Waldemar Wiśniewski

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 20:53, 24 mar 2019; Zdzis (Dyskusja | wkład)

(różn) ← Poprzednia wersja | Aktualna wersja (różn) | Następna wersja → (różn)

**Waldemar Wiśniewski**
Kariera klubowa

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
urodzony	16.05.1951 w Łodzi
zmarł	10.09.2002
miejsce pochówku	Cmentarz Podgórski
wzost/waga	196 cm
pozycja	Skrzydłowy
Sezon	Drużyna	Mecze	Punkty
1970/71 PLK	Społem Łódź	16	101
1971/72 PLK	Wisła Kraków	11	26
1972/73 PLK	Wisła Kraków	14	51
1973/74 PLK	Wisła Kraków	13	26
1974/75 PLK	Wisła Kraków	12	42
1975/76 PLK	Wisła Kraków	23	11
1976/77 PLK	Wisła Kraków	49	116
1977/78 1 Liga	Korona Kraków	36	357
1978/79 1 Liga	Korona Kraków	22	269
1979/80 1 Liga	Korona Kraków	33	394
1980/81 1 Liga	Korona Kraków	36	446
1981/82 1 Liga	Korona Kraków	25	360
Suma		290	2299
W rubryce Mecze/Punkty najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Waldemar Wiśniewski – urodzony 16.05.1951 w Łodzi, zmarł 10.09.2002, koszykarz Wisły, reprezentant Polski w drużynach juniorskich i młodzieżowych, dwukrotny mistrz Polski (1974 i 76).

Waldemar Wiśniewski urodził się w Łodzi, treningi koszykarskie rozpoczął w KS Społem Łódź w wieku 15 lat (1966 rok). Jako dwudziestolatek przeniósł się do Wisły (1971 rok) i jej barw bronił przez kolejnych osiem sezonów. W tym czasie zdobył dwukrotnie mistrzostwo i dwa razy wicemistrzostwo Polski. Dysponował bardzo dobrymi warunkami fizycznymi, do tego był dynamiczny i waleczny. Karierę sportową zakończył w Koronie Kraków. Później pracował w Krakowskim Okręgowym Związku Koszykówki jako Członek Zarządu. Był odpowiedzialny za koszykówkę młodzieżową.

Waldemar Wiśniewski był ożeniony z Barbarą Nowak-Rogowską, również koszykarką Wisły.

Wiśniewski zmarł na zawał serca w 2002 roku.

Na podstawie: "Pod wiślackim koszem kobiet i mężczyzn 1928-2006", Roman Pyjos, Artur Pyjos (2006)

Wspomnienia Jerzego Bętkowskiego

Tak Waldemara Wiśniewskiego wspomina trener Wisły, Jerzy Bętkowski:

Miałem udział w ściągnięciu Waldka do Krakowa. Był rok 1971. W Wiśle następowała „pokoleniowa zmiana warty”. Kończyli grę starsi zawodnicy, za granicę wyjeżdżali: Bohdan Likszo, Wiesław Langiewicz, Krystian Czernichowski, Czesław Malec. Wtedy pozyskiwaliśmy młodych utalentowanych graczy – Marka Ładniaka, Adama Gardzinę, Piotra Langosza i właśnie Waldka Wiśniewskiego. Znów przyszła passa sukcesów. Waldek pomógł nam zdobyć mistrzostwo Polski w 1974 i 1976 roku. Nie zawsze był zawodnikiem pierwszej piątki, ale w każdym meczu wchodził na parkiet. Jako zmiennik był doskonały. Jego walorem była bardzo dobra gra w defensywie. Gdy trzeba było rzucić, to trafiał. Tak zdarzyło się w Lublinie na turnieju I ligi. Nie mógł wystąpił Langosz, desygnowałem więc na parkiet Wiśniewskiego. Rzucił wtedy 20 punktów i przyczynił się walnie do pokonania bardzo groźnego rywala – Śląska Wrocław. Waldek był koszykarzem walecznym, o bardzo dobrych warunkach fizycznych, pracowitym, zawsze słuchał poleceń trenerów i rzetelnie je wykonywał. Był człowiekiem bardzo sympatycznym i uczynnym