Zdzisław Dąbrowski
Z Historia Wisły
(Nie pokazano 27 wersji pośrednich.) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
- | [[Grafika: | + | {{Koszykarz |
+ | | zdjęcie = Echo 1952-09-17b.jpg | ||
+ | | imię i nazwisko = Zdzisław Dąbrowski | ||
+ | | narodowość = [[Grafika:Flaga_pol.JPG|25px]] Polska | ||
+ | | data i miejsce urodzenia = 18.02.1930 | ||
+ | | data i miejsce śmierci = 15.01.1983 | ||
+ | | miejsce pochówku = | ||
+ | | wzrost/waga = | ||
+ | | pozycja = Center | ||
+ | | reprezentacja = 39 | ||
+ | | sukcesy = | ||
+ | | pseudonim = "Tata" Dąbrowski''' | ||
+ | | przebieg kariery = | ||
+ | | sezon1 = 1947/48 PLK | ||
+ | | klub1 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze1 = 1 | ||
+ | | punkty1 = 4 | ||
+ | | sezon2 = 1948/49 PLK | ||
+ | | klub2 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze2 = 10 | ||
+ | | punkty2 = 81 | ||
+ | | sezon3 = 1949/50 PLK | ||
+ | | klub3 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze3 = 20 | ||
+ | | punkty3 = 283 | ||
+ | | sezon4 = 1950/51 PLK | ||
+ | | klub4 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze4 = 14 | ||
+ | | punkty4 = 299 | ||
+ | | sezon5 = 1951/52 PLK | ||
+ | | klub5 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze5 = 12 | ||
+ | | punkty5 = 233 | ||
+ | | sezon6 = 1952/53 PLK | ||
+ | | klub6 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze6 = 4 | ||
+ | | punkty6 = 24 | ||
+ | | sezon7 = 1953/54 PLK | ||
+ | | klub7 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze7 = 14 | ||
+ | | punkty7 = 270 | ||
+ | | sezon8 = 1954/55 PLK | ||
+ | | klub8 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze8 = 13 | ||
+ | | punkty8 = 198 | ||
+ | | sezon9 = 1955/56 PLK | ||
+ | | klub9 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze9 = 17 | ||
+ | | punkty9 = 207 | ||
+ | | sezon10 = 1956/57 PLK | ||
+ | | klub10 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze10 = 12 | ||
+ | | punkty10 = 165 | ||
+ | | sezon11 = 1957/58 PLK | ||
+ | | klub11 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze11 = 13 | ||
+ | | punkty11 = 141 | ||
+ | | sezon12 = 1958/59 PLK | ||
+ | | klub12 = Wisła Kraków | ||
+ | | mecze12 = 12 | ||
+ | | punkty12 = 40 | ||
+ | | sezon13 = | ||
+ | | klub13 = | ||
+ | | mecze13 = | ||
+ | | punkty13 = | ||
+ | | sezon14 = | ||
+ | | klub14 = | ||
+ | | mecze14 = | ||
+ | | punkty14 = | ||
+ | | sezon15 = | ||
+ | | klub15 = | ||
+ | | mecze15 = | ||
+ | | punkty15 = | ||
+ | | sezon16 = | ||
+ | | klub16 = | ||
+ | | mecze16 = | ||
+ | | punkty16 = | ||
+ | | sezon17 = | ||
+ | | klub17 = | ||
+ | | mecze17 = | ||
+ | | punkty17 = | ||
+ | | sezon18 = | ||
+ | | klub18 = | ||
+ | | mecze18 = | ||
+ | | punkty18 = | ||
+ | | sezon19 = | ||
+ | | klub19 = | ||
+ | | mecze19 = | ||
+ | | punkty19 = | ||
+ | | sezon21 = | ||
+ | | klub21 = | ||
+ | | mecze21 = | ||
+ | | punkty21 = | ||
+ | | sezon22 = | ||
+ | | klub22 = | ||
+ | | mecze22 = | ||
+ | | punkty22 = | ||
+ | | sezon23 = | ||
+ | | klub23 = | ||
+ | | mecze23 = | ||
+ | | punkty23 = | ||
+ | | sezon24 = | ||
+ | | klub24 = | ||
+ | | mecze24 = | ||
+ | | punkty24 = | ||
+ | | sezon25 = | ||
+ | | klub25 = | ||
+ | | mecze25 = | ||
+ | | punkty25 = | ||
+ | | suma meczów = 142 | ||
+ | | suma punktów = 1945 | ||
+ | }} | ||
- | '''Zdzisław Dąbrowski''' - | + | '''Zdzisław "Tata" Dąbrowski''' - (ur. 18 lutego 1930 roku, zmarł 15 stycznia 1983 roku) koszykarz Wisły w latach 1947-1959, barwy Białej Gwiazdy reprezentował w 142 meczach Polskiej Ligi Koszykówki. |
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
+ | Reprezentant Polski. W kadrze narodowej wystąpił 46 razy. | ||
+ | Ceniony sędzia, asystent trenera koszykarzy Wisły w latach 1969-1972. | ||
+ | ==Czesław Michalski wspomina Zdzisława Dąbrowskiego== | ||
+ | Zdzisław Dąbrowski (1930-1983), koszykarz, wielokrotny reprezentant Polski, międzynarodowy trener piłki koszykowej, pracownik Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. | ||
+ | Urodził się 18 lutego 1930 roku w Mielcu. Do Krakowa przeprowadził się wraz z rodzicami w 1936 roku. Tu uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum. W latach 1950-1954 studiował w krakowskiej Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego, gdzie uzyskał dyplom nauczyciela wychowania fizycznego i tytuł trenera koszykówki II klasy. Stopień magistra wychowania fizycznego uzyskał w 1971 r. Już w okresie studiów pracował jako instruktor koszykówki w Gwardyjskim Towarzystwie Sportowym "Wisła" Kraków, a w latach 1954-1960 jako kierownik szkolenia. Od 1960 r. był trenerem koszykówki w GTS "Wisła" i SKS "Podgórze". W latach 1972-1980 pracował w Międzyuczelnianym Klubie Sportowym AZS Kraków na stanowisku kierownika Wydziału Sportowego. W 1974 r. został zatrudniony jako nauczyciel wychowania fizycznego w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu przy Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, obejmując jednocześnie obowiązki trenera sekcji piłki koszykowej Klubu Uczelnianego AZS. Dał się tu poznać jako dobry dydaktyk i wychowawca młodzieży. Posiadał wybitne zdolności organizacyjne, czego dowodem były wzorowo współorganizowane przez niego Mistrzostwa Polski Wyższych Szkół Pedagogicznych w piłce ręcznej w 1975, 1977 i 1979 roku. Był także kierownikiem corocznych (od 1977 r.) obozów wakacyjnych "Młodzieżowych Organizatorów Sportu" w Wilkasach k/Giżycka. Błyskotliwą karierę sportową rozpoczął jeszcze w okresie gimnazjalnym. | ||
+ | W 1947 r. został zawodnikiem Sekcji Koszykówki GTS "Wisła". Jego wielki talent sportowy i wysoki poziom umiejętności sprawiły, że już w pierwszym roku swojej kariery zawodniczej powołany został do kadry narodowej koszykarzy. W reprezentacji Polski wystąpił 69 razy. Trzykrotnie reprezentował też barwy narodowe w Akademickich Mistrzostwach Świata. Jako zawodnik wykazywał się wyjątkowymi umiejętnościami strzeleckimi. W latach 1951-1953 zdobywał tytuły ligowego króla strzelców. Znaczny był jego udział w zdobyciu przez zespół GTS "Wisła" tytułów mistrza Polski (w koszykówce w 1954 roku). Z powodu trwałej kontuzji wcześnie zakończył karierę sportową i został trenerem drużyny juniorów GTS "Wisła", zdobywając z tym zespołem trzykrotnie tytuł Mistrza Polski i dwukrotnie wicemistrza kraju. | ||
+ | Swojej ulubionej dyscyplinie sportowej pozostał wierny do końca życia. Doskonała znajomość koszykówki sprawiła, że uzyskał wszelkie uprawnienia sędziowskie w koszykówce. Te wysokie kwalifikacje spowodowały, że sędziował setki spotkań krajowych w ekstraklasie i licznych turniejach międzynarodowych. Jako sędzia międzynarodowy prowadził 150 spotkań, w tym 30 o Puchar Europy. Obsługiwał też Mistrzostwa Europy juniorów w Jugosławii i Uniwersjadę w Moskwie oraz szereg innych. Za całokształt osiągnięć sportowych i szkoleniowo-organizacyjnych otrzymał szereg wyróżnień i odznaczeń, m.in. Tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu (1966), Medal 100-lecia Sportu Polskiego, Złotą Odznakę Polskiego Związku Koszykówki. | ||
+ | Zmarł nagle 15 stycznia 1983 r. w Krakowie, tam też został pochowany na cmentarzu w Bronowicach. | ||
+ | '''Autorem powyższego tekstu jest Czesław Michalski ''' | ||
+ | '''Źródło:''' [http://www.wsp.krakow.pl '''wsp.krakow.pl'''] | ||
+ | ==Galeria== | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Grafika:Wiślaccy koszykarze na Igrzyskach Akademickich 1951.jpg| | ||
+ | Grafika:Przekrój 1951.09.23.JPG| | ||
+ | Grafika:1956.10.05 Wisła Kraków - Slavia Bratysława Zdzisław Dąbrowski.JPG|[[1956.10.05 Wisła Kraków - Slavia Bratysława 76:62]] | ||
+ | Grafika:1965 juniorzy koszykówka.JPG| | ||
+ | Grafika:1951 Spartakiada koszykarzy.jpg|[[Kadra Wisły 1950/1951 (koszykówka mężczyzn)|Wisła Kraków 1951]] | ||
+ | Grafika:1954 Tableau koszykarzy.jpg|[[Kadra Wisły 1953/1954 (koszykówka mężczyzn)|Wisła Kraków 1954]] | ||
+ | Grafika:Dokumenty Zbigniewa Lecha88.jpg | ||
+ | Grafika:Dokumenty Zbigniewa Lecha120.jpg|1956 rok | ||
+ | Grafika:Zdjęcia Ryszarda Niewodowskiego7.jpg | ||
+ | Grafika:Zdjęcia Ryszarda Niewodowskiego4.jpg | ||
+ | Grafika:1956.01.15 Wisła Kraków – CWKS Warszawa.jpg|[[1956.01.15 Wisła Kraków – CWKS Warszawa 81:69]] | ||
+ | Grafika:1956.10.07 Wisła Kraków - Mavag Budapeszt.jpg|[[1956.10.07 Wisła Kraków - Mavag Budapeszt 44:58]] | ||
+ | Grafika:1956.10.07 Wisła Kraków - Mavag Budapeszt2.jpg|[[1956.10.07 Wisła Kraków - Mavag Budapeszt 44:58]] | ||
+ | Grafika:1956.10.07 Wisła Kraków - Mavag Budapeszt3.jpg|[[1956.10.07 Wisła Kraków - Mavag Budapeszt 44:58]] | ||
+ | </gallery> | ||
+ | ==Czytaj też:== | ||
+ | *[http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=71455 nekrolog Z. Dąbrowskiego strona 6]. | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Grafika:Echo 1983-01-17cc.JPG | ||
+ | Grafika:Echo 1983-01-17c.JPG | ||
+ | Grafika:Echo 1983-01-24b.JPG | ||
+ | </gallery> | ||
+ | ===Echo Krakowskie. 1951, nr 274 (18 X) nr 1826=== | ||
+ | DĄBROWSKI KONTUZJOWANY Czołowy zawodnik drużyny koszykowej mistrza Polski Gwardii — Dąbrowski uległ poważnej kontuzji ręki na nie dzielnym meczu CWKS — Gwardia w Warszawie. Odniesiona kontuzja spowodowała, że Dąbrowski będzie musiał po zostawać 2—3 tygodni pod opieką lekarską. | ||
+ | ===Echo Krakowskie. 1952, nr 223 (17 IX) nr 2119=== | ||
+ | [[Grafika:Echo 1952-09-17b.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
+ | [[Grafika:Echo 1952-09-17d.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
+ | Zdzisław Dąbrowski dzieli się wrażeniami z pobytu w Chinach | ||
+ | Największą popularnością wśród krakowskich miłośników „kosza" cieszy się wielokrotny reprezentant Polski Zdzisław Dąbrowski. | ||
+ | Niedawno powrócił on z Chin, gdzie wraz z Bętkowskim, Pacułą i Wężykiem — zawodnikami krakowskiej „Gwardii" reprezentował naszą koszykówkę. Obecnie rozpoczął już systematyczny trening pod kierunkiem trenera Groyeckiego, przygotowują się pilnie do nadchodzących rozgrywek ligowych. | ||
+ | Po treningu prosimy Dąbrowskiego by zechciał podzielić się z czytelnikami „Echa Krakowskiego" swoimi wrażeniami i spostrzeżeniami z ostatni odbytej podróży do Chińskiej Republiki Ludowej. | ||
+ | Z Warszawy wylecieliśmy samolotem 13 lipca br.—mówi Dąbrowski Po drodze zatrzymaliśmy się w Moskwie, gdzie przeprowadziliśmy jeszcze kilka treningów i zwiedziliśmy miasto. W Pekinie byliśmy 18 lipca i tam rozegraliśmy pierwsze spot kania z Instytutem Wychowania Fizycznego i reprezentacją miast Oba spotkania zakończyły się naszym zwycięstwem w stosunku 72:56 i 72:47. | ||
+ | Następnie graliśmy w Szanghaj z reprezentacją robotniczą wygrywając 78:60 i z reprezentacją akademicką również wygrywając 70:30 3 sierpnia jesteśmy znowu w P kinie gdzie rozegraliśmy spotkanie z reprezentacją Armii zakończone naszym zwycięstwem w stosunku 72:68. | ||
+ | Na drugi dzień graliśmy jeszcze z reprezentacją Armii Północno Wschodniej zwyciężając 70:59. | ||
+ | 6 i 7 sierpnia w Tien-Sinie graliśmy dwa mecze wygrywając 71:41|| i 63:35. | ||
+ | Spotkanie z reprezentacją Mukdenu przyniosło nam znowu zwycięstwo 112:73. | ||
+ | Występy swoje zakończyliśmy m czerń z reprezentacją Chińskiej Armii Ludowo -Wyzwoleńczej w Pekinie. Spotkanie to zakończyło s ciężko wywalczonym zwycięstwem drużyny polskiej 66:64. | ||
+ | Ogółem graliśmy 10 Spotkań, wy grywając Wszystkie — Który mecz najmilej pan wspomina i gdzie najwięcej zdobył pan punktów? — pytamy naszego czołowego reprezentanta. | ||
+ | — Mnie osobiście najlepiej grał się w pierwszych trzech meczach Pekinie, Szanghaju i Tiensinie. W pierwszym meczu zdobyłem 22 pkt. | ||
+ | w drugim 17, a w trzecim 18 pkt. Jeszcze nigdy nie grałem przed ta liczną publicznością. | ||
+ | — Ponad i tysięcy osób znajdowało się na trybunach. | ||
+ | — A co można powiedzieć o koszykarzach chińskich? — Mimo przegranych spotkań koszykarze chińscy zaprezentowali się bardzo dobrze. Koszykówka stoi tam naprawdę na wysokim poziomie i jest grą „narodową". Technikę mają opanowaną do perfekcji, poza tym posiadają niezwykłą zwinność, agresywność i szybkość — i nadrabiają oni swoje braki. | ||
+ | Wyjazd ten pogłębił jeszcze bardziej przyjaźń między sportowcami obu krajów. Spotkałem tam moich starych przyjaciół i znajomych jeszcze z Budapesztu i Berlina — Chen Wen-Pinga, a będąc w Pekinie odwiedziliśmy chorego obecnie Chuan Bo-Lina, znanego nam ze swoich występów w Polsce. | ||
+ | — Z jakim przyjęciem spotkaliście się w czasie swego pobytu w Chinach? — zadaję ostatnie pytanie. | ||
+ | — Przyjmowano i witano na wszędzie bardzo serdecznie, starając się na każdym kroku uprzyjemnić nam pobyt. Po każdym spotkaniu czy przyjęciu otrzymywaliśmy moc pamiątek i prezentów. W czasie tego miesięcznego pobytu zwiedziliśmy nie tylko zabytki sztuki i kultury chińskiej, lecz i bryki w Szanghaju i spółdzielnie produkcyjne na wsi. Mieliśmy możność podziwiać nowe zdobycze i osiągnięcia narodu chińskiego | ||
+ | ===Echo Krakowskie. 1955, nr 309 (29 XII)=== | ||
+ | [[Grafika:Echo 1955-12-29b.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
+ | Rozmawiamy z Mistrzem Sportu Z. Dąbrowskim | ||
+ | NIELATWO złapać „nowoupieczonego“ Mistrza Sportu — Zdzisława Dąbrowskiego. Spotykamy go ostatecznie na treningu w hali Gwardii. Składam; gratulacje i pytamy: Od kiedy gra pan w koszykówkę? Od blisko 10 lat. Zacząłem w 1946 roku w Liceum im. Sobieskiego. W następnym roku zapisałem się do Wisły, gdzie grałem początkowo na łączniku, a od 1951 roku jako obrotowy. Ani razu nie zmieniałem barw klubowych i na tej pozycji gram nadal | ||
+ | — Kiedy został pan powołany do reprezentacji Polski? — Pierwszy raz wyjechałem z reprezentacją narodowa w 1949 roku do Budapesztu na obóz treningowy, mając osiemnaście lat i będąc naj młodszym członkiem reprezentacji | ||
+ | Rozegrałem ogółem 74 spotkania międzynarodowe w reprezentacji i 7 meczy międzynarodowych w klubie | ||
+ | Byłem dwukrotnie w CSR, Rumunii, na Węgrzech, trzy razy w Bułgarii. raz w NRD. w Związku Radzieckim, gdzie rozgrywaliśmy sparringi, no i raz... w Chinach | ||
+ | — Z którego kraju ma pan przyjemniejsze wspomnienia? — Jeżeli mam być szczery to najlepiej czułem się w Chinach, szczególnie w Szanghaju i Pekinie. Wróciłem z Chin naprawdę urzeczony i pod dużym wrażeniem. Pragnąłbym jeszcze raz tam pojechać | ||
+ | — Jakie ma pan plany na przyszłość? — Chciałbym, aby moja drużyna zdobyła mistrzostwo Polski. W przyszłości chciałbym się poświęcić szkoleniu narybku i młodzieży, przekazując jej moje długoletnie doświadczenia | ||
+ | Rozmawiał J. G | ||
+ | ===Echo Krakowa. 1983, nr 11 (17 I) nr 11294=== | ||
+ | [[Grafika:Echo 1983-01-17c.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
+ | OGROMNIE smutna wiadomość poprzedziła niedzielny mecz koszykarzy Wisły z Pogonią. Oto spiker ogłosił, iż we Wrocławiu zmarł ZDZISŁAW DĄBROWSKI, jeden z najlepszych koszykarzy Polski lat pięćdziesiątych, wielokrotny reprezentant kraju, zawodnik Wisły. | ||
+ | Jego nazwisko związane jest ściśle z historią powojennych sukcesów „Wawelskich smoków”, był pierwszym nowocześnie grającym środkowym zawodnikiem w tym klubie i W reprezentacji Polski, koszykarzem zdobywającym uznanie nie tylko na krajowych boiskach. | ||
+ | Popularny „Tata” całe swe życie poświęcił sportowi, głównie koszykówce. Po okresie zawodniczej kariery, był trenerem i sędzią koszykówki, jako absolwent krakowskiej WSWF wiele lat pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej jako nauczyciel akademicki wychowania fizycznego. Był popularnym, łubianym kolegą, najpierw znakomitym zawodnikiem, potem równie znanym i cenionym sędzią klasy międzynarodowej, prowadzącym wiele trudnych i ważnych spotkań w całej Europie. | ||
+ | Jeszcze nie tak dawno temu, może dwa tygodnie, może trzy, spotkaliśmy się na Rynku. | ||
+ | „Tata” czuł się już źle, był chudy, wymizerowany, narzekał na swoje zdrowie i samopoczucie. Lecz równocześnie snuł plany na przyszłość, mówił, iż chciałby jeszcze trochę posędziować, pojechać w tym roku na Uniwersjadę do Kanady i tym występem zakończyć swą międzynarodową karierę sędziowską. Chciał potem poświęcić się pracy zawodowej w WSP i służyć swą wiedzą i doświadczeniem * młodszym pokoleniom sędziów koszykówki, jako kwalifikator i działacz. | ||
+ | Nie doczekał się Uniwersjady, nie będzie już mógł spełnić swych zamierzeń. Okrutna choroba sprawiła, że szybko, bardzo szybko odszedł spośród nas. Smutno o tym pisać, żal, serdeczny żal człowieka, który umarł mając zaledwie 52 lata. | ||
+ | ŻEGNAJ ZDZICHU! | ||
+ | ===Echo Krakowa. 1983, nr 16 (24 I) nr 11299=== | ||
+ | W POCHMURNE, wietrzne i zimne piątkowe popołudnie, liczne grono rodziny, przyjaciół, koleżanek i kolegów, odprowadzało na miejsce ostatniego spoczynku ZDZISŁAWA DĄBROWSKIEGO. Ten świetny sportowiec, koszykarz Wisły, wielokrotny reprezentant Polski, jeden z najskuteczniejszych i najlepszych zawodników europejskich w latach pięćdziesiątych, zmarł młodo, zaledwie w pięćdziesiątym trzecim roku życia strawiony | ciężką, nieuleczalną chorobą. | ||
+ | Smutna, jak każdy pogrzeb kogoś bliskiego, jak każdy pogrzeb w ogóle była to ceremonia. Tym smutniejsza, że popularny „Tata” cieszył się niekłamaną sympatią bardzo wielu ludzi. Swą uczciwością, | prawością, szlachetnością zaskarbił sobie uznanie tych wszystkich, którym przyszło się z Nim zetknąć, czy to na zawodowym, sportowym, czy towarzyskim polu. Stąd tak wielu obecnych na cmentarzu w Bronowicach Wielkich, stad na niejednej twarzy łzy, stąd powszechny żal. | ||
+ | Żegnali Go przedstawiciele WSP, uczelni, w której od lat pracował, o czym mówił nad mogiłą prorektor doc. dr hab. | ||
+ | Zenon Uryga, organizacji sportowych, w imieniu których żegnał Zdzicha jeden z przyjaciół i wieloletnich współpracowników — Ludwik Miętta. | ||
+ | Pochyliły się nad grobem sztandary Wisły i AZS, złożyły kwiaty delegacje wielu organizacji, instytucji, padły na trumnę bukiety przyniesione przez koleżanki, kolegów. | ||
+ | Myślę, że pamięć o Nim pozostanie, pamięć dobra, wdzięczna, bo na nią swym całym życiem, w pełni zasłużył | ||
+ | ===Echo Krakowa. 1957, nr 265 (13 XI)=== | ||
+ | [[Grafika:Echo 1957-11-13.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
+ | 59 razy występował w koszulce z Białym Orłem | ||
+ | POPULARNY koszykarz Wisły — „Tata" Zdzisław Dąbrowski obchodził w ubiegłą niedzielę piękny jubileusz. 10 lat minęło gdy podpisał on deklarację do sekcji piłki koszykowej TS Wisła. | ||
+ | Co mówi „Tata” o dotychczasowej swej karierze: „Z koszykówką spotkałem się w 1945 r. w III Liceum im. Sobieskiego w Krakowie, mając 15 lat. Polubiłem bardzo tę dyscyplinę sportu « mimo iż uprawiałem inne — jej pozostałem najwierniejszy. Po dwóch latach gry w barwach szkolnych wstąpiłem do Wisły, klubu, który zawsze darzyłem i darzę dużą sympatią. | ||
+ | W gronie takich zawodników jak Ariet, Stock, bardzo dużo się nauczyłem. W r. 1949 zostałem powołany pierwszy raz do reprezentacji Polski na mecz z Węgrami w Budapeszcie. Było to dla mnie wielką niespodzianką i dużym przeżyciem. Mając wówczas dopiero 19 lat. byłem najmłodszym zawodnikiem w reprezentacji. Fakt ten bardzo mnie zdopingował. W latach późniejszych jeszcze wielokrotnie broniłem barw narodowych, m. in. na akademickich mistrzostwach świata w Berlinie i Budapeszcie, oraz podczas wspaniałego tournée po Chinach. W sumie 59 razy przywdziewałem koszulkę z Białym Orłem, a poza tym 15 razy broniłem barw Warszawy czy Krakowa,. w nieoficjalnych spotkaniach międzypaństwowych.” Duży dorobek Dąbrowskiego został nagrodzony przez nasze władze sportowe, które w r. 1954 nadały mu tytuł mistrza sportu. Od siebie dodamy jeszcze, że w latach 1951—53 „Tata” był „królem strzelców" rozgrywek ligowych. | ||
+ | Obecnie nie jest członkiem aktualnej kadry narodowej, ale w dalszym ciągu z dużym powodzeniem broni barw Wisły, przyczyniając się swoją grą do wielu sukcesów drużyny. | ||
+ | Jeżeli chodzi o plany Dąbrowskiego, to absolutnie nie ma zamiaru w najbliższych latach rezygnować z czynnego uprawiania koszykówki. Życzymy mu więc wielu dalszych sukcesów. | ||
+ | == Źródło statystyk== | ||
+ | Źródło statystyk: | ||
+ | *informacje własne | ||
+ | *doniesienia medialne | ||
+ | *http://www.plkhistory.ugu.pl | ||
+ | ==Requiescat in pace== | ||
+ | Grób Zdzisława Dąbrowskiego na Cmentarzu Pasternik, Bronowice | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Grafika:Nekropolie Zdzisław Dąbrowski.jpg | ||
+ | Grafika:Nekropolie Zdzisław Dąbrowski3.jpg | ||
+ | Grafika:Nekropolie Zdzisław Dąbrowski2.jpg | ||
+ | </gallery> | ||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
Aktualna wersja
Zdzisław "Tata" Dąbrowski - (ur. 18 lutego 1930 roku, zmarł 15 stycznia 1983 roku) koszykarz Wisły w latach 1947-1959, barwy Białej Gwiazdy reprezentował w 142 meczach Polskiej Ligi Koszykówki.
Reprezentant Polski. W kadrze narodowej wystąpił 46 razy.
Ceniony sędzia, asystent trenera koszykarzy Wisły w latach 1969-1972.
Spis treści |
Czesław Michalski wspomina Zdzisława Dąbrowskiego
Zdzisław Dąbrowski (1930-1983), koszykarz, wielokrotny reprezentant Polski, międzynarodowy trener piłki koszykowej, pracownik Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie.
Urodził się 18 lutego 1930 roku w Mielcu. Do Krakowa przeprowadził się wraz z rodzicami w 1936 roku. Tu uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum. W latach 1950-1954 studiował w krakowskiej Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego, gdzie uzyskał dyplom nauczyciela wychowania fizycznego i tytuł trenera koszykówki II klasy. Stopień magistra wychowania fizycznego uzyskał w 1971 r. Już w okresie studiów pracował jako instruktor koszykówki w Gwardyjskim Towarzystwie Sportowym "Wisła" Kraków, a w latach 1954-1960 jako kierownik szkolenia. Od 1960 r. był trenerem koszykówki w GTS "Wisła" i SKS "Podgórze". W latach 1972-1980 pracował w Międzyuczelnianym Klubie Sportowym AZS Kraków na stanowisku kierownika Wydziału Sportowego. W 1974 r. został zatrudniony jako nauczyciel wychowania fizycznego w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu przy Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, obejmując jednocześnie obowiązki trenera sekcji piłki koszykowej Klubu Uczelnianego AZS. Dał się tu poznać jako dobry dydaktyk i wychowawca młodzieży. Posiadał wybitne zdolności organizacyjne, czego dowodem były wzorowo współorganizowane przez niego Mistrzostwa Polski Wyższych Szkół Pedagogicznych w piłce ręcznej w 1975, 1977 i 1979 roku. Był także kierownikiem corocznych (od 1977 r.) obozów wakacyjnych "Młodzieżowych Organizatorów Sportu" w Wilkasach k/Giżycka. Błyskotliwą karierę sportową rozpoczął jeszcze w okresie gimnazjalnym.
W 1947 r. został zawodnikiem Sekcji Koszykówki GTS "Wisła". Jego wielki talent sportowy i wysoki poziom umiejętności sprawiły, że już w pierwszym roku swojej kariery zawodniczej powołany został do kadry narodowej koszykarzy. W reprezentacji Polski wystąpił 69 razy. Trzykrotnie reprezentował też barwy narodowe w Akademickich Mistrzostwach Świata. Jako zawodnik wykazywał się wyjątkowymi umiejętnościami strzeleckimi. W latach 1951-1953 zdobywał tytuły ligowego króla strzelców. Znaczny był jego udział w zdobyciu przez zespół GTS "Wisła" tytułów mistrza Polski (w koszykówce w 1954 roku). Z powodu trwałej kontuzji wcześnie zakończył karierę sportową i został trenerem drużyny juniorów GTS "Wisła", zdobywając z tym zespołem trzykrotnie tytuł Mistrza Polski i dwukrotnie wicemistrza kraju.
Swojej ulubionej dyscyplinie sportowej pozostał wierny do końca życia. Doskonała znajomość koszykówki sprawiła, że uzyskał wszelkie uprawnienia sędziowskie w koszykówce. Te wysokie kwalifikacje spowodowały, że sędziował setki spotkań krajowych w ekstraklasie i licznych turniejach międzynarodowych. Jako sędzia międzynarodowy prowadził 150 spotkań, w tym 30 o Puchar Europy. Obsługiwał też Mistrzostwa Europy juniorów w Jugosławii i Uniwersjadę w Moskwie oraz szereg innych. Za całokształt osiągnięć sportowych i szkoleniowo-organizacyjnych otrzymał szereg wyróżnień i odznaczeń, m.in. Tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu (1966), Medal 100-lecia Sportu Polskiego, Złotą Odznakę Polskiego Związku Koszykówki.
Zmarł nagle 15 stycznia 1983 r. w Krakowie, tam też został pochowany na cmentarzu w Bronowicach.
Autorem powyższego tekstu jest Czesław Michalski
Źródło: wsp.krakow.pl
Galeria
Czytaj też:
Echo Krakowskie. 1951, nr 274 (18 X) nr 1826
DĄBROWSKI KONTUZJOWANY Czołowy zawodnik drużyny koszykowej mistrza Polski Gwardii — Dąbrowski uległ poważnej kontuzji ręki na nie dzielnym meczu CWKS — Gwardia w Warszawie. Odniesiona kontuzja spowodowała, że Dąbrowski będzie musiał po zostawać 2—3 tygodni pod opieką lekarską.
Echo Krakowskie. 1952, nr 223 (17 IX) nr 2119
Zdzisław Dąbrowski dzieli się wrażeniami z pobytu w Chinach
Największą popularnością wśród krakowskich miłośników „kosza" cieszy się wielokrotny reprezentant Polski Zdzisław Dąbrowski.
Niedawno powrócił on z Chin, gdzie wraz z Bętkowskim, Pacułą i Wężykiem — zawodnikami krakowskiej „Gwardii" reprezentował naszą koszykówkę. Obecnie rozpoczął już systematyczny trening pod kierunkiem trenera Groyeckiego, przygotowują się pilnie do nadchodzących rozgrywek ligowych.
Po treningu prosimy Dąbrowskiego by zechciał podzielić się z czytelnikami „Echa Krakowskiego" swoimi wrażeniami i spostrzeżeniami z ostatni odbytej podróży do Chińskiej Republiki Ludowej.
Z Warszawy wylecieliśmy samolotem 13 lipca br.—mówi Dąbrowski Po drodze zatrzymaliśmy się w Moskwie, gdzie przeprowadziliśmy jeszcze kilka treningów i zwiedziliśmy miasto. W Pekinie byliśmy 18 lipca i tam rozegraliśmy pierwsze spot kania z Instytutem Wychowania Fizycznego i reprezentacją miast Oba spotkania zakończyły się naszym zwycięstwem w stosunku 72:56 i 72:47.
Następnie graliśmy w Szanghaj z reprezentacją robotniczą wygrywając 78:60 i z reprezentacją akademicką również wygrywając 70:30 3 sierpnia jesteśmy znowu w P kinie gdzie rozegraliśmy spotkanie z reprezentacją Armii zakończone naszym zwycięstwem w stosunku 72:68.
Na drugi dzień graliśmy jeszcze z reprezentacją Armii Północno Wschodniej zwyciężając 70:59.
6 i 7 sierpnia w Tien-Sinie graliśmy dwa mecze wygrywając 71:41|| i 63:35.
Spotkanie z reprezentacją Mukdenu przyniosło nam znowu zwycięstwo 112:73.
Występy swoje zakończyliśmy m czerń z reprezentacją Chińskiej Armii Ludowo -Wyzwoleńczej w Pekinie. Spotkanie to zakończyło s ciężko wywalczonym zwycięstwem drużyny polskiej 66:64.
Ogółem graliśmy 10 Spotkań, wy grywając Wszystkie — Który mecz najmilej pan wspomina i gdzie najwięcej zdobył pan punktów? — pytamy naszego czołowego reprezentanta. — Mnie osobiście najlepiej grał się w pierwszych trzech meczach Pekinie, Szanghaju i Tiensinie. W pierwszym meczu zdobyłem 22 pkt. w drugim 17, a w trzecim 18 pkt. Jeszcze nigdy nie grałem przed ta liczną publicznością. — Ponad i tysięcy osób znajdowało się na trybunach. — A co można powiedzieć o koszykarzach chińskich? — Mimo przegranych spotkań koszykarze chińscy zaprezentowali się bardzo dobrze. Koszykówka stoi tam naprawdę na wysokim poziomie i jest grą „narodową". Technikę mają opanowaną do perfekcji, poza tym posiadają niezwykłą zwinność, agresywność i szybkość — i nadrabiają oni swoje braki.
Wyjazd ten pogłębił jeszcze bardziej przyjaźń między sportowcami obu krajów. Spotkałem tam moich starych przyjaciół i znajomych jeszcze z Budapesztu i Berlina — Chen Wen-Pinga, a będąc w Pekinie odwiedziliśmy chorego obecnie Chuan Bo-Lina, znanego nam ze swoich występów w Polsce. — Z jakim przyjęciem spotkaliście się w czasie swego pobytu w Chinach? — zadaję ostatnie pytanie. — Przyjmowano i witano na wszędzie bardzo serdecznie, starając się na każdym kroku uprzyjemnić nam pobyt. Po każdym spotkaniu czy przyjęciu otrzymywaliśmy moc pamiątek i prezentów. W czasie tego miesięcznego pobytu zwiedziliśmy nie tylko zabytki sztuki i kultury chińskiej, lecz i bryki w Szanghaju i spółdzielnie produkcyjne na wsi. Mieliśmy możność podziwiać nowe zdobycze i osiągnięcia narodu chińskiego
Echo Krakowskie. 1955, nr 309 (29 XII)
Rozmawiamy z Mistrzem Sportu Z. Dąbrowskim
NIELATWO złapać „nowoupieczonego“ Mistrza Sportu — Zdzisława Dąbrowskiego. Spotykamy go ostatecznie na treningu w hali Gwardii. Składam; gratulacje i pytamy: Od kiedy gra pan w koszykówkę? Od blisko 10 lat. Zacząłem w 1946 roku w Liceum im. Sobieskiego. W następnym roku zapisałem się do Wisły, gdzie grałem początkowo na łączniku, a od 1951 roku jako obrotowy. Ani razu nie zmieniałem barw klubowych i na tej pozycji gram nadal
— Kiedy został pan powołany do reprezentacji Polski? — Pierwszy raz wyjechałem z reprezentacją narodowa w 1949 roku do Budapesztu na obóz treningowy, mając osiemnaście lat i będąc naj młodszym członkiem reprezentacji
Rozegrałem ogółem 74 spotkania międzynarodowe w reprezentacji i 7 meczy międzynarodowych w klubie
Byłem dwukrotnie w CSR, Rumunii, na Węgrzech, trzy razy w Bułgarii. raz w NRD. w Związku Radzieckim, gdzie rozgrywaliśmy sparringi, no i raz... w Chinach
— Z którego kraju ma pan przyjemniejsze wspomnienia? — Jeżeli mam być szczery to najlepiej czułem się w Chinach, szczególnie w Szanghaju i Pekinie. Wróciłem z Chin naprawdę urzeczony i pod dużym wrażeniem. Pragnąłbym jeszcze raz tam pojechać
— Jakie ma pan plany na przyszłość? — Chciałbym, aby moja drużyna zdobyła mistrzostwo Polski. W przyszłości chciałbym się poświęcić szkoleniu narybku i młodzieży, przekazując jej moje długoletnie doświadczenia
Rozmawiał J. G
Echo Krakowa. 1983, nr 11 (17 I) nr 11294
OGROMNIE smutna wiadomość poprzedziła niedzielny mecz koszykarzy Wisły z Pogonią. Oto spiker ogłosił, iż we Wrocławiu zmarł ZDZISŁAW DĄBROWSKI, jeden z najlepszych koszykarzy Polski lat pięćdziesiątych, wielokrotny reprezentant kraju, zawodnik Wisły.
Jego nazwisko związane jest ściśle z historią powojennych sukcesów „Wawelskich smoków”, był pierwszym nowocześnie grającym środkowym zawodnikiem w tym klubie i W reprezentacji Polski, koszykarzem zdobywającym uznanie nie tylko na krajowych boiskach.
Popularny „Tata” całe swe życie poświęcił sportowi, głównie koszykówce. Po okresie zawodniczej kariery, był trenerem i sędzią koszykówki, jako absolwent krakowskiej WSWF wiele lat pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej jako nauczyciel akademicki wychowania fizycznego. Był popularnym, łubianym kolegą, najpierw znakomitym zawodnikiem, potem równie znanym i cenionym sędzią klasy międzynarodowej, prowadzącym wiele trudnych i ważnych spotkań w całej Europie.
Jeszcze nie tak dawno temu, może dwa tygodnie, może trzy, spotkaliśmy się na Rynku.
„Tata” czuł się już źle, był chudy, wymizerowany, narzekał na swoje zdrowie i samopoczucie. Lecz równocześnie snuł plany na przyszłość, mówił, iż chciałby jeszcze trochę posędziować, pojechać w tym roku na Uniwersjadę do Kanady i tym występem zakończyć swą międzynarodową karierę sędziowską. Chciał potem poświęcić się pracy zawodowej w WSP i służyć swą wiedzą i doświadczeniem * młodszym pokoleniom sędziów koszykówki, jako kwalifikator i działacz.
Nie doczekał się Uniwersjady, nie będzie już mógł spełnić swych zamierzeń. Okrutna choroba sprawiła, że szybko, bardzo szybko odszedł spośród nas. Smutno o tym pisać, żal, serdeczny żal człowieka, który umarł mając zaledwie 52 lata.
ŻEGNAJ ZDZICHU!
Echo Krakowa. 1983, nr 16 (24 I) nr 11299
W POCHMURNE, wietrzne i zimne piątkowe popołudnie, liczne grono rodziny, przyjaciół, koleżanek i kolegów, odprowadzało na miejsce ostatniego spoczynku ZDZISŁAWA DĄBROWSKIEGO. Ten świetny sportowiec, koszykarz Wisły, wielokrotny reprezentant Polski, jeden z najskuteczniejszych i najlepszych zawodników europejskich w latach pięćdziesiątych, zmarł młodo, zaledwie w pięćdziesiątym trzecim roku życia strawiony | ciężką, nieuleczalną chorobą.
Smutna, jak każdy pogrzeb kogoś bliskiego, jak każdy pogrzeb w ogóle była to ceremonia. Tym smutniejsza, że popularny „Tata” cieszył się niekłamaną sympatią bardzo wielu ludzi. Swą uczciwością, | prawością, szlachetnością zaskarbił sobie uznanie tych wszystkich, którym przyszło się z Nim zetknąć, czy to na zawodowym, sportowym, czy towarzyskim polu. Stąd tak wielu obecnych na cmentarzu w Bronowicach Wielkich, stad na niejednej twarzy łzy, stąd powszechny żal.
Żegnali Go przedstawiciele WSP, uczelni, w której od lat pracował, o czym mówił nad mogiłą prorektor doc. dr hab.
Zenon Uryga, organizacji sportowych, w imieniu których żegnał Zdzicha jeden z przyjaciół i wieloletnich współpracowników — Ludwik Miętta.
Pochyliły się nad grobem sztandary Wisły i AZS, złożyły kwiaty delegacje wielu organizacji, instytucji, padły na trumnę bukiety przyniesione przez koleżanki, kolegów.
Myślę, że pamięć o Nim pozostanie, pamięć dobra, wdzięczna, bo na nią swym całym życiem, w pełni zasłużył
Echo Krakowa. 1957, nr 265 (13 XI)
59 razy występował w koszulce z Białym Orłem
POPULARNY koszykarz Wisły — „Tata" Zdzisław Dąbrowski obchodził w ubiegłą niedzielę piękny jubileusz. 10 lat minęło gdy podpisał on deklarację do sekcji piłki koszykowej TS Wisła.
Co mówi „Tata” o dotychczasowej swej karierze: „Z koszykówką spotkałem się w 1945 r. w III Liceum im. Sobieskiego w Krakowie, mając 15 lat. Polubiłem bardzo tę dyscyplinę sportu « mimo iż uprawiałem inne — jej pozostałem najwierniejszy. Po dwóch latach gry w barwach szkolnych wstąpiłem do Wisły, klubu, który zawsze darzyłem i darzę dużą sympatią.
W gronie takich zawodników jak Ariet, Stock, bardzo dużo się nauczyłem. W r. 1949 zostałem powołany pierwszy raz do reprezentacji Polski na mecz z Węgrami w Budapeszcie. Było to dla mnie wielką niespodzianką i dużym przeżyciem. Mając wówczas dopiero 19 lat. byłem najmłodszym zawodnikiem w reprezentacji. Fakt ten bardzo mnie zdopingował. W latach późniejszych jeszcze wielokrotnie broniłem barw narodowych, m. in. na akademickich mistrzostwach świata w Berlinie i Budapeszcie, oraz podczas wspaniałego tournée po Chinach. W sumie 59 razy przywdziewałem koszulkę z Białym Orłem, a poza tym 15 razy broniłem barw Warszawy czy Krakowa,. w nieoficjalnych spotkaniach międzypaństwowych.” Duży dorobek Dąbrowskiego został nagrodzony przez nasze władze sportowe, które w r. 1954 nadały mu tytuł mistrza sportu. Od siebie dodamy jeszcze, że w latach 1951—53 „Tata” był „królem strzelców" rozgrywek ligowych.
Obecnie nie jest członkiem aktualnej kadry narodowej, ale w dalszym ciągu z dużym powodzeniem broni barw Wisły, przyczyniając się swoją grą do wielu sukcesów drużyny.
Jeżeli chodzi o plany Dąbrowskiego, to absolutnie nie ma zamiaru w najbliższych latach rezygnować z czynnego uprawiania koszykówki. Życzymy mu więc wielu dalszych sukcesów.
Źródło statystyk
Źródło statystyk:
- informacje własne
- doniesienia medialne
- http://www.plkhistory.ugu.pl
Requiescat in pace
Grób Zdzisława Dąbrowskiego na Cmentarzu Pasternik, Bronowice