Waldemar Wiśniewski
Z Historia Wisły
Waldemar Wiśniewski – urodzony 16.05.1951 w Łodzi, zmarł 10.09.2002, koszykarz Wisły, reprezentant Polski w drużynach juniorskich i młodzieżowych, dwukrotny mistrz Polski (1974 i 76).
Waldemar Wiśniewski urodził się w Łodzi, treningi koszykarskie rozpoczął w KS Społem Łódź w wieku 15 lat (1966 rok). Jako dwudziestolatek przeniósł się do Wisły (1971 rok) i jej barw bronił przez kolejnych osiem sezonów. W tym czasie zdobył dwukrotnie mistrzostwo i dwa razy wicemistrzostwo Polski. Dysponował bardzo dobrymi warunkami fizycznymi, do tego był dynamiczny i waleczny. Karierę sportową zakończył w Koronie Kraków. Później pracował w Krakowskim Okręgowym Związku Koszykówki jako Członek Zarządu. Był odpowiedzialny za koszykówkę młodzieżową.
Waldemar Wiśniewski był ożeniony z Barbarą Nowak-Rogowską, również koszykarką Wisły. Wiśniewski zmarł na zawał serca w 2002 roku.
Wspomnienia Jerzego Bętkowskiego
Tak Waldemara Wiśniewskiego wspomina trener Wisły, Jerzy Bętkowski:
Miałem udział w ściągnięciu Waldka do Krakowa. Był rok 1971. W Wiśle następowała „pokoleniowa zmiana warty”. Kończyli grę starsi zawodnicy, za granicę wyjeżdżali: Bohdan Likszo, Wiesław Langiewicz, Krystian Czernichowski, Czesław Malec. Wtedy pozyskiwaliśmy młodych utalentowanych graczy – Marka Ładniaka, Adama Gardzinę, Piotra Langosza i właśnie Waldka Wiśniewskiego. Znów przyszła passa sukcesów. Waldek pomógł nam zdobyć mistrzostwo Polski w 1974 i 1976 roku. Nie zawsze był zawodnikiem pierwszej piątki, ale w każdym meczu wchodził na parkiet. Jako zmiennik był doskonały. Jego walorem była bardzo dobra gra w defensywie. Gdy trzeba było rzucić, to trafiał. Tak zdarzyło się w Lublinie na turnieju I ligi. Nie mógł wystąpił Langosz, desygnowałem więc na parkiet Wiśniewskiego. Rzucił wtedy 20 punktów i przyczynił się walnie do pokonania bardzo groźnego rywala – Śląska Wrocław. Waldek był koszykarzem walecznym, o bardzo dobrych warunkach fizycznych, pracowitym, zawsze słuchał poleceń trenerów i rzetelnie je wykonywał. Był człowiekiem bardzo sympatycznym i uczynnym
Według artykułu z Dziennika Polskiego w Wiśle grał od 1968 roku: zobacz.
Przechodniu, powiedz Wiśle, tu leżym, jej syny...
 |  |  |
