Stanisław Pająk
Z Historia Wisły
Stanisław Pająk ( ur. 6 listopada 1891 w Krakowie - zm. 11 sierpnia 1952 w Krakowie ) - piłkarz Wisły, ppor. piech.
W 1907 uczeń klasy V A C.K. II Szkoły Realnej w Krakowie, matura w 1909.
Stanisław Pająk, urodzony 6 listopada 1891 w Krakowie, rodzice: Stanisław i Amelia z Turczyńskich, wyznania rzymsko-katolickiego i narodowości polskiej.
Po maturze w 1909 roku ukończył roczny kurs abiturientów na Akademii Handlowej w Krakowie (1910/11) i pracował jako urzędnik bankowy.
Znajomość języków obcych: niemiecki, francuski.
Przebieg służby wojskowej:
od 15 listopada 1915 w baonie zapasowym 17 pułku strzelców X korpusu. Kończy szkołę podoficerską.
od 1 lipca do 16 lipca 1916 był przy pułku na froncie rosyjskim na Wołyniu, skąd chory trafia do szpitala. Po wyzdrowieniu pełni służbę kadrową jako instruktor.
od 15 października do 31 grudnia 1917 kończy szkołę oficerską, następnie jest w baonie zapasowym.
od 1 kwietnia do 3 listopada 1918 na froncie włoskim przy 37 pułku
od 4 listopada do 28 grudnia 1918 w niewoli włoskiej
Następnie do 1 lipca 1919 jako oficer do szczególnych poruczeń przy Komendzie Wojska Polskiego we Włoszech (obóz w La Mandria di Chivasso).
Od 7 lipca do 10 września 1919 przy dywizji instrukcyjnej Hallera jako dowódca plutonu
od 10 września do 1 grudnia 1919 przy 52 pułku piechoty Strzelców Kresowych jako dowódca plutonu, od 1 grudnia 1919 oficer kasowy III baonu 52 pp
"Stanisław Pająk jako oficer kasowy odznacza się nadzwyczaj wielką gorliwością, sumiennością, pracowitością - wypełnia nałożone nań obowiązki bez zarzutu. Uzdolniony, samodzielny fachowiec, polecam na oficera zawodowego" - mjr Zakrzewski
"Samodzielny oficer kasowy od 1/12 1919, fachowo doskonale wykształcony, odznacza się wybitną pracowitością i obowiązkowością. Od podwładnych wiele wymagający" - dowódca III/52 pp
"Inteligentny, dobrze ułożony, pracowity i obowiązkowy. Ambicja duża. Dużo pewności i zarozumiałości co do wielkości swojej osoby. Zachowanie się tak w służbie jak i poza służbą bez zarzutu. Chce służyć zawodowo."
30.07.1920 mianowany na podporucznika
Rozkazem z 14.04.1922 zwolniony do rezerwy.
W 1922 roku miejsce stałego zamieszkania podane jako Bielsko, pracował w Banku Małopolskim.
Orzeczeniem Komisji Superrewizyjnej z 08.01.1924 uznany za niezdolnego do służby frontowej, zdolnego do służby pozafrontowej. W tym okresie zamieszkały w Katowicach, pracował w Banku Śląskim.