1935.01.05-06. Konkurs skoków. Zakopane
Z Historia Wisły
| (Nie pokazano 4 wersji pośrednich.) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | [[Grafika:1935.01.05-06. Konkurs skoków. Zakopane RDT 1935-01-15a.jpg|thumb|right|300 px]] | ||
[[Grafika:IKC 1935-01-07.JPG|thumb|right|200 px]] | [[Grafika:IKC 1935-01-07.JPG|thumb|right|200 px]] | ||
[[Grafika:IKC 1935-01-08.JPG|thumb|right|200 px]] | [[Grafika:IKC 1935-01-08.JPG|thumb|right|200 px]] | ||
| + | [[Grafika:Raz, Dwa, Trzy 1935-01-08a.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
[[Grafika:Przegląd Sportowy 1935-01-09.JPG|thumb|right|200 px]] | [[Grafika:Przegląd Sportowy 1935-01-09.JPG|thumb|right|200 px]] | ||
[[Grafika:Nowy Dziennik 1935-01-09.JPG|thumb|right|200px]] | [[Grafika:Nowy Dziennik 1935-01-09.JPG|thumb|right|200px]] | ||
| + | [[Grafika:Tygodnik Sportowy Bydgoszcz 1935-01-08.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
*'''5-6 stycznia. Otwarty konkurs skoków''', Zakopane: | *'''5-6 stycznia. Otwarty konkurs skoków''', Zakopane: | ||
**5 stycznia. | **5 stycznia. | ||
| Linia 29: | Linia 32: | ||
***8. [[Michał Słowik]] 35,5 i 34 m (181,1); | ***8. [[Michał Słowik]] 35,5 i 34 m (181,1); | ||
***11. [[Marian Woyna-Orlewicz]] 30,5 i 32 m (164,5); | ***11. [[Marian Woyna-Orlewicz]] 30,5 i 32 m (164,5); | ||
| - | ***14. | + | ***14. Beker/Giewont? 28 i 31 m (153,6). I inni… |
| + | ==Relacje prasowe== | ||
| + | |||
| + | ===Raz, Dwa, Trzy: Ilustrowany Kuryer Sportowy. 1935, nr 2=== | ||
| + | |||
| + | Zakopane, 6 stycznia (Teł). Niedzielny konkurs skoków drużynowych jest najważniejszą imprezą w skokach obok mistrzostw polskich. Wykazuje on bowiem dosadnie, jak wyglądają sity narciarskie w Polsce, a zwłaszcza, jak wygląda praca narciarska w poszczególnych klubach. Konkurs ten dowiódł wybitnie, że w Zakopanem wysuwa się obecnie na czoło drużynowo Sekcja Narciarska „Wisły". | ||
| + | |||
| + | Widać to chociażby z samej ilości sztafet, jakie wystawiła Wisła. Wystąpiły mianowicie i drużyny Wisły, które zajęły I, 3, 5 i 6 miejsce, co dowodzi niezbicie, że zespołowo Wisła w Polsce w narciarstwie nie ma dziś konkurencji. Sekcja narciarska S. N. P. T. T. wystawiła zaledwie dwie drużyny, co świadczy, że aczkolwiek indywidualnie S. N. P. T. T, rozporządza jeszcze grupą wspaniałych skoczków, najlepszych bezsprzecznie w Europie środkowej, poza Szwajcarją, to jednak następców tych asów nie posiada. Druga sztafeta tej sekcji znalazła się bowiem na miejscu 8-mem, na miejscu ostatniem. | ||
| + | |||
| + | Wracając do Wisły, to klub ten mógł wystawić pierwszą sztafetę, złożoną z Łuszczka Izydora, Kolesara Piotra i Guta-Szczerby, jak i ewent. nawet z drugiego junjora Bochenka. Świadczy to, że Wisła obok takich skoczków, jak Łuszczek (który jest bezsprzecznie na poziomie nawet już skoczków Północy, tj. Norwegów i Szwedów), posiada falangę następców, którzy za rok, dwa będą również najlepszymi u> Europie. | ||
[[Kategoria: Konkursy skoków w narciarstwie]] | [[Kategoria: Konkursy skoków w narciarstwie]] | ||
[[Kategoria: Narciarstwo 1934/1935]] | [[Kategoria: Narciarstwo 1934/1935]] | ||
Aktualna wersja
- 5-6 stycznia. Otwarty konkurs skoków, Zakopane:
- 5 stycznia.
- 1. St. Marusarz;
- 2. Izydor Łuszczek 45 i 48 m (212,3);
- 3. A. Marusarz;
- 4. Franciszek Gut-Szczerba 41,5 i 46,5 m (199,2);
- 5. Piotr Kolesar 40 i 43 m (196,6);
- 6. Michał Słowik 42,5 i 44 m (193,8);
- 7. Jan Bochenek 41 i 42 m (191,1);
- 11. Marian Woyna-Orlewicz 34 i 33,5 m (167);
- 5 stycznia.
- i inni…
- 6 stycznia. Skoki drużynowe:
- 1. Wisła: Izydor Łuszczek, Piotr Kolesar i Franciszek Gut-Szczerba (612,5);
- 2. SNPTT;
- 3. Wisła II:Marian Woyna-Orlewicz, Jan Bochenek i Michał Słowik (532);
- 5. Wisła III: Jan Walczak, Władysław Tatar i Stanisław Trzebunia (410,6);
- 6. Wisła IV: Józef Jarosz, Tadeusz Wowkonowicz o Ludwik Gabryś (402,3);.
- Skoki indywidualnie:
- 1. S. Marusarz;
- 2. Izydor Łuszczek 44 i 45 m (212,2);
- 3. A. Marusarz;
- 4. Piotr Kolesar 39 i 43 m (200,9);
- 5. Franciszek Gut-Szczerba 40,5 i 42,5 m (1994;
- 6. Jan Bochenek 34 i 39,5 m (187,6);
- 8. Michał Słowik 35,5 i 34 m (181,1);
- 11. Marian Woyna-Orlewicz 30,5 i 32 m (164,5);
- 14. Beker/Giewont? 28 i 31 m (153,6). I inni…
- 6 stycznia. Skoki drużynowe:
Relacje prasowe
Raz, Dwa, Trzy: Ilustrowany Kuryer Sportowy. 1935, nr 2
Zakopane, 6 stycznia (Teł). Niedzielny konkurs skoków drużynowych jest najważniejszą imprezą w skokach obok mistrzostw polskich. Wykazuje on bowiem dosadnie, jak wyglądają sity narciarskie w Polsce, a zwłaszcza, jak wygląda praca narciarska w poszczególnych klubach. Konkurs ten dowiódł wybitnie, że w Zakopanem wysuwa się obecnie na czoło drużynowo Sekcja Narciarska „Wisły".
Widać to chociażby z samej ilości sztafet, jakie wystawiła Wisła. Wystąpiły mianowicie i drużyny Wisły, które zajęły I, 3, 5 i 6 miejsce, co dowodzi niezbicie, że zespołowo Wisła w Polsce w narciarstwie nie ma dziś konkurencji. Sekcja narciarska S. N. P. T. T. wystawiła zaledwie dwie drużyny, co świadczy, że aczkolwiek indywidualnie S. N. P. T. T, rozporządza jeszcze grupą wspaniałych skoczków, najlepszych bezsprzecznie w Europie środkowej, poza Szwajcarją, to jednak następców tych asów nie posiada. Druga sztafeta tej sekcji znalazła się bowiem na miejscu 8-mem, na miejscu ostatniem.
Wracając do Wisły, to klub ten mógł wystawić pierwszą sztafetę, złożoną z Łuszczka Izydora, Kolesara Piotra i Guta-Szczerby, jak i ewent. nawet z drugiego junjora Bochenka. Świadczy to, że Wisła obok takich skoczków, jak Łuszczek (który jest bezsprzecznie na poziomie nawet już skoczków Północy, tj. Norwegów i Szwedów), posiada falangę następców, którzy za rok, dwa będą również najlepszymi u> Europie.
