1934.07.12 Wisła Kraków - FC Wien 2:2

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 13:16, 20 sty 2010

1934.07.12, Mecz towarzyski, Kraków, Stadion Wisły,

	Wisła Kraków	2:2 (0:1)	FC Wien
	widzów:
	sędzia: Babirecki
Bramki Antoni Łyko 50' Artur Woźniak (k) 76' 0:1 1:1 1:2 2:2 32' Riegler 53' Weillinger
Wisła Kraków 2-3-5 Maksymilian Koźmin Aleksander Pychowski Władysław Szumilas Karol Bajorek Mieczysław Jezierski Józef Kotlarczyk Antoni Łyko Jan Reyman Artur Woźniak Jerzy Pazurek Eugeniusz Feret (Bolesław Habowski) trener: Vilmos Nyúl FC Wien 2-3-5 Piaschka Schneider Puschmann Hart Zlatohlavek Cernec Riegler Eckenhofer Weillinger Horvath Hasmann trener:

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje Prasowe

Przegląd Sportowy nr 57 str. 5:

Trzy występy Horvatha w Polsce

FC Wien remisuje i wygryw w Krakowie, przegrywa na Śląsku

F.C. WIEN-WISŁA 2:2 (1:0).

KRAKÓW. 12.7. - Kraków kontynuuje w dalszym ciągu swój "transwiedeński". Jedna za drugą defilują przez boiska krakowskie drużyny naddunajskie, a wyczynom ich przypatruje się coraz to mniejsza ilość widzów, szczególnie jeśli mecze odbywają się w dni powszednie, jak w niniejszym przypadku.

Po zespołach Zischka i Geschweidla przyszła kolej na "Manschaft" Horwatha. Ten mały, trochę otyły już i łysawy, ale jakże ruchliwy i sprytny napastnik, jest mężem sztandarowym zespołu wiedeńskiego, który znany dawniej pod nazwą F.C. Nicholson przybrał obecnie szumną nazwę F. C. Wien.

Wcale sympatyczna jedenastka wiedeńczyków reprezentuje dobry poziom piłkarski, nie może jednak pretendować do miana ekstraklasy austriackiej, o czem zresztą świadczy jej pozycja w tabeli mistrzowskiej. Obok Horwatha, który jest motorem ofenzywy i na którego idzie większość zagrań jego sąsiadów, wyróżnia się tutaj środkowy napastnik Weillinger oraz para obrońców.

Wisła w pierwszej połowie gry stanowiła dla wiedeńczykó "łatwego" przeciwnika. Zdekompletowana brakiem Kotlarczyka I-go linia pomocy nie może w dalszym ciągu skutecznie walczyć, a napad w tej fazie nie mógł się zdobyć na zdecydowaną postawę. Poprawiły się szanse gospodarzy dopiero w drugiej połowie, kiedy akcje ich ofenzywy skonsolidowały się, a biegi Łyki przy skutecznej pracy Artura i Reymana, stworzyły niejedną sytuację.

Drużyny wystąpiły w składach: FC Wien: Piaschka; Schneider, Puschmann; Hart, Zlatohlavek, Cernec; Riegler, Eckenhofer, Weillinger, Horvath, Hasmann.

Wisła: Koźmin; Pychowski, Szumilas; Bajorek, Jezierski, Kotlarczyk II; Łyko, Reyman, Artur, Pazurek, Feret.

Jak już na wstępie zaznaczyliśmy pierwszy okres gry stoi pod znakiem przewagi wiedeńczyków. Mają oni obecnie wiele szans. Horwath i Weillinger zagrażają nieraz Koźminowi, który jest jednak w dobrej formie i wychodzi z tych utarczek obronną ręką. Jedyny raz piłka wpada do siatki gospodarzy w 32-ej minucie po strzale Rieglera.

Znacznie lepiej grają czerwoni po pauzie. Jakkolwiek pozbawieni Pychowskiego, którego zluzował Feret, zastąpiony znów przez Habowskiego, gtrają gospodarze o wiele skuteczniej i po kilku groźnych pozunięciach uzyskują już w 5-ei min. wyrównanie: ostry strzał Łyki odbija się od słupka i wpada do bramki.

Bramka ta działa animująco na gości, którzy atakują ostro i w 8-ei minucie uzyskują znów prowadzenie. Strzelcem był tym razem Wiellinger.

Wisła niezrażona niepowidzeniem atakuje w dalszym ciągu, bramkarz gości broni jednak za szczęściem. Wśród "tajemniczych" okoliczności dyktuje sędzia w 31-ei min. rzut karny dla Wisły, a strzał Artura wpada wolno do siatki. Pomimo dlaszej przewagi Wisła nie może już zmienić wyniku.

Sędzia p. Babirecki, słaby.

Dw dni później Cracovia przegrywa z FC Wien 0:1, na Śląsku z kolei wiedeńczycy przegrywają z AKS aż 2:5.