1930.10.26 Polska - Łotwa 6:0

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Linia 4: Linia 4:
[[Grafika:1930.10.26 Polska - Łotwa.JPG|300px|right|thumb]]
[[Grafika:1930.10.26 Polska - Łotwa.JPG|300px|right|thumb]]
 +
 +
Skład Reprezentacji Polski
 +
 +
[[Maksymilian Koźmin]] Wisła Kraków
 +
 +
[[Tadeusz Konkiewicz]] Garbarnia Kraków
 +
 +
Antoni Gałecki ŁKS Łódź
 +
 +
Marian Schaller Legia Warszawa
 +
 +
Jan Wojciechowski Warta Poznań
 +
 +
[[Józef Kotlarczyk]] Wisła Kraków
 +
 +
[[Józef Adamek]] Wisła Kraków
 +
 +
Józef Nawrot Legia Warszawa
 +
 +
Leonard Malik Polonia Warszawa
 +
 +
Józef Ciszewski Legia Warszawa
 +
 +
[[Mieczysław Balcer]] Wisła Kraków
1930. O meczu z Łotwą. Po przerwie „publiczność ma możność w tym okresie oklaskiwania kunsztownych sztuczek technicznych Ciszewskiego, oraz pięknych zagrań ciałem i idealnych podań bodaj że najlepszego gracza drużyny polskiej Kotlarczyka II-go”.
1930. O meczu z Łotwą. Po przerwie „publiczność ma możność w tym okresie oklaskiwania kunsztownych sztuczek technicznych Ciszewskiego, oraz pięknych zagrań ciałem i idealnych podań bodaj że najlepszego gracza drużyny polskiej Kotlarczyka II-go”.

Wersja z dnia 11:41, 7 lut 2014

Z Wisły zagrali: Józef Adamek, Mieczysław Balcer, Józef Kotlarczyk, Maksymilian Koźmin

Bramka Balcera w 87 minucie na 5:0

Skład Reprezentacji Polski

Maksymilian Koźmin Wisła Kraków

Tadeusz Konkiewicz Garbarnia Kraków

Antoni Gałecki ŁKS Łódź

Marian Schaller Legia Warszawa

Jan Wojciechowski Warta Poznań

Józef Kotlarczyk Wisła Kraków

Józef Adamek Wisła Kraków

Józef Nawrot Legia Warszawa

Leonard Malik Polonia Warszawa

Józef Ciszewski Legia Warszawa

Mieczysław Balcer Wisła Kraków

1930. O meczu z Łotwą. Po przerwie „publiczność ma możność w tym okresie oklaskiwania kunsztownych sztuczek technicznych Ciszewskiego, oraz pięknych zagrań ciałem i idealnych podań bodaj że najlepszego gracza drużyny polskiej Kotlarczyka II-go”.

[1]

"Kotlarczyk tylko poprawny do przerwy, potem błysnął formą wprost fenomenalną. Po pauzie prawa strona napadu Łotyszów nie przeszła dosłownie ani razu jego stroną, mimo, że żaden z trzech pomocników polskich tak wydatnie nie zasilał równocześnie piłkami napadu, jak właśnie Kotlarczyk. W walkach indywidualnych bawił się on z przeciwnikiem w kotka i myszkę, myląc ich ciałem i trikami technicznemi, jak i kiedy chciał”.

[2]

1930. Stadjon nr 44. Po meczu z Łotwą. „W pomocy talent Kotlarczyka jaśniał w całej pełni. Po Nawrocie był drugim graczem na boisku. Jego doskonała kontrola piłki w czasie biegu wsparta o znajomość driblingu pozwalała mu na spokojne wyprowadzanie piłki z najbardziej zagmatwanych sytuacyj i oddania czystych, łatwych do przyjęcia piłek. Przeciętna lotność Łotyszów odpowiadała mu znakomicie. Skutkiem tego dał kreację gry w pomocy, która wytrzymuje tylko „rodzinne” porównania. Grę jego można porównać z wielką grą jego starszego brata”. „Kotlarczyk II mówi z niechęcią o swym bracie: ‘Ożenił się i w ogóle nie chce mu się wyjeżdżać na mecze. Przydałby się, bo Wojciechowski nie był dla mnie dobrym partnerem”.