1929.05.12 Wisła Kraków - Cracovia 1:1

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 02:39, 15 mar 2009

Relacje prasowe

Przegląd Sportowy numer 23/1929 strona 2:

PIĘKNY MECZ WISŁY Z CRACOVIĄ Zakończony remisowo 1:1

Charakterystyczną cechą meczu była ostrożność, z jaką grę prowadzono. Typowe było obstawienie poszczególnych groźniejszych graczy, co spowodowało niemożność prowadzenia akcji całemi linjami. Rezultatem tej gry był fakt, że w ciągu 90-ciu minut gry padły tylko 2 strzały na bramkę.

W Wiśle najlepszą linją była pomoc. Wszyscy trzej gracze przedewszystkiem ofensywnie przedstawiają się doskonale. Zawsze w należytej odległości za atakiem, ułatwiają mu grę doskonałemi podaniami. Atak grę swą opierał głównie na trójce środkowej, ponieważ tak Adamek jak szczególnie Balcer nie mogli rozwinąć szybkości, pilnowani doskonale przez pomocników Cracovii. Akcje trójki dobre w polu, pod bramką zawodziły całkowicie. Najniebezpieczniejszy był jeszcze ruchliwy Czulak. W obronie spokojny Pychowski był lepszy od Makowskiego. Ketz zastąpił Koźmina w zupełności.

W Cracovii również najlepiej pracowała pomoc, która unieszkodliwiła oba skrzydła Wisły. Pracowity Chruściński podołał całkowicie naporowi trójki. Gorzej natomiast przedstawiała się sprawa wspierania swego ataku, który złożony z ludzi o za lekkiej wadze nie umie walczyć z przewagą fizyczną przeciwnika. Gra ataku opierała się na skrzydłach, z których mniej pilnowany Rusinek kilkakrotnie uciekł pomocnikowi, a tylko brak rutyny podbramkowej nie pozwolił mu na uzyskanie bramek. Podobnie obaj łącznicy słaby fizycznie, potrzebują wiele rutyny do swych zresztą bogatych umiejętności. Zastawniak II w obronie miał jeden ze swych najlepszych dni, podczas gdy rezerwowy Lasota nie mógł zadowolić. Szumiec w bramce jedyny strzał pięknie obronił.

Cracovia: Szumiec; Lasota, Zastawniak II; Ptak, Chruściński, Mysiak; Rusinek, Malczyk II, Kałuża, Kępiński, Sperling.

Wisła: Ketz; Pychowski, Makowski; Kotlarczyk II, Kotlarczyk I, Bajorek; Adamek, Czulak, Reyman I, Kowalski, Balcer.

Po kilku minutach ostrożnie prowadzonej gry zaznacza się lekka przewaga Wisły. Balcer pilnowany przez Ptaka rzadko dochodzi do piłki. Nie wiele szczęśliwszy jest Adamek. Cracovia powoli wyrównuje grę. Sperling, aczkolwiek obstawiony przez Kotlarczyka, ucieka z piłką. W pewnym momencie Reyman dochodzi pod samą bramkę do piłki, lecz tą bierze mu z pod nogi Szumiec. Tu znów Rusinek przedziera się na pole karne Wisły i strzela Reyman ponad bramkę. Szczęśliwszy jest Sperling, który strzela wolny z 25 m. trafia w Pychowskiego i uzyskuje bramkę dla Cracovii. Podniecona atmosfera przynosi żywsze obustronne ataki bez rezultatu.

Po przerwie Cracovia coraz więcej zagraża bramce Wisły. Szybki Rusinek dwukrotnie dochodzi sam pod bramkę, lecz Ketz umiejętnie ratuje. W ataku Wisły udało się Adamkowi raz uciec, jednak słabą centrę Sperlinga otrzymuje pod bramką Rusinek, lecz traci ją przez stopowanie. Bramka dla Wisły pada wreszcie ze szkolnego ofsidu Kowalskiego. Szereg następnych ataków Cracovii likwiduje szczęśliwie Ketz. Pod koniec przygniata Cracovia coraz więcej nie może jednak zdecydować się na oddanie skutecznego strzału. Sędzia p. Brzeziński dobry.