FIFA
Z Historia Wisły
(Nowa strona: '''FIFA''', a dokładnie Fédération Internationale de Football Association (fr.) - Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej zrzesza narodowe reprezentację 208 krajów. Jest nadrzędn...) |
|||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Minął nie cały rok (14 kwietnia 1905), kiedy udało się włączyć do organizacji federacją Angielską. 1905 rok to także II kongres, który odbył się w Paryżu w dniach 10 – 12 czerwca. Uchwalono na nim przyjęcie w poczet członków kolejnych federacji. Były to: Niemcy, Austria, Włochy, Węgry, Szkocja, Walia, Irlandia. Ze strony Hirschmanna wyszła natomiast propozycja organizacji pierwszym Mistrzostw Świata. W ostateczności nie udało się ich przeprowadzić aż do 1930 roku, czyli nawet za czasów prezesury Daniela Burleya Woolfalla, dzięki któremu FIFA przeszła w stan dynamicznego rozwoju m. in. dołączając kolejny federacji, już z poza Europy (RPA, USA czy Argentynę). Śmierć Burleya w 1918 roku spowolniła rozwój organizacji. | Minął nie cały rok (14 kwietnia 1905), kiedy udało się włączyć do organizacji federacją Angielską. 1905 rok to także II kongres, który odbył się w Paryżu w dniach 10 – 12 czerwca. Uchwalono na nim przyjęcie w poczet członków kolejnych federacji. Były to: Niemcy, Austria, Włochy, Węgry, Szkocja, Walia, Irlandia. Ze strony Hirschmanna wyszła natomiast propozycja organizacji pierwszym Mistrzostw Świata. W ostateczności nie udało się ich przeprowadzić aż do 1930 roku, czyli nawet za czasów prezesury Daniela Burleya Woolfalla, dzięki któremu FIFA przeszła w stan dynamicznego rozwoju m. in. dołączając kolejny federacji, już z poza Europy (RPA, USA czy Argentynę). Śmierć Burleya w 1918 roku spowolniła rozwój organizacji. | ||
| - | W 1921 roku, federacja liczyła już 20 członków. Zatwierdzono również, że turniej piłkarski na Olimpiadzie przeprowadzony zostanie w całości według zasad FIFA, a jego zwycięzca zostanie amatorskim Mistrzem Świata. Posunięcie takie nie przerwało jednak planów organizacji prawdziwych Mistrzostw. Decyzja o ich organizacji zapadła w końcu 28 maja 1928 roku w Amsterdamie. Z pośród państw: Węgry, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja i Urugwaj wybrano organizatora turnieju. Został nim Urugwaj. 18 czerwca 1930 roku na stadionie Centenario w Montevideo, odbyło się uroczyste otwarcie I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. W szranki stanęło 13 narodowych reprezentacji (Argentyna, Chile, Francja, Meksyk, Jugosławia, Brazylia, Boliwia, Urugwaj, Rumunia, Peru, USA, Paragwaj, Belgia). Pierwszy mecz rozegrano 13 lipca na Estadio Pocitos w Montevideo. Francja Pokonała w nim Meksyk 4:1, a pierwszą bramkę w historii zdobył Laurent o godnie 15:19 (czyli w 19 minucie spotkania). Mecz finałowy natomiast rozegrano 30 lipca na Estadio Centenario w Montevideo, tym samym na którym odbyła się ceremonia otwarcia Mistrzostw. Urugwaj pokonał Argentynę 4:2 i potwierdził, | + | W 1921 roku, federacja liczyła już 20 członków. Zatwierdzono również, że turniej piłkarski na Olimpiadzie przeprowadzony zostanie w całości według zasad FIFA, a jego zwycięzca zostanie amatorskim Mistrzem Świata. Posunięcie takie nie przerwało jednak planów organizacji prawdziwych Mistrzostw. Decyzja o ich organizacji zapadła w końcu 28 maja 1928 roku w Amsterdamie. Z pośród państw: Węgry, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja i Urugwaj wybrano organizatora turnieju. Został nim Urugwaj. 18 czerwca 1930 roku na stadionie Centenario w Montevideo, odbyło się uroczyste otwarcie I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. W szranki stanęło 13 narodowych reprezentacji (Argentyna, Chile, Francja, Meksyk, Jugosławia, Brazylia, Boliwia, Urugwaj, Rumunia, Peru, USA, Paragwaj, Belgia). Pierwszy mecz rozegrano 13 lipca na Estadio Pocitos w Montevideo. Francja Pokonała w nim Meksyk 4:1, a pierwszą bramkę w historii zdobył Laurent o godnie 15:19 (czyli w 19 minucie spotkania). Mecz finałowy natomiast rozegrano 30 lipca na Estadio Centenario w Montevideo, tym samym na którym odbyła się ceremonia otwarcia Mistrzostw. Urugwaj pokonał Argentynę 4:2 i potwierdził, zdobytą na dwóch poprzednich olimpiadach, dominację. Królem strzelców z 8 golami został Argentyńczyk Guillermo Stábile. Od tej pory Mistrzostwa miały rozgrywać się co cztery lata. |
Tak też się stało, jednak z małym wyjątkiem na lata 1938-1950. Przerwano, co zrozumiałe, organizację na czas wojny, a także na krótko po jej zakończeniu. Kongres w roku 1931 przyniósł swego rodzaju ujednolicenie przepisów odnośnie Mistrzostw. Uwalono m. in. że maksymalna ilość drużyn w finałach to 16, a jeżeli będzie więcej chętnych należy rozegrać eliminacje. Włoski Mundial z roku 1934, to przede wszystkim debiut pierwszej drużyny z Afryki (Egiptu), a także zwycięstwo Włochów w turnieju. | Tak też się stało, jednak z małym wyjątkiem na lata 1938-1950. Przerwano, co zrozumiałe, organizację na czas wojny, a także na krótko po jej zakończeniu. Kongres w roku 1931 przyniósł swego rodzaju ujednolicenie przepisów odnośnie Mistrzostw. Uwalono m. in. że maksymalna ilość drużyn w finałach to 16, a jeżeli będzie więcej chętnych należy rozegrać eliminacje. Włoski Mundial z roku 1934, to przede wszystkim debiut pierwszej drużyny z Afryki (Egiptu), a także zwycięstwo Włochów w turnieju. | ||
| - | Polska na swój debiut w mundialu musiała czekać do roku 1938 i do Francuskich Mistrzostw. Prócz Polaków debiutowali także z | + | Polska na swój debiut w mundialu musiała czekać do roku 1938 i do Francuskich Mistrzostw. Prócz Polaków debiutowali także piłkarze z Kuby oraz Holenderskich Indii Wschodnich (dzisiejszej Indonezji). Polacy odpadli po porażce z Brazylią, która potem tryumfowała w turnieju. Był to pierwszy sukces Brazylii. Takich sukcesów Brazylia odniosła później jeszcze trzy. |
==Lata powojenne== | ==Lata powojenne== | ||
Wersja z dnia 23:57, 30 lis 2008
FIFA, a dokładnie Fédération Internationale de Football Association (fr.) - Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej zrzesza narodowe reprezentację 208 krajów. Jest nadrzędnym organem wobec kontynentalnych związków m. in. wobec UEFA. Do jej zadań należy organizacja Mistrzostw Świata w piłce nożnej a także turniejów olimpijskich, ustala także przepisy gry w piłkę.
Spis treści |
Pierwsze lata
Federacja została założona 21 maja 1904 w Paryżu, przez reprezentantów siedmiu krajowych federacji (Francja, Belgia, Dania, Holandia, Szwecja, Szwajcaria, Hiszpania a dokładnie klub Madrid CF). Początkowo dominować chciała federacja Angielska. Komitet Wykonawczy angielskiej Federacji Piłki Nożnej oraz Federacji Szkocji, Walii i Irlandii zwlekał z wydaniem opinii na temat organizacji, w takiej sytuacji Robert Guérin stwierdził, że czekanie nie ma sensu. Po spotkaniu z belgijskim przedstawicielem Louisem Muhlinghausem, wysłano zaproszenia do innych federacji.
Dwa dni po założeniu federacji odbył się I kongres FIFA. W dniach 23 i 24 maja 1904 wybrano prezesa, którym został wspomniany już Robert Guérin. W skład zarządu weszli ponad to Victor E. Schneider i Carl Anton Wilhelm Hirschmann (zastępcy), Louis Muhlinghaus (sekretarz i skarbnik) oraz Ludvig Sylow (zastępca Muhlinghausa).
Minął nie cały rok (14 kwietnia 1905), kiedy udało się włączyć do organizacji federacją Angielską. 1905 rok to także II kongres, który odbył się w Paryżu w dniach 10 – 12 czerwca. Uchwalono na nim przyjęcie w poczet członków kolejnych federacji. Były to: Niemcy, Austria, Włochy, Węgry, Szkocja, Walia, Irlandia. Ze strony Hirschmanna wyszła natomiast propozycja organizacji pierwszym Mistrzostw Świata. W ostateczności nie udało się ich przeprowadzić aż do 1930 roku, czyli nawet za czasów prezesury Daniela Burleya Woolfalla, dzięki któremu FIFA przeszła w stan dynamicznego rozwoju m. in. dołączając kolejny federacji, już z poza Europy (RPA, USA czy Argentynę). Śmierć Burleya w 1918 roku spowolniła rozwój organizacji.
W 1921 roku, federacja liczyła już 20 członków. Zatwierdzono również, że turniej piłkarski na Olimpiadzie przeprowadzony zostanie w całości według zasad FIFA, a jego zwycięzca zostanie amatorskim Mistrzem Świata. Posunięcie takie nie przerwało jednak planów organizacji prawdziwych Mistrzostw. Decyzja o ich organizacji zapadła w końcu 28 maja 1928 roku w Amsterdamie. Z pośród państw: Węgry, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja i Urugwaj wybrano organizatora turnieju. Został nim Urugwaj. 18 czerwca 1930 roku na stadionie Centenario w Montevideo, odbyło się uroczyste otwarcie I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. W szranki stanęło 13 narodowych reprezentacji (Argentyna, Chile, Francja, Meksyk, Jugosławia, Brazylia, Boliwia, Urugwaj, Rumunia, Peru, USA, Paragwaj, Belgia). Pierwszy mecz rozegrano 13 lipca na Estadio Pocitos w Montevideo. Francja Pokonała w nim Meksyk 4:1, a pierwszą bramkę w historii zdobył Laurent o godnie 15:19 (czyli w 19 minucie spotkania). Mecz finałowy natomiast rozegrano 30 lipca na Estadio Centenario w Montevideo, tym samym na którym odbyła się ceremonia otwarcia Mistrzostw. Urugwaj pokonał Argentynę 4:2 i potwierdził, zdobytą na dwóch poprzednich olimpiadach, dominację. Królem strzelców z 8 golami został Argentyńczyk Guillermo Stábile. Od tej pory Mistrzostwa miały rozgrywać się co cztery lata.
Tak też się stało, jednak z małym wyjątkiem na lata 1938-1950. Przerwano, co zrozumiałe, organizację na czas wojny, a także na krótko po jej zakończeniu. Kongres w roku 1931 przyniósł swego rodzaju ujednolicenie przepisów odnośnie Mistrzostw. Uwalono m. in. że maksymalna ilość drużyn w finałach to 16, a jeżeli będzie więcej chętnych należy rozegrać eliminacje. Włoski Mundial z roku 1934, to przede wszystkim debiut pierwszej drużyny z Afryki (Egiptu), a także zwycięstwo Włochów w turnieju.
Polska na swój debiut w mundialu musiała czekać do roku 1938 i do Francuskich Mistrzostw. Prócz Polaków debiutowali także piłkarze z Kuby oraz Holenderskich Indii Wschodnich (dzisiejszej Indonezji). Polacy odpadli po porażce z Brazylią, która potem tryumfowała w turnieju. Był to pierwszy sukces Brazylii. Takich sukcesów Brazylia odniosła później jeszcze trzy.
Lata powojenne
Prezydenci FIFA
- 1904-1906: Robert Guerin (Francja)
- 1906-1918: Daniel Burley Woolfall (Anglia)
- 1921-1954: Jules Rimet (Francja)
- 1954-1955: Rodolphe William Seeldrayers (Francja)
- 1955-1961: Arthur Drewry (Anglia)
- 1961-1974: Sir Stanley Rous (Anglia)
- 1974-1998: João Havelange (Brazylia)
- od 1998: Sepp Blatter (Szwajcaria)
