Włodzimierz Puzio

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 10:53, 16 wrz 2012

Włodzimierz Puzio urodził się 1 czerwca 1920 roku w Czeladzi. Był sprinterem, płotkarzem, związanym przede wszystkim z Cracovią, dziesięciokrotnym mistrzem Polski w różnych konkurencjach biegowych, szkoleniowcem, również kadry narodowej. W latach 50-tych trenował lekkoatletów Wisły. W następnym dziesięcioleciu podjął się pracy szkoleniowej w Meksyku i na Kubie. Wśród jego podopiecznych był między innymi Kubańczyk Enrique Figuerola Camué, medalista olimpijski z Tokio i Meksyku.

Źródło: "Nekropolie i biogramy działaczy, zawodników i trenerów Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków", Roman Pyjos (2001)

Ciekawostki

"Igrzyska w Meksyku (...) uroczyście otworzył prezydent Meksyku, Gustavo Diaz Ordaz, a świat wstrzymał oddech, gdy śliczna lekkoatletka, Enriquetta Brasilio, wychowanka pracującego wówczas w Meksyku polskiego trenera, Włodzimierza Puzia, zapaliła znicz olimpijski. Puzio z dumą opowiadał o swej wychowance, zresztą nie tylko opowiadał. Po latach przywiózł z Meksyku owoce plastycznych dokonań: rysunki, grafiki, akwarele. Portret panny Brasilio widniał na honorowym miejscu w mieszkaniu tego sportowca i artysty po trosze."

Źródło: Gazeta Mieleńska

"Puzio był też bez wątpienia najbarwniejszą postacią w tym gronie. Podczas dwuletniego pobytu w Meksyku ten dawny biegacz na 400 m p pł. i tancerz zespołu baletowego Opery Poznańskiej zyskał rozgłos jako utalentowany pianista. Śmietanka towarzyska Ciudad de Mexico zbierała się w filharmonii, żeby oklaskiwać jego wykonania utworów Fryderyka Chopina. Słuchaczy szokowało tylko z lekka, iż ten przybysz zza żelaznej kurtyny zasiada wprawdzie do fortepianu ubrany w ciemny garnitur, ale spod nogawek spodni zamiast lakierków wystają mu bielutkie pepegi."

Źródło: przegladsportowy.pl

"Włodzimierz Puzio urodził się 1 czerwca 1920 roku .Niepodległa Polska otwierała przed młodymi ludźmi wiele możliwości samorealizacji i rozwoju. Młodziutki Włodek zakochał się w sporcie. Obiecującą karierę przerwała wojna zabierając najlepszy dla sportowca czas na osiąganie rekordowych wyników. W pierwszych powojennych latach zdążył jeszcze na różnych dystansach sprinterskich zdobyć 10 tytułów mistrza Polski.Po zakończeniu kariery sportowej został trenerem.Znakomicie godził tę pracę z innymi pasjami.Malował,rzeźbił,świetnie grał na pianinie,był stałym bywalcem teatrów i filharmonii,w swoim życiorysie miał epizody pracy jako tancerz w operze poznańskiej i krakowskiej. Z tych powodów w sportowym środowisku uchodził za dziwaka. Można o nim powiedzieć bez wahania, że był ekscentrykiem,postacią barwną i wyjątkową,człowiek dwóch światów:sportu i sztuki przez wielkie S. Był świadom swojej wartości i tego nie ukrywał,oczekiwał od otoczenia uznania za dokonania artystyczne i trenerską pracę.Tu trzeba przyznać, że wyniki miał wyróżniające. Mimo osiągnięć ludzka bezinteresowna zawiść i głupota zatruwała mu życie. W 1963 roku środowisko pozbyło się go, wysyłając w ramach braterskiej socjalistycznej pomocy na Kubę. Po roku pracy na gorącej wyspie było widać jej efekty. W Tokio E.Figuerola został wicemistrzem olimpijskim w biegu na 100m. Dwaj inni jego podopieczni,M.Dudziak i A.Zieliński zdobyli srebrny medal w sztafecie 4x100m.

W 1965 r Meksykański Komitet Olimpijski powierzył mu przygotowanie grupy młodych lekkoatletów do startu w igrzyskach których Meksyk był gospodarzem.Meksykanie doskonale zdawali sobie sprawę z poziomu jaki prezentuje ich lekkoatletyka,nie liczono na medale.Chcieli przede wszystkim przyzwoicie zaprezentować się oraz tego by ich zawodnicy nie zamykali list wyników. Puzio z werwą zabrał się do pracy,po trzech latach jego zawodnicy mieli na swoim koncie 12 rekordów Meksyku,żaden inny trener nie osiągnął takich wyników .W między czasie stał się jedną z bardziej znanych i wpływowych postaci w meksykańskim sporcie i nie tylko .Przed igrzyskami tę wyjątkową pozycję wykorzystał do przełamania obyczajowego stereotypu dominującego w latynoskim kręgu kulturowym.

Komitet organizacyjny igrzysk postanowił ,że znicz zapali ten lekkoatleta który pierwszy uzyska normę olimpijska. Gdy pierwszym sportowcem, który spełnił ten warunek okazała się Enriguetta Basilio , dziewiętnastolatka trenowana przez Puzio, nikt w komitecie organizacyjnym nie chciał nawet słyszeć, by dziewczynie powierzyć ten zaszczyt. Puzio, dla którego dane komuś słowo było święte nie mógł pogodzić się z takim traktowaniem płci pięknej.Postanowił interweniować.Umówił się na wizytę u przewodniczącego Meksykańskiego Komitetu Olimpijskiego. Swojej zawodniczce kazał nałożyć kobiece barwy wojenne i przywdziać najlepszą zbroję. Miała po prostu zrobić się na bóstwo, co w przypadku Enriquetty nie było trudną sprawą. Puzio,człowiek bywający w sferach sprawujących władzę,wiedział jak dyplomatycznie zmiękczyć przeciwnika, dlatego rozmowę z Josue Saenzem rozpoczął w cztery oczy.

-Panie przewodniczący !nie widzę lepszej kandydatury od Basilio.To nie tylko najlepsza lekkoatletka ale jest ona niejako uosobieniem wszystkich najpiękniejszych cech narodu meksykańskiego i stanie się symbolem równouprawnienia i tolerancji.Niech Pan raczy przynajmniej ją zobaczyć... - A gdzie ona jest?
- Czeka za drzwiami.
- Niech Pan ją poprosi.

Do gabinetu weszła wysoka ,kruczowłosa o oliwkowej cerze,wielkich czarnych oczach ,ubrana w białą sukienkę Basilio. Saenz wrażliwy na wdzięki kobiece oniemiał z wrażenia.Bo rzeczywiście była to śliczna dziewczyna (...)

12 października 1968r Norma Enriqueta Basilio Sotelo stanęła na koronie Estadio Olimpico Universitario, podniosła do góry pochodnię i jako pierwsza kobieta w historii igrzysk zapaliła znicz olimpijski. Wśród 80 tysięcy widzów zgromadzonych na stadionie i milionów przed telewizorami obserwujących ten historyczny moment tylko kilka osób znało okoliczności poprzedzające to wydarzenie.

Źródło: igrzyska.forumex.pl
Autor nieznany.

"Spod ręki Józefa Pawełczyka wyszli mistrzowie i rekordziści Polski, reprezentanci kraju i olimpijczycy. Dzięki niemu znakomicie godzili naukę, a potem pracę ze sportem. Do jego uczniów należeli: Włodzimierz Puzio – sprinter i płotkarz, a potem trener kadry lekkoatletów Polski, Kuby, Meksyku i Chile (a także malarz, rzeźbiarz, pianista, tancerz w operze poznańskiej i krakowskiej)."

Źródło: muzeum-saturn.czeladz.pl

Zobacz też:

W.Puzio w mapyourinfo.com

Kronika sportowa (lekkoatletyka)

1951

• 22 lipca. Zawody lekkoatletyczne na stadionie Wisły.
  • Mężczyźni.
  • bieg na 400 m przez płotki: 1. Włodzimierz Puzio 59:8.

1952

• 27 lipca. Eliminacyjne zawody lekkoatletyczne ZS Gwardia. Kraków.
  • bieg na 400 m przez płotki wygrał Włodzimierz Puzio.
• 14–17 sierpnia. Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce. Wrocław.
  • bieg na 400 m przez płotki: 2. Włodzimierz Puzio 55:8.

1953

• 4–6 września. Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce. Warszawa.
  • bieg na 200 m: 3. Włodzimierz Puzio 25.
  • bieg na 200 m przez płotki: 3 Włodzimierz Puzio 26:1.