1935.07.14 ŁKS Łódź - Wisła Kraków 1:2

Bramki zdobyli Artur, Łyko i Król.

Sędzia p. Romanowski z Warszawy.

Mimo zwycięstwa Wisły przebieg gry miał charakter zupełnie anormalny, spowodu licznych błędów sędziego. Nie odgwizdał on trzech wyraźnych rąk na polu karnem Wisły (czy przypadkiem nie nastrzelonych - przyp. red.), które zdaje się widzieli wszyscy, prócz niego; stopował akcję krakowian ciągłemi, urojonemi spalonemi; dopuścili do ostrej gry, której ofiarą padł w drugiej połowie Herbstreich. Wrócił on coprawda po kilku minutach na boisko, ale zajął pozycję lewoskrzydłowego, gdzie tylko statystował.

Według sytuacyj podbramkowych zwycięstwo Wisły nie było przekonywujące, ponieważ ŁKS miał więcej z gry.

Wisła rozegrała mecz doskonale pod względem taktycznym. Cofnęła po przerwie Kotlarczyka II do tyłu, trzymając atak gospodarzy w szachu, ściągając niemal całą drużynę przeciwnika na swoją połowę, zapewniła sobie bazę wypadową na obu skrzydłach, gdzie Łyko popisał się kilkoma wspaniałemi strzałami, z których ostatni zadecydował o zwycięstwie. Habowski mając przy sobie lepszego pomocnika i łącznika, wygrywał pojedynki z Tadeusiewiczem. Artur kierował akcją pierwszorzędnie.

W pomocy doskonale grali bracia Kotlarczykowie, mlodszemu można zarzucić pewien szablon, gdyż piłki z reguły podawał tylko swemu bratu.

Obrona nie zachwyciła, ale nie popełniła większych błędów. Koźmin miał duże szczęście.

W ŁKS zawiódł atak. Do chwili kontuzji pełnowartościowym graczem był Herbstreich. B. dobrze wypadł Król, który miał jednak w pierwszej połowie mało okazyj do wykazania swych walorów, ale w drugiej jako kierownik ataku wniósł wiele życia do akcji. Beznadziejnie słaby był Koczewski. Sowiak poniżej swej formy. Miller dopiero pod koniec się rozegrał. Pomoc ŁKS bez wyrazu - grała zbyt defenzywnie - zwłaszcza w pierwszej połowie. Obrońcy nierówni. Karaś doskonały taktycznie, mimo to zawinił obie bramki. Fliegel świetny był w wykopach. Piasecki mniej pewny, niż na poprzednich meczach.

Obie drużyny wystąpiły w swych najsilniejszych składach. Rozpoczyna ŁKS pod dobrymi auspicjami, pierwszy bowiem strzał Sowiaka ociera się o poprzeczkę. W chwilę później sędzia nie odgwizduje ręki u Szczepanika, to też do głosu dochodzi publiczność. W 10-ej min. piękny wolej Łyki broni w ładnym stylu Piasecki. Ten sam gracz Wisły w 17-ej min. stworzył gorący moment pod bramką Piaseckiego, a w 12 min. później jest on bliski zdobycia prowadzenia; Tadeusiewicz wybija jednak piłkę z linji pola karnego.

W 37-ej min. Herbstreich ładnie mija Szumilasa, stwarza Królowi dogodną sytuację do strzału. Król strzela niezdecydowanie, piłka odbija się o słupek, dezorjentuje bramkarza i wpada w przeciwny róg.

Wyrównanie przyszło szybciej, niż się spodziewano. W 39-ej min. z wystawienia Kotlarczyka, bramkę wyrównującą zdobywa Artur.

Po zmianie stron w 4-ej min. Bajorek fauluje Herbstreicha. W 14 m. Szumilas o mały włos, a zawiniłby samobójcza bramkę. W minutę później Koźmin z trudem broni. Jest jeszcze jeden moment, kiedy Koźmin wychodzi z opresji: to piękny strzał Króla. W 33 minucie znów już trzecia ręka na polu karnem Wisły, a sędzia nic. W chwile później atak Wisły przedarł się przez obronę i Artur stanął oko w oko z Piaseckim. Sędzia gwiżdże urojony offside, co zakrawa już na skandal. Spostrzegł się szybko w nieprzyjemnej dla siebie sytuacji i zmienił decyzję, ogłaszając rzut sędziowski.

W tej fazie ŁKS ma dużą przewagę, gra z furją tak, że piłka przebywa ciągle na polu Wisły.

Tymczasem w 41-ej min. następuje wypad Łyki, który mija Karasia i strzela piękną bramkę. Czasu na wyrównanie już niema. Widzów zebrało się 3.500.

Ostatni mecz pierwszej rundy wypadł dla ŁKS niefortunnie. Łodzianie w tym sezonie nie przegrali ani jednego spotkania i dopiero w Wiśle udało się odebrać im punkty. Wisła czuła się lepiej na śliskim terenie, była drużyną lepszą i wygrała zasłużenie.

Wyższość gości uwydatniła się przede wszystkim w grze ataku, który sprawnie funkcjonował. Linia ta kombinacyjnie i technicznie lepsza i wykazała dobrą grą zespołową. Podania były dokładnie obliczone na wyrobienie partnerowi dogodnej pozycji do strzału.

Atak Wisły, lepiej utrzymujący piłkę i wspierany przez pomoc, był groźniejszy w momentach podbramkowych. Natomiast w ŁKS-ie ofensywa nie dopisała. Zupełnie blado wypadał Koczewski, który był po prostu nieużytkim drużyny, Miller również nie zdradzał lepszej formy. Ponieważ w drugiej połowie Herbstreich i Sowiak odnieśli kontuzje, do końca gdy tylko statystowali. Cały atak Łodzian był rozbity. Bardzo dobrze natomiast grała pomoc z Welnicem na czele. Z obrońców lepszy był bezsprzecznie Fliegel. Karasiak jest po części odpowiedzialny za porażkę. Dwie bramki dla Wisły padły właśnie po jego błędach.

Przebieg gry: Początkowo mało interesująca ze względu na wolne tempo. Sytuacje podbramkowe zdarzają się rzadko, strzałów groźnych brak zarówno z jednej, jak i z drugiej strony. W 28 minucie Wisła ma okazję do zdobycia bramki. Beznadziejną wprost sytuację ratuje Tadeusiewicz. Pierwsza bramka padła w 33 minucie. Król otrzymał ładną piłkę od Herbstreicha i lekkim strzałem trafił w słupek, tak że piłka potoczyła się do bramki. Wisła zrewanżowała się pięknie wypracowaną bramką. Akcję tę zapoczątkowali bracia Kotlarczykowie. Dobre posunięcie Artura podchwycił Sołtysik i strzelił z przeboju wyrównującą bramkę.

Po przerwie tempo gry nieco się wzmogło. Po pewnym czasie napastnicy ŁKS-u odnoszą kontuzje. Kilka sytuacji podbramkowych ŁKS nie potrafi wykorzystać. W 32 minucie obrońca Wisły Szczepaniak omal nie strzela samobójczej bramki. W 40 minucie Karasiak nie trafia w piłkę i Łyko w pełnym biegu strzela gola ustalając wynik zawodów.

Sędziował p. Romanowski. Publiczności 2500 osób, pomimo niepogody.

Wisła, która tydzień temu grając zupełnie słabo przegrała z Polonią w Warszawie, wczoraj pokazała się z najlepszej strony i odniosła sukces bijąc ŁKS w stosunku 2:1 (1:1).

Drużyna krakowska jako całość była zespołem lepszym, zwłaszcza w grze defensywnej i w polu.

ŁKS szybko zdobywał teren, często a nawet znacznie częściej od swojego przeciwnika podchodził pole karne Wisły. Cóż, kiedy atak nie potrafił wyzyskać nawet najbardziej dogodnych sytuacji.

W pierwszej części gry ŁKS grając z wiatrem atakuje bardzo groźnie, lecz bezskutecznie. Dopiero w 34 minucie Król z pozycji spalonej zdobywa bramkę dla swych barw. Kapitan drużyny Wisły reklamuje u sędziego, lecz bezskutecznie. Już w 5 minut potem Wisła wyrównuje ze strzału Artura.

Po przerwie ŁKS rozpoczyna energiczne ataki, a nawet strzela, lecz piłka o centymetry mija bramkę. Po kilkunastu minutach gry zostaje kontuzjowany Herbstreich, a w chwilę potem Sowiak. Oboje oni przechodzą na pozycje skrzydłowych, gdzie już statystują. Mimo to przy odrobinie szczęścia ŁKS mógł zdobyć dwie lub trzy bramki.

Na 6 minut przed końcem gry zbytnio wysunięty do przodu Karasiak przepuszcza piłkę, do której dochodzi Łyko i ładnym strzałem zdobywa zwycięską bramkę dla Wisły. Nie bez winy był tu Piasecki.

Sędziował nienadzwyczajnie p. Romanowski z Warszawy.

Z drużyny Wisły wyróżnić należy braci Kotlarczyków i Artura, ŁKS Fligla i Króla. Najsłabszym w drużynie łodzian a nawet na boisku był Koczewski.

Na podkreślenie zasługuje zachowanie się niektórych zawodników Wisły. Zachowaniem swym prowokowali oni tak ełkaesiaków jak i publiczność.

Widzów przeszło 3000.