Tadeusz Legutko

Z Historia Wisły

Tadeusz Józef Legutko
Informacje o zawodniku
kraj Polska
pseudonim Neron
urodzony 30.10.1919, Kraków
zmarł 23.12.1980, Kraków
miejsce pochówku Cmentarz Rakowicki, kwatera L, rząd 1, grób 17.
wzost/waga 178/74
pozycja obrońca
reprezentacja kadra B
sukcesy Mistrz Polski 1949, 1950
Kariera klubowa
Sezon Drużyna Mecze Gole
1934-1951 Wisła Kraków 75(95) 4(5)
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.


Tadeusz Legutko – urodzony 30.10.1919 w Krakowie, zmarł 23.12.1980 również w Krakowie. Środkowy pomocnik, reprezentant Polski w kadrze B. W swojej karierze piłkarskiej wierny barwom Wisły, należał jednak do tego pokolenia Wiślaków, któremu najlepsze lata sportowe odebrała wojna. Z zawodu drukarz.

Spis treści

Początki

Tadeusz Legutko trafił do Wisły jeszcze jako uczeń gimnazjum, w 1934 roku. Drużyna juniorów, w której występował przez kilka kolejnych lat, zdobyła z nim w składzie dwa razy mistrzostwo i raz wicemistrzostwo Polski. To pokolenie wiślackiej młodzieży należało do najbardziej utalentowanych w historii, zawodnicy tacy jak Legutko jeszcze jako nastolatkowie przebijali się do pierwszej drużyny. Debiut był dla Legutki dużym zaskoczeniem. Jak wspominał: „Pierwsza drużyna szykowała się właśnie do spotkania z drużyną węgierską. Zasiadłem wraz z kolegami na trybunie. Aż tu przychodzi redaktor naczelny pisma „Raz, dwa, trzy” Adam Obrubański, szef sekcji piłki nożnej naszego klubu i mówi do mnie <idź do szatni, ubieraj się, zagrasz w pierwszym zespole>. Nie wierzyłem własnemu szczęściu. Debiut, a miałem wówczas 18 lat, udał się, szybko zaaklimatyzowałem się w pierwszym zespole” (Gazeta Krakowska 1986-09-01). W tym samym roku nastąpił debiut w lidze – w ostatnim meczu sezonu Wisła wygrała z ŁKSem 7:3. Legutko tym samym rzutem na taśmę został brązowym medalistą mistrzostw Polski, Wisła zajęła bowiem właśnie trzecie miejsce.
Rok 1939 zapowiadał się jeszcze lepiej. Młodzież w osobach Gracza, Cholewy, Giergiela stanowiła już trzon zespołu i na koniec sierpnia zajmowała 2 miejsce w lidze. W gronie tym był też Legutko – rzeczywiście szybko zaaklimatyzował się w pierwszej drużynie, od ligowego debiutu opuścił bowiem tylko jedno spotkanie. Można się tylko domyślać po jakie laury sięgaliby tak zdolni zawodnicy w latach 40, gdyby nie wojna.

Lata wojenne

Drużyna Wisły w czasie wojny. Legutko w środku (8 z lewej)
Drużyna Wisły w czasie wojny. Legutko w środku (8 z lewej)
Legutko w Tadeusz Legutko był stałym uczestnikiem konspiracyjnych rozgrywek piłkarskich w czasie drugiej wojny światowej. Mało tego – był organizatorem tych meczów. Z inicjatywy jego oraz Giergiela i Waśko 22 października odbyło się pierwsze spotkanie pod okupacją niemiecką. Na boisku w Bronowicach Wisła pokonała Krowodrzę w obecności… kilkuset widzów! Zwróciło to oczywiście uwagę Niemców i z planowanego już pojedynku z Cracovią trzeba było zrezygnować ze względów bezpieczeństwa.

Gdy tylko było to możliwe, mecze jednak przeprowadzano. Legutko odniósł z Wisłą trzykrotnie triumf w okupacyjnych Mistrzostwach Krakowa, bierze udział w skromnych uroczystościach jubileuszu 35-lecia, grał w pamiętnym spotkaniu derbowym 17 października 1943 r., który zakończył się awanturą pomiędzy kibicami Wisły i Cracovii. Odnajdujemy go na większości zachowanych fotografii Wisły z tego okresu, stwierdzenie, że Legutko był w czasie wojny jednym z filarów drużyny nie budzi kontrowersji. Był w składzie Białej Gwiazdy także w ostatnim spotkaniu przed wyzwoleniem i w pierwszym po wyzwoleniu.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Okupacyjne Mistrzostwa Krakowa.


Mistrzowskie tytuły

Po meczach towarzyskich w 1945 roku przyszedł czas na przywrócenie rozgrywek o mistrzostwo Polski. Wisła dopiero w czwartej ich edycji potwierdziła krajowy prymat, choć skład miała w tych latach na tyle silny, że powinno to nastąpić wcześniej.
Tadeusz Legutko w mistrzostwach Polski i rozgrywkach ligowych (które zainaugurowano w 1948) opuszczał tylko pojedyncze mecze. Gazeta Krakowska wspominała po latach, że „nie należał może do graczy błyskotliwych, był jednak w drużynie niezastąpiony. Ofiarny, pracowity, nigdy nie schodził poniżej pewnego dobrego poziomu” (GK 1986-09-01). Jako środkowy pomocnik nie zdobywał wielu bramek, ale miał szczęście do pogromów Legii: 8 sierpnia 1948 strzelił jej szóstą bramkę w meczu (ostateczny wynik 8:0), 25 maja 1949 ustalił zaś wynik spotkania z warszawiakami na 4:0. Zdobył też bramkę w pamiętnym meczu z Cracovią decydującym o Mistrzostwie w 1948 roku – już po minucie gry po podaniu Gracza strzelił pod poprzeczkę z linii pola karnego. Mieczysław Gracz skwitował to szelmowską uwagą skierowaną do Pasiaków „No to macie na Mikołaja”, rzecz bowiem działa się 5 grudnia. Ostatecznie Cracovia była jednak tego dnia bardziej hojna i odwdzięczyła się Wiśle trzema prezentami.
Wieloletnie przywiązanie Legutki do wiślackich barw zostało jednak w końcu nagrodzone. Wisła wygrywa ligę trzy razy z rzędu: w 1949, 1950 i 1951, środkowy pomocnik jest więc dwukrotnie Mistrzem Polski i raz Mistrzem Ligi (w 1951 Mistrzostwo zdobywał tryumfator Pucharu Polski). Z piłką nożną Legutko żegna się w Chorzowie na meczu z Ruchem (14.10.1951) a o jego uczczenie zadbali Gracz z Kohutem, zapewniając swoimi bramkami zwycięstwo Białej Gwiazdy.

Ogółem Legutko wystąpił w 75 spotkaniach ligowych, strzelając 4 bramki. Grał też w reprezentacji B.

Na piłkarskiej emeryturze

Po zakończeniu kariery Legutko próbował swoich sił jako trener w Wiśle i Garbarni, a także w Nowym Targu (tamtejsze Podhale, jeszcze jako Spójnia, stworzyło drużynę piłkarską i właśnie w niej pracował Wiślak). Ostatecznie jednak wybrał pracę w zawodzie drukarza – był przez wiele lat zastępcą dyrektora Krakowskiego Wydawnictwa Prasowego, później także dyrektorem Prasowych Zakładów Graficznych. Został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski.

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon Rozgrywki M 0-90 grafika:Zk.jpg grafika:Cz.jpg
1938 Ekstraklasa 1 1          
1939 Ekstraklasa 11 11          
1946 Eliminacje MP 2 2          
1947 Eliminacje MP 13 13          
1947 Finały MP 4 4     1    
1948 Ekstraklasa 18 18     2    
1949 Ekstraklasa 20 20     2    
1950 Ekstraklasa 16 16          
1951 Ekstraklasa 9 8   1      
1951 Puchar Polski 1 1          
Razem Ekstraklasa (I) 75 74   1 4    
Eliminacje MP (EMP) 15 15          
Finały MP (FMP) 4 4     1    
Puchar Polski (PP) 1 1          
RAZEM 95 94   1 5    

Lista wszystkich spotkań:

Ilość Roz. Data Miejsce Przeciwnik Wyn. Zm. B K
1. (1)I1938.10.30DomŁKS Łódź7-3   
2. (2)I1939.04.16WyjazdUnion Touring Łódź3-1   
3. (3)I1939.04.23WyjazdWarta Poznań1-4   
4. (4)I1939.05.03DomPogoń Lwów2-1   
5. (5)I1939.05.07DomCracovia5-1   
6. (6)I1939.05.14WyjazdAKS Chorzów3-3   
7. (7)I1939.05.21DomGarbarnia Kraków1-1   
8. (8)I1939.06.08DomRuch Chorzów0-1   
9. (9)I1939.06.18WyjazdWarszawianka Warszawa1-0   
10. (10)I1939.06.25WyjazdPolonia Warszawa4-5   
11. (11)I1939.07.02DomWarta Poznań5-0   
12. (12)I1939.08.20DomWarszawianka Warszawa4-2   
13. (1)EMP1946.09.19DomCzuwaj Przemyśl4-0   
14. (2)EMP1946.09.29DomPolonia Warszawa2-3   
15. (3)EMP1947.03.30DomPolonia Świdnica3-2   
16. (4)EMP1947.04.20WyjazdSkra Częstochowa5-0   
17. (5)EMP1947.04.27WyjazdLech Poznań1-0   
18. (6)EMP1947.06.15WyjazdPolonia Warszawa2-2   
19. (7)EMP1947.06.29DomSzombierki Bytom7-0   
20. (8)EMP1947.07.06WyjazdMotor Białystok9-0   
21. (9)EMP1947.07.13DomLech Poznań5-0   
22. (10)EMP1947.07.27WyjazdSzombierki Bytom4-0   
23. (11)EMP1947.08.10DomSkra Częstochowa9-1   
24. (12)EMP1947.08.24DomOgnisko Siedlce21-0   
25. (13)EMP1947.09.07WyjazdPolonia Bytom7-1   
26. (14)EMP1947.09.21DomPolonia Warszawa2-1   
27. (15)EMP1947.09.28WyjazdPolonia Świdnica0-1   
28. (1)FMP1947.10.05DomWarta Poznań0-2   
29. (2)FMP1947.11.09WyjazdAKS Chorzów4-1   
30. (3)FMP1947.11.16DomAKS Chorzów3-0  
31. (4)FMP1947.11.30WyjazdWarta Poznań2-5   
32. (13)I1948.03.14DomPolonia Warszawa6-0   
33. (14)I1948.03.21WyjazdLech Poznań1-1   
34. (15)I1948.04.11WyjazdAKS Chorzów1-2   
35. (16)I1948.04.25DomPolonia Bytom5-0   
36. (17)I1948.05.23DomRymer Niedobczyce2-7   
37. (18)I1948.08.08DomLegia Warszawa8-0  
38. (19)I1948.08.15DomTarnovia Tarnów6-1   
39. (20)I1948.08.29WyjazdPolonia Warszawa5-0   
40. (21)I1948.09.05DomLech Poznań2-1   
41. (22)I1948.09.09WyjazdGarbarnia Kraków3-1   
42. (23)I1948.09.26DomRuch Chorzów3-1   
43. (24)I1948.10.24WyjazdWarta Poznań3-2   
44. (25)I1948.11.01WyjazdCracovia1-1   
45. (26)I1948.11.07DomAKS Chorzów4-0   
46. (27)I1948.11.14DomŁKS Łódź5-1   
47. (28)I1948.11.21WyjazdWidzew Łódź2-2   
48. (29)I1948.11.28WyjazdRymer Niedobczyce2-1   
49. (30)I1948.12.05WyjazdCracovia1-3  
50. (31)I1949.03.20WyjazdŁKS Łódź8-2  
51. (32)I1949.03.27DomLech Poznań2-0   
52. (33)I1949.04.03WyjazdPolonia Warszawa1-0   
53. (34)I1949.04.10DomSzombierki Bytom4-1   
54. (35)I1949.04.24WyjazdAKS Chorzów2-1   
55. (36)I1949.05.15DomPolonia Bytom4-2   
56. (37)I1949.05.22DomLegia Warszawa4-0  
57. (38)I1949.05.26DomCracovia0-1   
58. (39)I1949.05.29WyjazdLechia Gdańsk5-1   
59. (40)I1949.06.26WyjazdRuch Chorzów3-0   
60. (41)I1949.07.03DomWarta Poznań1-1   
61. (42)I1949.08.28WyjazdSzombierki Bytom0-2   
62. (43)I1949.09.04DomPolonia Warszawa0-3   
63. (44)I1949.09.15WyjazdCracovia0-0   
64. (45)I1949.09.18DomLechia Gdańsk4-0   
65. (46)I1949.09.25WyjazdLegia Warszawa0-0   
66. (47)I1949.10.09WyjazdPolonia Bytom2-0   
67. (48)I1949.10.16DomAKS Chorzów3-0   
68. (49)I1949.10.23DomRuch Chorzów1-1   
69. (50)I1949.11.13WyjazdWarta Poznań0-1   
70. (51)I1950.03.19WyjazdAKS Chorzów3-1   
71. (52)I1950.03.26WyjazdŁKS Łódź0-1   
72. (53)I1950.04.02DomRuch Chorzów3-1   
73. (54)I1950.04.16DomGórnik Radlin0-2   
74. (55)I1950.04.25WyjazdSzombierki Bytom5-0   
75. (56)I1950.05.18DomLegia Warszawa2-1   
76. (57)I1950.05.21WyjazdWarta Poznań2-0   
77. (58)I1950.06.11WyjazdGarbarnia Kraków0-1   
78. (59)I1950.07.30WyjazdLech Poznań3-2   
79. (60)I1950.08.05DomŁKS Łódź4-0   
80. (61)I1950.08.20DomWarta Poznań4-0   
81. (62)I1950.08.27WyjazdRuch Chorzów0-0   
82. (63)I1950.09.05DomSzombierki Bytom4-1   
83. (64)I1950.09.10WyjazdCracovia3-1   
84. (65)I1950.09.17DomPolonia Warszawa7-0   
85. (66)I1950.09.24DomGarbarnia Kraków2-1   
86. (67)I1951.03.18WyjazdLech Poznań0-1   
87. (1)PP1951.03.25WyjazdLublinianka Lublin3-0   
88. (68)I1951.04.01WyjazdGórnik Radlin2-2   
89. (69)I1951.04.08DomRuch Chorzów1-1   
90. (70)I1951.04.15WyjazdPolonia Warszawa0-0   
91. (71)I1951.05.06WyjazdPolonia Bytom1-0   
92. (72)I1951.06.03DomLegia Warszawa3-1  
93. (73)I1951.06.10DomAKS Chorzów1-0   
94. (74)I1951.07.01WyjazdAKS Chorzów0-2   
95. (75)I1951.10.14WyjazdRuch Chorzów2-1   

Statystyki rozgrywek A-klasy

  • Statystyki rozgrywek A-klasy z lat czterdziestych zamieszczamy osobno. Nie są one uwzględniane w ogólnych zestawieniach, gdyż nie udało nam się skompletować wszystkich składów meczowych Wisły w tych rozgrywkach.
Ilość Sezon/Etap Data Miejsce Przeciwnik Wyn. Zm. B K
1.19461946.06.26wyjazdDębnicki5:1
2.19461946.07.04domGroble6:1
3.19461946.07.11wyjazdPodgórze Kraków3:0
4.19461946.07.14wyjazdGroble5:3
5.19461946.07.18wyjazdBorek4:1
6.19461946.07.25domDębnicki6:1
7.19461946.07.28domTarnovia4:1
8.19461946.08.04domFablok Chrzanów8:0
9.19461946.08.20wyjazdFablok Chrzanów3:1
10.19461946.08.22domBorek5:1
11.19461946.08.29domGarbarnia Kraków2:0
12.19461946.09.01domCracovia1:1
13.19461946.09.05wyjazdGarbarnia Kraków3:1
14.19461946.09.12wyjazdCracovia0:1
15.19461946.09.14b. GarbarniiCracovia4:1

Galeria

Doniesienia prasowe

Echo Krakowa. 1947, nr 296 (27 X) nr 587

Sylwetki sportowe Krakowa


Gdybym miał bandaże gipsowe, grałbym o niebo lepiej — mówi T. Legutko

Do najsympatyczniejszych najpopularniejszych i zawodników Wisły zalicza się środkowy pomocnik, czerwonych — Tadeusz Legutko.

Zawsze spokojny w czasie zawodów, nie uznający gry „faul", jest T. Legutko typem prawdziwego sportowca. Tak samo jak na boisku —tak i w czasie rozmowy cechuje sympatycznego piłkarza uprzejmość i koleżeńskie podejście.

Chętnie udziela mi informacji o sobie i swej karierze piłkarskiej, którą rozpoczął w roku 1935.— Początkowo grałem w juniorach „Wisły". W pierwszej drużynie wystąpiłem w roku 1938-mym, a w roku następnym grałem już na stałe w ligowej Wiśle. Nie było prawie żadnego meczu, w którym bym nie brał udziału. Pauzowałem tylko wówczas, gdy poniosłem jakąś kontuzją. Toteż nic dziwnego, że mam już na swym koncie przeszło 300 spotkań rozegranych w barwach mego macierzystego klubu.— A co jest powodem słabszej formy pana w ostatnich spotkaniach?— Moje nogi! Mam stopy zupełnie „wybite", zwłaszcza lewa noga w kostce daje mi się często we znaki. Nieraz nawet bez zderzenia z przeciwnikiem przy fałszywym odbiciu piłki czy nawet przy zerwaniu korka przy trzewiku futbolowym, .kostka momentalnie mi „narwała" i statystuję do końca meczu.

...—Jak temu zaradzić?— Przed wojną istniały t. zw. bandaże gipsowe, które założone na stopę, trzymały ją jak w kleszczach, wykluczając niemal całkowicie kontuzję.

Obecnie w kraju takich bandaży się nie wyrabia, a sprowadzić je z zagranicy jest trudno. Liczę na okres zimowy, przez który jak sądzę, stopy moje się podleczą i w przyszłym sezonie powinno grać mi .się leniej...— A to jeszcze ciekawszego o sobie mógłby pan powiedzieć Czytelnikom „Echa Krakowa"?...— Pan jest nienasycony!—- śmieje się Legutko. — Mogę panu jeszcze podać kilka wiadomości o sobie „w cywilu". Otóż pracuję w intendenturze Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik", jestem żonaty, mam 4-letniego syna i... czekam na drugiego. Oprócz pracy i domu mam tylko „Wisłę"!! —kończy z uśmiechem środkowy pomocnik najstarszego klubu krakowskiego.

Echo Krakowa. 1948, nr 91 (4 IV) nr 740

‎‎

Po jubileuszu popularnego napastnika Wisły M. Gracza, który w drugi dzień Świąt Wielkanocnych grał 400-tne spotkanie w barwach Wisły, w najbliższą niedzielą dwaj jego koledzy klubowi będą obchodzić również rodzinne święto.

Popularny „Neron" — T. Legutko oraz sympatyczny bramkarz czerwonych —J. Jurowicz rozegrają dnia 4-go b. m.

350-te zawody w barwach Wisły.

Zarówno środkowy pomocnik Wisły, jak. i jego kolega klubowy Jurowicz zaliczają się dziś do filarów drużyny, stanowią w każdym meczu pewne punkty jedenastki, na których można polegać. Tak było, gdy w roku 1937 debiutowali w pierwszych meczach w drużynie, tak było w okresie okupacji, gdy Wisła była bodajże najlepszą drużyną w Polsce, rozgrywając na peryferiach miasta, na różnych łąkach i wertepach spotkania, stojące naprawdę na dobrym poziomie, tak jest i obecnie, gdy czerwoni nawiązując do pięknej i chlubnej tradycji, kroczą na czele polskiego piłkarstwa.

Dlatego jubileusz dwóch czołowych zawodników klubu jest czymś więcej niż rodzinnym świętem Wisty, jest świętem całego piłkarstwa krakowskiego.

Tak Jurowicz, jak i Legutko czują się dobrze w klubie, który dał im możność wybicia się, dał im zdrowe podstawy sportowe, dał im możność treningu, dał im wreszcie opiekę i rodzinną pomoc w chorobie, czy kontuzji.

Obaj gracze umiłowali swój klub, w którym przeżywali dni chwały i klęski, któremu są i pozostaną wierni do końca.

Jubileusz 350-tego spotkania nie będzie chyba ostatnim jubileuszem, jaki obchodzić będą ci dwaj popularni piłkarze. W dniu, w którym obaj jubilaci przyjmować będą życzenia dalszej, pozytywnej i jasnej pracy dla klubu, do wiązanki jubileuszowej dołączamy i my imieniem naszego pisma garść serdecznych życzeń: „Grajcie, jak najdłużej!"

Requiescat in pace

Grób Tadeusza Legutko na Cmentarzu Rakowickim.

Kwatera L, rząd 1, grób 17.