Tenis ziemny
Z Historia Wisły
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Grafika:Nowa Reforma 1909-09-21(w).JPG|thumb|right|200 px]] | [[Grafika:Nowa Reforma 1909-09-21(w).JPG|thumb|right|200 px]] | ||
[[Grafika:Czas 1910-05-14(w)1.JPG|thumb|right|200 px]] | [[Grafika:Czas 1910-05-14(w)1.JPG|thumb|right|200 px]] | ||
| + | [[Grafika:Głos Narodu 1910-05-21a.JPG|thumb|right|200 px]] | ||
Rok później, w czerwcu, Wisła organizowała nawet "na własnych placach tenisowych przy ul. Żabiej „Turniej tenisowy" o mistrzostwo Galicyi" - o czym donosił "Czas". | Rok później, w czerwcu, Wisła organizowała nawet "na własnych placach tenisowych przy ul. Żabiej „Turniej tenisowy" o mistrzostwo Galicyi" - o czym donosił "Czas". | ||
Wersja z dnia 08:28, 23 gru 2012
Pierwsze wzmianki o zawodnikach Wisły uprawiających ten "biały sport" pochodzą z 1909 roku!!! Zawodnikach to może za dużo powiedziane, bowiem w wrześniowym turnieju tenisowym organizowanym przez sekcję sportową Krajowego Związku Turystycznego wystąpił w imieniu Wisły tylko Jan Weyssenhoff, przegrywając zresztą swój pierwszy pojedynek. Jan Weyssenhoff w późniejszych latach z zapałem uprawiał tenis ziemny, ale już nie w wiślackich barwach.
Rok później, w czerwcu, Wisła organizowała nawet "na własnych placach tenisowych przy ul. Żabiej „Turniej tenisowy" o mistrzostwo Galicyi" - o czym donosił "Czas".
W jaki sposób Wisła tak szybko rozwinęła się organizacyjnie, by aspirować do organizacji powyższego turnieju opisuje księga pamiątkowa wydana z okazji 30-lecia klubu: „W oczekiwaniu zatwierdzenia statutu pragnie tymczasowy Zarząd uzyskać pewne środki finansowe dla przygotowania warunków pracy na przyszłość. Nastąpiła umowa z Krajowym Związkiem Turystycznym, że z chwilą zatwierdzenia statutu przez Namiestnictwo, »Wisła« przystąpi do Krajowego Związku Turystycznego w charakterze członka z roczną wkładką 200 koron, wzamian za to »Wisła« otrzymała prowadzenie pewnej części działu sportowego Związku, jak tenisu i ślizgawki. Na urządzenie tychże otrzymać miała »Wisła« pożyczkę w wysokości 1.500 koron, która to pożyczka miała być spłacaną Krajowemu Związkowi Turystycznemu z dochodów z tenisu i ślizgawki.
W wykonaniu tej umowy wydzierżawił Krajowy Związek Turystyczny od gminy miasta Krakowa dla Wisły część gruntów pofortyfikacyjnych (łącznie z połową kazamaty fortecznej), znajdujących się przy ulicy Żabiej (obecnie Alei Mickiewicza). Ponieważ na powyższych gruntach znajdowały się korty tenisowe, stanowiące własność p. F. Nowotnego, przeto zaszedł wypadek odkupienia ich przez »Wisłę«, oraz konieczność założenia ślizgawki zgodnie z umową. Przeprowadzenie adaptacyj przekroczyło wielokrotnie otrzy¬maną pożyczkę, tak że »Wisła« silnie się zadłużyła, względnie osobiście członkowie jej Zarządu. (»Wisła« bowiem, jako nie mająca jeszcze własnego statutu nie mogła być prawnie tym długiem obciążona)”.
To też tłumaczy dlaczego biały sport nie zagrzał zbyt długo miejsca w wiślackiej historii. Jakieś fatum ciążyło zresztą nad tą sekcją, parokrotnie reaktywowaną w latach późniejszych bez większego powodzenia.
Sekcja tenisa ziemnego w ramach TS Wisła formalnie powstała dopiero w 1928 roku. Nie spełniała jednak oczekiwań, nie budziła zainteresowania wśród krakowian, dlatego rozwiązano ją w 1931 roku. Tym niemniej wiślaccy tenisiści startowali w rozgrywkach klasy B.
Rozpoczęła swój żywot od wybudowania własnych kortów tenisowych. Nie bez dumy pisano przy okazji ich otwarcia w lipcu 1928 roku w „Ikacu”, że „nie ustępują jeśli idzie o wygląd i dobroć najlepszym kortom w Krakowie”. W sumie w tymże roku Wisła wybudowała trzy korty i na nich miała „oprzeć swoje przyszłe dochody przez oddanie kortów do publicznego użytku za opłatą”. Niestety przeliczono się z tymi rachubami. Leżące bliżej centrum miasta korty innych krakowskich klubów przyciągały większą liczbą chętnych. „Frekwencja zatem publiczności była znikoma, a utrzymanie kortów wymagało dużej pieczołowitości i kosztów, tak, że cel budowy został chybiony. Najwięcej z kortów korzystali członkowie Towarzystwa, a w szczególności piłkarze, dla których tenis obok przyjemności dawał zaprawę gimnastyczną dla piłki nożnej czy lekkiej atletyki”. Sekcja istniała jednak przez 3 lata i oprócz gier w klasie B jej zawodnicy uczestniczyli głównie w wewnętrznych turniejach tenisowych. „Nie było jednak między nimi specjalistów tenisistów, bo tacy tylko mogliby pchnąć sekcję na szersze tory, jak się tem mogły pochwalić inne kluby. W roku 1931 postanowił przeto zarząd »Wisły« sekcję tenisową zlikwidować, a korty wydzierżawić” – pisano nie beż żalu w 1936 roku. W maju 1931 roku wydzierżawiła te korty sekcja tenisowa ŻKS Makkabi.
Warto w kontekście występów wiślaków na kortach nadmienić, że na przykład w Mistrzostwach Armii startował wielokrotnie Henryk Reyman, zdobywając nawet medale w tych zawodach...
Po zakończeniu II wojny światowej sekcję przywrócono do życia, jej najjaśniejsza postacią był trener, wielokrotny mistrz i reprezentant Polski, Józef Hebda, specjalizujący się w wyszukiwaniu młodych talentów (takich jak chociażby Stanisław Grzywacz, który ostatecznie wybrał karierę piłkarską).
Jedynym sukcesem sekcji był złoty medal juniorki Krystyny Filip w rozgrywkach deblowych Mistrzostw Polski.
Sekcję rozwiązano w latach 50-tych.
Spis treści |
Zawodnicy
Lista zidentyfikowanych tenisistów Wisły w okresie międzywojennym
Panowie: Mieczysław Balcer, Karp, Kowalik (tenis ziemny), Łyczak, Włodzimierz Skóra, Stadler. Panie: Lucyna Bober, Stanowska.
Lista zidentyfikowanych tenisistów Wisły w okresie powojennym
Wiślacy na kortach
Wyniki tenisa ziemnego z okresu galicyjskiego i 1921 roku w prasie (występy Weyssenhoffa), głównie jako zawodnika AZS:
W okresie powojennym 1951 rok Wisła Kraków - Spójnia 6:5
