Zygmunt Buhl

Z Historia Wisły

‎‎
W kadrze olimpijskiej, 1952
W kadrze olimpijskiej, 1952

Zygmunt Buhl - urodzony 24 października 1927 w Bydgoszczy, zmarły 28 września 1978 w Warszawie, lekkoatleta (biegi krótkodystansowe), olimpijczyk z Helsinek (1952 rok), medalista Akademickich Mistrzostw Świata, dwunastokrotny mistrz Polski, rekordzista Polski, reprezentant kraju w lekkoatletycznych meczach międzypaństwowych, trener i działacz sportowy, wiceprezes Wisły, sekretarz generalny PZPN.

Spis treści

Biografia

Zygmunt Buhl urodził się w Bydgoszczy. Po zakończeniu wojny zapisał się do harcerstwa, gdzie wraz z kolegami założył drużynę lekkoatletyczną, HKS Bydgoszcz. W 1947 roku ukończył w Bydgoszczy Państwową Średnią Szkołę Techniczną, zaś w latach 1948-1949 startował w barwach AZS Szczecin. Po przeprowadzce do Krakowa krótko był zawodnikiem Ogniwa (Cracovii, w 1950 r.). Przez osiem kolejnych lat reprezentował już Wisłę i na ten okres przypada jego najważniejsze osiągnięcie sportowe, czyli udział w Igrzyskach Olimpijskich. W 1958 roku zakończył starty i poświęcił się pracy trenera – również w Wiśle. W kontekście pracy trenerskiej ważne było ukończenie przez Buhla Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Krakowie w 1952 roku i uzyskanie dyplomu magistra w 1956 roku. W latach 1952-58 Buhl był asystentem i starszym asystentem w WSWF.
Na przełomie lat 50 i 60 Zygmunt Buhl był kierownikiem wyszkolenia w Wiśle, od 1965 roku pełnił funkcję sekretarza klubu, a w latach 1973-1975 wiceprezesa. Jako kapitan milicji otrzymał w 1975 roku przeniesienie do Warszawy, w stolicy pracował zaś jako sekretarz generalny WKS Gwardia. 1 stycznia 1977 roku objął funkcję sekretarza generalnego Polskiego Związku Piłki Nożnej.
28 września 1978 roku zginął potrącony przez samochód, przy czym okoliczności tej śmierci są niejasne. Podobno byli świadkowie wypadku twierdzący, że to nie Buhl wpadł pod nadjeżdżający samochód, tylko kierowca tego pojazdu skręcił, celując w przechodzącego działacza. Dodatkowe podejrzenia wzbudza fakt, iż w kolejnym miesiącu śmierć w wypadku drogowym poniósł również prezes PZPN Edward Sznajder. Niektórzy uważają, że oba te przypadki były zakamuflowanymi morderstwami, które mogły mieć związek z zakulisowymi targami w Związku nad podziałem pieniędzy zarobionych przez reprezentację Polski na Mistrzostwach Świata w Argentynie. Oficjalnie śmierć Buhla (jak i Sznajdera) uznano za nieszczęśliwy wypadek1.
Zygmunt Buhl został pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Sukcesy sportowe

Zygmunt Buhl odnosił sukcesy zarówno na arenie krajowej, jak i w zawodach międzynarodowych. Pierwszy medal Mistrzostw Polski – i to od razu złoty – zdobył już w 1946 roku. Ogółem 12 razy stawał na najwyższym podium mistrzostw Polski, siedem razy zdobywał w tych zawodach srebro i siedem razy brąz. Osiem z tych medali zdobył jako Wiślak. Sam do „najprzyjemniejszych wspomnień zawodniczych” zaliczał mistrzostwa z 1947 roku, gdy zdobył aż 5 medali.
W kwestii zawodów międzynarodowych odnotować należy udział w czterech kolejnych Akademickich Mistrzostwach Świata (Praga 1947, Budapeszt 1949, Berlin 1951, Bukareszt 1953). W Berlinie w sztafecie 4x100 metrów zdobył srebro, co było pierwszym dla Wisły medalem na lekkoatletycznej imprezie rangi międzynarodowej.
Kwalifikację na Igrzyska Olimpijskie dał Buhlowi brązowy medal w biegu na 100 metrów w 1952 roku. Polska sztafeta 4x100 metrów dotarła w Helsinkach do półfinału, w którym uzyskała czas 41.91 sekundy.
Zygmunt Buhl osiem razy występował w międzypaństwowym meczu lekkoatletycznym. Sztafety z jego udziałem cztery razy pobijały rekordy Polski.

  • Złoty medal Mistrzostw Polski:

1946 rok – sztafeta 4x100 m
1947 rok – bieg na 400 m, sztafeta 4x100 m, sztafeta szwedzka (400+300+200+100 m), sztafeta olimpijska (800+400+200+100 m)
1949 rok – bieg na 100 m
1950 rok – sztafeta 4x100 m, sztafeta 4x200 m, sztafeta 4x400 m, sztafeta olimpijska (800+400+200+100 m)
1951 rok – sztafeta 4x400 m
1953 rok - sztafeta 4x400 m

  • Srebrny medal Mistrzostw Polski

1947 rok – bieg na 200 m, sztafeta 4x100 m
1949 rok – bieg na 200 m
1950 rok – bieg na 100 m
1953 rok – sztafeta 4x100 m, bieg na 400 m
1954 rok – sztafeta 4x400 m

  • Brązowy medal Mistrzostw Polski

1947 rok – bieg na 100 m
1948 rok – bieg na 400 m, sztafeta 4x100 m
1950 rok – bieg na 200 m
1951 rok – bieg na 100 m, sztafeta 4x100 m
1952 rok – bieg na 100 m
Kursywą zaznaczone medale zdobyte przez Buhla jako Wiślaka.

Dorobek medalowy w zawodach rangi mistrzowskiej

W tabeli zamieszczamy medale zdobyte w mistrzostwach Polski.

Data Medal / Puchar Ranga zawodów Dyscyplina Zawodnik Uwagi
1951.09.09-16 Złoto Mistrzostwa Polski Lekkoatletyka: sztafeta 4x400 m ZS Gwardia: Zygmunt Buhl
1951.09.09-16 Brąz Mistrzostwa Polski Lekkoatletyka: bieg na 100 m Zygmunt Buhl
1952.08.14-17 Brąz Mistrzostwa Polski Lekkoatletyka: bieg na 100 m Zygmunt Buhl
1953.09.04-06 Srebro Mistrzostwa Polski Lekkoatletyka: sztafeta 4x400 m ZS Gwardia: Zygmunt Buhl
1953.09.04-06 Srebro Mistrzostwa Polski Lekkoatletyka: bieg na 400 m Zygmunt Buhl
1953.09.04-06 Srebro Mistrzostwa Polski Lekkoatletyka: sztafeta 4x100 m ZS Gwardia: Zygmunt Buhl

Rekordy życiowe

Rekordy życiowe:

  • 100 m – 10,7 s, 25 czerwca 1950 w Krakowie
  • 200 m – 22,1 s, 14 czerwca 1953 we Wrocławiu
  • 400 m – 49,0 s, 2 lipca 1953 w Krakowie
  • skok w dal - 6.81 m, 25 czerwca 1950 w Krakowie

Przynależność klubowa

  • HKS Bydgoszcz: 1945-1947 (jeden z założycieli)
  • AZS Szczecin: 1948-1949
  • Cracovia Kraków: 1950
  • Wisła Kraków: 1951-1958

Buhl jak działacz sportowy

  • Kierownik wyszkolenia, sekretarz klubu, a później wiceprezes (1973-1975)
  • Buhl dużą wagę przykładał do nowoczesnych form treningowych. Z jego inicjatywy rozbudowano klubową służbę zdrowia i rehabilitacji, zakupiono urządzenia do odnowy, rozpoczęto stosowanie w procesach szkoleniowych przyrządów audio-wizualnych.

Zobacz też

Źródła

4

Gazeta Krakowska. 1959, nr 171 (20 VII) nr 3470

Wielokrotny reprezentant Polski w lekkoatletyce startował również na Olimpiadzie w Helsinkach w sztafecie Polski. Zaczął uprawiać sport w szkole w Bydgoszczy, mając 17 lat (dziś 32). Jego pierwszy wynik na 100m—12,4 sek.

Po przybyciu do Krakowa na studia WSWF Buhl rozwinął swój talent sprinterski i zdobył dwukrotnie tytuł mistrza Polski. Jego najlepsze wyniki życiowe to 190 m 10,7 sek., 200 m 22 sek., 400 m 49 sek. (dziś rekord okr. krakowskiego).

W 1952 r. kończy WSWF 1, jeszcze startując, rozpoczyna pracę trenerską w Wiśle wraz z wszechstronnym naszym sportowcem Włodzimierzem Puzio. Ich działalność przyniosła z biegiem lat piękne osiągnięcia, gdyż doczekali się w osobach swych wychowanków świetnych lekkoatletów: jak Muzyk, Stradowski, Dudziak, Kisała, Kasprzyk, Oszywa, Kuleszyński, Błaszkiewicz. To już ci znani, a z juniorek najlepsze to Wojtal, Plewko, Ślusarek.

— Nasze główne obecnie zadanie w sekcji lekkoatletycznej Wisły — mówi p. Buhl — to rozwój drużyny kobiecej. Nie jest to zadanie łatwe, ale stopniowo widzimy rezultaty.

Z. Buhl to wysokiej klasy trener, działacz KOŹLA, przew. Rady Trenerów tego Związku.

Skromny, unikający rozgłosu, cieszy się osiągnięciami swych wychowanków.

Gazeta Krakowska. 1965, nr 132 (5/6 VI) nr 5379

Mgr Z. Buhl sekretarzem TS „Wisła"

Decyzją zarządu TS „Wisła” w Krakowie funkcję sekretarza klubu powierzono mgr Zygmuntowi Buhlowi. Warto przypomnieć, że znany dziś w Krakowie działacz sportowy był przed laty świetnym lekkoatletą, reprezentantem Polski w wielu międzynarodowych spotkaniach.

===Gazeta Południowa. 1978, nr 224 (30 IX/1 X) nr 9447

Sport polski poniósł bolesną stratę. Śmiercią tragiczną zginął ceniony działacz Zygmunt Buhl. Całe jego życie związane było ze sportem. W pierwszych latach powojennych był jednym z najlepszych sprinterów kraju. Wielokrotny reprezentant i mistrz Polski. Startował w barwach HKS Bydgoszcz, AZS Szczecin, Cracovii i Wisły Kraków. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1952 r. w Helsinkach w sztafecie 4X100ra. Po zakończeniu kariery sportowej i ukończeniu studiów w krakowskiej WSWF pracował najpierw jako sekretarz, a później wiceprezes w GTS Wisła, od 1977 r. pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Związku Piłki Nożnej

Kronika sportowa (lekkoatletyka)

1951

  • 18. maja.Przedolimpijskie eliminacje lekkoatletów. Kraków.
    • Przedbieg II na 100 m: 2. Zygmunt Buhl 10:9. Finał: 4. Zygmunt Buhl 11:0.
  • 29. czerwca. Kraków. Zawody przedolimpijskie.
    • bieg na 200 m seria I: 5. Zygmunt Buhl 22:6.
    • bieg na 100 m I seria: 2. Zygmunt Buhl 10:9. Finał: 2. Zygmunt Buhl 10:9.
  • 26. lipca. W sztafecie 4x100m na Olimpiadzie w Helsinkach startuje Zygmunt Buhl i awansuje do półfinału.
  • 9–16 września. Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce. Warszawa. Spartakiada.
    • bieg na 100 m: 3. Zygmunt Buhl 10:9.
    • bieg na 200 m: 4. Zygmunt Buhl 22:5.
  • 16 września kończy się spartakiada, w której startowały reprezentacje zrzeszeniowe.
    • W konkurencjach męskich i kobiecych wygrała Gwardia. Buhl startował w zwycięskiej sztafecie 4x400 m.

1952

  • 14. czerwca. Wrocław. Zawody lekkoatletyczne (zrzeszeniowe?).
    • bieg na 200 m: 22:1 Zygmunt Buhl.
  • 14–17 sierpnia. Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce. Wrocław.
    • bieg na 100 m: 3. Zygmunt Buhl 11:0.
  • Sierpień/Wrzesień. Spartakiada ZS Gwardia.
    • bieg na 100 m: 1. Zygmunt Buhl 11:0.
    • bieg na 200 m: 1. Zygmunt Buhl 22:2.

1953

  • 1. maja. Na stadionie Ogniwa odbywają się zawody gimnastyczne i lekkoatletyczne. Zygmunt Buhl wygrywa w biegu na 100 m: 11 sek.
  • 10 maja. Zawody lekkoatletyczne Gwardia Kraków-Gwardia Warszawa.
    • bieg na 100 m: 1. Zygmunt Buhl 11:1.
  • 21. czerwca. Mistrzostwa okręgowe w lekkiej atletyce.
    • bieg na 400 m: 1. Zygmunt Buhl 49:2 rekord okręgowy. Wygrał też bieg na 100 m.
  • Od 1. lipca. II Akademickie Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce. Kraków.
    • bieg na 100 m: 3. Zygmunt Buhl.
    • bieg na 400 m : 1. Zygmunt Buhl 49:0.10:6.
  • 18-19. lipca. Na zawody lekkoatletyczne z Węgrami powłany został [[Zygmunt Buhl]. Startował w biegu na 300 m: 3. miejsce ale dyskwalifikacja za przekroczenie toru i w sztefecie 4x400 m.
  • Od 23. sierpnia. Spartakiada ZS Gwardia w Krakowie.
    • bieg na 400 m: 1. Zygmunt Buhl 49:9.
  • 4–6 września. Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce. Warszawa.
    • sztafetę 4x400 m wygrała Gwardia. W składzie Zygmunt Buhl. W sztafecie 4x100m był drugi.
    • bieg na 400 m: 2. Zygmunt Buhl.
  • 1-2. października. Zawody lekkoatletyczne NRD - Polska. Jena.
    • bieg na 400 m: 4. Zygmunt Buhl 50:4.
  • 25. października. Międzyokręgowe zawody lekkoatletyczne Kraków - Śląsk 126:124.
    • Zygmunt Buhl wygrał bieg na 100 m.

1956

  • Ok. 31. maja. Kraków - Rzeszów 292:181 w lekkie atletyce.
    • Zygmunt Buhl po dwu letniej przerwie w biegu na 400 m: 1. miejsce 51:5.

1958

  • 17-18. maja. Mistrzostwa okręgowe w lekkiej atletyce.
    • bieg na 100 m: 2. Zygmunt Buhl 11:1.
  • 25 maja. Zawody lekkoatletyczne II ligi: wisła, Wawel, Bielawianka.

Galeria

‎‎

Requiescat in pace

Grób Zygmunta Buhla na Cmentarzu Salwatorskim (2012), kwatera SC1, rząd 2, grób 1.