1932.05.08 Pogoń Lwów - Wisła Kraków 1:0

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 12:09, 14 lut 2017

1932.05.08, I liga, 3. kolejka, Lwów, Stadion Pogoni, 17:00

	Pogoń Lwów	1:0 (1:0)	Wisła Kraków
	widzów: 2.000-3.000
	sędzia: Błachut
Bramki Skowroński 29' 1:0
Pogoń Lwów 2-3-5 Albański Jeżowski Kucharski Deutschmann Wacław Kuchar Hanin Niechcioł Zimny Zimmer Skowroński Łagodny trener: Wisła Kraków 2-3-5 Marian Seyrlhuber Józef Kotlarczyk Eugeniusz Oleksik Mieczysław Jezierski Jan Kotlarczyk Karol Bajorek Aleksander Stefaniuk Walerian Kisieliński Henryk Reyman Jan Nawara Antoni Łyko trener: brak

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

3. 8.05. Lwów. Wisła-Pogoń 0:1 (0:1). Seyrlhuber - Kotlarczyk II, Oleksik - Jezierski, Kotlarczyk I, Bajorek - A. Stefaniuk, Kisieliński, Reyman, Nawara, Ant. Łyko. s. Błachut. 2-3000.

Mecz toczony w fatalnych warunkach atmosferycznych (przy padającym deszczu). Mimo to rutynowani Wiślacy kontrolowali grę. Mieli jednak pecha. Już w pierwszej akcji Reyman wypuścił Kisielińskiego, a ten strzelił w słupek. Akcje z obu stron (w Pogoni najgroźniejszy Skowroński dwukrotnie nie wykorzystuje dogodnych sytuacji). Potem do głosu dochodzi Wisła i ciśnie bramkę Pogoni - jednak bez skutku. Następuje decydująca 29': strzał Skowrońskiego łapie nakrywką Seylhuber, sędzia jednak orzeka, że piłka przekroczyła linię bramkową. Wiślacy rozzłoszczeni atakują z animuszem do końca pierwszej połowy, ale bez efektu bramkowego. Po przerwie pierwszy kwadrans dla Pogoni, Wisły gra z kontry (strzał Nawary, Niechcioła). Gra się wyrównuje. Ostatnie minuty należą do Wisły, ale obrona lwowian gra bez zarzutu, nie dopuszczając do groźniejszych sytuacji. "Reyman był przed pauzą zupełnie dobry, po przerwie zabrakło mu jednak tchu"; w pomocy dobry Kotlarczyk; obrona i bramkarz słabsi. Na podstawie: PS nr 38, IKC nr 128 i ST nr 9.

Przegląd Sportowy 38/1932:

POGOŃ – WISŁA 1:0

Lwów 8.5 – Tel. wł. – Pogoń – Wisła 1:0 (1:0). Bramkę dla Pogoni zdobył Skowroński. Sędziował p. Błahut.

Pogoń: Albański, Jeżowski, Kucharski, Deutschmann, Kuchar, Hanin, Niechcioł, Zimny, Zimmer, Skowroński, Łagodny.

Wisła: Seyrlhuber, Kotlarczyk I, Oleksik, Bajorek, Kotlarczyk II, Jezierski, Łyko, Nawara, Reyman, Kisieliński, Stefaniuk.

Zawody dzisiejsze odbyły się w fatalnych warunkach atmosferycznych. Na godzinę przed meczem rozpoczął padać silny deszcz, który trwał przez całą pierwszą połowę i część drugiej. W tych warunkach ujawniła się z miejsca większa rutyna i doświadczenie zawodników krakowskich dających sobie łatwiej radę z trudnościami terenowymi niż młodzi gracze Pogoni.

Wisła miała jednak wybitnego pecha. Mimo iż przed pauzą górowała, znacznie utraciła w dość nieoczekiwany sposób bramkę i jak się później okazało dwa bardzo cenne punkty. Krakowianie mieli zresztą sporo sposobności wyrównać, jednak i w tym wypadku prześladowało ich złe fatum. W drugiej połowie sytuacja zmieniła się o tyle, że Pogoń przyszła już jakoś do siebie i utrzymywała grę na poziomie równorzędnym zwłaszcza, że napad czerwonych w okresie tym silnie chromał. Zadowolićby mogły właściwie jedynie skrzydła. Reyman był przed pauzą zupełnie dobry, po przerwie zabrakło mu jednak tchu. Z łączników lepiej wypadł Nawara, natomiast Kisieliński był wprost słaby. Kręgosłupem Wisły był i tym razem Kotlarczyk I. Z bocznych pomocników przed pauzą lepiej wypadł Jezierski. Bajorek doszedł do głosu dopiero wówczas gdy Niechciołowi odnowiła się kontuzja. O obronie odnosiło się wrażenie, że ma ona poważne braki, szczególnie że Oleksikowi zdarzały się lapsusy. Bramkarz był mało zatrudniony.

Pogoń grała znacznie gorzej niż z ŁKS. Napad starał się forsować przyziemną grę. Po przerwie grano już racjonalniej, jednak w tym okresie dobry dotychczas Niechcioł zaczął silnie kuleć. Młody Zimny przedwcześnie się wykończył. Nieźle wypadł Skowroński, miał jednak pecha w strzałach. Łagodny i Zimmer przeciętni.

W pomocy dobrze od początku grał Deutschmann a z biegiem gry bardzo dobrą formę osiągnął też Hanin. Kuchar mimo ciężkiego terenu trzymał się lepiej niż w ostatnich spotkaniach. W obronie na pierwszy plan wybijał się Jeżewski, aczkolwiek Kucharski tym razem wypadł nieźle. Albański miał w niektórych wypadkach szczęście – kilkakrotnie efektownie bronił.

Przebieg meczu

Grę rozpoczyna Pogoń przeciwko wiatrowi. Za chwilę piłka znajduje się w posiadaniu Reymana, który dobrze wypuszcza Kisielińskiego. Lekki strzał odbija się od przeciwległego słupka i pierwsza doskonała szansa nie zostaje wykorzystana.

Potem Niechcioł objechawszy łatwo Bajorka podprowadza piłkę prawie pod bramkę, podaje lekko do środka, Skowroński pudłuje jednak z najbliższej odległości.

Za chwilę akcja toczy się znów lewą stroną i Skowroński ponownie przestrzeliwuje. Wisła przejmuje szybko z powrotem inicjatywę i pod bramką miejscowych jest coraz gorącej. Po ładnym rogu piłka mija wszystkich napastników Wisły. Za chwilę dobrą główkę Nawary broni Albański. W 29-tej min. następuje tragiczny moment. Skowroński ostro strzela, Seyrlhuber łapie na ziemie nakrywką, stojący w jednej linii z bramką sędzia stwierdza jednak, że piłka przeszła przez linję bramkową i nakazuje rozpocząć grę ze środka. Radość zawodników Pogoni nie znajduje należytego upustu, gdyż Wiślacy bardzo energicznie atakują i wyrównanie wisi niejako w powietrzu.

Po przewie Pogoń gra znacznie lepiej i uzyskuje w pierwszych 15 min. przewagę. Atak Wisły nie pozostaje bezczynny. Ostry strzał Nawary broni w dobrym stylu Albański. Niechciołowi nadarza się sposobność podwyższenia wyniku, jednak zamiast strzelać bawi się marnując świetną sytuację. Gra się wyrównuje, jest zupełnie nieciekawa, piłka ustawicznie wędruje na outy. Ostatnie minuty upływają pod znakiem ataków Wisły likwidowanych przez obronę i pomoc Pogoni. Sędziował p. Błahut na którym znać brak rutyny. Widzów ponad 2000.

„Ilustrowany Kuryer Codzienny”

1932, nr 128 (10 V)

Kraków, 9 maja.

Mistrzostwa ligowe weszły w fazę, gdzie niespodzianki stają się coraz częstsze. Jednak te niespodziewane wyniki przewyższają może to, cośmy w poprzednich latach widzieli, gdyż mają one miejsce już w początkowych tygodniach rozgrywek ligowych.

Na pierwszy plan wybija się sensacyjne zwycięstwo Cracovii nad Garbarnią, nieprzewidywane przez nikogo po ostatnich porażkach jubileuszowych biało-czerwonych.

Niemałą niespodzianką był również nowy sukces Czarnych nad 22 p. p” który dźwignął Lwowian na trzecie miejsce. Cracovia zaś skoczyła już na piąte miejsce. Przegrana Wisły z Pogonią utrzymała ją znowu na ostatniej pozycji w tabeli ligowej, jest ona przykrą, gdyż drużyna ta nie zdobyła dotąd nietylko ani jednego punktu, ale także ani jednej bramki.

Wynik remisowy ŁKS‘u z Polonią pozostawił Łodzian na drugiem miejscu, zaś bezbramkowy rezultat Warty z Warszawianką utrzymał oba kluby na przedostatniej miejscu w tabeli ligowej, która przedstawia się nast.:

Pogoń—Wisła 1:0 (1:0).

Lwów, 8 maja (F.K.). Wisła: Seylhuber, Kotlarczyk II, Oleksik, Jezierski, Kotlarczyk I, Bajorek, Stefaniuk, Kisieliński, Reyman, Nawara i Łyko. Pogoń: Albański, Kucharski, Jeżewski, Hanin, Kuchar, Deutschman, Niechcioł, Zimmer, Szlaf, Motylewski, Łagodny. Gra pro wadzona na silnie rozmokłym terenie, wśród ciągłej ulewy. Wisła orjentuje się lepiej w sytuacji i dalekiemi podaniami ustawicznie stwarza groźne sytuacje. Szczególnie ruchliwym początkowo jest Reyman, który spokojnie i z rutyną rozdziela piłkę, zatrudniając po części prawą stronę napadu.

Przebieg gry: już w 3 minucie Reyman wy puszcza Kisielińskiego, który mija Jeżewskiego i nieobstawiony strzela na bramkę. Piłka jednak odbija się od słupka. Za chwilę Albański broni strzału Reymana na róg. Wisła ma przewagę, jako wynik lepszej orientacji i rutyny. Atak Pogoni początkowo nie dochodzi do głosu. Błotnisty teren w wysokim stopniu utrudnia grę, powoduje ustawiczne poślizgnięcia i wstrzymuje piłkę w najmniej ku temu odpowiednich momentach. — Młodzi napastnicy Pogoni wykazują brak rutyny w danych warunkach, jedynie Niechcioł kilkakrotnie podciąga piłkę, stwarzając trudniejsze sytuacje dla Wisły. — Z pozostałej czwórki wyróżnił się tylko Motylewski, który jednak ma pecha w strzałach. — W 23-ciej minucie Kucharski zawinia rzut wolny przed samem polem karnem. Ostry strzał Kisielińskiego Jeżewski kieruje na trzeci róg. Z wytworzonej sytuacji podbramkowej Nawara strzela w aut.

Następuje teraz moment decydujący o grze; gdy w 29-ej minucie Niechcioł przebija się przez połowę boiska i wypracowuje róg dla Pogoni. Z zagrania Łagodnego Motylewski strzela, Seilhuber broni „nakrywką”, wypuszcza jednak piłkę nieznacznie k tył i chwyta ją ponownie, jednak już za linią bramkową. Pogoń uzyskuje szczęśliwe prowadzenie.

Wisła atakuje w dalszym ciągu i uzyskuje serję rogów w ogólnym stosunku 6:2 w pierwszej połowie, do wyrównania jednak mimo licznych możliwości nie dochodzi.

W drugie połowie Wisła zdradza wyczerpanie. Atak Pogoni z Zimmerem na środku ma teraz więcej z gry i zmusza tyły Wisły do pracy, jednak na skutek słabej dyspozycji Schlaffa i kontuzji Niechcioła Pogoń nie wykorzystuje licznych możliwości bramkowych. Wisła ogranicza się w tym okresie przeważnie do defenzywy, atak tylko rzadko przedostaje się pod bramkę Pogoni, gdzie pomoc i trójka obronna stale są na posterunku.

Pewne ożywienie cechuje grę w ostatnim kwadransie, naogół jednak nie dochodzi do poważnych możliwości bramkowych, a tem mniej do zmiany wyniku.

Wisła grała dobrze w pierwszej połowie, po przerwie jedynie obrona i pomoc stały na wysokości zadania. Bramkarz zawinił stratę bramki i przyczynił się temsamem do klęski. Pogoń grała tym razem słabo w napadzie, ale na pozostałych pozycjach bez zarzutu. Sędziował p. Błachut. Widzów mimo niepopody 3.000.