Włodzimierz Ustyanowicz
Z Historia Wisły
| Linia 56: | Linia 56: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
Grafika:Nowości Ilustrowane 1911-03-11.jpg|Sanie Ustyanowicza | Grafika:Nowości Ilustrowane 1911-03-11.jpg|Sanie Ustyanowicza | ||
| + | Grafika:Głos Narodu 1911-02-08.JPG|Relacja prasowa | ||
Grafika:Nowości Ilustrowane 1911-03-11b.jpg|Relacja prasowa | Grafika:Nowości Ilustrowane 1911-03-11b.jpg|Relacja prasowa | ||
Grafika:Nowości Ilustrowane 1911-03-11c.jpg|Relacja prasowa | Grafika:Nowości Ilustrowane 1911-03-11c.jpg|Relacja prasowa | ||
Wersja z dnia 08:18, 23 gru 2012
Włodzimierz Ustyanowicz ( ur. 25 stycznia 1885 w Szczakowej, pow. Chrzanów, zm. 30 sierpnia 1911), zastąpił Tadeusza Łopuszańskiego na stanowisku prezesa Wisły 27 sierpnia 1910 roku. Funkcje tę pełnił niespełna rok, do 28 lipca 1911 roku. Wydaje się jednak, że był prezesem także w sierpniu tegoż roku, aż do chwili swej tragicznej śmierci.
Na temat drugiego w dziejach prezesa Wisły Andrzej Gowarzewski pisał - "był studentem UJ - zginął na froncie pierwszej wojny światowej w mundurze armii austriackiej". Co jest nieprawdą. Prawdą jest tylko to, że był oficerem armii austriackiej.
Włodzimierz Ustyanowicz był niezwykle barwną postacią społecznego i sportowego życia w Galicji. Urodził się 25 stycznia 1885 roku.
Był sekretarzem Galicyjskiego Klubu Automobilowego.
Z wykształcenia inżynier, z zamiłowania sportsmen i zapalony kierowca. Do tego konstruktor pojazdów motorowych.
Wraz z przyszłym szwagrem Wilhelmem Ripperem założył w Krakowie w 1909 r. firmę "Galicyjskie Auto-Garage", który był "pierwszą dużą placówkę obsługi samochodów. Obiekt przy ul. Smoleńsk 31... był zakładem na najwyższym europejskim poziomie, z supernowoczesnym wtedy wyposażeniem i świetnie wyszkolonym personelem".
Co ciekawe to właśnie w lokalu (kancelarii) "Auto-Garage" przy ulicy Retoryka 5 odbywało się Walne Zgromadzenie TS Wisła w 1911 roku. I w tej właśnie firmie rozprowadzano także bilety na mecze Wisły w tym sezonie...
Nic dziwnego, że Włodzimierz Ustyanowicz zasłynął głównie jako pionier automobilizmu na ziemiach polskich. I ta pasja doprowadziła go do tragicznej śmierci.
Zginął w wypadku samochodowym na trasie mogilańskiej w drodze do Krakowa (przejeżdżając przez wieś Libertów). Prowadzony przez niego samochód wpadł na nieoświetloną chłopską furmankę. Jak pisano potem w relacjach prasowych: "dyszel uderzył p. Ustyanowicza w brzuch, przebijając jego powłokę i wywołując natychmiastową utratę przytomności". Po przewiezieniu do szpitala okazało się, że ma pęknięty żołądek i wątrobę. Zmarł w kilka godzin potem w nocy 30 sierpnia 1911 roku.
Towarzyszące mu osoby doznały tylko lekkich obrażeń, w tym poślubiona zaledwie kilka miesięcy wcześniej małżonka.
Jak pisano: "Zwłaszcza Towarzystwo Sportowe "Wisła" traci w ś.p. zmarłym gorącego swego poplecznika i szczodrego dobrodzieja. Zmarły uchodził za znakomitego znawcę sportów wszelakich".
Zarząd TS Wisła wezwał "członków i uczestników do licznego udziału w oddaniu ostatniej przysługi prezesowi Towarzystwa" - pisał krakowski "Czas".
Pogrzeb odbył się 2 września. Wziął w nim "udział bardzo liczny orszak oficerski i publiczność ze sfery inteligancyi i z kół sportowych miasta".
- Źródła cytatów: Nie tylko arystokraci...; prasa codzienna...
- Do wykorzystania: Artur Kurek: Od przejażdżek automobilami do turystyki. Zarys dziejów turystyki samochodowej w Galicji do 1914 roku
Rekord prędkości
Włodzimierz Ustyanowicz w lutym 1911 roku ustanowił rekord prędkości na saniach motorowych (sankach napędzanych silnikiem i śmigłem). Na krakowskich Błoniach - na sprzęcie własnej konstrukcji - osiągnął prędkość 80 kilometrów na godzinę.
 Sanie Ustyanowicza |
 Relacja prasowa |
 Relacja prasowa |
 Relacja prasowa |
 Relacja prasowa |
