Zdzisław Motyka

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika: Zdzisław Motyka.jpg|thumb|300px|right]]
[[Grafika: Zdzisław Motyka.jpg|thumb|300px|right]]
-
[[Grafika:Zdzisław Motyka 1930.JPG|thumb|right|300px]]‎
+
[[Grafika:Zdzisław Motyka 1930.JPG|thumb|right|300px]]
 +
[[Grafika:Zdzisław Motyka2.jpg|thumb|300px|right]]‎
'''Zdzisław Motyka''' - urodzony 23 stycznia 1907 w Zakopanem, zmarły 21 marca 1969 w Krakowie na zawał serca, narciarz (biegi), mistrz Polski, olimpijczyk z St. Moritz 1928 i Lake Placid 1932. Trenował również lekkoatletykę, zdobywając nawet medale mistrzostw Polski. W konkurencjach lekkoatletycznych zdarzało mu się wygrywać z legendarnym Kusocińskim. Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem, prowadził sklep sportowy w Zakopanem, działał społecznie. Pochowany na cmentarzu w Zakopanem.
'''Zdzisław Motyka''' - urodzony 23 stycznia 1907 w Zakopanem, zmarły 21 marca 1969 w Krakowie na zawał serca, narciarz (biegi), mistrz Polski, olimpijczyk z St. Moritz 1928 i Lake Placid 1932. Trenował również lekkoatletykę, zdobywając nawet medale mistrzostw Polski. W konkurencjach lekkoatletycznych zdarzało mu się wygrywać z legendarnym Kusocińskim. Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem, prowadził sklep sportowy w Zakopanem, działał społecznie. Pochowany na cmentarzu w Zakopanem.

Wersja z dnia 10:11, 4 lip 2011

Zdzisław Motyka - urodzony 23 stycznia 1907 w Zakopanem, zmarły 21 marca 1969 w Krakowie na zawał serca, narciarz (biegi), mistrz Polski, olimpijczyk z St. Moritz 1928 i Lake Placid 1932. Trenował również lekkoatletykę, zdobywając nawet medale mistrzostw Polski. W konkurencjach lekkoatletycznych zdarzało mu się wygrywać z legendarnym Kusocińskim. Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem, prowadził sklep sportowy w Zakopanem, działał społecznie. Pochowany na cmentarzu w Zakopanem.

Spis treści

Mistrz na złamanej narcie

Przebieg zawodów mistrzowskich z 1931 roku Motyka wspominał szczególnie miło. Mistrzostwa odbywały się w Wiśle. Zdzisław Motyka był jednym z faworytów biegu na 50 kilometrów, co potwierdził świetnym biegiem i szybkim objęciem prowadzenia. Około połowy trasy Motyka złamał jednak nartę i wydawało się, że jest to koniec nadziei medalowych. Jednak zawodnik Wisły na nogach pokonał 6 kilometrów i dotarł do punktu kontrolnego, gdzie wymienił narty. Gdy zaczął już odrabiać straty, los znów postanowił mu utrudnić zadanie: Motyka tym razem złamał kijek. Mimo tego potrafił wyprzedzić konkurentów, co więcej, na mecie uzyskał przewagę około 8 minut!


Sukcesy sportowe

Narciarstwo:

  • 1927 - Mistrz Polski w sztafecie 5x10 km
  • 1928 - Mistrz Polski w sztafecie 5x10 km
  • 1929 - Mistrz Polski w biegu na 50 km
  • 1930 - Mistrz Polski w biegu na 18 km oraz w biegu na 50 km
  • 1931 - Mistrz Polski w biegu na 18 km oraz w biegu na 50 km

Lekkoatletyka:

  • 1927 - brązowy medal Mistrzostw Polski w biegu przełajowym, srebrny medal Mistrzostw Polski w biegu na 10 km
  • 1928 - brązowy medal Mistrzostw Polski w biegu przełajowym i w biegu na 10 km
  • wysokie lokaty w biegach maratońskich i innych zawodach

pogrubiono sukcesy odniesione przez Motykę jako Wiślaka
Księga jubileuszowa Wisły przypisuje Motyce więcej narciarskich tytułów mistrzowskich, niż strona PKOl: 11 (trzy w biegu na 18 km, 4 w biegu na 50 km i 4 w biegach sztafetowych).

Wyniki na Olimpiadach

  • 1928 St. Moritz: bieg na 18 km - 22 miejsce na 75 startujących
  • 1932 Lake Placid: bieg na 18 km - 32 miejsce na 42 startujących z czasem 1:41.58,0; bieg na 50 km - nie ukończył konkurencji: złamanie narty i potłuczenia podczas upadku.


Przynależność klubowa

Narciarstwo:

  • 1922-28 SNPTT
  • 1929 Strzelec
  • 1930-1933 Wisła Zakopane
  • 1934-36 Sokół

Lekkoatletyka:

  • 1927-31 AZS Kraków

Według księgi jubileuszowej Wisły z 1956 roku, Motyka był zawodnikiem Wisły już od 1927 roku. Trudno rozstrzygnąć która wersja jest prawdziwa.

Działalność pozasportowa

Zdzisław Motyka po zakończeniu kariery w 1937 roku pracował jako trener w klubie Sokół, prowadził też sklep sportowy. W czasie wojny mieszkał początkowo w Warszawie, później powrócił do Zakopanego. W latach powojennych był sędzią zawodów narciarskich, spikerem w czasie zawodów na Krokwi oraz kierownikiem ekipy przygotowującej zeskok i trasy narciarskie (tak zwani "deptacze"). Jego działalność społeczna przysporzyła mu sporą sympatię wśród mieszkańców Stolicy Tatr.

Zobacz także

Wiślacy na Olimpiadach

Źródła