1930.11.02 Warta Poznań – Wisła Kraków 0:1
Z Historia Wisły
| Warta Poznań | 0:1 (0:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 8.000 | ||||||||||
| sędzia: Kazimierz Wardęszkiewicz z Łodzi | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Rogi: 6:2 dla Wisły | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1930, nr 299 (4 XI)
Kraków, 3 listopada.
Mistrzostwa weszły w końcową fazę już oddawna, a tymczasem rozstrzygnięcia dalej nie widać. Owszem dziś nawet można przypuszczać, iż padnie ono z ostatnim gwizdkiem sędziego na końcowych meczach ligowych w Łodzi (Ł. K. S Cracovia), oraz w Krakowie (Pogoń—Wisła). W każdym razie niedziela wczorajsza była triumfem dwu czołowych drużyn Krakowa, które reprezentują niemal zawsze klasę piłkarstwa w Polsce. Ich zwycięstwa na/l wczorajszymi przeciwnikami, z których triumf nad Wartą byt pierwszą wogóle porażką drużyny poznańskiej w tegorocznych rozgrywkach na własnem boisku, umocnił ogromnie szanse Krakowian na zdobycie tytułu mistrza Polski, który, wedle wszelkiego prawdopodobieństwa, powędruje w tym roku do grodu podwawelskiego, co mu się zresztą słusznie należy.
Sytuacja obu rywalizujących klubów w Krakowie jest różna, o ile siła Wisły polega na większej ilości zdobytych punktów, o tyle znów Cracovia góruje nad swoim rywalem tem, iż ona jedynie z pośród wszystkich klubów ligowych może w razie wygrania trzech pozostałych jej meczów z Ł. K. S w Łodzi, z Pogonią i Czarny mi w Krakowie (ewent. dwu zwycięstw i jednego remisowego wyniku) zdobyć tytuł, mistrzowski bez oglądania się na wyniki Wisły, przed którą stoi jeszcze w każdym razie zalanie wygrania meczu z lwowską Pogonią. Nie są wyłączone jeszcze z listy kandydatów do tytułu mistrzowskiego i Warta i nawet Legja, ale to są już raczej teoretyczne obliczenia.
O ile na górze tabeli sytuacja jest dalej skomplikowana, o tyle na jej dole sprawa jest właściwie rozwiązana — aczkolwiek także niezupełnie. Los Warszawianki jest wedle dzisiejszego wyglądu tabeli przesądzony, ale tymczasem nadeszły wieści o mającym szanse proteście drużyny warszawskiej w sprawie meczu jej z Ruchem, którego boisko było w tym dniu nieprzepisowe. Wobec niezałatwienia tej kwestji nie możemy na zwać jeszcze Warszawianki drużyną kl. A i cze kać musimy na załatwienie protestu.
Wisła — Warta 1:0 (0:0).
Poznań, 2 listopada (So) Mecz ten, posiadający doniosłe, wyjątkowe znaczenie w finale rozgrywek ligowych zgromadził rekordową liczbę 8.000 widzów na stadjonie miejskim, dokąd Warta na wskutek złego stanu swego boiska po ostatnich ulewach była zmuszoną przenieść po wyższe zawody. Była to pierwsza, poważna rozrywka sportowa na miejskim stadjonie, której przebieg był wielce interesujący. Obie drużyny wystąpiły w najsilniejszych składach, przed stawiających się nast.: Wisła: Koźmin, Pychowski, Kotlarczyk II, Bajorek, Kotlarczyk I, Makowski, Adamek, Czulak, Reyman, Kisieliński i Balcer Warta: Fontowicz, Flieger, Nowicki, Przykucki, Wojciechowski, Szerfke I, Radojewski, Knioła, Szerfke II, Staliński i Przybysz. J Początkowo gra nerwowa. Grę zaczyna Wisła, lecz piłka szybko dostaje się do napadu Warty, której napastnik Przybysz wysuwa się jednak na pozycję „spaloną”. W 3 min. Nowicki bije rzut wolny za rękę Pychowskiego broni jednak obrona Wisły. W 6 min. róg dla Warty, z którego Staliński strzela obok bramki. W nast. minutach wypady skrzydeł Wisły, które jednak likwidują boczni pomocnicy miejscowych. Powoli goście opanowują się i zaczynają grać spokojnie, podania Wisły są wybitnie lepsze, w czerń pomoc Wisły przewyższa znacznie swego przeciwnika. Do szerokiego boiska stadjonu lepiej dostosowuje się drużyna krakowska. W 16 min. przebój Przybysza likwiduje Pychowski. W 18 min. Kisieliński strzela obok bramki, a Fontowicz broni na róg. Przewaga Wisły staje teraz wyraźniejszą, lecz i napad miejscowych też nie próżnuje, w 22 min. Knioła strzela obok bramki, a Staliński zaraz potem w aut, a w 86 min. Koźmin chwyta strzał Wojciechowskiego. W 31 min. Kisieliński oddaje piękny strzał w słupek, przyczem Fontowicz staje bezradnie. W cztery minuty najdogodniejsza sytuacja dla Warty; „bombę‘‘ Szerfkego chwyta Koźmin na piersi, piłka odbija się i leżący Przybysz usiłuje ją „kierować w róg bramki, atoli Koźmin zdążył jeszcze uratować. Ostatnie minuty pierwszej części gry przynoszą wypady skrzydłowych Wisły. Rogów 3:1 dla Wisły.
Po przerwie Wisła ma jeszcze więcej z gry, jak do przerwy. W 5 min. centra Adamka, w 10 min. doskonała sytuacja podbramkowa dla Wisły, której niewyzyskuje Kisieliński, W 15 min. Przykucki ratuje głową w bramce po centrze Adamka. Ataki Wisły coraz groźniejsze i widać, iż zanosi się na jej zwycięstwo. Rozstrzygniecie nastąpiło w 25 min. Po pięknej centrze Adamka Fontowicz zmuszony jest wybiec i bramki, a Kisieliński celnym strzałem zdobywa decydujące go o zwycięstwie Wisły goala.
Od tej pory Wisła staje się panem sytuacji i utrzymuje swoją przewagę coraz wyraźniejszą aż do końca meczu. W 30 min. Staliński zmienia pozycję z Przybyszem, ale to w niczem nie polepsza sytuacji Warty, ustępującej wyraźnie Swemu przeciwnikowi. Zawodzi w zupełności wyczerpana pomoc miejscowych a zwłaszcza Wojciechowski. Na przeboju Balcera i strzale jego tuż obok goala kończy się ten ważny mecz, przynosząc dwa cenne punkty drużynie krakowskiej. Stosunek rzutów różnych 6 2 dla Wisły. Naogół zwycięstwo Wisły było zupełnie zasłużone, gdyż była ona drużyną lepsza w każdej linji od swego przeciwnika. Na wyróżnienie z pośród zwycięzców grających b ambitnie i bez słabego punktu zasługują w szczególności cała pomoc. Pychowski i Kisieliński, z Warty zaś Fontowicz, Flieger i Przykucki. Sędziował bardzo dobrze p. Wardęszkiewicz z Łodzi. Warszawianka — Garbarnia 2:2.
http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1930/numer089/imagepages/image2.htm do przepisania
W skrócie
Zacięty mecz. Zwycięstwo zasłużone. Wisła szybko opanowała nerwy i dominowała na boisku, szczególnie w II. połowie. Pomoc zadecydowała o sukcesie, choć atak, operując głównie skrzydłami, które na "gładkiej jak stół murawie czuły się w swoim żywiole, zwłaszcza że Reyman umiejętnie je w bój wysyłał”. Mecz rozpoczyna się od żywych ataków z obu stron; sporo nerwowości w grze i spalonych. Wisła preferuje grę skrzydłami, w Warcie najgroźniejsze są akcje Knioły, Stalińskiego i Przybysza. Dobra forma bramkarzy: Fontowicza i Koźmina. W 31' Kisieliński trafia w słupek, w odpowiedzi strzał Scherfkego broni Koźmin. Gra wyrównana do końca I. połowy. Po pauzie w ataku Wisła i już w 4' Reyman staje przed szansą bramkową, ale na miejscu jest Fontowicz. Skrzydłowi Wisły szaleją i stwarzają szereg sytuacji. Warta sporadycznie gra wypadami, ale nie stwarza groźnych sytuacji. Rozstrzygnięcie pada w 25', kiedy to Adamek ogrywa obronę i centruje wprost na nogę Kisielińskiego, a ten nie marnuje okazji. W końcówce szanse ma Reyman: w 39' (strzał obok słupka). W 40' ma miejsce jedyne zagrożenie ze strony Warty (w zamieszaniu podbramkowym sytuację wyjaśnia Pychowski). Końcówka meczu dla Wisły. Gwizdek sędziego i w tłumie kibiców gracze opuszczają boisko.
Na podstawie: Stadion nr 45-48 i Przegląd Sportowy nr 89.
Warta po tej przegranej praktycznie zostaje wyeliminowana z walki o MP.
Cracovia w zaległych meczach wygrywa z Pogonią i Czarnymi i wyprzedza Wisłę o jeden punkt w tabeli. O tytule mistrzowskim zadecydują ostatnie pojedynki. Cracovia wyjeżdża do Łodzi i ma trudniejsze zadanie na gorącym tamtejszym terenie, ale wystarcza jej remis, gdyż ma dobry stosunek bramek i wypadku równej ilości punktów to ona wygra mistrzostwo. Cracovia nigdy jeszcze nie wygrała w Łodzi.
