1952.10.25 Wisła Kraków - Wawel Kraków 1:0
Z Historia Wisły
| Gwardia Kraków | 1:0 (0:0) | OWKS Kraków | 
| ||||||
| widzów: 4-8.000 | ||||||||||
| sędzia: Kulczyk z Tarnowa | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowskie. 1952, nr 253 (22 X)
3 spotkania piłkarskie w sobotę
Krakowscy entuzjaści piłki nożnej będą musieli w najbliższą sobotę wy brać jeden z trzech atrakcyjnych meczów, rozgrywanych niemal o jednakowej porze.
Najwcześniej walczyć będą piłkarze OWKS i Gwardii, którzy rozpoczną swe ligowe spotkanie o godz. 14 na stadionie Gwardii, o 14.15 gra Ogniwo u siebie z Budowlanymi Gdańska, a o godz. 14.30 Włókniarz Kraków gra decydujący o wejściu do pierwszej ligi mecz z Budowlanymi Opole.
O ile Gwardia nie przełoży swego meczu z OWKS na nieco wcześniejszą porę, o co proszą tysiące krakowskich kibiców, którzy chcieliby zobaczyć jeszcze jedno spotkanie, wówczas entuzjaści piłki nożnej będą musieli dokonać wyboru, udając się na jedno z trzech boisk, by obserwować atrakcyjne spotkanie.
Dla Ogniwa OWKS i Gwardii mecze sobotnie posiadają doniosłe znaczenie, a od ich wyników zależy ukształtowanie się końcowych tabelek ligowych.
Dla Włókniarza mecz sobotni zadecyduje o ewentualnym awansie do ekstraklasy.
Echo Krakowskie. 1952, nr 258 (27 X)
Z ostatniego meczu ligowego na swoim boisku zwycięsko wyszła Gwardia, zdobywając dalsze dwa punkty w trudnym meczu z OWKS-em, Podobnie jak przed tygodniem o zwycięstwie zadecydował jeden celny strzał, przy czym tym razem autorem zwycięstwa, był Mamoń, najlepszy w tym dniu boisku. Drużyna wojskowa szybciej zdobywała tren jednak napastnicy OWKS-u oddawali niecelne strzały, które o kilka metrów mijały słupki.
Groźniejsze chociaż rzadsze były akcje Gwardii, która już do przerwy .mogła prowadzić różnicą dwóch bramek. W jednej z groźnych sytuacji Hajduk rzucając się ofiarnie pod nogi Kohuta, a w chwilę potem "Kaszuba broniąc na linii bramkowej, uratowali swą drużynę przed utratą bramki; podczas gdy w kilka minut polem „główka” Patkoli trafiła w poprzeczkę.
W obu zespołach wyróżniły się formacje defensywne, przy czym OwKS pragnąc wzmocnić swój blok obronny odkomenderował do tylu Więcka, który wraz 7. Musiałem udaremniali Kohutowi swobodne poruszanie się na przedpolu bramkowym wojskowych.
Również i w Gwardii linie defensywne spisały się bardzo dobrze likwidując szybkie zagrania wojskowych i nie dopuszczając napastników OWKS-u do oddania strzału z bliskiej odległości.
Gra była żywa i ciekawa w pierwszej połowie. Po pauzie tempo opadło, a w momencie gdy zdawało się, że bezbramkowy wynik utrzyma się do końca, szybki Mamoń po zagraniu z Rogożą, który po przerwie zastąpił Patkolę, celnym strzałem uzyska! jedyną bramkę dnia. Zawody prowadził obiektywnie p. Kulczyk z Katowic. Widzów. 4 tys.
"Przegląd Sportowy" z 1952.10.27
Skuteczny wypad Mamonia przyniósł Gwardii zwycięstwo z OWKS
Kraków 25.10 (tel. wł.) Gwardia Kraków - OWKS Kraków 1:0 (0:0). Bramkę zdobył Mamoń. Sędzia Kulczyk z Tarnowa, widzów ok. 8.000.
Gwardia: Jurowicz, Snopkowski, Szczurek, Flanek, Ślizowski, Mamoń, Kotaba, Jaśkowski, Kohut, Patkolo (Rogoza), Mordarski. Trener Matias.
OWKS: Hajduk, Kaszuba, Musiał, Masłoń, Strzykalski, Hejos, Kroczek, Więcek, Uznański, (Piechaczek), Krajewski, Dwernicki. Trener Giergiel.
Ostre wejście Musiała w Kohuta już w I min gry osłabiło znacznie siłę bojową środkowego napastnika Gwardii, a tym samym pozbawiło napad kierownictwa. W tych warunkach ciężar gry spadł na formacje defensywne, w których, jak zwykle, klasą dla siebie byli: Szczurek, Flanek i Mamoń. Ostatni zainicjował na 3 minuty przed końcem meczu błyskawiczny atak na bramkę przeciwnika i po dwóch zagraniach z Rogozą i Mordarskim strzelił z bliska nie do obrony.
"Szarża" Mamonia, w której efekcie rozstrzygnęły się losy meczu, wzbudziła podziw nie tylko u widzów, ale również u kolegów Mamonia, którzy powolni w polu zamieniają się na polu karnym w żółwi. W warunkach sobotnich na oślizgłym terenie żaden z napastników Gwardii (z wyjątkiem Mordarskiego) nie odważył się ponadto zaskoczyć Hajduka dalekim strzałem.
OWKS przegrał, gdyż ustępował gwardzistom nieco technicznie, a przy tym zabrakło mu tchu w ostatnich minutach spotkania. Najlepszymi zawodnikami w drużynie pokonanych byli: Kaszuba, Więcek i Piechaczek. Sędzia gwizdał co najmniej o połowę razy za dużo i wprost nie pozwolił grać Kohutowi.
Echo Krakowskie. 1952, nr 256 (25 X)
W grupie drugiej w Krakowie Gwardia spotka się ze swym lokalnym rywalem — OWKS. Pomimo zwyżki formy wojskowych, należy przypuszczać, ;ż gwardziści. posiadający poważne szanse na zdobycie pierwszego miejsca w tej grupie, mecz wygrają. Sędziują katowiczanie: Kulczyk, Grządziel i Krzemień.
Drużyny krakowskie przygotowały się starannie i wyjdą na boisko w swych najlepszych składach.
Niewiele będą się one różniły od tych w Jakich grano w ubiegłą niedzielę.
I tak Ogniwo przeciwko gdańskim Budowlanym wystąpi w następującym specjalnym składzie: Hymczak (Pajor), Gędłek, Mazur, Słaboszewski, Pawlikowski, Korzeniak, Pawłowski, Rajtar, Radoń, Kadłuczka, GIimas.
W drużynie brak będzie kontuzjowanego w meczu z Budowlanymi Chorzów Kolasy, którego zastąpi Korzeniak. Ponadto funkcję kierownika ataku powierzono Radoniowi.
Do meczu OWKS — Gwardia drużyny przystąpią w następujących składach: OWKS: Hajduk (Dziurowicz), Kaszuba, Musiał, Masłoń, Strzykalski, Hejosz, Kroczek, Więcek, Uznański, Krajewski, Dwernicki (Kucharski ) Gwardia: Jurowicz, Snopkowski, Szczurek, Flanek, Ślizowski, Machoń, Kotaba, Jaśkowski, Kohut, Patkolo, Mordarski (Rogoża).
