Maksymilian Prelicz

Z Historia Wisły

"Maksymilian PRELICZ (ur. 22 października 1893 w Stryju, zm. 7 maja 1980 we Wrocławiu) - mjr WP; podczas zaborów w ruchu niepodległościowym w latach 1912–1914 instruktor Polowych Drużyn Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej w Legionie Wschodnim który był zalążkiem II Brygady Legionów. Ranny w bitwie pod Bałamutówką, potem w 51. pp „Madziarów”. Po wojnie wraca do Lwowa na przerwane studia mechaniczne, rozpoczyna działalność w POW, a następnie wstępuje do odradzającego się WP. Jako por. służby uzbrojenia bierze udział w wojnie 1920 r. W okresie międzywojennym pełni funkcje szefa uzbrojenia w Dowództwie Okręgu Korpusu w Krakowie, Łodzi i Lwowie. II wojna światowa zastaje Go na tym ostatnim stanowisku. 14.09.1939 r. na rozkaz dcy obrony Lwowa gen. Langera skierowany do Kołomyji na „przyczółek rumuński” aby organizować tam służbę uzbrojenia. Po wkroczeniu Armii Czerwonej przekracza granicę i jest internowany na Węgrzech. Znając język węgierski jest współorganizatorem przerzutów polskich żołnierzy do Francji. Na skutek donosu zostaje aresztowany przez gestapo (wraz z nim gen Ryś-Trojanowski i 11 oficerów), a po ciężkim śledztwie osadzony w KL Mauthausen. Wyzwolony w 1945 r. przez wojska amerykańskie. Od 1946 roku wraz żoną i córką Danutą zamieszkał we Wrocławiu. Prześladowany w okresie terroru stalinowskiego. Do wojska nie wrócił, pracował jako dyrektor techniczny w PKS i wrocławskim ZDP. Od połowy lat sześćdziesiątych na rencie. Zmarł w 1980 r. (na podstawie; Wrocławska Gazeta Polska – miesięcznik luty, 1995 nr 2 (7))..."

• Źródło cytatu i biogramu: BIULETYN CHEMIK NR 4/2008.