Wisła na obcych boiskach
Z Historia Wisły
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Na koniec słów kilka o tym ja Błonia wyglądały, w chwili gdy piłkarstwo w Krakowie „stawiało swe pierwsze kroki”. Błonia w pierwszych latach XX wieku przypinały raczej pastwisko. Pasły się na nim konie, krowy a nawet miejscami Gęsi. Z Każdej strony Błonia odgradzała rzeka Rudawa. Przez Rudawę przejść można było drewnianym mostem. | Na koniec słów kilka o tym ja Błonia wyglądały, w chwili gdy piłkarstwo w Krakowie „stawiało swe pierwsze kroki”. Błonia w pierwszych latach XX wieku przypinały raczej pastwisko. Pasły się na nim konie, krowy a nawet miejscami Gęsi. Z Każdej strony Błonia odgradzała rzeka Rudawa. Przez Rudawę przejść można było drewnianym mostem. | ||
| - | '''Udokumentowane mecze na Błoniach:''' | + | '''Udokumentowane mecze w roli gospodarza na Błoniach:''' |
*[[1909.09.12 Wisła Kraków – Cracovia 1:0]] | *[[1909.09.12 Wisła Kraków – Cracovia 1:0]] | ||
*[[1910.04.04 Wisła Kraków - Slavia Moravska Ostrava 1:0]] | *[[1910.04.04 Wisła Kraków - Slavia Moravska Ostrava 1:0]] | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
==Boisko XII w Parku dr Jordana== | ==Boisko XII w Parku dr Jordana== | ||
| + | [[Grafika:Wycinek mapy z 1934 roku.png|250px|right|thumb|Plan parku z 1934 roku. [X] - Zaznaczono boisko nr 12.]] | ||
Park powstał w 1889 roku z inicjatywy dr Henryka Jordana. Teren, oddany Henrykowi Jordanowi, wyznaczała z jednej strony Rudawa, z drugiej natomiast Czarna Wieś (obecnie ul. Reymonta), a od strony miasta zamykał go potok. Już w roku 1888 zlecono kierownikowi ogrodów miejskich – Bolesławowi Maleckiemu, zagospodarowanie terenu. Posadzono drzewa i krzewy, a także wydzielono kilka miejsc do gier. Piłkę nożną dr Jordan wprowadził w parku już w 1890 roku. Powstałe boiska najlepiej opisuje Józef Lustgarten w swoim "Kopcu Wspomnień". Oddajmy mu zatem głos: ''"Po przejściu mostu na Rudawie wznosił się po lewej stronie niewielki, drewniany pawilon mleczarni, a zanim długie a wąskie boisko nr 1, gdzie ćwiczyły różne zastępy; chodzono tam, na szczudłach, uprawiano skok w dali wzwyż, skok o tycze, grano w kurnik, ćwiczono na koniu i koźle. Dalej ku torowi wyścigowemu znajdowały się boiska piłkarskie nr 2 i 3,owalne, o średnicy 30 i 20 m. Następne boisko nr 4, to niewielki kwadrat, obok niego dwa korty tenisowe, prymitywne, linie oznaczone cegłą, siatka metalowa. Do kortów, mniej więcej w centrum parku, przylegał, drewniany pawilon, gdzie mieściła się kancelaria kierownika ćwiczeń, pokój profesora oraz magazyny i szatnie. (...) Boiska nr 5 i 6, położone w sąsiedztwie toru wyścigowego przeznaczone były do gier jak piastówka, bębenki itp. Boisko nr 7 miało charakter gimnastyczny. Znajdował się tam drążek, kółka, poręcze, ćwiczono skok w dal. Na samym końcu znajduje się boisko nr 8 - marzenie amatorów piłki nożnej. Było to największe boisko parkowe, lecz jakże odbiegało od dzisiejszych pojęć i zasad piłkarskich, owalne nie pokryte trawą, otoczone pasem zieleni o szerokości około metra oddzielającym je od wiodącej do okola ścieżki, liczyło wzdłuż około 50 m, w najszerszym zaś miejscu ok. 30 m. Za nim ku ulicy Reymonta strzelnica, w której strzelano z łuku i z flobertu. Od strony północnej trzy boiska krokietowe, większe boisko z drabinami, w zakolu krążnik i wreszcie boisko nr 13, zajmujące największą powierzchnię, ale ogólnie nie lubiane, bo - jedyne w parku - pokryte trawą (...)"''. Lustgarten podaje że było to boisko 13, na mapach widnieje opis że jest to boisko 12. Nie ma co się dziwić. Lustgarten w "Kopcu..." jeszcze kilkukrotnie się mylił. | Park powstał w 1889 roku z inicjatywy dr Henryka Jordana. Teren, oddany Henrykowi Jordanowi, wyznaczała z jednej strony Rudawa, z drugiej natomiast Czarna Wieś (obecnie ul. Reymonta), a od strony miasta zamykał go potok. Już w roku 1888 zlecono kierownikowi ogrodów miejskich – Bolesławowi Maleckiemu, zagospodarowanie terenu. Posadzono drzewa i krzewy, a także wydzielono kilka miejsc do gier. Piłkę nożną dr Jordan wprowadził w parku już w 1890 roku. Powstałe boiska najlepiej opisuje Józef Lustgarten w swoim "Kopcu Wspomnień". Oddajmy mu zatem głos: ''"Po przejściu mostu na Rudawie wznosił się po lewej stronie niewielki, drewniany pawilon mleczarni, a zanim długie a wąskie boisko nr 1, gdzie ćwiczyły różne zastępy; chodzono tam, na szczudłach, uprawiano skok w dali wzwyż, skok o tycze, grano w kurnik, ćwiczono na koniu i koźle. Dalej ku torowi wyścigowemu znajdowały się boiska piłkarskie nr 2 i 3,owalne, o średnicy 30 i 20 m. Następne boisko nr 4, to niewielki kwadrat, obok niego dwa korty tenisowe, prymitywne, linie oznaczone cegłą, siatka metalowa. Do kortów, mniej więcej w centrum parku, przylegał, drewniany pawilon, gdzie mieściła się kancelaria kierownika ćwiczeń, pokój profesora oraz magazyny i szatnie. (...) Boiska nr 5 i 6, położone w sąsiedztwie toru wyścigowego przeznaczone były do gier jak piastówka, bębenki itp. Boisko nr 7 miało charakter gimnastyczny. Znajdował się tam drążek, kółka, poręcze, ćwiczono skok w dal. Na samym końcu znajduje się boisko nr 8 - marzenie amatorów piłki nożnej. Było to największe boisko parkowe, lecz jakże odbiegało od dzisiejszych pojęć i zasad piłkarskich, owalne nie pokryte trawą, otoczone pasem zieleni o szerokości około metra oddzielającym je od wiodącej do okola ścieżki, liczyło wzdłuż około 50 m, w najszerszym zaś miejscu ok. 30 m. Za nim ku ulicy Reymonta strzelnica, w której strzelano z łuku i z flobertu. Od strony północnej trzy boiska krokietowe, większe boisko z drabinami, w zakolu krążnik i wreszcie boisko nr 13, zajmujące największą powierzchnię, ale ogólnie nie lubiane, bo - jedyne w parku - pokryte trawą (...)"''. Lustgarten podaje że było to boisko 13, na mapach widnieje opis że jest to boisko 12. Nie ma co się dziwić. Lustgarten w "Kopcu..." jeszcze kilkukrotnie się mylił. | ||
| - | Owe boisko nr 12 interesuje nas najbardziej, bowiem to na nim Wisła rozgrywała mecze. Boisko to jest ważne również dla całego krakowskiego piłkarstwa. To na nim właśnie 4 czerwca 1906 o 17:30 [[Czarni Lwów]] pokonali 2:0 krakowską drużynę przodowników, a 1,5 godziny później [[Pogoń Lwów|Klub Gimnastyczno-Sportowy IV Gimnazjum ze Lwowa (Pogoń)]] rozbił Akademików (późniejszą [[Cracovia|Cracovię]] 4:0. | + | Owe boisko nr 12 interesuje nas najbardziej, bowiem to na nim Wisła rozgrywała mecze. Boisko to jest ważne również dla całego krakowskiego piłkarstwa. To na nim właśnie 4 czerwca 1906 o 17:30 [[Czarni Lwów]] pokonali 2:0 krakowską drużynę przodowników, a 1,5 godziny później [[Pogoń Lwów|Klub Gimnastyczno-Sportowy IV Gimnazjum ze Lwowa (Pogoń)]] rozbił Akademików (późniejszą [[Cracovia|Cracovię]]) 4:0. |
| - | + | ||
| - | ==Tor | + | [[Grafika:Tor wyścigowyrok 1920.png|250px|right|thumb|Wycinek mapy z 1920 roku.]] |
| - | + | ==Tor wyścigowy== | |
| - | 1909.05.30 Wisła Kraków - Czarni Lwów 4:4 | + | |
| + | Tor wyścigów konnych w Krakowie zajmował olbrzymi teren. Znajdował się w Czarnej Wsi, czyli w miejscu gdzie obecnie jest stadion Wisły oraz były stadion lekkoatletyczny [[Cracovia|Cracovii]]. Przylegał do Parku Jordana, sąsiadował także z Błoniami. Według Lustgartena był to jeden z najlepszych torów w Europie. W jego obrębie znajdował się teren, na którym wielokrotnie rozgrywano mecze piłkarskie. Wisła również tam zawitała, kiedy nie miała własnego stadionu. Obecnie tor już nie istnieje. | ||
| + | |||
| + | '''Udokumentowane mecze w roli gospodarza na Błoniach:''' | ||
| + | *[[1909.05.30 Wisła Kraków - Czarni Lwów 4:4]] | ||
| + | |||
==Boisko pozlotowe TG Sokół== | ==Boisko pozlotowe TG Sokół== | ||
Rozegrane zostało w 1911 roku | Rozegrane zostało w 1911 roku | ||
Wersja z dnia 02:58, 12 gru 2008
Spis treści |
Błonia
Obok Parku dr Jordana, właśnie Błonia krakowskie należy uważać za miejsce wyjątkowe i szczególne. Tutaj bowiem, „zrodzona” w Parku Jordana, gra w piłkę nożną rozwijała się w najlepsze. Na Błoniach grała pierwsza drużyna Wisły, co wspominał Roman Wilczyński: "Umówiliśmy się, że będziemy się zbierać w każdy dzień pogodny, miejsce będzie przy bramie do Parku Jordana, a mecze będziemy rozgrywać na Błoniach, bo tam znajdziemy najłatwiej przeciwnika. (…) Przychodziliśmy na Błonia codziennie, więc znano nas już dobrze i mówiono ‘Wiślacy już przyszli’ w mig mieliśmy partnerów. (…) Co się tyczy Błoń , to albo trzeba było najpierw odpędzić jakąś krowinę , która nie zważając na grających wchodziła na boisko". Prócz Wisły, grała tak także Cracovia, swą siedzibę miało tam Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, a do dziś siedzibę klubu ma tam Juvenia. Grały również tam inne drużyny, których masa tworzyła się po 4 czerwca 1906 roku, kiedy to do Krakowa zawitały dwie drużyny lwowskie (Czarni i Pogoń). Pokazowe mecze lwowian z krakowskimi drużynami „zaraziły” młodzież pasją football’u.
Do rozgrywania meczy nie wiele trzeba było. Piłkę wypożyczano z Parku Jordana, a boisko i bramki wyznaczano ubraniami. Dopiero z biegiem czasu wydzielono kawałek terenu, który został ogrodzony sznurkiem.
Na koniec słów kilka o tym ja Błonia wyglądały, w chwili gdy piłkarstwo w Krakowie „stawiało swe pierwsze kroki”. Błonia w pierwszych latach XX wieku przypinały raczej pastwisko. Pasły się na nim konie, krowy a nawet miejscami Gęsi. Z Każdej strony Błonia odgradzała rzeka Rudawa. Przez Rudawę przejść można było drewnianym mostem.
Udokumentowane mecze w roli gospodarza na Błoniach:
- 1909.09.12 Wisła Kraków – Cracovia 1:0
- 1910.04.04 Wisła Kraków - Slavia Moravska Ostrava 1:0
- 1911.04.22 Wisła Kraków - Sparta Praga 0:6
- 1911.04.23 Wisła Kraków - Sparta Praga 1:5
Boisko XII w Parku dr Jordana
![Plan parku z 1934 roku. [X] - Zaznaczono boisko nr 12.](/wiki/index.php?title=Grafika:Wycinek_mapy_z_1934_roku.png)
Park powstał w 1889 roku z inicjatywy dr Henryka Jordana. Teren, oddany Henrykowi Jordanowi, wyznaczała z jednej strony Rudawa, z drugiej natomiast Czarna Wieś (obecnie ul. Reymonta), a od strony miasta zamykał go potok. Już w roku 1888 zlecono kierownikowi ogrodów miejskich – Bolesławowi Maleckiemu, zagospodarowanie terenu. Posadzono drzewa i krzewy, a także wydzielono kilka miejsc do gier. Piłkę nożną dr Jordan wprowadził w parku już w 1890 roku. Powstałe boiska najlepiej opisuje Józef Lustgarten w swoim "Kopcu Wspomnień". Oddajmy mu zatem głos: "Po przejściu mostu na Rudawie wznosił się po lewej stronie niewielki, drewniany pawilon mleczarni, a zanim długie a wąskie boisko nr 1, gdzie ćwiczyły różne zastępy; chodzono tam, na szczudłach, uprawiano skok w dali wzwyż, skok o tycze, grano w kurnik, ćwiczono na koniu i koźle. Dalej ku torowi wyścigowemu znajdowały się boiska piłkarskie nr 2 i 3,owalne, o średnicy 30 i 20 m. Następne boisko nr 4, to niewielki kwadrat, obok niego dwa korty tenisowe, prymitywne, linie oznaczone cegłą, siatka metalowa. Do kortów, mniej więcej w centrum parku, przylegał, drewniany pawilon, gdzie mieściła się kancelaria kierownika ćwiczeń, pokój profesora oraz magazyny i szatnie. (...) Boiska nr 5 i 6, położone w sąsiedztwie toru wyścigowego przeznaczone były do gier jak piastówka, bębenki itp. Boisko nr 7 miało charakter gimnastyczny. Znajdował się tam drążek, kółka, poręcze, ćwiczono skok w dal. Na samym końcu znajduje się boisko nr 8 - marzenie amatorów piłki nożnej. Było to największe boisko parkowe, lecz jakże odbiegało od dzisiejszych pojęć i zasad piłkarskich, owalne nie pokryte trawą, otoczone pasem zieleni o szerokości około metra oddzielającym je od wiodącej do okola ścieżki, liczyło wzdłuż około 50 m, w najszerszym zaś miejscu ok. 30 m. Za nim ku ulicy Reymonta strzelnica, w której strzelano z łuku i z flobertu. Od strony północnej trzy boiska krokietowe, większe boisko z drabinami, w zakolu krążnik i wreszcie boisko nr 13, zajmujące największą powierzchnię, ale ogólnie nie lubiane, bo - jedyne w parku - pokryte trawą (...)". Lustgarten podaje że było to boisko 13, na mapach widnieje opis że jest to boisko 12. Nie ma co się dziwić. Lustgarten w "Kopcu..." jeszcze kilkukrotnie się mylił.
Owe boisko nr 12 interesuje nas najbardziej, bowiem to na nim Wisła rozgrywała mecze. Boisko to jest ważne również dla całego krakowskiego piłkarstwa. To na nim właśnie 4 czerwca 1906 o 17:30 Czarni Lwów pokonali 2:0 krakowską drużynę przodowników, a 1,5 godziny później Klub Gimnastyczno-Sportowy IV Gimnazjum ze Lwowa (Pogoń) rozbił Akademików (późniejszą Cracovię) 4:0.
Tor wyścigowy
Tor wyścigów konnych w Krakowie zajmował olbrzymi teren. Znajdował się w Czarnej Wsi, czyli w miejscu gdzie obecnie jest stadion Wisły oraz były stadion lekkoatletyczny Cracovii. Przylegał do Parku Jordana, sąsiadował także z Błoniami. Według Lustgartena był to jeden z najlepszych torów w Europie. W jego obrębie znajdował się teren, na którym wielokrotnie rozgrywano mecze piłkarskie. Wisła również tam zawitała, kiedy nie miała własnego stadionu. Obecnie tor już nie istnieje.
Udokumentowane mecze w roli gospodarza na Błoniach:
Boisko pozlotowe TG Sokół
Rozegrane zostało w 1911 roku 1911.04.08 Wisła Kraków - Olympia Praga 3:3 1911.05.04 Wisła Kraków - Krakus Podgórze 6:0 1911.05.13 Wisła Kraków - Slavoj Praga 3:1 1911.05.14 Wisła Kraków - Slavoj Praga 0:4 1911.05.20 Wisła Kraków - FC Aberdeen 1:9 1911.05.21 Wisła Kraków - FC Aberdeen 1:8 1911.06.14 Wisła Kraków - Česky Svaz Footballovy 1:7 1911.06.15 Wisła Kraków - Česky Svaz Footballovy 0:3 1911.06.17 Wisła Kraków - Česky Svaz Footballovy 1:6 1912.05.05 Wisła Kraków - Pogoń Lwów 1:0 czas 1912.06.23 Wisła Kraków - BBSV Bielsko 1:2 program meczowy
Boisko w parku gier Cracovii
1913.11.09 Cracovia – Wisła Kraków 0:1 1913.09.14 Pogoń Lwów – Wisła Kraków 1:2* 1913.11.01 Wisła Kraków - Reprezentacja Wielkopolski 4:0 1913.11.02 Wisła Kraków - Reprezentacja Wielkopolski 9:2 1914.05.24 Wisła Kraków - Pogoń Lwów 0:1 wypożyczenie
Stadion Jutrzenki Kraków
1927.04.10 Wisła Kraków – Ruch Chorzów 2:0 Po renowacji murawy, czekano na wzmocnienie świeżo posianej trawy
Stadion Unii Tarnów
Wisła Kraków - Kaiserslautern 1:2
Boisko w Bronowicach
1939.10.22 Krowodrza Kraków - Wisła Kraków 2:3 mecz zorganizowany przez wiślaków – Władysława Giergiela, Tadeusza Legutko i Stefana Dyrasa oraz Tadeusza Waśko
