1931.04.05 Wisła Kraków – III Kerulet Budapeszt 3:4
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 3:4 (2:1) | III Kerulet Budapeszt | 
| ||||||
| widzów: 4.000-5.000 | ||||||||||
| sędzia: Babirecki | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
W skrócie
Goście od początku meczu grają z lekką przewagą, a Wisła stara się groźnie kontrować przeprowadzając akcje skrzydłami (strzałów próbuje Kisieliński, ale są zbyt anemiczne). Mimo to właśnie ten gracz wyprawadza „Czerwonych” na prowadzenie po ładnej kombinacji Reymana i Adamka: "W 14-ej minucie Reyman wypuszcza dobrze Adamka, który centruje, a nadbiegający Kisieliński umieszcza piłkę w siatce Węgrów". Węgrzy wyrównują w 29’ po strzale lewego łącznika głową. Chwilę potem Wisła ponownie wychodzi na prowadzenie (po rzucie rożnym głową umieszcza piłkę w siatce Kisieliński). W ostatnim kwadransie tej części gry atakują bezskutecznie goście. Pierwszy kwadrans po przerwie to z kolei dominacja Wisły i gol strzelony prawidłowo przez Balcera (nie uznany jednak przez sędziego). W 14’ wyrównują goście (Lengyel po centrze Drosslera głową). Niedługo potem zabawa piłką napadu Wisły kończy się jej stratą i utratą bramki (Zihely). Ciekawa, ładna gra z obu stron (w Wiśle bryluje Kisieliński, w odpowiedzi Węgrzy bombardują bramkę Krakowian). Adamkowi udaje się przechwycić piłkę i po szybkim biegu mijając pomocnika i obrońcę centruje, "a Balcer stopuje i krótkim przyziemnym strzałem lokuje piłkę w bramce". Obie drużyny grają by zwyciężyć toteż następuje szereg zmiennych akcji. Szczęście uśmiecha się Węgrów, którzy strzelają zwycięską bramkę w 31’ (Zihely z centry Drosslera głową). Wisła próbuje do końca atakować, ale nie ma szczęścia w sytuacjach podbramkowych. Goście zaimponowali techniką, grą głową i strzałami z każdej pozycji. Na podstawie: Przegląd Sportowy nr 28; Stadion nr 15; IKC nr 95
Przegląd Sportowy numer 28/1931 strona 1:
Święta Wielkiejnocy piłkarze wykorzystali, jak co roku, na gry międzynarodowe, bądź też miejscowe mecze towarzyskie. Na sprowadzenie drużyn zagranicznych zdecydowały się tylko dwa kluby krakowskie Wisła i Cracovia, oraz poznańska Warta.
[…]
Bilans walk zagranicznych nie wypadł dla nas pomyślnie. Zarówno Wisła, jak Cracovia zeszły z boiska pokonane przez zajmujący piąte miejsce w tabeli mistrzostw Węgier III Kerulet, a Warta w walce z mistrzem amatorskim Czechosłowacji, berneńskim klubem Żidenice poniosła w pierwszym dniu katastrofalną klęskę 2:8, aby nazajutrz po ambitnej, a niezbyt szczęśliwej dla siebie walce zrewanżować się remisem 3:3.
[…]
III KERULET – WISŁA 4:3
III Kerulet: Faeher; Biro, Werner; Magyar, Lutz II, Steiner; Drὄssler, Lengel, Zihely, Gyory II I Fenyessy.
Wisła : Koźmin; Skrynkowicz, Kotlarczyk II; Pachner, Kotlarczyk I, Bajorek; Balcer, Kisieliński, Reyman, Lubowiecki, Adamek.
Opis meczu
Grę rozpoczynają goście, Wisła jednak przejmuje inicjatywę, przyczem przebój Kisielińskiego kończy się strzałem w aut. Nieliczne w tej części gry wypady gospodarzy przeprowadzane przeważnie skrzydłami miały w sobie zarodek niebezpieczeństwa dla przeciwnika, ale niedyspozycja strzałowa nie pozwala na ich skuteczne wykończenie. Strzały, głównie oddawane przez Kisielińskiego są anemiczne, brak w nich precyzji, to też idą na aut, albo chwyta je bez trudności bramkarz gości. W 14-ej minucie Reyman wypuszcza dobrze Adamka, który centruje, a nadbiegający Kisieliński voleyem umieszcza piłkę w siatce Węgrów. Teraz goście przeprowadzają gwałtowne ataki na bramkę Wisły – bez wyraźnego jednak skutku. Po kilku następnych akcjach Węgrów lewy łącznik tychże uzyskuje w 29 min. pierwszą bramkę, kierując z wolnego górną piłkę głową w lewy róg.
W chwilę potem po kornerze bitym przez Adamka – Kisieliński głową umieszcza piłkę w siatce. Stan 2:1 dla Wisły utrzymuje się aż do przerwy. Goście mimo silnego naporu, nie mogą podwyższyć wyniku. Za nieprawidłowe zatrzymanie Kisielińskiego dyktuje sędzia rzut wolny z linji pola karnego, strzał Balcera odbija się o but obrońcy.
Po przerwie Wisła z Czulakiem zamiast Lubowieckiego ma przez 15 minut przewagę. Ataki idące skrzydłami zmuszają bramkarza gości do częstych interwencyj. Akcja przenosi się na połowę Węgrów. Centrę Adamka łapie w najbliższej odległości Balcer i kieruje ją głową do bramki. Czy piłka była w siatce, która się zachwiała i czy rzeczywiście bramkarz wygarnął ją z poza linji z trybuny skonstatować się nie dało. W każdym razie sytuacja była niejasna, sędzia jednak, mimo okrzyków publiczności: „gol”, nie dał znaku rozpoczęcia gry od środka.
Goście pokazują swe „pazurki”, ataki ich jednakże zastają tyły Wisły na swych miejscach. W 14 min. Drossler centruje, a Lengyel główką strzela 2-gą bramkę. Napastnicy Wisły przeprowadzają kombinacje do tyłu, w efekcie czego w 15 min. Zihely silną bombą prawie z linji pola karnego uzyskuje 3-cią bramkę. Teraz piłkę otrzymuje Adamek, który po ładnym biegu centruje. Kisieliński w przelocie łapie piłkę skronią. Feher broni. Węgrzy pokazują wspaniałe tricki techniczne i dosłownie bombardują bramkę Wisły dalekiemi silnemi strzałami. W obronie Kotlarczyk II i Bajorek mają gorące chwile, uniemożliwiają jednak gościom uzyskanie dalszego punktu. Jedną z piłek łapie Adamek, biegnie szybko, mijając pomocnika i obrońcę centruje, a Balcer stopuje i krótkim przyziemnym strzałem lokuje piłkę w bramce. 3:3.
Obie drużyny chcą uzyskać zwycięstwo, to też następują zmienne ataki, wyjaśniane interwencją bramkarzy. Wreszcie w 31 min. Drossler oddaje ładną centrę, z której Zihely głową zdobywa czwartą bramkę dla swych barw, a z nią zwycięstwo. Pod koniec Wisła próbuje wyrównać. Kisieliński jednak przenosi, a Balcer w ostatniej minucie wypuszcza piłkę zanadto naprzód przez co zabiera mu ją prawy obrońca Węgrów.
Opinie pomeczowe
W ogólności goście mieli 65 proc. z gry. Nie wysilali się zbytnio, oszczędzając się widocznie na dzień następny. Przed zawodami informowali się, która z drużyn jest lepsza, a gdy ich kierownik otrzymał odpowiedź, że technicznie Cracovia, którą jednak „twardością” przewyższa Wisła, nie omieszkał wydać odpowiednich instrukcji swoim graczom.
Pokazali jednak swe umiejętności: wspaniałe opanowanie piłki, wysoką technikę, doskonałą grę głową, szybkie i silne strzały z każdej pozycji, dribbling, dokładne podawanie piłek, a nade wszystko celowe ustawianie się.
Wisła grała ofiarnie, ambitnie i z właściwym jej zapałem. Tym duchem przewyższała nawet gości.
Najlepsi byli obaj skrzydłowi, oraz Kisieliński. Ten ostatni jednak jak i Kotlarczyk II zanadto „wchodzą” na przeciwnika, co może robić wrażenie zbyt ostrej gry: z pomocników – Kotlarczyk I i Bajorek, z obrońców Kotlarczyk II. Z reszty napastników: Reyman jest za ciężki i za powolny, Lubowiecki słaby, a Czulak był nawet gorszy od swego poprzednika. Pachner nie mógł utrzymać prawoskrzydłowego gości. Skrynkowicz słabszy jak zwykle. Koźmin jakkolwiek wyszedł obronną ręką, ma na sumieniu dwie bramki.
Sumarycznie rzecz biorąc, Wisła wytrzymuje porównanie z przeciwnikiem, który – nie należy o tem zapominać – zjechał do Krakowa w pełni swego sezonu i rozgrywek. Impet i bojowość naszych były ekwiwalentem za wyższość techniczną gości.
Sędziował spokojnie i z dużą rutyną p. Babirecki. Widzów przeszło 4.000.
