z jego udziałem był jednym z pierwszych pokazywanych w telewizji - w marcu 1951 roku transmitowano towarzyskie spotkanie Walthamstow z Queens Park.

W 1952 roku Walthamstow doszedł do finału Amatorskiego Finału Anglii (FA Amateur Cup), gdzie z Gerulim w składzie pokonał po dogrywce Leyton. Mecz finałowy odbywał się na Wembley - Geruli był więc pierwszym Polakiem, który zagrał na słynnym angielskim stadionie. Drugim był Dariusz Wdowczyk ... 43 lata później (nie liczymy tu występów kadry narodowej). Warto dodać, że podczas finału na Wembley Geruli miał 38 lat! W meczowych informatorach, wskutek niedowierzenia, odejmowano mu 10 lat...

Tak bronił 39-letni Geruli na Highbury
Tak bronił 39-letni Geruli na Highbury

Angielscy kibice najlepiej zapamiętali polskiego bramkarza z meczu na Old Trafford 31 stycznia 1953 roku, kiedy to Walthamstow spotkał się z Manchesterem United w IV rundzie FA Cup. Stan Gerula, jak nazywali go Wyspiarze, został bohaterem meczu, broniąc dziesiątki strzałów gwiazdorów Manchesteru. To, co miało być formalnością dla gospodarzy, okazało się koszmarem - mecz zakończył się remisem 1:1 i trzeba było grać jeszcze raz, tym razem w Londynie. Walthamstow dysponował jednak zbyt małym stadionem i rewanż odbył się na stadionie Arsenalu. 5 lutego na mecz przyszło 53 tysiące żądnych sensacji kibiców liczących na to, że amatorzy wyeliminują z rozgrywek sławnego rywala. Samo spotkanie grane w porywającym tempie nie rozczarowało, kibice obejrzeli siedem bramek, ale pięć z nich zdobyli goście z Manchesteru i Walthamstow odpadł z rozgrywek.

Po zawieszeniu butów na kołku Geruli pozostał związany z piłką nożną, i to z polską piłką, choć mieszkał na stałe w Anglii. Organizował kluby piłkarskie wśród emigrantów, zwłaszcza młodzieży, pozyskiwał też sponsorów na rozwój polskiego sportu na emigracji. W 1963 roku odwiedził Polskę wraz ze swoimi młodymi podopiecznymi, którzy na ojczystej ziemi rozegrali mecze w Tarnobrzegu, w Krakowie z Wisłą oraz w Chorzowie z Ruchem.

Nekrolog
Nekrolog

Geruli był też zagranicznym korespondentem "Piłki Nożnej". To jemu zawdzięczamy m.in. niecodzienną charakterystykę Anglików przed słynnym spotkaniem na Wembley. "Gdy angielska publiczność będzie krzyczeć, a nawet obrzucać polskich piłkarzy inwektywami, niech traktują to jako objaw respektu. Bo rzeczywiście bodaj nikogo nie obawiano się tak w Anglii w ostatnim dziesięcioleciu" - pisał przed meczem.

Stanisław Geruli zmarł 29 sierpnia 1979 roku w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Źródła: Encyklopedia Piłkarska Fuji Andrzeja Gowarzewskiego, the Daily Telegraph, 11v11.co.uk, gazeta.pl

wislakrakow.com
(dorotja)


Wojenne losy

Stanisław Geruli - W czasie wojny żołnierz „Szarych Szeregów” (ZWZ). Wraz z przyjaciółmi z Junaka Drohobycz należał do grupy tzw. „Białych Kurierów”, którzy przeprowadzali zagrożonych deportacją przez sowietów ludzi na Węgry. Stamtąd byli oni przerzucani do tworzącego się Wojska Polskiego we Francji i na Bliskim Wschodzie. Taką też drogę przeszedł w końcu i sam Geruli, który przez Jugosławię trafił do Syrii. Tam też rozpoczął służbę w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, jako wachmistrz podchorąży 3. szwadronu żandarmerii. I wraz z nią po upadku Francji przedostał się na terytorium Palestyny pod kontrolę wojsk angielskich. Brał potem udział w działaniach bojowych Brygady na terenie Iraku, Iranu i Egiptu. W maju 1942 r. na bazie oddziałów Brygady powstała 3 Dywizja Strzelców Karpackich, która wchodziła w skład Armii Polskiej na Wschodzie. Z kolei 21 lipca 1943 wydzielono z Armii Polskiej na Wschodzie 2 Korpus Polski pod dowództwem gen. dyw. Władysława Andersa, a 3 DSK stała się jego podstawą.

Z początkiem 1944 roku 2 Korpus przetransportowano do Włoch. Wchodząca w jego skład 3 DSK wzięła następnie udział w walkach o przełamanie Linii Gustawa pod Monte Cassino (11-29 maja). Po zdobyciu klasztoru na Monte Cassino dywizja brała udział w walkach o przełamanie Linii Gotów (czerwiec 1944 r.); w walkach o zdobycie Ankony (lipiec); Pesaro (31 sierpień); by w połowie grudnia wziąć udział w natarciu nad rzeką Senio. Ostatnimi działaniami wojennymi dywizji był udział w ofensywie w Dolinie Lombardzkiej (na przełomie kwietnia i maja 1945 roku). Cały ten szlak bojowy wraz z dywizją przeszedł również Geruli. Po wojnie 3 DSK stacjonowała na terenie Włoch, a w 1947 roku została przeniesiona do Wielkiej Brytanii. Tam też została zdemobilizowana, a Geruli zdecydował się pozostać w Anglii na stałe.


1.Biali Kurierzy
2.Dywizja Strzelców Karpackich
3.Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich


Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon Rozgrywki M 0-90 grafika:Zk.jpg grafika:Cz.jpg
1934 Ekstraklasa 4 2   2      
1936 Ekstraklasa 2 2          
Razem Ekstraklasa (I) 6 4   2      
RAZEM 6 4   2      


Lista wszystkich spotkań:

Roz. Data Miejsce Przeciwnik Wyn. Zm. B K
I 1934.06.24 Dom ŁKS Łódź 0-2    
I 1934.06.29 Wyjazd Legia Warszawa 2-3    
I 1934.07.08 Wyjazd Garbarnia Kraków 0-3      
I 1934.09.23 Dom Warszawianka Warszawa 3-2      
I 1936.10.25 Dom Ruch Chorzów 3-1      
I 1936.11.01 Wyjazd Legia Warszawa 3-2      


Galeria

Relacje prasowe

Sport. 1947, nr 17

1947.03.03

STASZEK GERULA OBROŃCA TOBRUKU BRAMKABZ ANGIELSKIEJ DRUŻYNY LIGOWEJ - BARNSLEY WEACA DO KRAJU

Bardzo nie wielu cudzoziemców miało dotychczas możność grać w drużynach ligi angielskiej, a już najmniej było Polaków, którym się to udało.

Wojenna „inwazja” Polaków na „wyspy” oraz duże trudności drużyn angielskich znamionujące się brakiem nowych graczy spowodowały nie byle jaki wyłom w tradycji angielskiej piłki nożnej — pozwolono Polakom grać w angielskich drużynach! Nie wielu co prawda z nich mogło się do tych drużyn dostać i niewielu w nich też gra.

Największem sukcesem poszczycić się może były piłkarz krakowskiej „Wisły” a potem „Junaka” drohobyckiego Stanisław Gerula. — Długą odbył on drogę zanim wylądował w angielskiej świetnej drużynie II ligi „Barnsley”. Po przez Węgry, Irak, Palestynę i Włochy, przez wiele świetnych, meczach rozegranych za granicą, entuzjastycznie przyjmowanych przez wielotysięczne rzesze widzów, udało się wreszcie Geruli zagrać w zawodowej angielskiej drużynie.

— Wiesz jaki jestem uparty —.

dopiąłem swego: gram w drużynie zawodowej — oto słowa z jego listu — tak doskonale charakteryzując jego prawdziwie sportową sylwetkę.

Gerula rozpoczął swoją karierę piłkarską jako junior krakowskiej „Wisły” i długo nie mógł dostać się do ligowej 11-stki, mając tak groźnego konkurenta jakim był znajdujący się wówczas w świetnej formie Madejski. — Grał więc w rezerwowej drużynie od czasu do czasu zastępując z powodzeniem nieobecnego Madejskiego w ligowej jedenastce. Zniechęcony trudnościami, jakie się piętrzyły przed nim w uzyskaniu stałego miejsca w I-szej drużynie wziął zwolnienie z macierzystego klubu i podpisał razem z dwoma, dalszymi „wiślakami” Szewczykiem i Habowskim, zgłoszenie do drohobyckiego „Junaka”. (Przed samą wojną 1939 r.

„Junak” miał wszelkie szanse, aby jako Il-ga drużyna okręgu lwowskiego dostać się do ligi).

W czasie działań wojennych pra wie kompletny, „Junak” przedostał się na Węgry do Budapesztu, gdzie korzystając z uprzejmości drużyny tramwajarzy „Beszkart” trenował na ich boisku, grając jako sparring-partner wielu świetnych drużyn węgierskich z doskonałą „Hungarią” i „Ferenevarosem” na czele.

Bilans spotkań Junaka z tego okresu był raczej dodatni a nikła przegrana 3:2 z grającą w pełnym ligowym składzie „Hungarią” odbił się głośnym echem wśród węgierskich sportowców budząc podziw i szacunek dla polskich piłkarzy.

Potem nastąpił wyjazd do Iraku i Palestyny cały szereg doskonałych spotkań z drożynami angielskimi i miejscowymi, następnie udział w bohaterskiej obronie Tobruku, potem w kampanii włoskiej, odznaczenia bojowe i... dalsze mecz« tym razem za „śmietanką” piłkarstwa włoskiego. Gerula gra przeciwko takim świetnym drużynom jak Bari, Napoi czy Bolonia, wykazując doskonałą formę.

Po likwidacji II korpusu, Gero» la wyjechał do Anglii, gdzie po jednym meczu treningowym zostąję1 ą przyjęty na prawach amatora do doskonałej drużyny II ligi „Barnsley”.

Mimo nęcących propozycji, przejścia na zawodowstwo i pozostania w Anglii, marzy on jednak o powrocie do kraju i nie chce podpisać licencji zawodowca.

— „Z podpisaniem kontraktu wcale mi się nie spieszy chociaż oni (Anglicy), stałe mi to proponują” — pisze w jednym z listów, „Chcę tu jakiś czas jeszcze posiedzieć,! aby zaopatrzyć się w cywilne ubranie bo nie mam. — Wracam do kraju na pewno — dodaje dalej”.

Z wiadomości tej ucieszą się chyba wszyscy sportowcy w Polsce a najbardziej TS Wisła.

Tadeusz Miedzianowski


Echo Krakowa. 1947, nr 65 (6 III) = nr 356

Gerula z Wisły w angielskiej drużynie Rezerwowy ongiś bramkarz Wisły a później drohobyckiego „Junaka", Gerula, po różnych perypetiach wojennych wylądował w Anglii, gdzie gra z powodzeniem w drużynie II ligi angielskiej „Burnsley", jako amator.

Gerula odmówił podpisania licencji na zawodowca i niedługo wraca do kraju.

Echo Krakowa. 1960, nr 158 (7 VII) nr 4672

‎‎

Były piłkarz Wisły gościem w Krakowie

W Krakowie przebywa z kilkunastodniową wizytą były bramkarz Wisły — Stanisław Gerula. Po zawierusze wojennej osiedlił się on na stałe w Anglii, gdzie grał w ll-ligowej drużynie zawodowej Leyton Orient a następnie w zespole Walthamston Avenue.

Po 21 latach nieobecności w kraju p. Gerula odwiedził Kraków, do którego zawsze czuje wielki sentyment. Bardzo był ciekawy umiejętności,

jakie reprezentują nasi piłkarze, Niestety trafił akurat na przerwę w rozgrywkach mistrzowskich i obecny był jedynie na meczu Polska—Bułgaria w Chorzowie oraz towarzyskich zawodach Garbarni z Ruchem, z których wyniósł na ogół dodatnie wrażenie.

Jak w rozmowie oświadczył, w Anglii żyje wielu Polaków będących sympatykami Wisły. Polacy mają tam własny Związek Piłki Nożnej i jest rzeczą zupełnie możliwą zaproszenie 1 piłkarzy Wisły do kraju „wyspiarzy” na rozegranie kilku spotkań.

Echo Krakowa. 1961, nr 115 (17 V) nr 4935

‎‎‎‎

Piłka od Gieruli

Mecz ligowy Wisły z Polonią Bydgoszcz rozgrywany był piłką... otrzymaną z Londynu od b. piłkarza Wisły St. Gieruli. Nie tylko przyniosła ona szczęście gospodarzom, ale przyda się im na dalsze spotkania, szczególnie rozgrywane podczas deszczu, ponieważ jest ona pokryta cieniutką powloką nylonową i dzięki temu nie nasiąka wodą.

Odnośnie ofiarodawcy nadmieniamy, że nadesłał on list, w którym zaniepokojony jest początkowymi niepowodzeniami wiślaków w tegorocznych rozgrywkach mistrzowskich. Wierzy jednak, że drużyna skonsoliduje się i wybrnie z impasu. St. Gierula życzy swym następcom a szczególnie bramkarzowi Leśniakowi (jak wiemy Gierula występował w bramce) jak najlepszej gry

Echo Krakowa. 1966, nr 145 (22 VI) nr 6493

BYŁY bramkarz krakowskiej Wisły, Stanisław Gerula, który od wielu lat przebywa w Anglii, objął patronat nad startem olimpijskim w Meksyku lekkoatletki Jarosławy Biedowej. Wpłacił on na fundusz PKOl. 300 dolarów.

Requiescat in pace

Grób Stanisława Geruli na Cmentarzu Rakowickim.