Tadeusz Kucz

Z Historia Wisły

Tadeusz Karol Kucz
Informacje o zawodniku
kraj Polska
urodzony 22.07.1886 Kraków
zmarł 16.03.1965 Kraków
miejsce pochówku Cmentarz Rakowicki w Krakowie
Kariera klubowa
Sezon Drużyna Mecze Gole
1906 Biało-Czerwoni Kraków
1907 Wisła Kraków
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Tadeusz Kucz ( ur. 22 lipca 1886 w Krakowie, zm. 16 marca 1965 w Krakowie) - piłkarz Wisły w pierwszym roku działalności klubu, choć J. Kukulski twierdzi, że przyszedł do Wisły dopiero w 1907 roku za namową prof. Łopuszańskiego. Uczestnik słynnych pojedynków krakowsko-lwowskich z czerwca 1906 roku.

Po zakończeniu kariery zawodniczej nie rozstał się z Wisłą, przez wiele lat wchodził w skład zarządu, w 1933 roku pełnił funkcję II wiceprezesa TS Wisła. Po II wojnie światowej członek Rady Seniorów.

Pułkownik Wojska Polskiego, żołnierz Legionów. Brał udział w Kampanii Wrześniowej.

W 1907 roku uczeń klasy VII B; matura w 1908 roku w C.K. II Szkole Realnej w Krakowie.

Lekarz weterynarii.

Tadeusz Kucz  (Biało-Czerwoni Kraków)
Tadeusz Kucz
(Biało-Czerwoni Kraków)

Spis treści

Dokumenty, zdjęcia i pamiątki Tadeusza Kucza

Dokumenty, zdjęcia i pamiątki Tadeusza Kucza ze zbiorów Archiwum Narodowego w Krakowie

Biogram

Tadeusz Karol Kucz urodził się 22 lipca 1886 roku w Krakowie jako syn Zygfryda i Eleonory z domu Uznańskiej. Jego ojciec był powstańcem styczniowym spędził trzy lata na zesłaniu w rocie aresztanckiej w guberni kałuskiej.

Tadeusz Kucz uczył się w II Wyższej Szkole Realnej w Krakowie, gdzie w 1908 roku zdał maturę. W trakcie lat szkolnych uczęszczał do Parku Jordana, gdzie jedną z gier była piłka nożna. W czerwcu 1906 roku Kucz wystąpił w pamiętnych pojedynkach krakowsko-lwowskich: młodzież z parku Jordana z Kuczem jako prawym pomocnikiem przegrała 0:2 z uczniami lwowskich szkół realnych. Podopieczni doktora Jordana przygotowywali się do tego meczu przez kilkanaście dni, a zgodnie ze wspomnieniami Kucza przygotowania te polegały przede wszystkim na wdrożeniu się do trybu uporządkowanej, drużynowej gry. To z tego względu, że młodzieży krakowskiej znane już wcześniej były prawidła futbolu, większą przyjemność sprawiała im jednak gra podwórkowa - nastawiona na indywidualne akcje i dryblingi. Kucz wspominał także, że wraz z kolegami trenował wówczas przez całe wakacje, przygotowując się do meczu rewanżowego we Lwowie (rozegranego we wrześniu). Tadeusz Kucz w sierpniu 1906 roku zagrał także w meczu krakowskiej młodzieży z drużyną pracowników cyrku Buffalo Bill's Wild West Show, wizytującego wówczas Galicję. Drużyna Kucza przybrała nazwę Biało-Czerwonych, a w 1907 roku połączyła się z Akademickim Klubem Sportowym Cracovia. W tej fuzji Kucz już nie brał udziału, gdyż przystąpił do Wisły. Nie jest pewna data tego przejścia - Księga Jubileuszowa Wisły z 1936 roku podaje, że Kucz był zawodnikiem Wisły już w 1906 roku, sam zawodnik wiele lat później wspominał, że było to w 1907 roku. Tak czy inaczej, stało się to za sprawą Tadeusza Łopuszańskiego - patrona Wisły i nauczyciela w II Szkole Realnej, której uczniem był Kucz.

Po maturze Kucz studiował w Akademii Weterynarii we Lwowie w latach 1908-13. Po uzyskaniu dyplomu lekarza weterynarii rozpoczął pracę w Radomyślu Wielkim koło Mielca. Już w okresie nauki był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i działaczem Związku Walki Czynnej. W Radomyślu udzielał się w Towarzystwie Gimnastycznym Sokół oraz w Związku Strzeleckim. Nie jest więc zaskoczeniem, że wraz z wybuchem I Wojny Światowej zgłosił się do Legionów Polskich. Został przydzielony do szwadronu sztabowego II Brygady. Wkrótce zachorował jednak na zapalenie płuc i przez kilka miesięcy musiał się leczyć. W czerwcu 1915 roku został wcielony do armii austriackiej w stopniu podporucznika, po roku na własną prośbę został przeniesiony do sztabu I Brygady Legionów jako szef służby weterynaryjnej. Służył kolejno w kilku szpitalach koni, aż w 1918 roku pod Rarańczą brał udział w przebiciu się przez linię frontu na stronę rosyjską. Został internowany i osadzony w obozach w Huszt i w Marmaros-Sziget. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i przez kolejne lata pełnił służbę lekarza weterynarii, awansując w 1935 roku do stopnia pułkownika. Specjalizował się w opiece nad końmi, w 1931 roku obronił pracę doktorską na temat transfuzji krwi tych zwierząt. Od 1935 roku był szefem weterynarii Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V (garnizon krakowski), we wrześniu 1939 roku był szefem weterynarii Armii Kraków. Dostał się do niewoli i przebywał w obozach jenieckich do kwietnia 1945 roku, gdy został wyzwolony przez armię amerykańską. Po krótkiej służbie w Ludowym Wojsku Polskim przeszedł w 1946 roku w stan spoczynku i pracował jeszcze w cywilu jako weterynarz.

Tadeusz Kucz przez lata pozostawał związany z Wisłą. W 1931 roku wystąpił w meczu old boyów Wisły z okazji jubileuszu 25-lecia klubu. W 1933 roku objął funkcję wiceprezesa, odpowiadał też za referat propagandy (czyli według dzisiejszego określenia: marketingu). W 1957 roku został członkiem reaktywowanej po okresie stalinowskich porządków Rady Seniorów Towarzystwa Sportowego.

Kucz zmarł 15 marca 1965 roku i spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Pionierzy krakowskiej piłki: Tadeusz Kucz

18.04.2021r.

HistoriaWisly

O tym, jaką rolę pod Wawelem pod kątem propagowania futbolu odegrali Wiślacy, nie trzeba nikomu przypominać. W związku z rokiem jubileuszym Białej Gwiazdy pragniemy przedstawić bliżej Tadeusza Kucza, który był piłkarzem Wisły już w 1906 roku, choć nie należał do grona założycieli klubu.

Tadeusz Kucz urodził się 22 lipca 1886 w Krakowie i uczęszczał do tutejszej II Szkoły Realnej. To w jej murach profesor Tadeusz Łopuszański zaproponował swoim uczniom utworzenie drużyny piłkarskiej pod nazwą Wisła, Kucz jednak zainteresował się piłką nożną w inny sposób. Z jego wspomnień wynika, że uczęszczał do Parku Jordana, będąc jednym z przodowników (prowadzących zajęcia). W Parku Jordana w piłkę nożną grywano już w XIX wieku, znano też prawidła gry (stosowne przepisy opublikowano już w 1902 roku wraz z opisem innych zabaw prowadzonych w Parku). Młodzi chłopcy do regulaminu nie przykładali większej wagi - bardziej podobała im się spontaniczna zabawa nastawiona na kiwanie i utrzymanie piłki. Gdy jednak ogłoszono, że do Krakowa przyjedzie na mecz lwowska drużyna, w Parku rozpoczęto systematyczne przygotowania. Tadeusz Kucz został wybrany do składu szykowanej drużyny.

Roman Wilczyński wspominał, że już wtedy na Błoniach funkcjonowała Wisła (i inne nieformalne drużyny), kierownik Parku Jordana - dr Marian Tokarski - nie brał jednak pod uwagę tych zawodników, gdyż ćwiczyli poza Parkiem.

4 czerwca 1906 roku drużyna przodowników z Tadeuszem Kuczem w składzie jako prawym pomocnikiem przegrała z Czarnymi Lwów 0:2. Kucz wspominał, że krakowianie byli zachwyceni faktem, że goście ze Lwowa zagrywają piłkę… głową. Po tym meczu chłopcy z Krakowa zaczęli próbować takich zagrań, przekonując się, że to wcale nie boli.

Wizyta drużyn ze Lwowa (przyjechali też uczniowie IV Gimnazjum - Pogoń) stanowiła inspirację dla krakowskich piłkarzy - zaczęto ściślej stosować przepisy gry, regularniej trenować, drużyny nabrały solidniejszych podstaw organizacyjnych, piłką zainteresowało się też szersze grono uczniów i studentów. Z tego względu czerwiec 1906 roku uznaje się za moment przełomowy w historii krakowskiej piłki nożnej. We wrześniu i październiku odbył się Turniej Jesienny, który można uznać za pierwsze zorganizowane rozgrywki pod Wawelem - wzięło w nim udział (według różnych źródeł) od 16 do nawet 40 drużyn, co obrazuje skalę popularności futbolu.

Kucz wspominał, że wraz z kolegami trenował przez całe wakacje 1906 roku, w tym czasie zagrał też w meczu z drużyną pracowników amerykańskiego cyrku Buffalo Bill, który gościł w Galicji ze swoimi występami. Krakowianie wygrali 1:0. Z tej drużyny wywodzi się zespół znany później jako Biało-Czerwoni.

W 1907 roku Biało-Czerwoni połączyli się z Akademickim Klubem Footballowym Cracovia - w tych wydarzeniach Kucz już jednak nie uczestniczył. Za namową profesora Łopuszańskiego dołączył do Wisły. Kucz był wszak uczniem II Szkoły Realnej, a Wisła w swoich początkach sformowana była właśnie z podopiecznych Łopuszańskiego. Nie można w tym przypadku mówić o transferze we współczesnym znaczeniu - wtedy przynależność klubowa nie była jeszcze sformalizowana, przypadek Tadeusza Kucza jest jednak znamienny. Warto odnotować, że z Wisłą związało się więcej piłkarzy Biało-Czerwonych - byli to między innymi Franciszek Baścik, Tadeusz Bałabuszyński, Marian Marszałek, Józef Stoeger, Antoni Gawędzki.

Tadeusz Kucz szybko zakończył swoje piłkarskie występy. Podjął studia we Lwowie i uzyskał dyplom lekarza weterynarii. Został zawodowym oficerem - ówczesne wojsko potrzebowało specjalistów opieki nad zwierzętami. Kucz w latach 1914-17 służył w Legionach Polskich, w niepodległej Polsce otrzymał awans na pułkownika, był szefem weterynarii Dowództwa Okręgu Korpusu V, w kampanii wrześniowej przeszedł szlak bojowy Armii Kraków, nim dostał się do niewoli. W oflagu przebywał do końca wojny.

Choć piłkarska przygoda Tadeusza Kucza trwała krótko, to jednak z Wisłą pozostał związany przez długie lata. Przykładowo w 1931 roku wystąpił w drużynie Old Boyów Wisły w spotkaniu z okazji jubileuszu 25-lecia klubu. W 1933 roku został wiceprezesem Towarzystwa Sportowego, po 1945 roku zasiadał zaś w Radzie Seniorów Wisły.

Tadeusz Kucz zmarł w 1965 roku, spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

wisla.krakow.pl


Galeria

Requiescat in pace