Jerzy Groyecki

Z Historia Wisły

Jerzy Groyecki urodził się 1 czerwca 1921 roku w Warszawie, zginął śmiercią tragiczną 7 marca 1975 w wypadku samochodowym w okolicach Kielc.

Karykatura dla Mistrzów Polski 1964

‎‎

Jerzy Groyecki był przede wszystkim trenerem koszykarzy, ale też siatkarzy i szczypiornistów Wisły w latach 1950 - 1956. Wystarczył rok, by z drużyną koszykarzy zdobył złoto w I Spartakiadzie Zrzeszeń Sportowych. Na tych samych zawodach prowadzone przez niego koszykarki Wisły wywalczyły brąz. Pod jego wodzą w 1952 roku koszykarze zdobyli Puchar Polski a w 1954 wywalczyli pierwszy w historii klubu tytuł Mistrza Polski.

Groyecki był prekursorem w dziedzinie nowoczesnych metod treningowych - mniej lub bardziej otwarcie przeszczepiał zachodnie wzorce na polskie parkiety. Tu bezcenne okazało się jego wykształcenie (na prośbę rodziców przez pewien czas studiował medycynę na UJ) i znajomość języków obcych (wykorzystywał książkę legendarnego szkoleniowca, Clair Bee). Jako trener kreatywny, zaskakiwał wciąż nowymi pomysłami, zarówno taktycznymi, jak i technicznymi. Ambitny, wymagający od siebie i innych, z żelazną konsekwencją realizował założenia, potrafiąc przy tym - dzięki autorytetowi własnemu - wytworzyć w prowadzonych zespołach wyśmienitą atmosferę zdrowej rywalizacji.

Po opuszczeniu Krakowa związał się z Warszawą, w ówczesnej Gwardii pełnił funkcję szefa szkolenia.

Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera: B 16, Rząd: 7, Grób: 15).

Przebieg kariery: