1958.10.19 Wisła Kraków - Górnik Zabrze 3:3

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 12:48, 14 kwi 2019

1958.10.19, I liga, 21. kolejka, Kraków, Stadion Wisły, 12.30

	Wisła Kraków	3:3 (1:1)	Górnik Zabrze
	widzów: 20.000
	sędzia: Antoni Gorączniak z Poznania
Bramki Marian Machowski (k) 37' Marian Machowski (k) 81' Stanisław Adamczyk 86' 0:1 1:1 1:2 1:3 2:3 3:3 35' Edward Jankowski 59' Roman Lentner 66' Edward Jankowski
Wisła Kraków 3-2-5 Bronisław Leśniak Leszek Snopkowski Władysław Kawula Ryszard Budka Adam Michel Marian Morek Marian Machowski Kazimierz Kościelny Stanisław Adamczyk Antoni Rogoza Józef Maniecki trener: Josef Kuchynka Górnik Zabrze 3-2-5 Józef Kaczmarczyk Antoni Franosz Stefan Florenski Henryk Hajduk Ginter Gawlik Marian Olejnik Ernest Pol Edward Jankowski Henryk Czech Edmund Kowal Roman Lentner trener: Zoltán Opata (HUN)

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Afisz zapowiadający mecz

Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1958, nr 243 (18/19 X)

GRA ATAKU BĘDZIE DECYDOWAĆ

W Krakowie piłkarze Wisły będą gościć drużynę mistrza Polski — Górnika Zabrze. W wiosennej rundzie spotkań krakowianie wygrali na wyjeździe z Górnikiem 4:3. Wówczas jednak zabrzanie przechodzili głęboki kryzys formy i porażka ich nie była dla nikogo niespodzianką. Teraz wiślaków czeka trudniejsze zadanie. Z jednej strony świadczy o tym lepsza forma Górnika, a z drugiej — coraz słabsza gra „czerwonych”.

Co jedenastka Wisły może w nadchodzącym meczu przeciwstawić drużynie z Zabrza, w której grają tacy zawodnicy jak Floreński, Gawlik, Lentner, Jankowski, Kowal i Pohl? Gra, jaką zaprezentowała Wisła w ostatnich spotkaniach nastraja wręcz pesymistycznie. Atak wykazał bardzo słabą dyspozycję strzałową. Rogoza i Adamczyk nie przedstawiają obecnie niebezpieczeństwa dla defensywy przeciwników a także pozostali napastnicy: Maniecki, Machowski oraz Siwek czy też K. Kościelny, są w bardzo słabej formie.

Jedyną pociechą jest dobra i ustabilizowana gra pomocników i obrońców wraz z bramkarzem.

Jeśli napastnicy nie dostroją się w niedzielę do gry swych kolegów to nie ma żadnej gwarancji, że zabrzanie zostawią pod Wawelem przynajmniej 1 punkt. A „wiślacy” winni zrozumieć, że 17 punktów, to trochę za mało na pozostanie w ekstraklasie. Po Górniku Zabrze, czeka Wisłę mecz z Ruchem, który także nie będzie należał łatwych

Echo Krakowa. 1958, nr 243 (18/19 X)

PIŁKA NOŻNA Godz. 12,30. Stadion Wisły Wisła—Górnik Zabrze (O mistrzostwo I ligi)

Echo Krakowa. 1958, nr 244 (20 X)

Ostatni kwadrans „czerwonych” Wisła-Górnik 3:3 W KRAKOWIE odbyło się w niedzielę spotkanie piłkarskie o mistrzostwo I Iigi pomiędzy Wisłą a mistrzem Polski — Górnikiem Zabrze.

Mecz po emocjonującym przebiegu zakończył się wynikiem remisowym 3:3 (1:1).

Bramki zdobyli: dla Wisły Machowski 2 (z rzutów karnych) oraz Adamczyk 1, dla Górnika Jankowski 2 i Lentner 1. Sędziował p. Gorączniak z Poznania, ok. 12 tysięcy.

WISŁA — Leśniak, Snopkowski, Kawula, Budka, Michel, Morek, Machowski, K. Kościelny, Adamczyk, Rogoza, Maniecki.

GÓRNIK — Kaczmarczyk, Franosz, Floreński, Hajduk, Gawlik, Olejnik, Pohl, Jankowski, Czech, Kowal, Lentner.

MECZ TYSIĄCA EMOCJI Przedostatni mecz Wisły w tegorocznych rozgrywkach ligowych można bez przesady nazwać „spotkaniem tysiąca emocji“. W ciągu 90 min. gry na boisku toczył się zacięty pojedynek drużyn, jednej walczącej o byt w ekstraklasie, a drugiej o zdobycie ewentualnego wicemistrzostwa Polski.

Były sytuacje, że zakosiło się na zdecydowane zwycięstwo wiślaków, było też i tak, że goście prowadzili 3:1 a do końca zawodów ok. 10 minut.

brakowało JAK GRAŁA Wisła przystąpiła do spotkania z dużą ambicją. Wszyscy bez wyjątku zawodnicy walczyli z niespotykaną zaciętością, niwelując przewagę techniczną zespołu zabrskiego.

Leśniak w bramce wykazał wyjątkowe jak na niego opanowanie. Nie bawił się w grę na efekt, i we wszystkich interwencjach wykazał bardzo dobrą formę, Żadna z puszczonych bramek nie obciąża _ _ kenta. Obrońcy grali zdecydowanie, w kilku wypadkach dali się jednak ograć Jankowskiemu i Lentnerowi, którym ustępowali szybkością. Bezbłędnie niemal zagrała pomoc. Michel i Morek skutecznie wspomagali obrońców w chwilach kryzysu, i wypracowali napastnikom wiele pozycji podbramkowych.

Atak był najsłabszą formacją drużyny, jednak i napastnicy walczyli z godną podziwu wolą zwycięstwa. Bardzo dobrze się stało, że miejsce Siwka na łączniku zajął na powrót K. Kościelny, który w roli cofniętego łącznika był koordynatorem wielu akcji. Mało zatrudniano Machowskiego — a szkoda, gdyż właśnie z prawej flanki szły na bramkę Kaczmarczyka najgroźniejsze ataki. Adamczyk był stosunkowo mało widoczny, jednak w decydującym momencie na 4 min. przed końcem meczu zdobył wyrównującą bramkę. GÓRNIK „STRACIŁ” NERWY

Górnicy grali ładnie dla cha, ale nieskutecznie. Najlepiej spisywał się stoper — Floreński oraz Lentner i Jankowski. Ten ostatni był najlepszym zawodnikiem w drużynie z Zabrza. Obie jego bramki padły z solowych zagrań. Górnik popełnił jednak wielki błąd taktyczny przy stanie 3;1. Na zaciekłe, nie zawsze planowe, ataki „czerwonych” zamiast zwolnić grę, odpowiedział taką samą bronią. W ostatnich minutach goście bronili się całą jedenastką na „własnej” połowie boiska, ratując wynik remisowy.

PRZEBIEG GRY Od pierwszych minut gry Wisła przystępuje do koncentrycznych ataków. W ciągu kwadransa 6 strzałów napastników krakowskich mija bramkę Górnika o centymetry. Dopiero w 17 min. notujemy niebezpieczny strzał Pohla. W chwilę później Jankowski mija obrońców i Leśniak rzutem pod nogi oddala niebezpieczeństwo spod swej „świątyni”* Znów do głosu dochodzą krakowianie zasypując Kaczmarczyka gradem strzałów — niestety anemicznych. W 31 min. ostry strzał Machowskiego wybija głową z linii bramkowej Floreński.

Kontratak i Jankowski z przeboju uzyskuje dla Górnika prowadzenie.

Cztery minuty później Rogoza kieruje piłkę głową do pustej bramki, jednak Franosz spoza linii bramkowej wybija ją w pole. Sędzia bramki nie uznał i gra toczy się dalej... W 37 min. przy strzale Adamczyka, Floreński zatrzymuje piłkę ręką i sędzia dyktuje „jedenastkę”.

Egzekwuje ją Machowski i wynik brzmi 1:1. Na 3 min. przed końcem I połowy Adamczyk jest sam na sam z bramkarzem gości, strzela jednak mało precyzyjnie piłkę wyłapuje Kaczmarczyk. BYŁO JUŻ 1:3

Po zmianie stron znów w ataku jest Wisła. Niestety w 57 min. Lentner z zamieszania podbramkowego zdobywa dla Górnika prowadzenie. W 61 min. Jankowski idzie na przebój, mija obrońców i nieuchronnym strzałem zdobywa 3 bramkę. Wisła przystępuje do kontrataków i dopiero w 81 min. gry zdobywa 2 bramkę. Ostry strzał Michela z 22. m broni rękami Franosza rzut karny zmienia na gola Machowski.

Teraz cała drużyna Wisły znajduje się na połowie boiska zabrzan. Goście wybijają piłkę byle wyżej i dalej od własnej bramki. Na 4 min. przed końcem Machowski decyduje się na centrę po której pod bramką Górnika robi się zamieszanie. Raz Maniecki jest przy piłce, to znów Rogoza, jednak dopiero Adamczyk precyzyjnym strzałem zdobywa wyrównanie. Pozostałe minuty gry upływają na koncentrycznych i falowych atakach gospodarzy.

J. FRANDOFERT

”Przegląd Sportowy” z 1958.10.20

http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1958/nr167/directory.djvu

KRAKÓW, 19.10 (tel. wł.) Wisła Kraków - Górnik Zabrze 3-3 (1:1) Bramki dla Wisły zdobyli: Machowski — obie z rzutów karnych w 37 i 81 min. oraz Adamczyk w 86 min Dla Górnika Jankowski l 35 i w 65 min. oraz Lentner 50 min. Sędzia Gorączniak. Widzów ponad 20 tys.

WISŁA: Leśniak. Snopkowski, Kawula, Budka, Michel, Morek, Machowski, Kościelny II. Adamczyk Rogoża, Maniewski.

GÓRNIK: Kaczmarczyk. Franosz, Floreński, Hajduk, Gawlik, Olejnik, Pohl, Jankowski, Czech, Kowal, Lentner.

Plan minimum stawiał Wiśle za zadanie zdobycie jednego punktu w dwóch ostatnich meczach mistrzowskich na swoim boisku. Plan ten wykonała Wisła już w meczu przeciwko Górnikowi — i wydaje się — że może ze spokojom oczekiwać rozstrzygnięć na dole tabeli. Równocześnie Wisła zdołała odzyskać sympatię i zaufanie tysięcy swoich zwolenników (…)

Górnik prowadził bowiem w 61 minucie gry 3:1, a z tego co działo się na boisku wynikało, że raczej padnie dalsza bramka dla zabrzan, niż ze Kaczmarczyk wyjmie piłkę z siatki.

Nagle Maniewski odstąpił od „zasady” rozgrywania piłki na skraju boiska i wdawanie się w pojedynki z ostro wkraczającymi obrońcami Górnika i posłał przed nadbiegającym Franoszem piłke do środka. Tam Hajduk wybił ja krótko w pole. Dopadl jej Michel i bez sekundy zwłoki rąbnął wolejem na bramkę Górnika. Kaczmarczyk zaskoczony takim obrotem sprawy i przygotowany raczej na strzał z lewej strony był już zupełnie bez radny, natomiast za jego plecami wyrósł jeszcze Floreński, któremu nie pozostało ic innego jak zabawić się w bramkarza i sparować strzał rękami.

Oczywiście — karny. Po raz drugi w tym meczu pewnie wykorzystany przez Machowskiego i... Wisła zbliża się do — wydawało się — pewnego już zwycięzcy spotkania, na odległość jednej bramki. Wówczas to gospodarze zdobywają się na nadludzki wprost wysiłek. Dopinguje ich cały stadion. Krakowianie zamykają przeciwnika jak w kleszczach na jego polu bramkowym. Rutyniarze tej klasy co Gawlik, Floreński, Olejnik tracą głowę. Żaden z nich nie potrafi zdobyć się na oswobadzający wykop. Obrońcy Wisły stoją już na połowie boiska i ekspediują każdą piłkę pod bramkę Kaczmarczyka. I znów od Maniewskiego zaczyna się akcja, która w końcowym wyniku nie wyłoniła zwycięzcy tego meczu. Do płaskiej centry lewoskrzydłowego Wisły, padającej o kilka kroków od bramki Górnika dochodzi Rogoża. Pudłuje jednak. O 2 kroki za Rogożą znajduje się Adamczyk. Ten dopada jeszcze piłki i z bliskiej odległości ładuje ją do siatki. Dajcie mi teraz talent Homera, bym mógł opisać co się dzieje na stadionie. Stadion aż ochrypł od okrzyków, dopingów i wiwatów. Ktoś manifestuje swoje gorące uczucia dla drużyny krakowskiej, zapaloną z gazety pochodnią inni go naśladują. W jasny dzień płoną na stadionie zaimprowizowane znicze. Stadion dopinguje Wisłę do rozstrzygnięcia meczu na swoją korzyść. Defensywa Górnika nie ma ani chwili wytchnienia. Końcowy gwizdek sędziego zastaje piłkę na punkcie rożnym, skąd Maniewski miał egzekwować 12-ty z rzędu korner dla swych barw.

Za ambitny wysiłek w końcowych minutach spotkania i za równorzędną grę w I połowie zasłużyła Wisła rzetelnie na wynik remisowy, jakkolwiek górnicy pod względem wyszkolenia technicznego, pomysłowości w grze i wyrównania zespołu, przedstawiali dla niej... niedościgniony ideał.

W jedenastce gospodarzy na najwyższe noty zasłużyli — Michel, Snopkowski, Budka i Machowski; natomiast w Górniku - Jankowski, Lentner, Pohl, Gawlik i Floreński.

St. Habzda