1962.11.18 Śląsk Wrocław - Wisła Kraków 70:43

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Linia 10: Linia 10:
|herb gości = Wisła Kraków herb14.jpg
|herb gości = Wisła Kraków herb14.jpg
|I kwarta =
|I kwarta =
-
|II kwarta =
+
|II kwarta = 28:13
|III kwarta =
|III kwarta =
|IV kwarta =
|IV kwarta =
Linia 18: Linia 18:
|trener1 =
|trener1 =
|trener2 =
|trener2 =
-
|uwagi =
+
|uwagi = '''Śląsk Wrocław:'''<br>Łopatka 29, Kasiński i Frelkiewicz po 12 <br>'''trener: '''<br><br>'''Wisła Kraków:'''<br> [[Bohdan Likszo]] 11, [[Krystian Czernichowski]] 8, [[Stefan Wójcik jr.]] 13<br>'''Trener:'''<br>
}}
}}
-
 
==Relacje ==
==Relacje ==

Wersja z dnia 06:00, 28 sie 2019

1962.11.18, I Liga Koszykówki Mężczyzn, Wrocław,
Śląsk Wrocław 70:43 Wisła Kraków
I:
II: 28:13
III:
IV:
Sędziowie: Komisarz: Widzów:
Śląsk Wrocław:
Łopatka 29, Kasiński i Frelkiewicz po 12
trener:

Wisła Kraków:
Bohdan Likszo 11, Krystian Czernichowski 8, Stefan Wójcik jr. 13
Trener:


Relacje

Echo Krakowa. 1962, nr 272 (19 XI) nr 5397

‎‎‎‎
‎‎‎‎
‎‎‎‎

TRZECIA seria rozgrywek ligowych przyniosła pierwszą porażkę obrońcom mistrzowskiego tytułu — koszykarzom Wisły. W meczu ze Śląskiem we Wrocławiu „Wawelskie Smoki” doznały prawdziwego pogromu, przegrywając różnicą 27 pkt. Sparta po sobotniej wysokiej przegranej ze Śląskiem odniosła trzecie w tym sezonie zwycięstwo wygrywając z Gwardią 72:64. A oto krótkie relacje z niedzielnych spotkań koszykarzy krakowskich: Śląsk -Wisła 70:43 (28:13). Najwięcej punktów zdobyli: dla Śląska - Łopatka 29, Kasiński i Frelkiewicz po 12, a dla Wisły -Wójcik 13, Likszo 11 i Czernichowski 8.

Koszykarze Śląska zagrali w spotkaniu z Wisłą niemal koncertowo. Szybkie ataki, dobra gra defensywna i świetna dyspozycja strzałowa, doprowadziły gospodarzy do efektownego zwycięstwa Po sobotnim, wysokim zwycięstwie „Wawelskich Smoków” nad Gwardią 107:77 sądzono, iż krakowianie nie sprzedadzą łatwo swej skóry. Tymczasem zagrali oni nadspodziewanie słabo, ustępując przeciwnikom co najmniej o klasę.


"Polska koszykówka męska 1928 - 2004", Krzysztof Łaszkiewicz, Inowrocław, 2004