Łukasz Lebioda
Z Historia Wisły
Łukasz Lebioda – urodzony 8 maja 1943 roku, brydżysta, arcymistrz międzynarodowy, medalista Mistrzostw Europy, wielokrotny Mistrz Polski. Jeden z najlepszych zawodników w historii polskiego brydża. W życiu zawodowym naukowiec i wykładowca akademicki, od 1978 roku przebywa na stałe w USA.
Spis treści |
Brydżysta w Wiśle
Łukasz Lebioda w drugiej połowie lat 60 zaczął grać w parze z Andrzejem Wilkoszem i w kolejnej dekadzie wspólnie stanowili jedną z najlepszych par brydżowych świata. Do tytułów krajowych – zdobywanych wręcz hurtowo – Łukasz Lebioda dokładał także sukcesy na arenie międzynarodowej. Do najważniejszych zaliczyć można medale Mistrzostw Europy (srebrny w 1970 r., brązowy w 1973 r.). W czasie turnieju w Portugali w 1970 Lebioda zapracował sobie na przydomek „Chopina brydża” – tak nazwali go fachowcy komentujący imprezę. Ważne było też zwycięstwo w prestiżowym turnieju w 1972 roku w Londynie – „Sunday Times” zaprosił 16 najmocniejszych par świata, najlepszymi okazali się Wiślacy!Przełomowy w życiu Łukasza Lebiody był udział w Mistrzostwach Świata w Nowym Orleanie w 1978 roku, i to nie ze względu na uzyskane wyniki (choć czwarte miejsce w zawodach par jest godne odnotowania). Wiślak postanowił pozostać w Stanach Zjednoczonych. W Ameryce także uczestniczył w turniejach brydżowych, przede wszystkim poświęcił się jednak pracy naukowca z dziedziny biochemii.
Lista sukcesów sportowych
- 1964: 3. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1965: 3. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1967: 2. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1968: 2. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1969: 1. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1970: 2. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Europy (Estoril, 19-31 października 1970)
- 1970: 2. miejsce w Mistrzostwach Polski Par
- 1971: 1. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1971: 1. miejsce w Mistrzostwach Polski Par (wspólnie z Andrzejem Wilkoszem)
- 1971: 5. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Europy
- 1972: 13. miejsce w Olimpiadzie Brydżowej
- 1972: zwycięstwo w turnieju „Sunday Times” w Londynie, w którym startowało 16 najlepszych par świata (wspólnie z Andrzejem Wilkoszem)
- 1973: 3. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Europy (Ostenda, Belgia)
- 1973: 3. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1974: 1. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1975: 2. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1975: 4. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Europy
- 1976: 4. miejsce w Olimpiadzie Brydżowej
- 1977: 12. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Europy
- 1977: 2. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Polski
- 1978: 4. miejsce w Mistrzostwach Świata Par w Nowym Orleanie, wspólnie z: Andrzejem Wilkoszem)
- 1979: 7. miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Europy
Kariera akademicka
Łukasz Lebioda ukończył w 1965 roku Uniwersytet Jagielloński na kierunku chemia i siedem lat później uzyskał stopień doktora (warto zaznaczyć, że za rozprawę doktorską otrzymał nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego). Do 1979 roku zatrudniony był na UJ jako pracownik naukowy, początkowo prowadził badania w laboratoriach rentgenowskich, później pracował na wydziale chemii. Emigracja do USA umożliwiła mu pełniejsze wykorzystanie swoich zdolności naukowych. Lebioda pracował w Stanach na Michigan State University w latach 1979-82, a od 1986 do dzisiaj na University of South Carolina. Ma na swoim koncie ponad 130 publikacji i jeden patent, w 2009 roku oddział Amerykańskiego Towarzystwa Chemicznego w Południowej Karolinie nadał mu tytuł Chemika Roku. Wśród swoich zainteresowań badawczych profesor Lebioda wymienia biochemię strukturalną, inżynierię białkową, struktury enzymów. Jego laboratorium prowadzi też badania nad chemioterapią.Zobacz także
Źródła
- Dariusz Zastawny, Sto lat w blasku Białej Gwiazdy, Kraków 2006
- Profil prof. Lebiody na stronie University of South Carolina