1963.10.27 Stal Rzeszów - Wisła Kraków 2:2

Z Historia Wisły

Aktualna wersja

1963.10.27, I Liga, 10. kolejka, Rzeszów, Stadion Stali, 11:00

	Stal Rzeszów	2:2 (2:0)	Wisła Kraków
	widzów: ok. 8.000
	sędzia: Jan Pawlik z Sosnowca
Bramki Zygmunt Marciniak 24' Zygmunt Marciniak 33' 1:0 2:0 2:1 2:2 72' (g) Andrzej Horba 82' Andrzej Horba
Stal Rzeszów Stanisław Majcher Zygmunt Janiak Leon Szalacha Stanisław Skiba Edward Kohut Ryszard Winiarski Alojzy Matysiak Ludwik Poświat (Mieczysław Kruk) Zygmunt Marciniak Andrzej Krupa Stanisław Stawarz trener: Jan Wiśniewski Wisła Kraków 3-2-5 Bronisław Leśniak Ryszard Wójcik Władysław Kawula Ryszard Budka Józef Gach Adam Płachta Andrzej Sykta Zbigniew Lach (46’ Andrzej Horba) Władysław Kmiecik Czesław Studnicki Hubert Skupnik trener: Karel Kolský

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1963, nr 253 (28 X) nr 5684

Remis Wisły ze Stalą w Rzeszowie 2:2 (Telefonem z Rzeszowa) STAL RZESZÓW—WISŁA Kraków 2:2 (2:0). Bramki zdobyli: dla Stali — Marciniak w 24 i 34 min., dla Wisły— Horba w 72 i 81 min. gry. Sędziował p. Pawlik z Sosnowca. Widzów ok. 8 tysięcy.

STAL: Majcher — Janiak, Szalacha, Skiba— Kohut, Winiarski — Matysiak, Poświat (Kruk), Marciniak, Krupa, Stawarz.

WISŁA: Leśniak ~ Budka (Wójcik), Kawula, Wójcik (Budka) — Płachta, Studnicki — Sykta, Gach, Kmiecik, Skupnik, Lach (Horba).

Halo czy to numer543-58?

Tak, łączę więc Rzeszów numer 45-92. — Tu stadion Stali. Kto mówi? — „Echo Krakowa”; prosimy do telefonu kierownika drużyny Wisły kapitana Jacka Sitarza.

— Mecz jeszcze trwa. Do. końca ok. 5 minut i wynik 2:2.

— Dziękuję za dobrą wiadomość i zaczekam do końca.

Po kilku minutach słyszymy >w słuchawce kpt. Jacka Sitarza.

Oddajemy mu głoś: A więc nareszcie zaczyna się coś kleić w naszej drużynie. Inna sprawa, że przed wyjazdem do Rzeszowa wierzyłem w połowiczny sukces. Ale zacznę od początku. Przez pierwsze 20 min. gra była niezwykle żywa i szybka.

Nasz zespół często atakował i był bliski uzyskania bramki.. Tymczasem w 24 min. błąd Płachty wykorzystuje Marciniak/ i przy aplauzie widowni, uzyskuje dla Stali prowadzenie. Utrata gola wyraźnie speszyła naszą drużynę.

Nic więc dziwnego, że w 10 min. później ten sam zawodnik wykorzystuje nieuwagę arbitra liniowego i z pozycji spalonej podwyższył wynik na 2:0.

— Oooo, zanosiło się na wysoką porażkę...

— Na szczęście, po przerwie, znów zaczęliśmy atakować. Po zmianie Łacha na Horbę kwintet ofensywny rozegrał się na dobre.

W pewnym momencie Gach podał piłkę Horbie i ten „główką” zmusił Majchra do kapitulacji po raz pierwszy. Na 9 min. przed końcem meczu, Gach ostro strzelił, piłkę wybił w pole bramkarz Stali, ale przejął ją nadbiegający Horba i ulokował w siatce. 2:2 i wynik meczu nie uległ już zmianie.

— Gratulujemy więc pierwszego remisu od wielu tygodni. Wreszcie macie poza sobą feralną siódemkę i teraz dorobek punktowy zamyka się cyfrą 8. Mamy nadzieję, że do końca jesiennej rundy powiększycie go co najmniej o 2—3 punkty. Ale jeszcze jedno, jak Pan ocenia grę poszczególnych zawodników! Nie chciałbym nikogo specjalnie wyróżniać. Wszyscy bowiem walczyli ambitnie — o co apelowaliście w „Echu”.

Dziękujemy za informacje z „pierwszej ręki” i do zobaczenia.

Rozmawiał; (JF)

Echo Krakowa. 1963, nr 254 (29 X) nr 5685

Ostatnia kolejka spotkań w porównaniu z poprzednią niedzielą Wypadła dla krakowskich drużyn ligowych o wiele korzystniej. Ucieszył przede wszystkim cenny remis Wisły, która w spotkaniu ze Stalą zremisowała 2:2 Rzeszowianie prowadzili 2:8, jednak „wiślacy” nie załamali się, wykrzesali z siebie odpowiedni zasób ambicji, a atak zdobył się na strzelenie przeciwnikom dwóch bramek, doprowadzając do wyrównania Wyniku i zdobycia jednego punktu.

Echo Krakowa. 1963, nr 255 (30 X) nr 5686

KIEDY podczas przerwy w meczu Stal Rzeszów — Wisła piłkarze obydwu drużyn schodził do szatni, gospodarze zbierali zasłużone brawa (prowadzili 2:0) od swych sympatyków. Natomiast pod adresem krakowian wykrzykiwano: „Jesteście najstarsi ligowcy, ustąpcie miejsca młodszym”. Kto wie, może te okrzyki zmobilizowały wiślaków do lepszej i ambitniejszej gry. Bowiem po przerwie „zagrali z zębem” i zdołali wywalczyć cenny remis

Gazeta Krakowska. 1963, nr 254 (26/27 X) nr 4784

Wisła wyjeżdża do Rzeszowa, gdzie przyjdzie jej zmierzyć siły z tamtejszą Stalą. Rzeszowianie na swoim boisku są groźni nawet dla najlepszych. Szanse Wisły — rozważając teoretycznie — są znikome. W praktyce może jednak okazać się, że chłopcy z „białą gwiazdą” na piersi wywiozą nawet 2 punkty z rzeszowskiego boiska. Liczymy zresztą na pełną mobilizację sił w Wiśle. Trener Kolsky i cały zespół zdają sobie chyba dokładnie sprawę z aktualnej — niewesołej sytuacji. Stal wobec nieugiętej, ambitnej postawy „wiślaków” może szybko się rozhartować. Nie prezentuje przecież jakiejś wysokiej klasy. Większość dotychczasowych sukcesów — szczerze mówiąc -rzeszowianie zawdzięczają w poważnej części szczęściu

Gazeta Krakowska. 1963, nr 255 (28 X) nr 4785

Po niesławnym zeszłotygodniowym laniu, miło nam jest odnotować, że krakowskie zespoły ligowe spisały się w ubiegłą niedzielę całkiem dobrze. Na osiem możliwych punktów do zdobycia krakowianie wywalczyli pięć. Wygrały swoje pojedynki Cracovia, Wawel, zremisowała Wisła, a jedynie Garbarnia doznała porażki we Wrocławiu z tamtejszym Śląskiem. Prawdę mówiąc, to niewielu było optymistów, którzy dawali większe szanse zespołowi z Ludwinowa. Porażka w stosunku 0:1 z silnym zespołem, aktualnym liderem tabeli nie przynosi ujmy.

Najbardziej cieszy nas zwycięstwo krakowskiego Wawelu. Wydaje się, że wojskowi przełamali wreszcie złą passę, i że będą odnosić w dalszych pojedynkach zwycięstwa. Cracovia mimo sukcesu nie odzyskała utraconej pozycji leadera II ligi. Na „drugim froncie” nadal najlepszy jest wrocławski Śląsk.

W I lidze Legia Warszawa odparła atak rywali na swoją pozycję i po zwycięstwie. w Bytomiu udowodniła, że zalicza się w tym sezonie do najlepszych zespołów ekstraklasy. Wisła dzięki zdobytemu i punktowi i, porażce Ruchu Chorzów z ŁKS wywindowała się jedno miejsce w tabeli. Dwie ostatnie pozycje zajmują zespoły szczecińskie Arconia i Pogoń. W I lidze niespodzianką dużego kalibru była porażka Zagłębia Sosnowiec z warszawską Gwardią. W ogóle, zespoły które występowały ostatnio na zagranicznych boiskach wydają się przemęczone i mało odporne w pojedynkach z krajowymi rywalami.

Horba strzelcem dwa bramek

Stal — Wisła 2:2 (2:0)

Mecz rzeszowskiej Stali z Wisłą można podzielić na trzy fazy. Pierwsza to trwająca niemal przez cały pierwszy kwadrans ofensywa krakowian, która tylko wskutek niezdecydowania napastników nie przyniosła im bramki. Druga faza: stalowcy opanowują sytuację, a ich przeciwnatarcia kończą się w 25 min. bramką zdobytą przez Marciniaka (dobitka strzału Krupy). W 9 minut potem ten sam zawodnik podwyższa wynik na 2:0.

Wiślacy jednak nie załamują się. Do przerwy w utrzymaniu tej tylko dwubramkowej przewagi Stali pomaga im szczęście oraz dobra gra Leśniaka i Kawuli. Później zaś w „trzeciej fazie” tj. po przerwie „sprzymierzeńcami są sami rzeszowianie, którzy upojeni sukcesem, przestali się wysilać na lepszą grę. Zresztą i w ataku Wisły nastąpiła zmiana — jak się okazało — nadzwyczaj korzystna: Lacha zastąpił Horba. On inicjował ataki, on strzelał i on zdobył obie bramki. Pierwszą w 71 min z centry Sykty, drugą w 80 min. po odbiciu piłki przez bramkarza Majchra.

Końcowy zryw stalowców nie zdał się już na nic — krakowianie grali uważnie.

Wyróżnił się u nich Leśniak i Kawula w defensywie, Skupnik i Horba w ataku. W Stali — Marciniak, Winiarski i grający do przerwy, a nie był fortunnie ~ zastąpiony przez Krupę. Poświat.

Wisła wystąpiła w dosyć eksperymentalnym składzie: Leśniak, Budka, Kawula, Wójcik, Płachta, Studnicki, Sykta, Gach (pozyskany z Mikołowa), Kmiecik, Skupnik, Lach (Horba)