Rudolf Patkolo
Z Historia Wisły
| Linia 118: | Linia 118: | ||
Piłkarz, reprezentant Węgier i Polski, trener, wychowawca młodzieży. Jego pierwszym klubem był [[UTE Budapeszt|Ujpest TS Egylet Budapeszt]]. W czasie wojny wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Polkę. Zamieszkał w Polsce w 1947, rok później uzyskał obywatelstwo polskie. Zmarł w 1992 roku w Stalowej Woli.<br> | Piłkarz, reprezentant Węgier i Polski, trener, wychowawca młodzieży. Jego pierwszym klubem był [[UTE Budapeszt|Ujpest TS Egylet Budapeszt]]. W czasie wojny wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Polkę. Zamieszkał w Polsce w 1947, rok później uzyskał obywatelstwo polskie. Zmarł w 1992 roku w Stalowej Woli.<br> | ||
==Rudolf Patkolo w Wiśle== | ==Rudolf Patkolo w Wiśle== | ||
| + | [[Grafika:Piłkarz 1949-09-12g.JPG|thumb|200px|right]] | ||
Pierwszy obcokrajowiec w barwach Wisły (nie licząc sporadycznych występów Czechów i Węgrów przed 1914 rokiem), choć przechodząc do niej w 1951 roku miał już obywatelstwo polskie, zdążył nawet zadebiutować w reprezentacji Polski. W Wiśle w dwóch sezonach (1951 i 52) zagrał w 14 spotkaniach: 10 w I lidze (w tym 7 w podstawowym składzie), oraz 4 w Pucharze Polski (za każdym razem wchodząc na boisko po przerwie). Nie zdobył ani jednego gola, ale i tak cieszył się sporą popularnością wśród kibiców. Imponował szczególnie techniką i dryblingiem, choć nie zawsze jego sztuczki przynosiły korzyść drużynie (w relacji z [[1951.09.09 Wisła Kraków - Polonia Warszawa 2:1|półfinału Pucharu Polski 1951]] czytamy: "Patkolo dryblował sam siebie, popisywał się niepotrzebnymi sztuczkami" - Przegląd Sportowy 74/1951). Na przełomie 1952/53 przeszedł do Stali Stalowa Wola.<br> | Pierwszy obcokrajowiec w barwach Wisły (nie licząc sporadycznych występów Czechów i Węgrów przed 1914 rokiem), choć przechodząc do niej w 1951 roku miał już obywatelstwo polskie, zdążył nawet zadebiutować w reprezentacji Polski. W Wiśle w dwóch sezonach (1951 i 52) zagrał w 14 spotkaniach: 10 w I lidze (w tym 7 w podstawowym składzie), oraz 4 w Pucharze Polski (za każdym razem wchodząc na boisko po przerwie). Nie zdobył ani jednego gola, ale i tak cieszył się sporą popularnością wśród kibiców. Imponował szczególnie techniką i dryblingiem, choć nie zawsze jego sztuczki przynosiły korzyść drużynie (w relacji z [[1951.09.09 Wisła Kraków - Polonia Warszawa 2:1|półfinału Pucharu Polski 1951]] czytamy: "Patkolo dryblował sam siebie, popisywał się niepotrzebnymi sztuczkami" - Przegląd Sportowy 74/1951). Na przełomie 1952/53 przeszedł do Stali Stalowa Wola.<br> | ||
==Mecze w reprezentacji Polski== | ==Mecze w reprezentacji Polski== | ||
| Linia 126: | Linia 127: | ||
Drugi mecz: 30 października 1949, Czechosłowacja-Polska 2:0, relacja prasowa: PS nr 87/1949, str. 1 i 3, "Rozczarował nas w wielkim stopniu Patkolo. Przyznał się, że samymi sztuczkami technicznymi nie można "żyć". Lewy łącznik przegrywał wszystkie bezpośrednie starcia, ponieważ nie umiał dość szybko uciec z piłką, a fizycznie nie dotrzymywał kroku twardemu przeciwnikowi." | Drugi mecz: 30 października 1949, Czechosłowacja-Polska 2:0, relacja prasowa: PS nr 87/1949, str. 1 i 3, "Rozczarował nas w wielkim stopniu Patkolo. Przyznał się, że samymi sztuczkami technicznymi nie można "żyć". Lewy łącznik przegrywał wszystkie bezpośrednie starcia, ponieważ nie umiał dość szybko uciec z piłką, a fizycznie nie dotrzymywał kroku twardemu przeciwnikowi." | ||
<br><br> | <br><br> | ||
| + | [[Grafika:Piłkarz 1949-09-19e.JPG|thumb|200px|right]] | ||
Ostatni mecz: 25 maja 1952, Rumunia-Polska 1:0, relacja prasowa: PS nr 44/1952, str. 1-2, | Ostatni mecz: 25 maja 1952, Rumunia-Polska 1:0, relacja prasowa: PS nr 44/1952, str. 1-2, | ||
<br><br> | <br><br> | ||
Wersja z dnia 07:20, 19 wrz 2009
| |||
| | |||
| kraj | węgierska/od 1948 obywatelstwo polskie | ||
| wzost/waga | 164 cm/72 kg | ||
| pozycja | napastnik/lewy łącznik | ||
| reprezentacja | Węgier 2A, Polski 3A | ||
| sukcesy | zwycięstwo w I lidze 1951 finał Pucharu Polski 1951 | ||
| przebieg kariery | Ujpest Egylet (1933-1938) Gamma Budapeszt (1939-1944) UTC (1946-1947) ŁKS Łódź (1948-1950) Polonia Bydgoszcz (1951) Wisła Kraków (1951-1952) Stal Stalowa Wola (1953-1956) Kujawiak Włocławek (1957-1960) | ||
| | |||
|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Mecze | Gole |
| 1933-38 | Ujpest Egylet | ? | ? |
| 1939-44 | Gamma Budapeszt | ? | ? |
| 1946-47 | UTC | ? | ? |
| 1948 | ŁKS Łódź | ? | 2 |
| 1949 | ŁKS Łódź | ? | 1 |
| 1950 | ŁKS Łódź | ? | 4 |
| 1951 (wiosna) | Polonia Bydgoszcz | ? | ? |
| 1951 (jesień) | Wisła Kraków | 3 (5) | 0 |
| 1952 | Wisła Kraków | 7 (9) | 0 |
| 1953-56 | Stal Stalowa Wola | ? | ? |
| 1957-60 | Kujawiak Włocławek | ? | ? |
| W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych. | |||
Piłkarz, reprezentant Węgier i Polski, trener, wychowawca młodzieży. Jego pierwszym klubem był Ujpest TS Egylet Budapeszt. W czasie wojny wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Polkę. Zamieszkał w Polsce w 1947, rok później uzyskał obywatelstwo polskie. Zmarł w 1992 roku w Stalowej Woli.
Spis treści |
Rudolf Patkolo w Wiśle
Pierwszy obcokrajowiec w barwach Wisły (nie licząc sporadycznych występów Czechów i Węgrów przed 1914 rokiem), choć przechodząc do niej w 1951 roku miał już obywatelstwo polskie, zdążył nawet zadebiutować w reprezentacji Polski. W Wiśle w dwóch sezonach (1951 i 52) zagrał w 14 spotkaniach: 10 w I lidze (w tym 7 w podstawowym składzie), oraz 4 w Pucharze Polski (za każdym razem wchodząc na boisko po przerwie). Nie zdobył ani jednego gola, ale i tak cieszył się sporą popularnością wśród kibiców. Imponował szczególnie techniką i dryblingiem, choć nie zawsze jego sztuczki przynosiły korzyść drużynie (w relacji z półfinału Pucharu Polski 1951 czytamy: "Patkolo dryblował sam siebie, popisywał się niepotrzebnymi sztuczkami" - Przegląd Sportowy 74/1951). Na przełomie 1952/53 przeszedł do Stali Stalowa Wola.
Mecze w reprezentacji Polski
Po uzyskaniu obywatelstwa Rudolf Patkolo zagrał 3 razy w reprezentacji Polski. Był drugim, po Jerzym Bułanowie, naturalizowanym piłkarzem w koszulce z Białym Orłem. Do dnia dzisiejszego było tylko pięciu takich reprezentantów (Bułanow, Patkolo, Olisadebe, Geworgian i Guerreiro), ale Patkolo jako jedyny z nich zaliczył występy w dwóch reprezentacjach - w 1947 roku dwa razy zagrał w reprezentacji Węgier.
Mecze w reprezentacji Polski:
Debiut: 2 października 1949, Polska-Bułgaria 3:2, relacja prasowa: PS nr 79/1949, str. 3, "Radość po meczu była wielka, publiczność wpadła na boisko i na barkach entuzjastów zjechał do szatni... Patkolo".
Drugi mecz: 30 października 1949, Czechosłowacja-Polska 2:0, relacja prasowa: PS nr 87/1949, str. 1 i 3, "Rozczarował nas w wielkim stopniu Patkolo. Przyznał się, że samymi sztuczkami technicznymi nie można "żyć". Lewy łącznik przegrywał wszystkie bezpośrednie starcia, ponieważ nie umiał dość szybko uciec z piłką, a fizycznie nie dotrzymywał kroku twardemu przeciwnikowi."
Ostatni mecz: 25 maja 1952, Rumunia-Polska 1:0, relacja prasowa: PS nr 44/1952, str. 1-2,
W dwóch pierwszych meczach Patkolo wystąpił jako piłkarz ŁKS, w czasie ostatniego był już piłkarzem Wisły.
Kariera trenerska
Rudolf Patkolo uzyskał uprawnienia trenera I klasy w 1960 roku, pełnił też wtedy funkcję grającego trenera Kujawiaka Włocławek, z juniorami tego klubu zdobył tytuł Mistrza Pomorza w roku 1960. Po zakończeniu kariery piłkarskiej nie zerwał z futbolem. Szczególnie zasłużył się pracując jako trener z młodzieżą w Stali Stalowa Wola, do dzisiaj Rudolf Patkolo jest tam ciepło wspominany: rozgrywany jest juniorski turniej jego imienia, pojawiały się też propozycje, by był patronem tamtejszego stadionu. Patkolo był też trenerem w Skarżysku, Radomiu, Tranobrzegu i Sarzynie.
Życie rodzinne
Rudolf Patkolo poznał swoją żonę Janinę w czasie robót przymusowych w Niemczech. Mieli 4 dzieci. W rodzinie do dzisiaj podtrzymywana jest tradycja nadawania imienia Rudolf.
Zobacz także
Reprezentanci Polski
Obcokrajowcy w Wiśle
Źródła
A. Gowarzewski "Kolekcja klubów - Wisła"
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rudolf_Patkolo
nieoficjalny serwis Kujawiaka Włocławek http://kujawiak.q4.pl
http://www.rsssf.com/miscellaneous/double-caps.html
http://www.lkslodz.pl/historia.php
