Jerzy Groyecki
Z Historia Wisły
(Nie pokazano 6 wersji pośrednich.) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
- | '''Jerzy Groyecki''' urodził się 1 czerwca 1921 roku w | + | '''Jerzy Groyecki''' urodził się 1 czerwca 1921 roku w Warszawie, zginął śmiercią tragiczną 7 marca 1975 w wypadku samochodowym w okolicach Kielc. |
+ | |||
+ | [[Grafika:1964 Mistrzostwo Polski koszykarzy - karykatura.JPG|thumb|300px|right|Karykatura dla Mistrzów Polski 1964]] | ||
+ | |||
+ | [[Grafika:Echo 1955-10-29d.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
Jerzy Groyecki był przede wszystkim trenerem koszykarzy, ale też siatkarzy i szczypiornistów Wisły w latach 1950 - 1956. Wystarczył rok, by z drużyną koszykarzy zdobył złoto w I Spartakiadzie Zrzeszeń Sportowych. Na tych samych zawodach prowadzone przez niego koszykarki Wisły wywalczyły brąz. Pod jego wodzą w 1952 roku koszykarze zdobyli Puchar Polski a w 1954 wywalczyli pierwszy w historii klubu tytuł Mistrza Polski. | Jerzy Groyecki był przede wszystkim trenerem koszykarzy, ale też siatkarzy i szczypiornistów Wisły w latach 1950 - 1956. Wystarczył rok, by z drużyną koszykarzy zdobył złoto w I Spartakiadzie Zrzeszeń Sportowych. Na tych samych zawodach prowadzone przez niego koszykarki Wisły wywalczyły brąz. Pod jego wodzą w 1952 roku koszykarze zdobyli Puchar Polski a w 1954 wywalczyli pierwszy w historii klubu tytuł Mistrza Polski. | ||
+ | |||
+ | Groyecki był prekursorem w dziedzinie nowoczesnych metod treningowych - mniej lub bardziej otwarcie przeszczepiał zachodnie wzorce na polskie parkiety. Tu bezcenne okazało się jego wykształcenie (na prośbę rodziców przez pewien czas studiował medycynę na UJ) i znajomość języków obcych (wykorzystywał książkę legendarnego szkoleniowca, Clair Bee). Jako trener kreatywny, zaskakiwał wciąż nowymi pomysłami, zarówno taktycznymi, jak i technicznymi. Ambitny, wymagający od siebie i innych, z żelazną konsekwencją realizował założenia, potrafiąc przy tym - dzięki autorytetowi własnemu - wytworzyć w prowadzonych zespołach wyśmienitą atmosferę zdrowej rywalizacji. | ||
+ | |||
+ | Po opuszczeniu Krakowa związał się z Warszawą, w ówczesnej Gwardii pełnił funkcję szefa szkolenia. | ||
+ | |||
+ | Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera: B 16, Rząd: 7, Grób: 15). | ||
+ | |||
+ | '''Przebieg kariery:'''<br> | ||
+ | *1947-1950 - AZS Kraków | ||
+ | *1950-1957 - Wisła Kraków | ||
+ | *1958 - trener Reprezentacji Polski kobiet. | ||
+ | *1959-1960 - Polonia Warszawa | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ==Galeria== | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Grafika:Dokumenty Zbigniewa Lecha57.jpg|Około 1952 roku | ||
+ | Grafika:1954 Tableau koszykarzy.jpg|[[Kadra Wisły 1953/1954 (koszykówka mężczyzn)|Wisła Kraków 1954]] | ||
+ | </gallery> | ||
+ | |||
+ | Źródła: | ||
+ | *[["Nekropolie i biogramy działaczy, zawodników i trenerów Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków", Roman Pyjos (2001)]] | ||
+ | * "50 lat krakowskiej koszykówki 1927-1977". | ||
+ | *[http://www.plkhistory.ugu.pl plkhistory.ugu.pl] | ||
[[Kategoria: Trenerzy (koszykówka mężczyzn)|Groyecki Jerzy]] | [[Kategoria: Trenerzy (koszykówka mężczyzn)|Groyecki Jerzy]] |
Aktualna wersja
Jerzy Groyecki urodził się 1 czerwca 1921 roku w Warszawie, zginął śmiercią tragiczną 7 marca 1975 w wypadku samochodowym w okolicach Kielc.
Jerzy Groyecki był przede wszystkim trenerem koszykarzy, ale też siatkarzy i szczypiornistów Wisły w latach 1950 - 1956. Wystarczył rok, by z drużyną koszykarzy zdobył złoto w I Spartakiadzie Zrzeszeń Sportowych. Na tych samych zawodach prowadzone przez niego koszykarki Wisły wywalczyły brąz. Pod jego wodzą w 1952 roku koszykarze zdobyli Puchar Polski a w 1954 wywalczyli pierwszy w historii klubu tytuł Mistrza Polski.
Groyecki był prekursorem w dziedzinie nowoczesnych metod treningowych - mniej lub bardziej otwarcie przeszczepiał zachodnie wzorce na polskie parkiety. Tu bezcenne okazało się jego wykształcenie (na prośbę rodziców przez pewien czas studiował medycynę na UJ) i znajomość języków obcych (wykorzystywał książkę legendarnego szkoleniowca, Clair Bee). Jako trener kreatywny, zaskakiwał wciąż nowymi pomysłami, zarówno taktycznymi, jak i technicznymi. Ambitny, wymagający od siebie i innych, z żelazną konsekwencją realizował założenia, potrafiąc przy tym - dzięki autorytetowi własnemu - wytworzyć w prowadzonych zespołach wyśmienitą atmosferę zdrowej rywalizacji.
Po opuszczeniu Krakowa związał się z Warszawą, w ówczesnej Gwardii pełnił funkcję szefa szkolenia.
Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera: B 16, Rząd: 7, Grób: 15).
Przebieg kariery:
- 1947-1950 - AZS Kraków
- 1950-1957 - Wisła Kraków
- 1958 - trener Reprezentacji Polski kobiet.
- 1959-1960 - Polonia Warszawa
Galeria
Źródła:
- "Nekropolie i biogramy działaczy, zawodników i trenerów Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków", Roman Pyjos (2001)
- "50 lat krakowskiej koszykówki 1927-1977".
- plkhistory.ugu.pl