Mieczysław Palus
Z Historia Wisły
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Mieczysław Palus.jpg|thumb|200px]] | [[Grafika:Mieczysław Palus.jpg|thumb|200px]] | ||
+ | [[Grafika:Echo Krakow 1947-03-01a.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
'''Mieczysław Palus''' ( ur. 31 sierpnia 1921 w Zaczericie, zm. 17 maja 1986 w Warszawie ), pseudonim „Fiury”, hokeista, reprezentant Polski, olimpijczyk z St. Moritz (1948 r.).<br> | '''Mieczysław Palus''' ( ur. 31 sierpnia 1921 w Zaczericie, zm. 17 maja 1986 w Warszawie ), pseudonim „Fiury”, hokeista, reprezentant Polski, olimpijczyk z St. Moritz (1948 r.).<br> | ||
Mieczysław Palus w początkach swojej kariery sportowej związany był ze Lwowem – był wychowankiem Pogoni, w pierwszych latach drugiej wojny światowej występował w barwach Spartaka Lwów. Po wojnie trafił do Krakowa. W barwach Wisły wywalczył wicemistrzostwo Polski w sezonie 1946-47, w roku 1947 reprezentował Polskę na Mistrzostwach Świata w Pradze, rok później wystąpił zaś na Igrzyskach Olimpijskich w St. Moritz (6 miejsce). Ogółem w reprezentacji Polski wystąpił 26 razy, strzelając 12 bramek. Z Wisły przeszedł do Cracovii, z którą wywalczył swój pierwszy tytuł mistrzowski, kolejnych 7 uzyskał jako zawodnik warszawskiej Legii. Z wojskowym klubem związał się także po zakończeniu występów – z sukcesami pracował jako trener (8 tytułów Legii), był odpowiedzialny za przygotowanie Polski do Igrzysk w Cortina d’Ampezzo (1956 rok).<br><br> | Mieczysław Palus w początkach swojej kariery sportowej związany był ze Lwowem – był wychowankiem Pogoni, w pierwszych latach drugiej wojny światowej występował w barwach Spartaka Lwów. Po wojnie trafił do Krakowa. W barwach Wisły wywalczył wicemistrzostwo Polski w sezonie 1946-47, w roku 1947 reprezentował Polskę na Mistrzostwach Świata w Pradze, rok później wystąpił zaś na Igrzyskach Olimpijskich w St. Moritz (6 miejsce). Ogółem w reprezentacji Polski wystąpił 26 razy, strzelając 12 bramek. Z Wisły przeszedł do Cracovii, z którą wywalczył swój pierwszy tytuł mistrzowski, kolejnych 7 uzyskał jako zawodnik warszawskiej Legii. Z wojskowym klubem związał się także po zakończeniu występów – z sukcesami pracował jako trener (8 tytułów Legii), był odpowiedzialny za przygotowanie Polski do Igrzysk w Cortina d’Ampezzo (1956 rok).<br><br> | ||
Linia 17: | Linia 18: | ||
</gallery> | </gallery> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ==Relacje prasowe== | ||
+ | |||
+ | [[Grafika:Echo Krakow 1947-02-28b.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
+ | ===Echo Krakowa. 1947, nr 59 (28 II) nr 350=== | ||
+ | |||
+ | We wtorek rano powrócili nasi hokeiści do kraju mając w swym gronie jednego inwalidę Palusa, naszego najlepszego napastnika w Pradze. —Część graczy rozjechała się do domu, zostali jeszcze w Krakowie: Sokołowski, Kolasa, Czorych i Palus (musi się leczyć w Krakowie); których zastaję w Grand Hotelu. | ||
+ | |||
+ | Wszyscy oblepieni plastrami, ze śladami licznych kontuzji i sińców, dowód, że w Pradze nie bawiono się. | ||
+ | |||
+ | Najgorzej z nich wyszedł chyba Palus, z głęboką blizną na czole, pamiątka meczu z „Taborem" i obandażowanym okiem, drugą pamiątką z meczu ze Szwajcarią. | ||
+ | |||
+ | Kontuzja ta okazała się w swoich skutkach dość poważną i szczęście tylko, że nie zakończyła się utratą oka. Jest wielce wątpliwe, ażeby gracz ten mógł grać w tym sezonie. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
Wersja z dnia 07:27, 27 lut 2019
Mieczysław Palus ( ur. 31 sierpnia 1921 w Zaczericie, zm. 17 maja 1986 w Warszawie ), pseudonim „Fiury”, hokeista, reprezentant Polski, olimpijczyk z St. Moritz (1948 r.).
Mieczysław Palus w początkach swojej kariery sportowej związany był ze Lwowem – był wychowankiem Pogoni, w pierwszych latach drugiej wojny światowej występował w barwach Spartaka Lwów. Po wojnie trafił do Krakowa. W barwach Wisły wywalczył wicemistrzostwo Polski w sezonie 1946-47, w roku 1947 reprezentował Polskę na Mistrzostwach Świata w Pradze, rok później wystąpił zaś na Igrzyskach Olimpijskich w St. Moritz (6 miejsce). Ogółem w reprezentacji Polski wystąpił 26 razy, strzelając 12 bramek. Z Wisły przeszedł do Cracovii, z którą wywalczył swój pierwszy tytuł mistrzowski, kolejnych 7 uzyskał jako zawodnik warszawskiej Legii. Z wojskowym klubem związał się także po zakończeniu występów – z sukcesami pracował jako trener (8 tytułów Legii), był odpowiedzialny za przygotowanie Polski do Igrzysk w Cortina d’Ampezzo (1956 rok).
Źródło:
Spis treści |
Linki
- Jak polscy hokeiści jechali na Olimpiadę 1948 roku... /www.hokej.net/
Requiescat in pace
Grób Mieczysława Palusa na Cmentarzu Północnym w Warszawie.
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1947, nr 59 (28 II) nr 350
We wtorek rano powrócili nasi hokeiści do kraju mając w swym gronie jednego inwalidę Palusa, naszego najlepszego napastnika w Pradze. —Część graczy rozjechała się do domu, zostali jeszcze w Krakowie: Sokołowski, Kolasa, Czorych i Palus (musi się leczyć w Krakowie); których zastaję w Grand Hotelu.
Wszyscy oblepieni plastrami, ze śladami licznych kontuzji i sińców, dowód, że w Pradze nie bawiono się.
Najgorzej z nich wyszedł chyba Palus, z głęboką blizną na czole, pamiątka meczu z „Taborem" i obandażowanym okiem, drugą pamiątką z meczu ze Szwajcarią.
Kontuzja ta okazała się w swoich skutkach dość poważną i szczęście tylko, że nie zakończyła się utratą oka. Jest wielce wątpliwe, ażeby gracz ten mógł grać w tym sezonie.