Jerzy Groyecki

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Linia 2: Linia 2:
[[Grafika:1964 Mistrzostwo Polski koszykarzy - karykatura.JPG|thumb|300px|right|Karykatura dla Mistrzów Polski 1964]]
[[Grafika:1964 Mistrzostwo Polski koszykarzy - karykatura.JPG|thumb|300px|right|Karykatura dla Mistrzów Polski 1964]]
 +
 +
[[Grafika:Echo 1955-10-29d.jpg‎|thumb|right|200 px]]‎‎
 +
Jerzy Groyecki był przede wszystkim trenerem koszykarzy, ale też siatkarzy i szczypiornistów Wisły w latach 1950 - 1956. Wystarczył rok, by z drużyną koszykarzy zdobył złoto w I Spartakiadzie Zrzeszeń Sportowych. Na tych samych zawodach prowadzone przez niego koszykarki Wisły wywalczyły brąz. Pod jego wodzą w 1952 roku koszykarze zdobyli Puchar Polski a w 1954 wywalczyli pierwszy w historii klubu tytuł Mistrza Polski.
Jerzy Groyecki był przede wszystkim trenerem koszykarzy, ale też siatkarzy i szczypiornistów Wisły w latach 1950 - 1956. Wystarczył rok, by z drużyną koszykarzy zdobył złoto w I Spartakiadzie Zrzeszeń Sportowych. Na tych samych zawodach prowadzone przez niego koszykarki Wisły wywalczyły brąz. Pod jego wodzą w 1952 roku koszykarze zdobyli Puchar Polski a w 1954 wywalczyli pierwszy w historii klubu tytuł Mistrza Polski.

Wersja z dnia 08:22, 2 kwi 2019

Jerzy Groyecki urodził się 1 czerwca 1921 roku w Warszawie, zginął śmiercią tragiczną 7 marca 1975 w wypadku samochodowym w okolicach Kielc.

Karykatura dla Mistrzów Polski 1964
Karykatura dla Mistrzów Polski 1964
‎‎

Jerzy Groyecki był przede wszystkim trenerem koszykarzy, ale też siatkarzy i szczypiornistów Wisły w latach 1950 - 1956. Wystarczył rok, by z drużyną koszykarzy zdobył złoto w I Spartakiadzie Zrzeszeń Sportowych. Na tych samych zawodach prowadzone przez niego koszykarki Wisły wywalczyły brąz. Pod jego wodzą w 1952 roku koszykarze zdobyli Puchar Polski a w 1954 wywalczyli pierwszy w historii klubu tytuł Mistrza Polski.

Groyecki był prekursorem w dziedzinie nowoczesnych metod treningowych - mniej lub bardziej otwarcie przeszczepiał zachodnie wzorce na polskie parkiety. Tu bezcenne okazało się jego wykształcenie (na prośbę rodziców przez pewien czas studiował medycynę na UJ) i znajomość języków obcych (wykorzystywał książkę legendarnego szkoleniowca, Clair Bee). Jako trener kreatywny, zaskakiwał wciąż nowymi pomysłami, zarówno taktycznymi, jak i technicznymi. Ambitny, wymagający od siebie i innych, z żelazną konsekwencją realizował założenia, potrafiąc przy tym - dzięki autorytetowi własnemu - wytworzyć w prowadzonych zespołach wyśmienitą atmosferę zdrowej rywalizacji.

Po opuszczeniu Krakowa związał się z Warszawą, w ówczesnej Gwardii pełnił funkcję szefa szkolenia.

Przebieg kariery:

  • 1947-1950 - AZS Kraków
  • 1950-1957 - Wisła Kraków
  • 1958 - trener Reprezentacji Polski kobiet.
  • 1959-1960 - Polonia Warszawa


Źródła: