1937.10.31 Wisła Kraków (J) - KPW Poznań (J) 5:1

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 19:58, 8 lis 2018

1937.10.31, Mistrzostwa Polski Juniorów. Półfinał, Kraków, boisko Wisły, 10:30

	Wisła Kraków	5:1 (4:01)	KPW Poznań
	widzów: 500
	sędzia: T. Mitusiński
Bramki Mieczysław Gracz 7’ (k) Kazimierz Obtułowicz 11’ Kazimierz Obtułowicz 27’ Mieczysław Gracz 29’ Kazimierz Obtułowicz 65’ 1:0 2:0 3:0 4:0 4:1 5:1 45’ Białas
Wisła Kraków Jerzy Jurowicz Henryk Serafin Stefan Żołądź Czesław Martyniak „Neron” Legutko? Józef Worytkiewicz Marian Glixelli Mieczysław Gracz Wiktor Cholewa Kazimierz Obtułowicz Tadeusz Kapusta KPW Poznań Marian Ratajak Czesław Goździk Stanisław Kandulski Adam Stefanko Turka Bolesław Człapka Franciszek Niemier Edmund Białas Stanisław Atlasiński Krajewski Alfons Nawrat
Grano 2x35 minut. W doniesieniach prasowych przyznaje się także jedną bramkę Wiktorowi Cholewie, zamiast Obtułowiczowi.

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Doniesienia prasowe

„Ilustrowany Kuryer Codzienny”

1937, nr 303 (2 XI)

Wisła-K. P. W. (Poznań) 5:1 (4:0).

Kraków, 31 października. Racjonalne szkole nie juniorów jest podstawą przyszłości każdego klubu sportowego, a przedewszystkiem piłkarskiego. Niedzielny mecz półfinałowy o mistrzostwo Polski juniorów wykazał, je zarówno krakowska Wisła, jak i K. P. W. Poznań myślą poważnie o swej przyszłości. Mecz ten należał do najładniejszych. Jakie widziało się w Krakowie, a poziomem swoim nie ustępował bodaj niejednemu ze spotkań ligowych.

Lepiej zaprezentowała się Wisła, której gracze przewyższali pod względem techniki i zrozumienia gry swoich przeciwników. Akcje Widy były zawsze przemyślane, a ustawianie się graczy i wybieganie na pozycje niewiele pozostawiało do tyczenia. Szwankowała jeszcze celność w strzałach i szybkość refleksu, ale te cechy przychodzą z biegiem czasu.

Drużyna Wisły stanowiła bardzo wyrównany zespół, w którym nie było widać słabych punktów. Wyróżniał się, znany już z bojów ligowych Gracz oraz Glixeli, ale i reszta grała pięknie i skutecznie. Na tle dobrze grającej Wisły Poznańczycy wyglądali słabiej. Ich walorem były dobre warunki fizyczne i niezła kondycja, ale technicznie zdecydowanie ustępowali Wiśle.

Mecz został rozegrany przy pięknej pogodzie. Zainteresowanie zawodami dość przeciętne. Gra no łącznie tylko 70 minut (2 razy po 35 min). Drużyny wystąpiły w składach następujących. Wisła: Jurowicz, Serafiński, Żołądź, Martyniak, „Neron”, Worytkiewicz, Glixeli, Gracz, Cholewa, Obtułowicz Kazimierz i Kapusta. K. P. W. Poznań: Ratajak, Goździk, Kandulski, Stefanko, Turka, Człapka, Niemier, Białas, Atlasiński, Krajewski i Nawrat.

Przewaga Wisły zaznaczyła się jot od pierwszej minuty meczu. Szybkie i piękne ataki Wisły pozostają bez wykończenia : dopiero w 7 min. Wisła zdobywa pierwszego gola. Strzelił go z rzutu karnego Graca W U min. Obtułowicza w biegu strzela drugą bramkę, a w 27 min. tenże gracz zdobywa trzeci punkt dla Wisły, również z bardzo ładnego strzału Wynik do pauzy usta la Gracz w 29 min., strzelając daleka czwartą bramkę.

W 34 m:n. Gracz zostaje kontuzjowany i opuszcza boisko. Po pauzie Gracz gra dalej, ale nie stanowi już tej podpory ataku, co przed pauzą Poznaniacy rozgrywają się nieco i w 10 min. Białas uzyskuje honorową bramkę dla K. P. W. Pod koniec meczu Gracz zapomina o swej kontuzji, skutkiem czego gra ożywia się. Gracz wnosi wiele żywotności do każdego ataku Wisły i wreszcie w 30 min. Obtułowicz uzyskuje piątą bramkę dla Wisły. Poznaniacy pod koniec grali ostro, skutkiem czego sędzia wykluczył z boiska Białasa. — Sędziował p. Mitusiński, który miał stosunkowo łatwe zadanie wobec lojalnej gry drużyn.

http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1937/numer085/imagepages/image2.htm