1935.08.25 Śląsk Świętochłowice - Wisła Kraków 2:0

Śląsk: Mrozek, Bryła II, Seifert, Waluś, Hanusik, Bieniek, Smól, Cebula, God, Gieroń, Wiencek

Sędzia: Walczak.

Początek gry należy do drużyny gości, która rozpoczynając atak grę przenosi na połowę boiska gospodarzy i niebezpiecznie atakuje bramkę Śląska. W okresie tym pole do popisu ma bramkarz Mrozek oraz dość dobrze usposobiona obrona miejscowych. U gości znakomity Artur jest motorem ataku, nie przychodzi jednak do strzału na bramkę gospodarzy.

W ataku Śląska zawodzi jego kierownik God, Wychodzi on dwukrotnie z boiska i tłumaczy kierownikom swojego klubu, że jest chory i grać nie może. Za trzecim razem opuszcza boisko i udaje się do szatni, gdzie żali się lekarzowi, że ma kurcz w lewej łydce. Później wraca na boisko, jednak tylko po to, by statystować.

W 23 minucie Wisła traci Obtułowicza, który nieszczęśliwie zderzył się z obroną Śląska i z boiska został zniesiony. Zniesienie Obtułowicza z boiska publiczność przyjęła śmiechem i oklaskami, przepuszczając że był to zwykły trick krakowskich graczy. Obtułowiczowi wyrządzono przez to dużą krzywdę.

Gra przybrała na ostrości i nawet tak ostrej gry na Śląsku jeszcze nie widziano. Sędzia Walczak miał niezwykle trudne zadanie, wywiązywał się jednak z niego zadowalająco. Pod koniec pierwszej połowy gry Więcek z odległości około 30 m strzela na bramkę. Cebula równocześnie atakuje bramkarza, który schwyconą piłkę puszcza, a Cebula lokuje ją w bramce.

Druga połowa gry należała bezwzględnie do Śląska. Wisła grając w dziesiątkę pozostaje więcej w defensywie. Czasami tylko przebija się znakomity Artur, sam jednak nie może nic zrobić.

Gwizdek sędziego często grę przerywa z uwagi na niezwykle liczne faule. Gracze Wisły faulują umiejętnie, niewidocznymi dla publiczności sposobami. Miejscowi rewanżują się jawniej.

Osiem minut przed zakończeniem meczu drugą bramkę dla gospodarzy zdobył God.

W drużynie gospodarzy, poza Godem, wszyscy grali z niezwykłym poświęceniem. Na specjalne wyróżnienie zasługuje Więcek. Słabo zagrał w ataku Cebula, który często gubił piłki i miał wprost okropne podania. Doskonale spisała się linia pomocy, a zwłaszcza środkowy Hanusik.

W drużynie Wisły podobał się Artur i Szumilas. Ostatni zasługuje na to, by kapitan związkowy zainteresował się nim, przy zestawianiu reprezentacji Polski. Słabą formę wykazał bramkarz Wisły. Sędzia dobry.

Pierwsze zagrania Śląska bynajmniej nie wykazywały na końcowy sukces. Nic się w drużynie nie kleiło, a nadmiar złego kierownik ataku God, opuścił boisko wskutek niedyspozycji w 10-ej minucie, by po 6 minutach znów powrócić i odegrać rolę statysty. Wisła miała pecha gdyż w 21-ej min. spowodu kontuzji Obtułowicza, grała w dziesiątkę.

Pierwsze skrzypce w ataku krakowian grał Artur, który się jednak wyraźnie oszczędzał. Kopeć popisał się faulowaniem, a pozostali napastnicy wykazali formę bardzo przeciętną. W napadzie gospodarzy panował chaos. God hamował wszelkie wypady. Smol na nowej pozycji czuł się nieswojo, a i Więckowi nic nie wychodziło. Jako tako wypadli jeszcze łącznicy Giedroń i Cebula. Obie pomoce należały do najlepszych formacyj na boisku. Nadspodziewanie dobrze wypadli bracia Kotlarczykowie i Hanusik. Obu obronom nie mamy nic do zarzucenia. Bramkarze też stali na wysokości zadania.

Ogólnie lepiej wypadła Wisła, która wykazała celniejsze podania i lepsze opanowanie nerwów. U Śląska uderzało dobre krycie i niezła gra głową. Sędzia meczu p. Walczak był początkowo nawet dobry, w drugiej połowie wdał się w dysputy. O przebiegu meczu powiemy tyle: częściej przy piłce są krakowianie, którym jednak brak w zagraniach wykończenia. W 44-ej min. Cebula zdobywa pierwszą bramkę. Po przerwie więcej z gry mają miejscowi. Następuje generalny atak gospodarzy. Strzały Gieronia, Smola i Więcka mijają jednak ciągle cel. Śląsk zdobywa w 30-ej min. nieuchronną bombą drugą bramkę.

Śląsk: Mrozek, Bryła II, Seifert, Bieniek, Hanusik, Waluś, Więcek, Gieroń, God, Cebula, Smol.

TS Wisła: Madejski, Szumilas, Szczepanik, Kotlarczykowie, Jezierski, Chabowski, Kopeć, Obtułowicz, Artur, Łyko

Beniaminek Ligi odniósł bardzo szczęśliwe zwycięstwo. Mecz ten był dla Wisły bardzo pechowy, gdyż w 25 minucie uległ kontuzji Obtułowicz i zespół krakowski grał już do końca spotkania w dziesiątkę.

Bramki dla gospodarzy uzyskali Gott i Cebula. Sędziował p. Walczak z Warszawy.