Włodzimierz Ustyanowicz
Z Historia Wisły
Spis treści |
Biografia
Włodzimierz Ustyanowicz ( ur. 25 stycznia 1885 w Szczakowej, pow. Chrzanów, zm. 30 sierpnia 1911 w Krakowie), zastąpił Tadeusza Łopuszańskiego na stanowisku prezesa Wisły 27 sierpnia 1910 roku. Funkcję tę pełnił niespełna rok, do 28 lipca 1911 roku. Wydaje się jednak, że był prezesem także w sierpniu tegoż roku, aż do chwili swej tragicznej śmierci.
Na temat drugiego w dziejach prezesa Wisły Andrzej Gowarzewski pisał - "był studentem UJ - zginął na froncie pierwszej wojny światowej w mundurze armii austriackiej". Dzięki kwerendzie prasy z epoki udało się zweryfikować te informacje - prawdą jest tylko to, że Ustyanowicz był oficerem armii austriackiej, jednak okoliczności jego śmierci były zgoła odmienne.
Włodzimierz Ustyanowicz był niezwykle barwną postacią społecznego i sportowego życia w Galicji.
Z wykształcenia inżynier, z zamiłowania sportsmen i zapalony kierowca. Wraz z przyszłym szwagrem Wilhelmem Ripperem założył w Krakowie w 1909 r. firmę "Galicyjskie Auto-Garage", która była "pierwszą dużą placówką obsługi samochodów. Obiekt przy ul. Smoleńsk 31... był zakładem na najwyższym europejskim poziomie, z supernowoczesnym wtedy wyposażeniem i świetnie wyszkolonym personelem".
Co ciekawe, to właśnie w lokalu (kancelarii) "Auto-Garage" przy ulicy Retoryka 5 odbywało się Walne Zgromadzenie TS Wisła w 1911 roku. I w tej właśnie firmie rozprowadzano także bilety na mecze Wisły w tym sezonie...
Ustyanowicz był też sekretarzem Galicyjskiego Klubu Automobilowego. Klub ten w 1910 roku uzyskał uprawnienia do wydawania międzynarodowych praw jazdy ("legitymacyi dla kierujących automobilem poza granicami państwa", jak wówczas pisano). Wydaje się, że Klub Automobilowy działał w dużym stopniu w oparciu o "Auto-Garage", siedziba sekretariatów obu instytucji mieściła się pod tym samym adresem (Retoryka5).
Prezes Wisły był też konstruktorem pojazdów motorowych (zbudował przykładowo sanie motorowe, na których następnie pobił rekord prędkości rozpędzając się na krakowskich Błoniach do 80 km/h).
Nic dziwnego, że Włodzimierz Ustyanowicz zasłynął głównie jako pionier automobilizmu na ziemiach polskich. I ta pasja doprowadziła go do tragicznej śmierci.
Zginął w wypadku samochodowym na trasie mogilańskiej w drodze do Krakowa (przejeżdżając przez wieś Libertów). Prowadzony przez niego samochód wpadł na nieoświetloną chłopską furmankę. Jak pisano potem w relacjach prasowych: "dyszel uderzył p. Ustyanowicza w brzuch, przebijając jego powłokę i wywołując natychmiastową utratę przytomności". Po przewiezieniu do szpitala okazało się, że ma pęknięty żołądek i wątrobę. Zmarł w kilka godzin potem w nocy 30 sierpnia 1911 roku.
Towarzyszące mu osoby - w tym poślubiona zaledwie kilka miesięcy wcześniej małżonka - doznały tylko lekkich obrażeń.
Jak pisano: "Zwłaszcza Towarzystwo Sportowe "Wisła" traci w ś.p. zmarłym gorącego swego poplecznika i szczodrego dobrodzieja. Zmarły uchodził za znakomitego znawcę sportów wszelakich".
Zarząd TS Wisła wezwał "członków i uczestników do licznego udziału w oddaniu ostatniej przysługi prezesowi Towarzystwa" - pisał krakowski "Czas".
Pogrzeb z honorami wojskowymi odbył się 2 września. Wziął w nim "udział bardzo liczny orszak oficerski i publiczność ze sfery inteligancyi i z kół sportowych miasta". Drugi w historii prezes Wisły spoczął na Cmentarzu Rakowickim.
- Źródła cytatów: Nie tylko arystokraci...; prasa codzienna...
- Do wykorzystania: Artur Kurek: Od przejażdżek automobilami do turystyki. Zarys dziejów turystyki samochodowej w Galicji do 1914 roku
Rekord prędkości
Włodzimierz Ustyanowicz w lutym 1911 roku ustanowił rekord prędkości na saniach motorowych (sankach napędzanych silnikiem i śmigłem). Na krakowskich Błoniach - na sprzęcie własnej konstrukcji - osiągnął prędkość 80 kilometrów na godzinę.
 Sanie Ustyanowicza |
 Relacja prasowa |
 Relacja prasowa |
 Relacja prasowa |
 Relacja prasowa |
Ustyanowicz w mediach
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Galic. Auto-Garage
 |
 1910 |
 Informacja o uprawnieniach Galicyjskiego Klubu Automobilowego (którego Ustyanowicz był sekretarzem) do wydawania międzynarodowych praw jazdy. |
 Reklama w lipcu 1910 z opisem usług |
 Całostronicowa reklama salonu w grudniu 1910 |
 |
 Warsztat |
 Warsztat |
 |
 |
 Szczegółowy wykaz usług |
 Reklama Galic. Auto-Garage w 1911 |
 1911 |
Requiescat in pace
Grób Włodzimierza Ustyanowicza na Cmentarzu Rakowickim (16.11.2014).
 |
 |
 |
 |
