1923.05.08 Legia Warszawa - Wisła Kraków 2:3
Z Historia Wisły
| Legia Warszawa | 2:3 (1:1) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 3.000 | ||||||||||
| sędzia: J. Walczak | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Wg PZ nr 3, gol Kowalskiego w 82’. | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
PZ nr 3:
Jak pisano w prasie warszawskiej „Goście pokazali nam grę b. ładną, obfitującą w rozmaite "trycki" footballowe. Dokładne podania, dobre ustawianie się, technika, siła fizyczna, bieg, no i taktyka to zalety Wiślaków". Wytknięto i wadę jaką był „zbyteczny drybling”. "Wisła przewyższała znacznie, tak pod względem techniki jak i taktyki miejscową drużynę... której co do rutyny w grze nie dorównywała i zapewne prędko jeszcze nie dorówna" - pisano ze smutkiem. Fajerwerki taktyczno-techniczne uniemożliwiały kałuże wody i masy błota na boisku. Szczególnie podobała się warszawiakom gra ataku Wisły „z duszą jego i inicjatorem przeważnej części akcji i strzałów Reymanem na środku".
Pokazowy mecz Wisły, której ładne akcje prowadził podobający się w Warszawie Reyman. Gra Wisły „zarówno taktycznie i technicznie" była bez zarzutu. Pierwszego gola zdobył jednak dla wojskowych Mielech w 20’. Wyrównał minutę później Krupa (głową). Po przerwie znowu na prowadzenie wyszła Legia (60’ z rzutu karnego). Osłabienie Legii z powodu kontuzji jednego z jej graczy wykorzystali grający „z ogromną rutyną meczową” Wiślacy, strzelając 2 kolejne gole (72’ Adamek i 82 Krupa lub Kowalski).
Na podstawie: PZ nr 3.
Przegląd Sportowy nr 20/1923, s.11:
8 maja. Wisła - Legia 3:2 (1:1).
Gra, prowadzona na ciężkim wskutek ulewy boisku, mimo to żywa i ciekawa, do przerwy wykazała wiele walorów drużyny gości, przedewszystkim jej napadu. Ciężki jednak teren i niezwykle ofiarna i owocna gra obrony Legii unicestwiają szereg celowo przeprowadzonych ataków drużyny krakowskiej. Legia nie poprzestaje tylko na obronie ale atakuje jak zwykle ambitnie bramkę przeciwnika, plonem czego jest piękna bramka, strzelona przez Mielecha z centry Krawusia. Rewanżowy punkt Wisła zdobywa ze strzału najsłabszego gracza jej napadu Krupy.
Po przerwie Legia w ofenzywie. Jeden z wypadów Czecha kończy się foulem Śliwy i karnym, zamienionym gładko przez Krawusia w drugi punkt dla miejscowych, którzy mają teraz wszelkie szanse jeśli nie powiększenia, to w każdym razie utrzymania zwycięstwa. Zderzenie się jednak Zollera z Bujakiem i zejście pierwszego z boiska na 25 min. przed końcem gry decyduje o zwycięstwie gości, którzy mimo doskonałej gry Jakimowa w bramce Legii wyrównują, a wreszcie zdobywają zwycięski punkt przez Kowalskiego po doskonałem podaniu prawego skrzydłowego. W Legii dnia tego niezwykle dobrze była usposobiona cała obrona: Jakimow, Bujak, Zoller i wyrabiający się ale pozbawiony biegu Paraszczak grali bardzo pożytecznie. To samo mozna powiedziec o ofiarnej i rutynowanej grze Misińskiego - prawego obrońcy. W napadzie natomiast akcja rwała się nieustannie. Dobry technicznie i rutynowany ale bojaźliwy Mielech, statysta Königl, ruchliwy ale nieprodukcyjny i grający foul Sobolta, bezmyślny, chociaż posiadający warunki na łącznika Czech i wreszcie trzymany silnie przez Majcherczyka Krawuś, dla spokojnej obrony Wisły nie tworzyli napadu naprawdę groźnego. Grę naogół bez zarzutu prowadził p.J.Walczak.
(z.o.p.)
