Filip Wroński

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 08:51, 19 lis 2011

Kronika sportowa

(w trakcie opracowywania)

• 1997
  • Marzec. Mistrzostwa Polski w pływaniu w Spale. Filip Wroński zdobywa srebrny medal 200 m zmien. oraz brązowy na 200 m klas.
• 1998
  • 9 sierpnia. MP w pływaniu w Oświęcimiu. W mistrzostwach Filip Wroński z Wisły w wyścigu na 200 m stylem motylkowym (czas 2.19,66) zdobył brązowy medal.
  • 4 października. Pływackie GP Polski w Puławach. Drugi w klasyfikacji ogólnej był Filip Wroński (Wisła) 1620 pkt.
    • Wyniki: mężczyźni: 50 m stylem klasycznym: 2. Filip Wroński 50,30, 100 m stylem klasycznym: 1. Wroński 1.04,95; 100 m stylem zmiennym: 2. Wroński 59,99, 200 m stylem klasycznym: 1. Wroński 2.19,70.
  • 20 grudnia. Finał Grand Prix Polski w pływaniu na 25-metrowym basenie w Skierniewicach. Filip Wroński (Wisła Kraków) był drugi w stylu klasycznym i zmiennym.
• 1999
  • 21 marca.. Dębica, Zimowe Mistrzostwa Polski w pływaniu. Wyniki: Filip Wroński (Wisła Kraków). 50 m st.klas.: 1. Bartłomiej Przygoński (AZS AWF Warszawa) 30,12... 3. Filip Wroński (Wisła Kraków) 30,37; 100 m st.klas.: 1. Przygoński 1.05,09, 2. Wroński 1.05,16; 200 m st.klas.: 1. Wroński 2.18,82, 2. Marek Krawczyk (AZS AWF Gdańsk)2.20,04.
  • 23 maja. Pływackie Grand Prix, a jednocześnie Puchar Chemika rozegrany w Oświęcimiu na basenie spółki Sport Olimp zakończył się sukcesem Filipa Wrońskiego z Wisły. Wroński okazał się także najlepszy w Pucharze Chemika, uzyskując najbardziej wartościowy wynik w stylu klasycznym. 1. Filip Wroński (Wisła Kraków). 2. Michał Sapoń (Pałac Katowice), 3) Krzysztof Piotrowicz (Polonia Warszawa).
  • 3 lipca. Na Majorce odbyła się Studencka Olimpiada (20. Uniwersjada). Filip Wroński (Wisła Kraków/AWF Kraków) zajął szóste miejsce w wyćcigu pływackim na dystansie 200 m stylem klasycznym. W finale A uzyskał czas 2.18,03, a w eliminacjach 2.17,68.
  • ?13 października. Na basenie Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Krakowie odbyły się ogólnopolskie pływackie zawody wytrzymałościowe. Na 800 metrów stylem dowolnym wygrał Filip Wroński (Wisła Kraków).
  • ?14 listopada. Grand Prix w Gryfinie. Podczas pływackich zawodów o Grand Prix Polski w pływaniu na basenie 25-metrowym na dystansie 100 m st. klasycznym wygrał Filip Wroński z czasem 1.03,32, 200 m przepłynął w 2.14,56. W ogólnej punktacji najlepszych mężczyzn zajął drugie miejsce.
  • 12 grudnia. Zimowe Mistrzostwa Małopolski w pływaniu. Filip Wroński wygrał 50 i 200 m st. dow oraz 200 motylkiem, na na 100 m st. dow. był drugi.
• 2000
  • 11-12 marca. Zimowe mistrzostwa Polski w pływaniu w Warszawie. Mistrzem kraju na 200 m stylem klasycznym został Filip Wroński - 2.17,76; na 100 m st. klas. był drugi - 1.04,79.
  • 19 marca. Podczas pływackich mistrzostw świata na basenie 25-metrowym w Atenach Filip Wroński zajął 8. miejsce na 200 m st. klasycznym - 2.13,01.
  • 11 czerwca. Letnie Mistrzostwa Polski w pływaniu (basen 50 m) w Dębicy. Filip Wroński został mistrzem kraju na 200 m stylem klasycznym -2.17,92; na 100 m st. klas. był trzeci- 1.05,16.
  • 21-22 października. Na basenie Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Krakowie odbyły się pierwsze zawody pływackie z cyklu Grand Prix Polski. Dobrze wypadł Filip Wroński z Wisły.
  • 3 grudnia. Zimowe Mistrzostwa Polski w pływaniu na basenie 25-metrowym w Łodzi. Na 200 m st. klas. wygrał Filip Wroński - 2.13,24 (sobota). W niedzielę na 100 m st. klas. był drugi - 1.02,86. Tymi wynikami spełnił kryteria kwalifikacyjne na ME
• 2001
  • 27 maja. W pływackich Mistrzostwach Polski w Warszawie na 200 m klas. 3. miejsce zajął Filip Wroński - 2.20,67.
  • Po wyjeździe do USA, jako student University of the Pacific brał udział w wielu zawodach pływackich, osiągając sukcesy na swych koronnych dystansach 100 i 200 m klas. (jak choćby 12 października na zawodach w Stanford, California). Nic dziwnego, że uznano go za pływaka roku tej uczelni w lutym 2002 roku. Jesienią tegoż potwierdzał swą sportową klasę w kolejnych międzyuczelnianych zawodach triumfując w obu tych kategoriach (23 listopada. Zawody w Stockton w Californii).

Źródła prasowe

Fragmenty wywiadu dla Dziennika Polskiego z 11 sierpnia 1998:

• "W tym roku 19-letni pływak Wisły Filip Wroński znów wrócił z mistrzostw Polski z kilkoma medalami.
  • Zdobyłem srebrny medal na 100 m stylem klasycznym wśród seniorów, a w kategorii młodzieżowej na tym dystansie byłem pierwszy. Na 200 m klasykiem byłem wśród seniorów trzeci z czasem 2.19,66 za Markiem Krawczykiem i Arturem Paczyńskim. Na 200 m zmiennym zdobyłem młodzieżowe srebro, wśród seniorów byłem 5. Poprawiłem w tej ostatniej konkurencji rekord życiowy na 2.09,49.
  • Z medali jestem zadowolony, ale z wyników nie. Były słabsze niż zakładaliśmy z moim trenerem Jerzym Bujakiem. Prawdopodobnie wiąże się to z ryzykiem, jakie podjęliśmy decydując się na wyjazd na zgrupowanie wysokogórskie krótko przed mistrzostwami Polski. Mogliśmy nie jechać, ale chcieliśmy spróbować przygotować się w ten sposób. Pierwszy raz byłem na takim zgrupowaniu, trenowaliśmy we Francji na wysokości 1800 m. Panujące tam warunki powodują, że trening jest bardzo trudny. Zazwyczaj po takim obozie następuje najpierw spadek formy, a za jakiś tydzień jej zwyżka. Start na mistrzostwach przypadł właśnie na czas spadku. Zastanawiamy się z trenerem czy za jakiś tydzień forma nie byłaby wysoka, ale mistrzostwa już się odbyły. Po prostu nie udało się, następnym razem weźmiemy to doświadczenie pod uwagę.
  • O szansach na wyjazd na mistrzostwa Europy w Sheffield. Minimum na 200 m klasycznym, czyli na moim koronnym dystansie wynosiło 2.17,30. W planach miałem start na 2.17,00, nie wyszło, więc do Sheffield raczej nie pojadę. Czasami Polski Związek Pływacki wysyła wprawdzie kogoś "na kredyt , ale nie wiem, czy teraz tak zadecyduje.
  • O rywalizacji z Krawczykiem i Paczyńskim: Marek jest ode mnie 3 czy 4 lata starszy, Artur sporo więcej. Mam od nich więcej czasu, jestem rozwojowym zawodnikiem. Myślę, że wkrótce zbliżę się do ich poziomu. Jestem na dobrej drodze. Wybiłem się już ponad średnią, teraz staram się dojść do czołówki. Jestem blisko, a za sobą nie mam konkurentów.
  • O szansach na Sydney: We wrześniu PZP oceni wyniki kadrowiczów i zweryfikuje skład kadry na nowo, ale myślę, że nadal w niej będę. Związek może zmienić jedynie stawki stypendium olimpijskiego. Myśl o starcie na olimpiadzie traktuję bardzo poważnie. Wszyscy w rodzinie trzymają za mnie kciuki. Bardzo ważny będzie dla spełnienia marzenia o olimpiadzie przyszły rok. Już na zimowych mistrzostwach Polski, które ze względu na olimpiadę i konieczność wypełnienie minimów olimpijskich rozegrane zostaną wyjątkowo na długim basenie, podejmę próbę zakwalifikowania się do reprezentacji. Zdecydowałem się skoncentrować na starcie na 200 m klasykiem, jestem w tej konkurencji bardziej zaawansowany niż w stylu zmiennym. Minimum ustalono na 2.16,54. Mój rekord życiowy z poprzedniego roku wynosi 2.18,55. Różnica wydaje się spora, ale myślę, że stać mnie na taki wynik.
  • O sobie: Ja lubię pływać, trenować. Rzeczywiście zdarzają się chwile, kiedy ma się dość pływania, w tym roku przepłynąłem przecież około 2300 km. Pokonywanie chwil kryzysu stało się dla mnie rutyną. Nieraz czuje się ból, niechęć, może nawet nie chce się żyć, ale po prostu trzeba trenować. Od początku, kiedy przyszedłem do Szkoły Mistrzostwa Sportowego i zacząłem pracę z trenerem Bujakiem, przyzwyczaiłem się do dyscypliny. Pływanie ma zresztą wiele zalet, uczy systematyczności, obowiązkowości, jest zdrowsze niż inne sporty. Gorąco je polecam.

?4.10.1998. Pływackie GP Polski w Puławach. Najlepszymi zawodnikami okazali się Anna Uryniuk (Wisła Puławy) 1629 pkt oraz Mariusz Siembida (Lublinianka) 1751 pkt. Wśród mężczyzn drugi był Filip Wroński (Wisła) 1620 pkt.

• "Filip nie miał łatwego dzieciństwa. Już w wieku siedmiu lat stracił ojca. Odtąd najważniejsze decyzje musiał podejmować sam albo z matką. Do klasy sportowej w Szkole Podstawowej nr 5 wysłali go jeszcze rodzice. Dlaczego? Zawodnik do końca nie wie, bo ani ojciec, ani matka sportu wyczynowo nie uprawiali. Myśleli pewnie, że z syna coś w przyszłości będzie, bo na tym etapie trudno jeszcze przecież wyrokować o talencie. W Wiśle istniała już wtedy minisekcja pływacka. W klasie sportowej, ale innej, ćwiczyły oprócz pływaków gimnastyczki. Na tle rówieśników Filip niczym specjalnym się nie wyróżniał. - Mogę powiedzieć, że byłem nawet jednym ze słabszych - mówi dzisiaj. Pomogło mu wówczas własne nastawienie, graniczące z determinacją w kontynuowaniu pływania i, paradoksalnie, rówieśnicy albo... ich brak. W klasie piątej z trzydziestu uczniów zostało ledwie trzech, a w klasie siódmej Filip był już sam. Przyczyny wydają się naturalne. - Myślę, że kolegom brakło wytrwałości. Od poniedziałku do piątku trzeba było chodzić zawsze na jeden trening, a czasami na dwa. Nie wszyscy to wytrzymywali. To wcale nie znaczy, że Wroński podchodził do treningu z wielkim entuzjazmem. Ćwiczył chętnie, ale bez przesady. - Scenariusz był mniej więcej podobny: po całym roku przychodziło zmęczenie, na wakacjach trochę odpocząłem i znów chciałem pływać. Nieraz zastanawiałem się, czy nie przerwać wszystkiego, ale wtedy szkoda mi było włożonej pracy i wyrzeczeń - mówi" Fragment artykułu z Dziennika Polskiego: zobacz

• 24.10. Wypowiedzi po Grand Prix Polski w pływaniu "Kraków - Jesień 99":
  • "Liczę na przetarcie podczas grudniowych mistrzostw Europy w Lizbonie, potem są starty w Pucharze Świata, a na marcowych mistrzostwach Polski, by myśleć o Sydney, muszę na 200 metrów stylem klasycznym urwać z rekordu życiowego aż 2 sekundy".
  • "Wroński zaprezentował się na pływalni w czepku z amerykańską flagą. - Nie, nie reprezentuję żadnego klubu ani uczelni z tamtej części świata - śmiał się po zawodach student II roku krakowskiej AWF. - Po prostu podczas Uniwersjady zamieniłem się czepkiem z Amerykaninem Countem, pływakiem, z którym się zaprzyjaźniłem".
  • "20-letni zawodnik występuje w barwach Wisły, ale na co dzień trenuje z Jerzym Bujakiem, szkoleniowcem Jordana zatrudnionym w Szkole Mistrzostwa Sportowego. - Grzecznościowo korzystam z jego pomocy - mówi Wroński. Pływa od 14 lat, stopniowo trenował coraz częściej, najpierw u Włodzimierza Kękusia, obecnie koordynatora w sekcji pływackiej Wisły. - Nie widzę powodu, by zmieniać barwy klubowe. Otrzymuję wszystko, co jest mi potrzebne do podnoszenia poziomu sportowego - twierdzi pływak i dodaje: - Pływanie stało się już dla mnie zawodem. Nie mogę powiedzieć, że mnie bawi, albo że jest ciężką pracą. Po prostu żyć bez pływania bym nie mógł. Cele ma ambitne. Liczy na występ w grudniu podczas mistrzostw Europy w Lizbonie na krótkim basenie, a potem na dobre rezultaty w startach o Puchar Świata. Podczas marcowych mistrzostw kraju chce zrobić minimum olimpijskie na koronnym dla siebie dystansie 200 metrów stylem klasycznym. Jego rokord życiowy to 2.17,68, a trzeba osiagnąć 2.15,96. By lecieć do Australii, musi więc wykonać kangurzy skok. - Uważam, że to realne, choć, gdy tego nie osiągnę, świat się nie zawali. Mam przed sobą perspektywę wielu lat pływania - wyjaśnia. Na AWF ciągle nie zaliczył pierwszego roku, ale rozpoczął już drugi: - Nie chciałem tracić czasu, bo b3rakuje mi tylko kilku uzupełnień z pierwszego roku. Czy będę trenerem? Nie wiem. Ale trzeba się uczyć, by osiągnąć też coś po zakończeniu kariery". Dziennik Polski z 27 października.