1932.04.17 Wisła Kraków – Legia Warszawa 0:1
Z Historia Wisły
| Linia 40: | Linia 40: | ||
[[Grafika:Nowy Dziennik 1932-04-19a.JPG|thumb|right|200px]] | [[Grafika:Nowy Dziennik 1932-04-19a.JPG|thumb|right|200px]] | ||
==Relacje prasowe== | ==Relacje prasowe== | ||
| + | ===„Ilustrowany Kuryer Codzienny”=== | ||
| + | |||
| + | 1932, nr 103 (15 IV) | ||
| + | |||
| + | Legia-Wisła | ||
| + | |||
| + | Najbliższa niedziela przyniesie zwolennikom sportu piłki nożnej w Krakowie niebylejaką sensacje ligową. Będzie nią niewątpliwie mecz dwu drużyn, zajmujących drugie i trzecie miejsce w tabeli ligowej i pretendujących stale do tytułu mistrza Polski. Spotkanie Legji i Wisły ma za sobą już tradycję, jest ono zawsze piękną walką — walką dwu stylów, z której dotychczas wychodził przeważnie zwycięsko gospodarz spotkania. | ||
| + | |||
| + | Jakikolwiek będzie jednak wynik tego spotkania, to śmiało można powiedzieć, iż mecz niedzielny jest największą z dotychczasowych atrakcyj ligowych, z jakimi mieliśmy do czynienia w bieżącym sezonie w Krakowie. Początek zawodów o godz. 4-lej popołudniu na boisku Wisły. Przedsprzedaż biletów po zniżonych cenach już się rozpoczęła | ||
| + | ---- | ||
| + | „Ilustrowany Kuryer Codzienny” | ||
| + | |||
| + | 1932, nr 107 (19 IV) | ||
| + | |||
| + | Kraków, 18 kwietnia. | ||
| + | |||
| + | Trzeci tydzień rozgrywek mistrzowskich nie dał żadnemu z zespołów wypoczynku. Wszystkie drużyny ruszyły do boju, wielokrotnie odnosząc sensacyjne wyniki. Na czoło wysuwa się przedewszystkiem mecz warszawskiej Legji, która odniosła po raz pierwszy zwycięstwo nad Wisłą na jej boisku. | ||
| + | |||
| + | Niespodzianką pewną jest sukces 22 p. p., w którego siły po ostatniej porażce w Łodzi nie co zwątpiono. | ||
| + | |||
| + | Drużyny krakowskie Garbarni i Cracovii potrafiły z ciężkich terenów Łodzi i G. Śląska wy nieść po jednym punkcie, co zaliczyć należy na ich korzyść, zwłaszcza wynik białoczerwonych. Niespodzianką pewnego rodzaju jest też zwycięstwo, jakie odnieśli lwowscy Czarni (których kondycja pozostawiała wiele do życzenia wobec spóźnionego w wyższym stopniu od innych środowisk sezonu ligowego) nad rozgrywającą już trzecie z rzędu zawody Warszawianką, | ||
| + | |||
| + | Legia-Wisła 1:0 (0:0). | ||
| + | |||
| + | Startowi ligowej Wisły w tym sezonie towarzyszą niewesołe horoskopy. Mowa jest już o nie samej porażce, ale także i składzie drużyny, który w najbliższych rozgrywkach nie wróży także powodzenia że względu na zmiany, jakie w nim zaszły i w następstwie tego brak zgrania. Zapowiedziany debiut w drużynie Legji Latusińskiego i Nawary w Wiśle przeszedł bez większego echa. Obaj ci gracze reprezentują dość poważne walory, jednak trudno wymagać od nich znowu już od pierwszego występu „cudów”. Drużyny wystąpiły w następujących składach: Legja — Adamowicz, Martyna i Ziemian, Nowakowski, Cebulak i Szaller, Rajdek, Latusiński, Nawrot, Przeździecki i Wypijewski; Wisła — Koźmin, Kotlarczyk II i Oleksik, jezierski, Kotlarczyk i Bajorek, Adamek, Kisieliński, Artur, Nawara i Balcer. | ||
| + | |||
| + | Pierwszy okres upłynął pod znakiem gry równej, otwartej, przyczem tylko pewne drobne okresy stały pod znakiem przewagi bądź jednej, to drugiej strony. Obie strony, grając nerwowo, zawodzą głównie w sytuacjach podbramkowych. — W pierwszych minutach padają strzały Latusińskiego z podania Nawrota, a zaraz potem Artura, który centrę Balcera skierował w aut. Doskonała sytuacja trafia się Nawarze i podania Artura, jednak strzał idzie w same ręce Adamowicza. Pod koniec pierwszej części przechodzi częściej do głosu drużyna stołeczna, dzięki głównie kilku rzutom wolnym, podyktowanym dość niesłusznie za rzekome „faule” graczy Wisły. Napad Legji z dalszych odległości oddaje jednak strzały na bramkę Wisły, które stają się łatwym łupem dość dobrze usposobionego Koźmina. | ||
| + | |||
| + | Po przerwie goście są strona częściej atakującą; napad Wisy niezgrany nic umie utrzymać dłużej piłki przy sobie tak, iż przewaga w pierwszych 30 minutach bezspornie należy do (rości. Po ostrym strzale Latusińskiego, który trafił w poprzeczkę, uzyskuje w 11 min. po ładnej solowej akcji jedyną zwycięską bramkę Nawrot celnym strzałem w sam róg. | ||
| + | |||
| + | Następne minuty utrzymują się pod znakiem dalszej przewagi gości, przyczem gra jest mało ciekawa, jedynym pięknym momentem, to strzał oddany przez Wypijewskiego bezpośrednio z centry Rajdka na bramkę Wisły, przyczem piłka odbiła się od poprzeczki i wróciła w pole. Dopiero w końcowym kwadransie. Wisła dopingowana przez publiczność. zaczyna naciskać, w czem i pomaga w końcu osłabienie Legji, spowodowane utratą kontuzjonowanego Ziemiana, który musiał opuścić boisko. | ||
| + | |||
| + | Legia zastosowuje wówczas jednak metodę „murowania“, cofa swoich graczy, a. nawet i cały napad pod swoją bramkę i utrzymuje w ten sposób wynik. Jedyna sposobność wyrównania nadarza się w tym okresie z centry Balcera Nawarze, ale piłka odbija się o słupek. | ||
| + | |||
| + | Sędziował p. Kurtrzweil, który do tak poważnych zawodów ligowych jeszcze się nie nadaje, głównym jego błędem było częste odgwizdywanie bez powodu i przeszkadzanie w grze. Publiczności z powodu zimna i niepewnej pogody około 3.000 osób. | ||
| + | |||
| + | Na wyróżnienie zasługują z drużyny Legji Szaller, który unieszkodliwił lewą stronę napadu Wisły. dalej obrońcy Legji. a z napadu Nawrot i Rajdek, reszta dość przeciętna. W Wiśle lepiej od słabej linji napadu, który nie umiał wykorzystać Balcera, spisywała się linja pomocy (głównie Bajorek i jezierski), w obronie lepszy od swego partnera Kotlarczyk II, niepilnujący jednak po przerwie swojej pozycji. Koźmin dobry, choć winien był próbować obrony bramki. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
===Przegląd Sportowy nr 32=== | ===Przegląd Sportowy nr 32=== | ||
Wersja z dnia 12:04, 14 lut 2017
| Wisła Kraków | 0:1 (0:0) | Legia Warszawa | 
| ||||||
| widzów: 3-5.000 | ||||||||||
| sędzia: Oskar Kurzweil ze Lwowa | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1932, nr 103 (15 IV)
Legia-Wisła
Najbliższa niedziela przyniesie zwolennikom sportu piłki nożnej w Krakowie niebylejaką sensacje ligową. Będzie nią niewątpliwie mecz dwu drużyn, zajmujących drugie i trzecie miejsce w tabeli ligowej i pretendujących stale do tytułu mistrza Polski. Spotkanie Legji i Wisły ma za sobą już tradycję, jest ono zawsze piękną walką — walką dwu stylów, z której dotychczas wychodził przeważnie zwycięsko gospodarz spotkania.
Jakikolwiek będzie jednak wynik tego spotkania, to śmiało można powiedzieć, iż mecz niedzielny jest największą z dotychczasowych atrakcyj ligowych, z jakimi mieliśmy do czynienia w bieżącym sezonie w Krakowie. Początek zawodów o godz. 4-lej popołudniu na boisku Wisły. Przedsprzedaż biletów po zniżonych cenach już się rozpoczęła
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1932, nr 107 (19 IV)
Kraków, 18 kwietnia.
Trzeci tydzień rozgrywek mistrzowskich nie dał żadnemu z zespołów wypoczynku. Wszystkie drużyny ruszyły do boju, wielokrotnie odnosząc sensacyjne wyniki. Na czoło wysuwa się przedewszystkiem mecz warszawskiej Legji, która odniosła po raz pierwszy zwycięstwo nad Wisłą na jej boisku.
Niespodzianką pewną jest sukces 22 p. p., w którego siły po ostatniej porażce w Łodzi nie co zwątpiono.
Drużyny krakowskie Garbarni i Cracovii potrafiły z ciężkich terenów Łodzi i G. Śląska wy nieść po jednym punkcie, co zaliczyć należy na ich korzyść, zwłaszcza wynik białoczerwonych. Niespodzianką pewnego rodzaju jest też zwycięstwo, jakie odnieśli lwowscy Czarni (których kondycja pozostawiała wiele do życzenia wobec spóźnionego w wyższym stopniu od innych środowisk sezonu ligowego) nad rozgrywającą już trzecie z rzędu zawody Warszawianką,
Legia-Wisła 1:0 (0:0).
Startowi ligowej Wisły w tym sezonie towarzyszą niewesołe horoskopy. Mowa jest już o nie samej porażce, ale także i składzie drużyny, który w najbliższych rozgrywkach nie wróży także powodzenia że względu na zmiany, jakie w nim zaszły i w następstwie tego brak zgrania. Zapowiedziany debiut w drużynie Legji Latusińskiego i Nawary w Wiśle przeszedł bez większego echa. Obaj ci gracze reprezentują dość poważne walory, jednak trudno wymagać od nich znowu już od pierwszego występu „cudów”. Drużyny wystąpiły w następujących składach: Legja — Adamowicz, Martyna i Ziemian, Nowakowski, Cebulak i Szaller, Rajdek, Latusiński, Nawrot, Przeździecki i Wypijewski; Wisła — Koźmin, Kotlarczyk II i Oleksik, jezierski, Kotlarczyk i Bajorek, Adamek, Kisieliński, Artur, Nawara i Balcer.
Pierwszy okres upłynął pod znakiem gry równej, otwartej, przyczem tylko pewne drobne okresy stały pod znakiem przewagi bądź jednej, to drugiej strony. Obie strony, grając nerwowo, zawodzą głównie w sytuacjach podbramkowych. — W pierwszych minutach padają strzały Latusińskiego z podania Nawrota, a zaraz potem Artura, który centrę Balcera skierował w aut. Doskonała sytuacja trafia się Nawarze i podania Artura, jednak strzał idzie w same ręce Adamowicza. Pod koniec pierwszej części przechodzi częściej do głosu drużyna stołeczna, dzięki głównie kilku rzutom wolnym, podyktowanym dość niesłusznie za rzekome „faule” graczy Wisły. Napad Legji z dalszych odległości oddaje jednak strzały na bramkę Wisły, które stają się łatwym łupem dość dobrze usposobionego Koźmina.
Po przerwie goście są strona częściej atakującą; napad Wisy niezgrany nic umie utrzymać dłużej piłki przy sobie tak, iż przewaga w pierwszych 30 minutach bezspornie należy do (rości. Po ostrym strzale Latusińskiego, który trafił w poprzeczkę, uzyskuje w 11 min. po ładnej solowej akcji jedyną zwycięską bramkę Nawrot celnym strzałem w sam róg.
Następne minuty utrzymują się pod znakiem dalszej przewagi gości, przyczem gra jest mało ciekawa, jedynym pięknym momentem, to strzał oddany przez Wypijewskiego bezpośrednio z centry Rajdka na bramkę Wisły, przyczem piłka odbiła się od poprzeczki i wróciła w pole. Dopiero w końcowym kwadransie. Wisła dopingowana przez publiczność. zaczyna naciskać, w czem i pomaga w końcu osłabienie Legji, spowodowane utratą kontuzjonowanego Ziemiana, który musiał opuścić boisko.
Legia zastosowuje wówczas jednak metodę „murowania“, cofa swoich graczy, a. nawet i cały napad pod swoją bramkę i utrzymuje w ten sposób wynik. Jedyna sposobność wyrównania nadarza się w tym okresie z centry Balcera Nawarze, ale piłka odbija się o słupek.
Sędziował p. Kurtrzweil, który do tak poważnych zawodów ligowych jeszcze się nie nadaje, głównym jego błędem było częste odgwizdywanie bez powodu i przeszkadzanie w grze. Publiczności z powodu zimna i niepewnej pogody około 3.000 osób.
Na wyróżnienie zasługują z drużyny Legji Szaller, który unieszkodliwił lewą stronę napadu Wisły. dalej obrońcy Legji. a z napadu Nawrot i Rajdek, reszta dość przeciętna. W Wiśle lepiej od słabej linji napadu, który nie umiał wykorzystać Balcera, spisywała się linja pomocy (głównie Bajorek i jezierski), w obronie lepszy od swego partnera Kotlarczyk II, niepilnujący jednak po przerwie swojej pozycji. Koźmin dobry, choć winien był próbować obrony bramki.
Przegląd Sportowy nr 32
Walka dwu linij pomocy. Jeden udany strzał Nawrota rozstrzyga mecz Legja - Wisła 1:0 w Krakowie
Drużyny wystąpiły w składach:
Wisła: Koźmin; Kotlarczyk II, Oleksik; Bajorek, Kotlarczyk I, Jezierski; Balcer, Nawara, Artur, Kisieliński, Adamek.
Legia: Adamowicz; Ziemian, Martyna; Szaller, Cebulak, Nowakowski; Wypijewski, Latusiński, Nawrot, Przeździecki, Rajdek.
Sędzia p. Kurzweil ze Lwowa.
KRAKÓW, 17.4. - Tel. wł.-
Nie zważając na mżący deszczyk mecz Wisła - Legja ściągnął około 4000 widzów. Ciągnie ich siła atrakcyjności, polegająca nie na zmaganiu się 22-ch graczy. Magnesem jest klasa i pozycja walczących zespołów. Oba, tym razem, mocne atuty.
Z jednej strony Legja, zespół silny o wyrobionej marce w kraju i zagranicą, jednolita w linjach o ustalonej kondycji. Zespół składający się z graczy o pełnem wyszkoleniu technicznem i mający na tegorocznem kocie ligowem dwa zwycięstwa.
Z drugiej Wisła. Idzie ona w tym roku poraz pierwszy w bój mistrzowski. W szeregach ich starzy znajomi, nie jeden z nich nosił koszulkę z Białym Orłem. Obok nieznane twarze- terminatorzy kusztu piłkarskiego. Czy dostosują się do poziomu swoich kolegów- zobaczymy za chwilę.
Zapełniają się zwolna trybuny, pokrywa się szarym tłumem wał miejsc stojących. Przedziela obie strony zielona równina, na której zmaga się 22-ch graczy.
Opis meczu
Gra toczy się na początku na całem boisku. Atak Legji, ciągniony przez Nawrota, stwarza kilka ciekawych pozycyj. W Wiśle rwie naprzód Balcer. W 10-ej minucie centrę jego chwyta Artur. Piłka schodzi mu jednak z nogi i idzie w bok.
Za chwilę znowu korner pod bramką wojskowych. Cebulak ratuje główką z groźnej sytuacji.
Szereg zmiennych posunięć obu zespołów. Ostry strzał Nawrota z 10 metrów przechodzi tuż koło słupka. Nie więcej szczęścia ma Nawara, niewykorzystując murowanej pozycji z trzech metrów. Sytuacje zmieniają się. Kolej znowu na Wypijewskiego, który z pięciu metrów przestrzeliwuje dogodną pozycję. Naogół jednak nic ciekawego.
Po przerwie poprawiło się nieco. Zwiększyło się trochę tempo. Akcje mają w sobie więcej przemyślenia, ale do prawdziwego poziomu obu zespołów jeszcze bardzo daleko. Już w drugiej minucie Koźmin wypuszcza z ręki strzał Wypijewskiego. Interwecja Kotlarczyka unieszkodliwiła nadbiegającego Latusińskiego.
Ataki wojskowych są teraz groźniejsze. Nawrot przy współudziale swoich partnerów zdobywa udanie teren, zmuszając Koźmina często do interwencji. W 19-ej minucie ostry strzał Latusińskiego odbija się od poprzeczki.
Za chwilę Nawrot mija linję obrony Wisły i podchodząc na kilka metrów lekko plasuje w prawy róg. Koźmin jest bezradny. Piłka odbija się od słupka i grzęźnie w siatce. 1:0.
Jeszcze kilka ataków gości, poczem znowu kolej na Wisłę, a więc przebój Nawary skończony strzałem obok słupka, druga szansa murowana niewyzyskana przez tego gracza z ogległości 3 mtr., kilka biegów Adamka i kontuzja Ziemiana, który 5 minut przed końcem opuszcza boisko. Ostatnie chwile znowu?
Na tem się skończyło. Mecz raczej pod znakiem walki linji pomocy niż ataku.
Opinie pomeczowe
Pomoc gości miała najlepszego gracza w Cebulaku, który umiał prowadzić defensywę, zasilając prócz tego obficie swoją trójkę ataku. Niewiele odbiegał od jego poziomu Szaller i Nowakowski. Kotlarczyk I-szy dobry do przerwy, po pauzie opadł na siłach. Bajorek potwierdził swą dobrą formę. Jeziorski pracowity i ambitny dobrze się zapowiada.
W liniach defensywnych wybijali się Kotlarczyk II-gi w Wiśle i Martyna w Legji.
Atak Legii w którym widać było dopiero po pauzie jakąś myśl przewodnią, miał dobrego kierownika w Nawrocie. Z obu jego sąsiadów lepiej podobał się Latusiński. Dobrze rozumiejąc się z Nawrotem i Wypijewskim, zagrywa nieraz całkowicie udanie, a że strzały jego nie pozostawiają nic do życzenia, będzie niezawodnie jednym z czołowych strzelców tabeli ligowej.
W ataku Wisły grał zasadniczo tylko Balcer i to tylko wtedy, o ile pomoc przeciwnika na to mu pozwalała. Artur słaby fizycznie nie mógł sobie dać rady na swem trudnem stanowisku. O łącznikach trudno opiniować. Obaj grali na obcych pozycjach. Nawara po kilku meczach i zgraniu się z Balcerem powinien stanowić plus ataku Wisły. Kisieliński zdaje się również dobrze zaklimatyzuje się na prawej stronie, wątpliwe jednak, czy potrafi tu dużo stworzyć przy pomocy Adamka, który strzela z każdej pozycji na bramkę, nie centrując zupełnie do środka.
Na podstawie: PS nr 32.
