Zdzisław Mordarski

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 19:57, 9 lut 2023; Zdzis (Dyskusja | wkład)

(różn) ← Poprzednia wersja | Aktualna wersja (różn) | Następna wersja → (różn)

**Zdzisław Józef Mordarski**
Kariera klubowa

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
pseudonim	Morero
urodzony	16.06.1922, Kraków
zmarł	18.02.1991, Kraków
miejsce pochówku	Cmentarz Rakowicki, kwatera AD płd., rząd 1, grób 1.
wzost/waga	175/78
pozycja	pomocnik
reprezentacja	12A
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
1937-1937	Grzegórzecki
1938-1939	Wisła Kraków
1945	WKS Orzeł Częstochowa
1945-1949	Legia Warszawa
1949-1956	Wisła Kraków	112(125)	45(49)
1956	Cracovia
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon	Rozgrywki	M	0-90
1950	Ekstraklasa	22	22			10
1951	Ekstraklasa	22	22			9
1951	Puchar Polski	5	5			1
1952	Ekstraklasa	10	9	1		7
1953	Ekstraklasa	20	19		1	8
1954	Ekstraklasa	16	15	1		5
1954	Puchar Polski	6	6			2
1954	Mecz unieważniony	1	1			1
1955	Ekstraklasa	21	20	1		5
1955	Puchar Polski	2	2			1
Razem	Ekstraklasa (I)	111	107	3	1	44
	Puchar Polski (PP)	13	13			4
	Mecz unieważniony (#P)	1	1			1
RAZEM		125	121	3	1	49

Lista wszystkich spotkań:

Ilość	Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.
1. (1)	I	1950.03.19	Wyjazd	AKS Chorzów	3-1
2. (2)	I	1950.03.26	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-1
3. (3)	I	1950.04.02	Dom	Ruch Chorzów	3-1
4. (4)	I	1950.04.16	Dom	Górnik Radlin	0-2
5. (5)	I	1950.04.25	Wyjazd	Szombierki Bytom	5-0
6. (6)	I	1950.05.18	Dom	Legia Warszawa	2-1
7. (7)	I	1950.05.21	Wyjazd	Warta Poznań	2-0
8. (8)	I	1950.06.11	Wyjazd	Garbarnia Kraków	0-1
9. (9)	I	1950.06.22	Dom	Cracovia	1-0
10. (10)	I	1950.06.25	Dom	Lech Poznań	2-1
11. (11)	I	1950.07.02	Wyjazd	Polonia Warszawa	1-2
12. (12)	I	1950.07.30	Wyjazd	Lech Poznań	3-2
13. (13)	I	1950.08.05	Dom	ŁKS Łódź	4-0
14. (14)	I	1950.08.20	Dom	Warta Poznań	4-0
15. (15)	I	1950.08.27	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-0
16. (16)	I	1950.09.05	Dom	Szombierki Bytom	4-1
17. (17)	I	1950.09.10	Wyjazd	Cracovia	3-1
18. (18)	I	1950.09.17	Dom	Polonia Warszawa	7-0
19. (19)	I	1950.09.24	Dom	Garbarnia Kraków	2-1
20. (20)	I	1950.10.08	Dom	AKS Chorzów	2-0
21. (21)	I	1950.11.12	Wyjazd	Legia Warszawa	2-0
22. (22)	I	1950.11.19	Wyjazd	Górnik Radlin	1-2
23. (23)	I	1951.03.18	Wyjazd	Lech Poznań	0-1
24. (1)	PP	1951.03.25	Wyjazd	Lublinianka Lublin	3-0
25. (24)	I	1951.04.01	Wyjazd	Górnik Radlin	2-2
26. (25)	I	1951.04.08	Dom	Ruch Chorzów	1-1
27. (26)	I	1951.04.15	Wyjazd	Polonia Warszawa	0-0
28. (27)	I	1951.05.06	Wyjazd	Polonia Bytom	1-0
29. (2)	PP	1951.05.13	Dom	Włókniarz Pabianice	8-0
30. (28)	I	1951.05.20	Wyjazd	Cracovia	0-0
31. (29)	I	1951.06.03	Dom	Legia Warszawa	3-1
32. (30)	I	1951.06.06	Wyjazd	Garbarnia Kraków	3-0
33. (31)	I	1951.06.10	Dom	AKS Chorzów	1-0
34. (32)	I	1951.06.17	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-2
35. (33)	I	1951.06.21	Dom	Arkonia Szczecin	4-0
36. (34)	I	1951.06.24	Dom	Górnik Radlin	2-1
37. (35)	I	1951.07.01	Wyjazd	AKS Chorzów	0-2
38. (36)	I	1951.07.08	Dom	Lech Poznań	2-0
39. (37)	I	1951.07.15	Wyjazd	Legia Warszawa	4-1
40. (3)	PP	1951.08.21	Dom	Garbarnia Kraków	2-0
41. (38)	I	1951.08.25	Dom	ŁKS Łódź	4-0
42. (39)	I	1951.09.02	Dom	Cracovia	5-0
43. (4)	PP	1951.09.09	Wyjazd	Polonia Warszawa	2-1
44. (5)	PP	1951.09.16	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-2
45. (40)	I	1951.09.23	Wyjazd	Arkonia Szczecin	5-0
46. (41)	I	1951.09.29	Dom	Garbarnia Kraków	1-1
47. (42)	I	1951.10.14	Wyjazd	Ruch Chorzów	2-1
48. (43)	I	1951.11.01	Dom	Polonia Warszawa	2-0
49. (44)	I	1951.11.04	Dom	Polonia Bytom	0-0
50. (45)	I	1952.08.24	Dom	ŁKS Łódź	3-0
51. (46)	I	1952.08.31	Wyjazd	Polonia Bytom	0-2
52. (47)	I	1952.09.06	Wyjazd	Wawel Kraków	2-2
53. (48)	I	1952.09.23	Wyjazd	Legia Warszawa	0-3
54. (49)	I	1952.09.28	Dom	Górnik Radlin	2-1
55. (50)	I	1952.10.12	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-3
56. (51)	I	1952.10.16	Dom	Legia Warszawa	2-1
57. (52)	I	1952.10.19	Dom	Polonia Bytom	1-0
58. (53)	I	1952.10.25	Dom	Wawel Kraków	1-0
59. (54)	I	1952.11.02	Wyjazd	Górnik Radlin	0-0
60. (55)	I	1953.03.15	Dom	Górnik Radlin	2-1
61. (56)	I	1953.03.22	Wyjazd	Wawel Kraków	4-1
62. (57)	I	1953.03.29	Dom	Gwardia Warszawa	2-1
63. (58)	I	1953.04.12	Wyjazd	Cracovia	2-4
64. (59)	I	1953.04.19	Dom	Lech Poznań	1-0
65. (60)	I	1953.05.17	Dom	Polonia Bytom	4-1
66. (61)	I	1953.05.24	Wyjazd	Legia Warszawa	0-0
67. (62)	I	1953.05.30	Dom	Lechia Gdańsk	2-1
68. (63)	I	1953.06.13	Dom	Odra Opole	3-1
69. (64)	I	1953.06.21	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-4
70. (65)	I	1953.07.26	Wyjazd	Lech Poznań	0-0
71. (66)	I	1953.08.02	Wyjazd	Odra Opole	1-1
72. (67)	I	1953.08.08	Wyjazd	Górnik Radlin	2-1
73. (68)	I	1953.08.15	Dom	Wawel Kraków	1-2
74. (69)	I	1953.08.19	Dom	Legia Warszawa	2-1
75. (70)	I	1953.08.30	Dom	Ruch Chorzów	0-2
76. (71)	I	1953.09.27	Wyjazd	Lechia Gdańsk	0-1
77. (72)	I	1953.10.01	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-1
78. (73)	I	1953.10.08	Dom	Cracovia	3-0
79. (74)	I	1953.11.08	Dom	AKS Chorzów	3-2
80. (6)	PP	1953.11.15	Wyjazd	Dąbski Kraków	7-0
81. (7)	PP	1953.11.29	Wyjazd	Polonia Warszawa	1-0
82. (75)	I	1954.03.14	Dom	Gwardia Warszawa	3-0
83. (76)	I	1954.03.21	Wyjazd	Lech Poznań	1-0
84. (8)	PP	1954.05.23	Dom	Szombierki Bytom	2-0
85. (77)	I	1954.05.26	Dom	Legia Warszawa	2-1
86. (78)	I	1954.05.30	Wyjazd	Polonia Bydgoszcz	1-0
87. (79)	I	1954.06.06	Dom	ŁKS Łódź	2-0
88. (80)	I	1954.06.13	Wyjazd	Polonia Bytom	0-2
89. (81)	I	1954.06.17	Dom	AKS Chorzów	1-2
90. (82)	I	1954.06.20	Wyjazd	Cracovia	1-1
91. (9)	PP	1954.07.18	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	2-1
92. (10)	PP	1954.07.25	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-0
93. (83)	I #P	1954.09.05	Dom	Ruch Chorzów	2-1
94. (11)	PP	1954.09.09	Wyjazd	Gwardia Warszawa	1-3
95. (84)	I	1954.09.19	Wyjazd	Legia Warszawa	0-1
96. (85)	I	1954.10.03	Dom	Polonia Bydgoszcz	0-3
97. (86)	I	1954.10.10	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-1
98. (87)	I	1954.10.17	Dom	Polonia Bytom	2-2
99. (88)	I	1954.10.24	Dom	Ruch Chorzów	1-0
100. (89)	I	1954.10.31	Dom	Cracovia	0-0
101. (90)	I	1954.11.21	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-1
102. (91)	I	1954.11.28	Dom	Lech Poznań	3-0
103. (12)	PP	1955.03.13	Dom	Górnik Zabrze	2-0
104. (92)	I	1955.03.20	Wyjazd	ŁKS Łódź	0-1
105. (93)	I	1955.03.27	Dom	Legia Warszawa	0-3
106. (94)	I	1955.04.03	Wyjazd	Zagłębie Sosnowiec	0-1
107. (95)	I	1955.04.17	Dom	Polonia Bydgoszcz	2-0
108. (96)	I	1955.04.24	Wyjazd	Garbarnia Kraków	1-0
109. (13)	PP	1955.04.28	Dom	Lechia Gdańsk	0-1
110. (97)	I	1955.05.08	Dom	Polonia Bytom	3-0
111. (98)	I	1955.05.15	Dom	Lechia Gdańsk	1-3
112. (99)	I	1955.06.05	Dom	Ruch Chorzów	6-2
113. (100)	I	1955.06.09	Wyjazd	Górnik Radlin	2-1
114. (101)	I	1955.06.12	Dom	Lech Poznań	3-1
115. (102)	I	1955.06.19	Wyjazd	Gwardia Warszawa	0-3
116. (103)	I	1955.08.17	Wyjazd	Polonia Bydgoszcz	1-0
117. (104)	I	1955.08.21	Dom	ŁKS Łódź	1-1
118. (105)	I	1955.08.28	Wyjazd	Legia Warszawa	0-2
119. (106)	I	1955.09.04	Dom	Zagłębie Sosnowiec	0-0
120. (107)	I	1955.10.02	Wyjazd	Polonia Bytom	2-0
121. (108)	I	1955.10.09	Wyjazd	Lechia Gdańsk	1-2
122. (109)	I	1955.10.16	Dom	Gwardia Warszawa	1-0
123. (110)	I	1955.11.06	Dom	Górnik Radlin	1-0
124. (111)	I	1955.11.13	Wyjazd	Lech Poznań	1-3
125. (112)	I	1955.11.27	Wyjazd	Ruch Chorzów	0-3

Mecze w Reprezentacji Polski

Zdzisław Mordarski wystąpił w 12 spotkaniach Reprezentacji Polski. Debiutował jako zawodnik Legii Warszawa. Zdobył 2 bramki.

1948.10.10 Polska - Rumunia 0-0, mecz towarzyski
1948.10.17 Polska - Finlandia 1-0, mecz towarzyski
1949.05.08 Rumunia - Polska 2-1, mecz towarzyski
1949.10.30 Czechosłowacja - Polska 2-0, mecz towarzyski
1949.11.06 Polska - Albania 2-1 (od 77 minuty), mecz towarzyski
1950.06.04 Polska - Węgry 2:5, bramka w 24 minucie, mecz towarzyski
1950.10.22 Polska - Czechosłowacja 1:4, mecz towarzyski
1952.09.14 Czechosłowacja - Polska 2:2, bramka w 20 minucie, mecz towarzyski
1952.09.21 Polska - NRD 3:0, mecz towarzyski
1953.05.10 Polska - Czechosłowacja 1:1, mecz towarzyski
1954.08.08 Polska - Bułgaria 2:2, mecz towarzyski
1954.09.26 NRD - Polska 0:1, mecz towarzyski

Pogrubiono występy Mordarskiego jako Wiślaka.

Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:

1950.06.04 Polska - Węgry 2:5, bramka w 24 minucie, mecz towarzyski
- Po meczu z Węgrami. O Mordarskim: „Gwardzista spełnił swą rolę zupełnie dobrze. „Przeczytał ‘Przegląd Sportowy’ – krzyknął jeden z widzów, kiedy Mordarski przerzucił przytomnie piłkę nad wybiegającym Grostizem i zdobył wyrównującą bramkę. Nie wiemy, czy istotnie Mordarski czytał „Przegląd”, faktem jednak jest, że wykorzystał okazję w taki właśnie sposób, jak radził nasz korespondent budapesztański”.
- „Bramkę Polaków należy przypisać nie tylko przytomności Mordarskiego, który z 12 metrów przerzucił piłkę nad obrońcą i bramkarzem Węgrów, ale przede wszystkim Grostizowi. Bramkarz węgierski zlekceważył łatwą piłkę (raczej Polaków), odbił ją nogą (mógł łapać rękami), skiksował i Mordarski załatwił resztę”. Gol na 1:1.
- Rakoczy: „Mordarski, którego pilnowałem w I połowie jest trudny do utrzymania”.
  - Źródło: „Przegląd Sportowy”
  - Źródło: „Przegląd Sportowy”

1950.10.22 Polska - Czechosłowacja 1:4, mecz towarzyski
- Kiepska gra naszych piłkarzy: „tylko Gracz pokazywał okresami celowe zagrania”. „Powiedzmy sobie szczerze:Gracz, Kohut, Mordarski i Alszer nie zrobią już postępów”.
  - Źródło: „Przegląd Sportowy”

1952.09.14 Czechosłowacja - Polska 2:2, bramka w 20 minucie, mecz towarzyski
- Po meczu z Czechosłowacją chwalony Mordarski: na początku meczu „do Mordarskiego dochodzi piękne podanie Bieńka. Mimo niewygodnej pozycji Mordarski strzela w prawy róg. Pavlis jednak broni bramki choć z trudem”. W drugiej połowie w ataku zastępuje Mordarskiego Breiter.
  - Źródło: „Przegląd Sportowy”

1952.09.21 Polska - NRD 3:0, mecz towarzyski
- „Zawiódł Mordarski” podobnie jak cały atak.
  - Źródło: „Przegląd Sportowy”

1953.05.10 Polska - Czechosłowacja 1:1, mecz towarzyski
- Po meczu z Czechosłowacją krytyka napastników: „nie mogli nikogo swoją grą porwać, nikogo natchnąć, nikogo czegokolwiek nauczyć”. Obrońcy czescy „wyłączyli niemal całkowicie z gry Mordarskiego i Alszera”.
  - Źródło: „Przegląd Sportowy”

1954.08.08 Polska - Bułgaria 2:2, mecz towarzyski

1954.09.26 NRD - Polska 0:1, mecz towarzyski
- „Mordarski był mało zatrudniony, a mimo to jako jedyny chyba zawodnik naszej drużyny wykazał oznaki zmęczenia”.
  - Źródło: „Przegląd Sportowy

W 1941 roku Mordarski gra w Juvenii. W 1943 jest graczem Wisły. W 1944 podobnie. Występuje w pamiętnym meczu derbowym w styczniu 1945 w barwach Wisły...

Wspomnienia

Kazimierza Kościelnego

Wspomnienia Kazimierza Kościelnego:

HW: - Proszę jeszcze scharakteryzować Zdzisława Mordarskiego jako napastnika.

KK: - Tak, więc Zdzisław Mordarski to był bardzo mądry zawodnik. On też grał na lewym skrzydle później. Był przeciwieństwem Mamonia, dokładnie rozgrywał piłkę, był dobry technicznie. Miał też bardzo dobre uderzenie, zwłaszcza z dystansu. Bo jak Kohut celował w takich krótszych strzałach, sprzed pola karnego czy z już z pola karnego, to Mordarski potrafił uderzyć nawet daleko zza szesnastki. I nie raz mu wychodziła piękna "lufa", bo był dobry technicznie i miał też uderzenie techniczne, z podbicia. On miał przydomek Morero. To był taki piłkarz chyba włoski. Taki pseudonim przydomek przylgnął wtedy do niego.

Zobacz też: Kazimierz Kościelny, wywiad 16.09.2009.

Władysława Giergiela

Mecz Generalna Gubernia - Słowacja odbył się w Nowym Targu przy obecności na trybunach ks Tiso ze Słowacji i przy generalnym gubernatorze Franku. Było to w jesieni 1940 r. Krakauer Zeitung, dziennik wydawany w czasie okupacji w Krakowie, zamieścił z tego meczu skład Krakowa: w składzie tym były podane nazwiska m. In Mordarski, Rupa i Serafin. Oni grali wówczas w tym meczu. Oni musieli grać. Był to ratunek tych chłopców przez aresztowaniem ich przez gestapo i wywiezieniem ich do więzienia i do Niemiec. Okazało się, iż byli oni w posiadaniu kartek żywnościowych, które były do sklepu wędliniarskiego wyłącznie dla Niemców. Na te karty były zwiększone racje wędlin. Sklep taki był m. In na ul. Floriańskiej, niedaleko firmy Voigta. I oni zostali przyłapani w tym sklepie na usiłowaniu zakupu wędlin na te kartki. Zostali oni wezwaniu do dr Niffke, sportfuhrera w GG, który jednocześnie był naczelnym redaktorem Krakauer Zeitung. On im powiedział, że albo zgodzą się wziąć udział w tym meczu, albo lager lub więzienie. Byli to wszystko młodzi chłopcy. Nie mieli więc wyboru. I zagrali. Tak samo pamiętam mecz w Krakowie, na boisku Wisły, Kraków-Lamberg. I w tym meczu pamiętam, gdyż byłem na meczu osobiście z Batorem, grali wówczas tacy znani nam piłkarze, jak Niechcioł, Majewski, Pazurek Karol, Pazurek Józef, który przed wojną grał w Polonii W-wa, Piątek z AKS, Kinowski z AKS, Stolarczyk z AKS, grał Mrugała. Ale dlaczego? Oni wszyscy byli wcieleni do wojska niemieckiego i musieli grać. Otto Riesner, ten z Garbarni, to był przecież Ślązak, grał Joksch, prawy obrońca z Garbarni, grał Stankusz z Garbarni, który był volksdeutschem. Ja miałem oryginalne zdjęcia z tego meczu od Jasia Borka, który pracował w Krakauer Zeitung. On mi to zdjęcie dał. I Statter po wojnie tę sprawę wyciągnął. On chciał otrzymać ode mnie to zdjęcie. Miałem także fotografię jeszcze z innym piłkarzem Kaźmierowiczem, ten ze Lwowa, który grał w niemieckiej drużynie. Widać na zdjęciu piłkarzy pozdrawiających wyciągniętą ręką „heil Hitler”. Miałem również Krakauer Zeitung ze sprawozdaniem z zamieszczonym w nim zdjęciem z meczu. Wśród osób interesujących się tą sprawą był również jeden major z bezpieczeństwa (KBW), chyba nazywał się Każmierski, a był wiceprezesem Grobli. I czułem, że ci piłkarze nasi, którzy musieli zagrać w czasie wojny, jeśli nie uda im się jakoś wybrnąć z tego kłopotu, to będą zniszczeni. Nie wiedziałem, co robić. Powiedziałem, że nie mam żadnych zdjęć ani gazet, gdyż zostało to spalone, natomiast opowiedziałem im całą historię zmuszenia tych piłkarzy do gry, pod groźbą obozu. Nie trafiło to jednak do przekonania, oświadczył mi, że za grę w niemieckiej drużynie muszą być zdyskwalifikowani. Statter pojechał do Warszawy do mgr Neuinga (?), który był figurą w Gwardii i sprawę odpowiednio przedstawił. Ja poradziłem im, żeby zgłosili się do wojska i zagrali w Legii. Tak zrobili Serafin i Mordarski i to ich uchroniło przed represją Stattera. Natomiast Rupa zgłosił się do Hutnika i także uchronił się.

Kronika sportowa (tenis stołowy)

1939

6 stycznia. Drużynowe Mistrzostwa Krakowa.
- Wisła – Cracovia 2:3
- Zdzisław Mordarski pokonał 2:0 Paszkowskiego.
15 stycznia. W Mistrzostwach Krakowa Wisła przegtrywa z Makkabi 2:3.
- Zdzisław Mordarski pokonał 2:0 Hohlberga.
Luty. W indywidualnych mistrzostwach Krakowa Zdzisław Mordarski przegrywa w półfinale z Blonderem 0:2.
21-22 stycznia. Drużynowe Mistrzostwa Krakowa.
- Wisła - Cracovia 2:3.
  - Zdzisław Mordarski pokonał Grotyńskiego.
- Wisła - Makkabi 3:2.
  - Zdzisław Mordarski przegrał z Ohrensteinem 1:2.

Galeria

1943 rok	1943.09.11 Łagiewianka - Wisła Kraków 0:3	1943.09.11 Łagiewianka - Wisła Kraków 0:3	1943.09.11 Łagiewianka - Wisła Kraków 0:3
1943.09.12 Cracovia - Wisła Kraków 1:3	1943.10.17 Cracovia - Wisła Kraków 0:0	1943.10.17 Cracovia - Wisła Kraków 0:0	1943.10.17 Cracovia - Wisła Kraków 0:0
1943.10.17 Cracovia - Wisła Kraków 0:0	Wisła Kraków w 1943 lub 44 roku	1943 rok	1943 rok
1943 rok	1943 rok	1943.10.24 KS Limanovia - Wisła Kraków 3:2	1943.10.24 KS Limanovia - Wisła Kraków 3:2
1943	1943.10.24 KS Limanovia - Wisła Kraków 3:2	Drużyna Wisły w czasie okupacji (około 1944 roku)	1944.05.28 Wisła Kraków - Warszawskie Towarzystwo Czarnych 4:0
1944.06.24 Groble - Wisła Kraków 0:0	1944.06.25 Garbarnia Kraków - Wisła Kraków 1:3	1944.07.16 Wisła Kraków - Cracovia 3:0	1944.07.16 Wisła Kraków - Cracovia 3:0
1944.12.17 Groble - Wisła Kraków 1:12	Z Jezierskim i Giergielem w czasie okupacji		1948.11.06 Polska - Finlandia 1:0
	1949		1951.06.28 Turniej błyskawiczny „Dni Krakowa”
1951.11.04 Wisła Kraków - Polonia Bytom 0:0	1950.04.25 Szombierki Bytom - Wisła Kraków 0:5	1950
1950.08.27 Ruch Chorzów - Wisła Kraków 0:0	Mistrz Polski 1950	Około 1950	Około 1950
Na rybach w 1950 roku	1951
	1951
Około 1952 roku	1953.06.27 Wrocław - Kraków 5:3	Wisła Kraków 1954	Na obozie w Olsztynie w 1954 roku
Wisła w 1955 roku na obozie w Zakopanem	Wisła w 1955 roku na obozie w Zakopanem		1955.10.22 Wisła Kraków - VSS Koszyce 4:5
1965.01.31 Wisła Kraków (Old Boye) - Cracovia (Old Boye) 2:1	1965.01.31 Wisła Kraków (Old Boye) - Cracovia (Old Boye) 2:1	W drużynie Old Boy Kraków na Stadionie Śląskim w 1968 roku.

Mordarski w prasie

Sprawa Mordarskiego

Przegląd Sportowy 12.XI.1945 r (poniedziałek) Nr 27, str.2

JESZCZE O MORDARSKIM

Stanowisko nasze w sprawie zdrajców sprawy narodowej, obojętnie w jakiej formie, jest dostatecznie znane. Zgadzamy się całkowicie ze wszystkimi tymi, którzy uważają, że nawet ewent. rehabilitacja prawna nie upoważnia jednostki, które występowały w koszulkach klubów hitlerowskich, do powrotu na polskie boiska. Gdyby miało się do czynienia z ludźmi o prymitywnym poczuciu taktu, kwestie tego rodzaju w ogóle by nie istniały. Osobnicy skompromitowani współ[pracą ze sportem hitlerowskim doczekawszy się, z racji tolerancji naszego ustawodawstwa, prawa powrotu do społeczności polskiej, rozumieliby sami, że nie ma dla nich miejsca na estradach publicznych i lepiej usunąwszy się w kąt starać się, by o nich jak najszybciej zapomniano. Niestety wyczucie taktu jest rzeczą dość rzadką, a już trudno wymagać go od jednostek, które kwestię przynależności narodowej traktowały na płaszczyźnie zmiany rękawiczek. Powracamy do tematu tego, który powinien był dawno już znaleźć ostateczne rozstrzygnięcie, w związku z nowym etapem t. zw. Sprawy Mordarskiego. Gracz ten zdyskwalifikowany przez Wojewódzki Komitet Sportowy w Krakowie, ukazał się nagle w szeregach Legii. Potkawszy się z nazwiskiem tym z racji jakiejś recenzji spotkania wojskowego klubu byliśmy pewni, że zachodzi tu zapewne identyczność nazwisk dwu różnych ludzi. Nie wyobrażaliśmy sobie bowiem, by klub wojskowy przyjmował w szeregi swoje zawodnika, na którym ciążył najpoważniejszy zarzut. Okazuje się, że byliśmy w błędzie. Mordarski z Wisły krakowskiej identyczny jest z Mordarskim warszawskiej Legii. Wątpliwości co do tego rozwiane zostały dzięki komunikatowi, jaki ukazał się przed kilkoma dniami.

Chodziło w danym wypadku o orzeczenie komisji, zwołane specjalnie przez Min. Obrony Narodowej do zbadania sprawy Mordarskiego. Komisja w składzie: ppłk. Chrempiński, szef wydz. Prawnego, ppłk. Neugebauer czł. gł. zarz. polit. wych., mjr dr Kafliński wiceprez. PZPN, kpt. Wieczorek, szef wydz. w. f. i p. w. oraz red. Reksza – po zapoznaniu się z tłem całej sprawy i przesłuchaniu „delikwenta”, orzekła jednomyślnie, że nie ma żadnych danych po temu, aby do czasu wydania wyroku przez PZPN odsuwać Mordarskiego od udziału w zawodach.

Nie mamy najmniejszego powodu kwestionować orzeczenia, wydanego przez tak poważne grono ludzi. Nie jasny jest dla nas jedynie passus, mówiący o przyszłym wyroku PZPN? Wynika stąd, że istnieją jednak pewne przesłanki, wymagające badania i orzeczenia ze strony najwyższej władzy piłkarskiej w Polsce. Jeśli istnieją one rzeczywiście wówczas nasuwa się pytanie , czy Komisja warszawska nie zrobiłaby słuszniej, gdyby zamiast ogłaszać opinię swą, opartą na rzeczowych dowodach, przesłała ją do PZPN z prośbą o wzięcie pod uwagę i wydanie możliwie najszybszego wyroku?

W tej chwili wytwarza się bowiem sytuacja, że w sprawie Mordarskiego istnieje orzeczenie ludzi zajmujących najpoważniejsze stanowiska i że orzeczenie to: 1) albo wpłynie – choćby podświadomie – na wyrok PZPN, albo też 2) stanowisko PZPN, posiadającego może bardziej wyczerpujący materiał będzie odmienne, co w rezultacie równałoby się zdezawuowaniu sądu warszawskiego. Jeden i drugi wypadek ze względu na dobro sprawy absolutnie niepożądany.

Przegląd Sportowy. R. 1, 1945, nr 27=

1945.11.12

Sprawa Mordarskiego, sprzeczne wyroki dwóch różnych instancji, skarga sądowa doręczona redaktorowi „Startu” przez Bratka, — zawieszonego tymczasem przez Polski Związek Tenisowy, plus szereg niemniej piekących wypadków wskazuje jasno, że najwyższy już czas, by powstała w Polsce jakaś nadrzędna instytucja sportowa, rozstrzygająca ostatecznie t. zw. kwestie weryfikacyjne

Dziennik Zachodni, 1945, R. 1, Nr. 262

Sprawa Mordarskiego

Kraków. (TS) Część prasy sportowej powtórzyła za „Startem” (organem Wojewódzkiego Komitetu Sportowego w Krakowie) wiadomość, jakoby PZPN dożywotnio zdyskwalifikował zawodnika warszawskiej Legii Zdzisława Mordarskiego. Wiadomość ta nie potwierdza się. Jak się dowiadujemy, Zarząd PZPN-u sprawy Mordarskiego dotychczas w ogóle nie rozstrzygał. Sprawa Mordarskiego, która nabrała już tak wielkiego rozgłosu, właściwie ogółowi sportowemu nie jest znana Przedstawia .się ona następująco: .W kwietniu br. przy Wojew. Komitecie Sportowym w Krakowie powołany został - Sąd Obywatelski dla rozpatrzenia sprawy Mordarskiego i dwóch innych b. zawodników krakowskiej Wisły Rupy i Serafina. Sąd Obywatelski po kilkutygodniowym badaniu sprawy i przesłuchaniu licznych świadków, wydał w czerwcu br. wyrok. odsuwający Mordarskiego od czynnego życia sportowego, do 1 września br., licząc karę od chwili zawieszenia Mordarskiego. tj. od lutego br. Sąd Obywatelski przyjął jako okoliczność łagodzącą tylko jednorazowy udział Mordarskiego w drużynie DTSG w Krakowie, namowę kolegów wyżej wymienionych i wprowadzenie go w błąd. Tymczasem Wojewódzki Komitet Sportowy, na czele którego stoi : red Maksymilian Statter, który Sąd Obywatelski powołał, zmienił jego wyrok i ogłosił w swoim organie .Start” dożywotnią dyskwalifikację Mordarskiego, Rupy i Serafina, jakkolwiek w tym czasie istniały już w Krakowie władze przełożone piłkarza Mordarskiego. tj. KZOPN i, PZPN. Dopiero w połowie października Wojewódzki Komitet Sportowy zwrócił się do PZPN o rozszerzenie kary nałożonej przez Wojewódzki Komitet Sportowy na wszystkie okręgi, ogłaszając zaraz w najbliższym numerze „Startu”, że PZPN powziął już decyzję dożywotniej dyskwalifikacji Mordarskiego, co jednak okazało się nieścisłością. Zarząd PZPN takiej uchwały dotąd nie powziął. Sprawa Mordarskiego doczekała się zatem dwóch wyroków: Sądu Obywatelskiego i Wojewódzkiego Komitetu Sportowego i pod kątem prawidłowości wyroku musi być przede wszystkim rozpatrywana, Zaznaczyć jeszcze należy, że Sąd Obywatelski, w skład którego wchodziło m. in. trzech prawników, w międzyczasie złożył swoje mandaty

Przegląd Sportowy. R. 1, 1945, nr 29=

1945.11.19

W krakowskim „Starcie“ z dnia 23.X. ukazała się na pierwszej stronie wiadomość o dożywotniej dyskwalifikacji Mordarskiego przez PZPN. Jak wynika z komunikatu ogłoszonego przez Komisję powołaną przez Min. Obrony Narodowej PZPN nie dyskwalifikował Mordarskiego. W związku z tym oczekiwać należało oficjalnego wyjaśnienia ze strony Polskiego Związku Piłki Nożnej, czy rzeczywiście zapadła uchwała dyskwalifikowania Mordarskiego, czy też notatka dziennikarska była... przykrą mistyfikacją. Ponieważ naczelna magistratura piłkarstwa polskiego milczy jak zaklęta, zwracamy się na tej drodze z uprzejmą prośbą o wyraźne oświadczenie się i to możliwie w najkrótszym czasie

Ocena Reymana 1946

Sport. 1946, nr 55 1946.08.12

Jestem b. zadowolony ze swych chłopców — grali od samego początku tak ambitnie, że mimo słabej gry. niektórych zawodników nie zmieniłem zupełnie składu repr. po przerwie. Moim zdaniem powinniśmy byli wygrać 2:1 albo 3:1. Na mecz w Łodzi na prośbę kpt. sportowego LOZPN-u zasilam Łódź czterema graczami Krakowa, a to Flankiem, Wapiennikiem, Nowakiem i Ignaczakiem. Mam mały żal do drużyny moskiewskiej, która nie zgodziła się na granie po przerwie naszą piłką co w konsekwencji spowodowało że nasi gracze jak Spodzieja i Mordarski nie mogli się do dużo cięższej j większej piłki przyzwyczaić.

Najbardziej zmartwiony jest jednak MORDARSKI. Na meczu tym zależało mi więcej niż na innych ważnych problemach mojego życia, chciałem zagrać jak najlepiej. Przekonałem się jednak, że aby dobrze grać trzeba dużo grać, a ja w tym roku grałem zaledwie kilka spotkań i to się srodze zemściło. Nie miałem dnia. Teraz jednak gdy już wiem na czym stoję, gdy będę mógł niedzielę po niedzieli grać, obiecuję szybko zademonstrować swoją normalną formę. Kocham piłkę nożną i gdyby zabroniono mi grać, życiu straciłoby dla mnie wiele uroku. Mordarski może już grać bez zastrzeżeń, wierzymy, że ten utalentowany gracz umie i może dużo więcej niż to co zademonstrował we czwartek, musi jednak dużo trenować i grać, a będzie znów dawnym doskonałym Mordarskim. Tak to w gorączce w zgiełku i szumie pomeczowym udała się nam z luźnych wypowiedzi pojedynczych słów zebrać wróżenia naszej jedenastki przepraszamy dziesiątki — bo jeden z najmniej pokaźnych, a jednak najlepszych graczy polskiej jedenastki popularny „Meso" Gracz dopiero teraz pojawił się umyty już i uczesany.

Red. Statter nie chce być członkiem honorowym Wisły

Przegląd Sportowy, 7 stycznia 1947r., Nr. 3 , strona 1

Red. Statter nie chce być członkiem honorowym Wisły

Kraków, 6.1 (Tel. wł.). Przewodniczący woj. rady WF i PW red. Maksymilian Statter zwrócił dyplom honorowy TS Wisła, motywując swój krok, tym, że nie może posiadać wysokiego odznaczenia klubu, którego zawodnikiem jest Walenty Bratek (nowy bramkarz hokejowy Wisły), z powodu którego red. Statter zasiadał na ławie oskarżonych w Krakowie. Krok red. Stattera, któremu nie można odmówić słuszności, wywołał wielkie wrażenia w kołach sportowych Krakowa i jest żywo komentowany.

Echo Krakowa. 1948, nr 59 (1 III) nr 708

Mordarski Zdzisław — został zawieszony na okres 12 miesięcy za niesubordynację względem władz sekcji piłki nożnej.

Echo Krakowskie. 1954, nr 73 (26 III) nr 2565

‎‎

Na listę piłkarzy drużyn ligowych, których ukarano dyskwalifikacją za wykroczenia na boisku, w roku bieżącym. jako pierwszy .„wpisał" się Zdzisław Mordarski z krakowskiej Gwardii. Piłkarz ten .za rozmyślną kopnięcie przeciwnika na pierwszym meczu mistrzowskim z Gwardią Warszawa ukarany został przez sekcję piłki nożnej GKKF odsunięciem od najbliższych spotkań o mistrzostwo pierwszej lig

Inne

Requiescat in pace

Grób Zdzisława Mordarskiego na Cmentarzu Rakowickim.

Kwatera AD płd., rząd 1, grób 1.

Źródło: "http://historiawisly.pl/wiki/index.php?title=Zdzis%C5%82aw_Mordarski"

Kategorie: Zawodnicy (piłka nożna) | Reprezentanci Polski | Zawodnicy (tenis stołowy)

Zdzisław Mordarski

Z Historia Wisły

Spis treści

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Lista wszystkich spotkań:

Mecze w Reprezentacji Polski

Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:

Wspomnienia

Kazimierza Kościelnego

Władysława Giergiela

Kronika sportowa (tenis stołowy)

Galeria

Mordarski w prasie

Sprawa Mordarskiego

Przegląd Sportowy. R. 1, 1945, nr 27=

Dziennik Zachodni, 1945, R. 1, Nr. 262

Przegląd Sportowy. R. 1, 1945, nr 29=

Ocena Reymana 1946

Red. Statter nie chce być członkiem honorowym Wisły

Echo Krakowa. 1948, nr 59 (1 III) nr 708

Echo Krakowskie. 1954, nr 73 (26 III) nr 2565

Inne

Requiescat in pace

Widok

Osobiste

Nawigacja

dla edytorów

kwestie prawne

Szukaj

Narzędzia