1934.10.21 Wisła Kraków - Legia Warszawa 3:2

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 07:59, 28 lis 2012

1934.10.21, I Liga, 18. kolejka, Kraków, Stadion Wisły,

	Wisła Kraków	3:2 (2:1)	Legia Warszawa
	widzów: 3.500
	sędzia: Alfons Raettig z Łodzi
Bramki Mieczysław Balcer 40' Kazimierz Sołtysik 43' Henryk Kopeć 75' 0:1 1:1 2:1 2:2 3:2 3' Wacław Przeździecki 55' Wacław Przeździecki
Wisła Kraków 2-3-5 Maksymilian Koźmin Eugeniusz Feret Władysław Szumilas Józef Kotlarczyk Jan Kotlarczyk Karol Bajorek Bolesław Habowski Henryk Kopeć Stanisław Obtułowicz Kazimierz Sołtysik Mieczysław Balcer trener: Vilmos Nyúl Legia Warszawa 2-3-5 Antoni Keller Henryk Martyna Zygmunt Jesionka Marian Schaller Józef Kubera Henryk Przeździecki Edward Drabiński Wacław Przeździecki Józef Nawrot Ryszard Łysakowski Witold Wypijewski trener: Gustav Wieser (AUT)

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje Prasowe

Przegląd Sportowy nr. 84 / 24 października 1934 / strona 2:

Kraków 21.10 - Tel. wł. - Wisła - Legia 3:2 (2:1), Bramki dla Wisły strzelili Balcer, Sołtysik i Kopeć, dla Legji Przeździecki. Sędzia p. Rettig z Łodzi.

Z serji spotkań, jakie Legia warszawska rozegrała ostatnio w Krakowie, mecz z Wisłą postawić należy na czołowem miejscu. Pomimo przegranej warszawianie grali lepiej, aniżeli kiedykolwiek ostatnio i akcje ich, szczególnie w pierwszej połowie, stały pod znakiem ładnej gry kombinacyjnej. Posunięcia poszczególnych linii były wcale dobrze zmontowane i gdyby nie pewne luki, kto wie, czy goście nie zeszliby z boiska jako zwycięzcy.

Martyna i Kubera w defenzywie stanowili dwa jasne punkty drużyny warszawskiej. Dodawszy do tego skuteczność Szalera i Przeździeckiego, zrozumiemy dlaczego przewaga bramkowa gości utrzymywała się przez dłuższy okres czasu.

Atak Legji miał różne momenty. Jedyną stałą w jego poczynaniach była forma Nawrota. Wpływ jej na ogólną całość jest raczej niekorzystny. Powolny, trzymający się stale tyłów, hamujący zapędy swych partnerów i coraz bardziej tchórzliwy - oto główne cechy charakterystyczne dawnego asa. O wiele lepiej prezentowali się jego sąsiedzi, pełni temperamentu Łysakowski i Przeździecki, skutecznie wysyłający w bój swego partnera Grabińskiego. Ten ostatni, wcale poradny w polu, ma jeszcze błędy w decydujących momentach, powinien stać się jednak niedługo wartościową jednostką. Wypijewski przed przerwą mało zatrudniany, w drugiej połowie miał kilka ładnych piłek, które też umiał wykorzystać.

Wisła w spotkaniu tem była mniej efektownym, ale za to bardziej efektywnym zespołem. Obrona z Feretem, popełniającym liczne błędy, pomoc z występującym po dłuższej pauzie Kotlarczykiem II, wreszcie atak pozbawiony Artura, gracza nadającego ton i myśl przewodnią - oto główne cechy zespołu czerwonych. Nic dziwnego, że w tych warunkach Wisła, jako całość, wypadła słabiej, aniżeli ostatnio, tem bardziej, że obaj skrzydłowi Balcer i Chabowski grali poniżej swej normalnej formy. Jeśli pomimo to napastnicy Wisły strzelili trzy bramki decydujące o zwycięstwie, to stało się to dzięki ich lepszej orientacji oraz wyzyskaniu szans. Było wprawdzie szans tych więcej i nic nie stało na przeszkodzie, aby różnica bramek była wyższa, ale dyspozycja strzałowa Wisły starczyła tylko na jedną bramkę różnicy.

Drużyny wystąpiły w składach:
Wisła: Koźmin; Feret, Szumilas; Kotlarczyk II, Kotlarczyk I, Bajorek; Chabowski, Kopeć, Obtułowicz, Sołtysik, Balcer.
Legia: Keller; Martyna, Jesionka; Szaler, Kubera, Przeździecki II; Grabiński, Przeździecki I, Nawrot, Łysakowski, Wypijewski.

Legia gotuje gospodarzom niespodziankę, gdyż po kilkunastu posunięciach dobrze ustawiony Przeździecki plasuje piłkę ostro w róg. W 3-ej minucie goście prowadzą 1:0. Zanosi się na przegraną gospodarzy, gdyż Legia umiejętnie zdobywa teren, nie umie jednak wykorzystać wyników swej prawicy. Koźmin kilkakrotnie interweniuje przy strzała Łysakowskiego i Przeździeckiego. Dobra gra Kubery zasila atak szeregiem cennych piłek.

Powoli Wisła rozgrywa się i przechodzi do kontrofenzywy. Keller ma obecnie kilkakrotnie możność interwencji w groźnych momentach. Balcer marnuje dwie murowane pozycje. Martyna egzekwuje dwa rzuty wolne, wszystko jednak bez efektu. Dopiero w 40-ej minucie nieobstawiony Balcer dostaje piłkę i wyrównuje.

Po tej bramce następuje zderzenie Przeździeckiego z Kotlarczykiem I. Gracz Wisły odnosi kontuzję szczęki, gra jednak w dalszym ciągu. Nie zanosi się już na nic szczególnego, gdy wtem Sołtysik chwyta piłkę odbitą nieopatrznie przez Kellera i lokuje ją w siatce. W ostatnich sekundach pierwszej połowy Wisła uzyskuje prowadzenie.

Druga połowa meczu zdaje się przemawiać za tem, że Wisła wygra wysoko. Atak Legji nie utrzymuje bowiem piłki przy nodze, natomiast czerwoni są częściej w ofenzywie, nie mogą jednak niczego uzyskać i gdy Wypijewski w 10-ej minucie podaje nieobstawionemu Przeździeckiemu, który uzyskuje wyrównanie, gra zmienia znów charakter.

Atak Legji zaczyna znów gościć pod bramką przeciwnika, nonszalancja i sposób gry Nawrota marnują jednak poczynania jego partnerów. Zwolna opada tempo gry, akcje są coraz lichsze, aż wreszcie w 30-ej minucie po przeboju Kopecia następuje decydujący strzał. Wisła prowadzi 3:2 i nie oddaje już zwycięstwa.

„Ilustrowany Kurier Codzienny” z 23.10

Wisła—Legia 3:2 (2:1).

Kraków, 22 października.

Pomimo, iż zawody powyższe nie decydowały bynajmniej o zajęciu czołowego miejsca w Lidze, ani też nie wywierały na to żadnego wpływu, zebrało się na widowni dość sporo publiczności, pragnącej zobaczyć Legję. wobec imponującego ostatnie go jej zwycięstwa nad ŁKS-em 6:1.

W rzeczywistości jednak forma Legji wykazana w dniu wczorajszym nie świadczy o tem. aby drużyna ta była jakąś rewelacją, wprost przeciwnie, jest to ten sam zespół, który żyje paru asami (Nawrot i Martyna), a lubi przytem nadużywać siły fizycznej.Wisła wygrała mecz naogół zasłużenie, choć po pauzie mogła nawet i przegrać, będąc przez pierwszych 30 minut wyraźnie słabszą i wyczerpaną żywem tempem nada- nem jeszcze w pierwszym okresie zawodów. Trzeba jednak przyznać, iż na słabszy jej dzień wpłynął niemało brak najlepsze go napastnika Artura, któremu kontuzja nogi nie pozwoliła na udział w meczu wczorajszym.

Do meczu tego wystąpiły drużyny w na stępujących składach: Legja — Keller, Martyna, Jesionka, Szaller, Kubera. Przeź-dziecki II, Drabiński. Przeździecki I, Nawrot. Łysakowski i Wypijewski. Wisła — Koźmin, Feret, Szumilas. Kotlarczyk II, Kotlarczyk I, Bajorek, Habowski, Kopeć, Obtułowicz. Sołtysik i Balcer. Już początek gry, po kilku zmiennych sytuacjach podbramkowych, przynosi pierwszą bramkę dla Legji, kiedy Przeździecki I., minąwszy Bajorka celnym strzałem w róg: nie do obrony zdobywa prowadzenie. Od tego momentu Wisła atakuje niemal bez przerwy i ma widoczną przewagę nad przeciwnikiem, lecz jej słabo grający napad, głównie Obtułowicz. nie umie wykorzystać doskonałych sytuacyj podbramkowych. W szczególności marnują pierwszorzędne oka zje do zdobycia bramki Habowski, Obtułowicz i Sołtysik, który parokrotnie strzela z odległości kilku metrów Kellerowi w sa me ręce. Podobnie i Balcer przenosi dwu krotnie w znakomitych wprost sytuacjach.

Dopiero tyły Legji przychodzą w pomoc czerwonym, oto w 40 min. po dalekim od kopie Fereta piłka spada na poje bramko we Legji, gdzie następuje zamieszanie, w czasie którego Balcer celnym strzałem w róg uzyskuje dla Wisły wyrównującego goala. Zanosi się już, że wynik remisowy utrzyma się do pauzy, gdy wtem niespodziewanie w 45 min. po rzucie wolnym, _ bitym przez Kotlarczyka II następuje zamieszanie pod bramką Legji. Keller i Szaller zderzają się w podskoku, a tymczasem Sołtysik celnym strzałem zdobywa drugą bramkę dla Wisły.

Po pauzie Wisła gra znacznie słabiej l przez dłuższy czas oddaje inicjatywę przeciwnikowi, który gości coraz częściej na połowie boiska przeciwnika. Tyły Wisły opadły też na siłach. Kotlarczyk I, mimo dokuczliwej kontuzji, walczy ofiarnie i ratuje wielokrotnie w groźnych momentach. Również i nowy obrońca Feret okazuje się dobrą i pożyteczną siłą. Pomimo to Wisła nie może się otrząsnąć z przewagi przeciwnika, który w 10 min. strzela wyrównującego goala ze strzału Łysakowskiego po dośrodkowaniu Wypijewskiego.

Legja przeważa w dalszym ciągu, a piękny strzał Łysakowskiego trafia w 18 min. w poprzeczkę. Następuje obecnie przegru powanie w linji napadu Wisły, Kopeć zmienia pozycję z Obtułowiczem. Kopeć na środku czuje się lepiej i dobrze obsługuje swych współpartnerów. On też zdobywa w 30 min. zwycięską bramkę z podania Habowskiego i po przytomnem minięciu bramkarza Legji.

Wisła jest teraz znowu w przewadze, lecz doskonały strzał Balcera z rzutu wolnego idzie tuż koło słupka, a „główka" Obtułowicza po centrze Habowskiego grzęźnie w rękach Kellera. Pod sam koniec Legja ma jeszcze groźne momenty, do których na leży korner w ostatniej minucie i zaraz niemal bezpośrednio potem sędzia odgwizduje koniec zawodów. Na wyróżnienie zasułgują z Wisły Koźmin, Feret. Kotlarczykowie. Kopeć i Ha bowski, choć ostatniego widzieliśmy już w znacznie lepszej formie. Z Legji najlepsi Nawrot, Martyna (specjalista od rzutów wolnych, które są zawsze groźne), bram karz Keller nierówny, obronił groźniejsze czasem sytuacje od tych, które skończyły sie bramkami. Sędziował dość dobrze p. Rettlg z Łodzi, któremu zarzucić można tylko niepotrzebne dopuszczenie do miejscami zbyt ostrej gry.